Categorie: Journalistiek

'Gedram' noemde VK's opiniechef het boek 'Oorlog als er vrede dreigt' van Anja Meulenbelt. Ach ja..

’Gedram van Anja’ noemde VK’s opiniechef Henk Müller het boek ‘Oorlog als er vrede dreigt’ van Anja Meulenbelt, dat gaat over Israël en ‘het Palestijnse probleem’.

Müller noemt die aanhalingstekens in de subtitel veelzeggend:

“De teneur is dat je zielige Palestijnen hebt die niets liever willen dan burgers te zijn van een democratische staat – en kwaadwillende Israëli’s die nog liever oorlog voeren dan Palestijnen hun rechten te geven.”

Volgens Henk Müller maakt Meulenbelt een ‘karikatuur van een complex probleem’:

“Niet dat ze niet af en toe een punt scoort, maar haar eenzijdig begrip maakt de lezer murw.”

Die ‘karikatuur’ is ondertussen wel toegelicht met 685 eindnoten en gebaseerd op een literatuurlijst die 489 bronnen omvat..

De manier waarop Müller het magistrale werk van Anja Meulenbelt afkraakte, riep  herinneringen op aan het vernietigende oordeel van VK-columniste Anet Bleich over het stevig gedocumenteerde boek ‘Beyond Chutzpah’ van Norman G. Finkelstein: “Broddelwerk.”

Doorgaan met het lezen van “'Gedram' noemde VK's opiniechef het boek 'Oorlog als er vrede dreigt' van Anja Meulenbelt. Ach ja..”

Modetator of dicterator? Moderator is concierge, stadswacht, soms politie-agent, maar geen baas.

Gedachten zijn vrij. Meningen ook, maar dan wel binnen bepaalde grenzen. Die zijn deels wettelijk bepaald en deels afhankelijk van de omstandigheden. Sommige meningsuitingen zijn wettelijk verboden, andere zijn hoogstens onverstandig. Daartussen ligt nog een heel scala van enerzijds rechten en anderzijds beperkingen van vrije meningsuiting. In situaties waarin om welke reden dan ook beperkingen worden opgelegd aan dat grondrecht, dienen die voor alle betrokken partijen duidelijk te zijn. Dat de gebruiksvoorwaarden van de Volkskrant niet aan die eis voldoen, blijkt wel uit de discussie die hierover al vele jaren wordt gevoerd.

Hieronder geef ik een paar VK weblogs die hierover gaan.

Ik hoop dat de laatste woorden over deze omstreden kwestie nog niet zijn geschreven (of inmiddels al weer zijn verwijderd).

Waarom de Volkskrant niet vrij is om te censureren.
dinsdag 29 juni 2010 20:13 door Mihai Martoiu Ticu
Tags: vkblog, redactie vkblog, moderatie, volkskranblog
Kan de Volkskrant zomaar met hemelse almacht de scepter op het forum en weblog zwaaien? Ik denk van niet. Je zou kunnen zeggen dat de Volkskrant-site privébezit is van de krant. Wie betaalt bepaalt. Dat zou waar zijn als de site inderdaad een gesloten clubje zou zijn, met een beperkte deelnemende elite, met clubpasjes, conciërge en wachthonden. Dat is echter niet het geval.

Moderator, wat hebben wij aan ons recht van vrije meningsuiting zonder de mogelijkheid daartoe?

Geachte Moderator,
Vanwege mijn kritiek op de gebruiksvoorwaarden heeft u mij onlangs geblokkeerd van uw weblog. Daarom kan ik helaas alleen op deze manier reageren op wat u daar schreef:

“Voor alle andere bloggers verandert er helemaal niets. Er kan nog net zoveel gezegd en gedaan worden als vroeger, mits binnen de gebruikersregels.”

Die gebruiksvoorwaarden gunnen u als moderator echter het recht om ten allen tijde en zonder opgave van reden reacties, bijdragen en weblogs te verwijderen. Als één partij alle rechten, alle ruimte en alle mogelijkheden opeist, hoeveel blijft er dan nog over voor de anderen?

Hoeveel recht, vrijheid en mogelijkheid hebben wij burgers nog om dingen te schrijven die de redactie niet bevallen?

Het weblog vormt geen onderdeel van de krant als journalistiek product. Het is opgezet en bedoeld als openbaar forum voor publieke debat, omdat de initiatiefnemers beseften dat de journalistiek (en dus ook deze krant) niet de wijsheid in pacht heeft, niet per definitie altijd gelijk heeft, niet in een ivoren toren moet leven, en vooral ook niet het monopolie over de publieke meningsvorming mag uitoefenen.

Doorgaan met het lezen van “Moderator, wat hebben wij aan ons recht van vrije meningsuiting zonder de mogelijkheid daartoe?”

Verbanning dient meestal om kritiek uit te schakelen. Leve de democratie. Leve het publieke debat.

In het weblog ‘ Metabloggen en netiquette’ van de Volkskrantmoderator van 21/6 jl citeerde Thera op 21-06-2010 22:14 met instemming wat oud-VK-moderator Geert-Jan Bogaerts eens had geschreven in een reactie op het weblog ‘Volkskrant Pedoblog?’ van Jos Goedmakers:
 
“Staat u mij toe ons uitgangspunt uit te leggen. Het principiële punt dat we natuurlijk maken is dat wij het recht verdedigen van eenieder om zijn opinie te uiten, hoe verwerpelijk we die uiting ook vinden. Vrij naar Voltaire: ik zal sterven voor uw recht om uw mening te uiten, maar ik zal uw mening bevechten tot de dood erop volgt.
Daar zit nog iets anders aan vast. We zijn het Volkskrantblog een jaar geleden begonnen vanuit de gedachte dat de journalistiek zich in een ivoren toren bevond, en dat er bij onze lezers en sitebezoekers een toenemende behoefte bestaat om terug te praten. De journalistiek heeft niet de waarheid in pacht.
Nou staan er op dat Volkskrantblog – naast heel veel moois – ook afschuwelijke dingen, waarmee wij nooit, in wat voor vorm dan ook, geassocieerd zouden willen worden.
Jammer; dat is een consequentie van de openheid die we betrachten. En het zou buitengewoon slap zijn om dat platform in te trekken alleen omdat er dingen gepubliceerd worden die wij niet door de beugel vinden kunnen. Juist om die redenen zijn gebruiksvoorwaarden en het recht zo belangrijk. Ik zou dat niet legalistisch willen noemen, wel principieel.”

Doorgaan met het lezen van “Verbanning dient meestal om kritiek uit te schakelen. Leve de democratie. Leve het publieke debat.”

Is Israël 'frontlinie tegen oprukkend islamisme' of juist bruggehoofd van westers imperialisme?

Yochanan Visser, propagandist van het Israëlische imperialisme en kolonialisme, schrijft: in zijn artikel ‘De Frontlinie’ op de opiniepagina van de website van de Volkskrant van vandaag (24/4)
http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/5647/ :

“PVV voorman Wilders noemt Israël vaak de frontlinie. Hij doelt dan op het oprukkende islamisme dat voor Wilders synoniem is aan islam. [..] Een frontlinie in de strijd tegen islamisme is Israël zeker. Het land bevindt zich in het hart van wat in de islam wordt aangeduid als dar al islam, het grondgebied van islam.”

Wie dit goed leest, ziet dat in het Midden-Oosten niet het islamisme oprukt, maar juist het westen dat Israël tot zijn zwaar bewapende, kolonialistische, agressieve, expansieve en kolonialistische bruggehoofd heeft gemaakt?

“Daarnaast is ten gevolge van de radicalisering van segmenten van de islamitische wereld een acute dreiging ontstaan voor het voortbestaan van de Joodse staat. Dat heeft de laatste 4 jaar voor twee oorlogen gezorgd tegen Hizbollah en Hamas.”

Maar wie heeft oorspronkelijk dit conflict en de daarmee samenhangende wederzijdse dreigingen doen ontstaan? De islamitische Arabieren die samen met Joden en christenen al in dat gebied woonden of de separatistische zionisten die met veel geweld een joods-westerse natie-staat stichtten in een overwegend Arabisch-islamitische omgeving? Dat is op zijn minst een kip-en-ei verhaal waarin de schuld niet op zo vanzelfsprekende wijze bij ‘het oprukkende islamisme’ gelegd kan worden.

Doorgaan met het lezen van “Is Israël 'frontlinie tegen oprukkend islamisme' of juist bruggehoofd van westers imperialisme?”

Critici de mond snoeren en de oppositie verbannen, dat is wat dictators en journalisten willen.

Het vermeende recht van vrije meningsuiting op het openbare (want voor iedereen toegankelijke) discussieforum van de Volkskrant blijkt in de praktijk ingrijpend te kunnen worden beperkt door anonieme moderatoren en hun dito medewerkers.Journalistieke redacties kunnen (en mogen zelfs) willekeurig ingrijpen in de toch al beperkte mogelijkheden die burgers hebben om journalisten de tegenspraak en de kritiek te bieden die hoort bij de ‘checks and balances’ die onze democratie transparant, evenwichtig, eerlijk en rechtvaardig en dus gezond moet houden.

De gewoonte om reageerders en discussieerders op websites van media steevast aan te duiden met generaliserende en ronduit denigrerende termen als ‘reaguurders’ en ‘trollen’ duidt er op dat zij door journalistiek bij voorkeur niet als vrije en volwaardige burgers worden beschouwd.

Kritische en onwelgevallige opvattingen en meningsuitingen (het ‘kind van de democratie’) worden door redacteuren en moderatoren eenvoudigweg met het badwater van inhoudsloos gescheld weggegooid. ‘Opgeruimd staat netjes’.

Maar is het ruimen van critici, dissidenten en opposanten wel zo netjes in humaan, moreel, democratisch en rechtsstatelijk opzicht?

Doorgaan met het lezen van “Critici de mond snoeren en de oppositie verbannen, dat is wat dictators en journalisten willen.”

'Israël Facts': Propaganda is geen opinie.

Het is niet eerlijk en m.i. zelfs principieel onjuist dat een lobbyclub van de Israëlische kolonistenbeweging zoals ‘Israël Facts Monotoring Group’ de opiniepagina van de Volkskrant mag gebruiken als platform voor propaganda ten behoeve van haar illegale en antihumanitaire doeleinden en activiteiten.

Een lobbyclub heeft als doel om in de publiciteit slechts één kant van een zaak te belichten met het oog op de behartiging van een bepaald particulier, commercieel of ideologisch belang. In het geval van ‘Israël Facts‘ is dat de illegale Israëlische kolonistenbeweging. Deze zorgt ervoor dat Israël van de bezette Westelijke Jordaanoever (‘de bezette Palestijnse gebieden’) geleidelijk zulke grote delen in bezit krijgt dat er niet genoeg onverdeeld grondgebied overblijft voor een leefbare Palestijnse staat. De etnische zuivering van Palestina gaat op deze en andere manieren dus gewoon door.

De erkenning van Israël die nu van de onderdrukte Palestijnen in Gaza en op de Westoever wordt verlangd, dient namelijk vooral om hen afstand te laten doen van hun wettelijke recht op terugkeer naar het land van hun voorouders. Ondertussen wordt van de Palestijnen die zich niet tijdens de ‘Nakba’ van 1948 uit hun land (het huidige Israël) hebben laten verdrijven, verwacht dat zij zich met een loyaliteitsverklaring neerleggen bij hun inferieure status in de Joodse staat. Zo wordt onder toeziend oog van de wereld de Joodse Utopie bewerkstelligd, ondanks het feit dat deze nauwelijks minder racistisch is dan het ooit terecht zo gehate apartheidsregime van Zuid-Afrika.

Het is de taak van lobbyclubs en thinktanks als de ‘Israël Facts Monitoring Group’ van Yochanan Visser om deze onfrisse gang van zaken door middel van rookgordijnen en afleidingsmanoeuvres te onttrekken aan het oordeel van de publieke opinie. Een platform als de opiniepagina van een zichzelf als ongebonden, onafhankelijk en betrouwbaar afficherende kwaliteitskrant is daarbij in publicitair opzicht goud waard.

Zo’n artikel is één van de ‘feiten op de grond’ waarmee Israël zijn verwerpelijke doel ten koste van de Palestijnen bereikt. En het kost geen cent!

Doorgaan met het lezen van “'Israël Facts': Propaganda is geen opinie.”

Volgens de Volkskrant hoort Israël bij 'de landen die de mensenrechten serieus nemen'.

“Maar met dit protest zijn landen die de mensenrechten serieus nemen, nog niet verlost van de ongemakkelijke vraag of het wel de moeite waard is om binnen de Verenigde Naties jarenlang te sleutelen aan nog meer teksten over racisme en discriminatie, die door de opeenstapeling van algemeenheden en tweeslachtige formuleringen eigenlijk weinig waarde hebben,” schreef de Volkskrant in haar hoofdredactioneel commentaar van vandaag, 22/4/2009.

Je moet zo’n gotspe maar uit je strot of uit je pen zien te krijgen.

In eerste instantie schreef ik de volgende reactie in de daartoe bestemde openbare ruimte op de website van deze onafhankelijke kwaliteitskrant:

“Hoe weinig waarde al die conferenties, slotverklaringen, resoluties en verdragen van de VN hebben, blijkt wel uit het feit dat de apartheidsstaat Israël ze allemaal aan zijn laars kan lappen en de oorspronkelijke bevolking van Palestina dus met politieke, militaire en financiële steun van de VS en met goedvinden van Europa zal kunnen blijven onderdrukken en discrimineren.”

Doorgaan met het lezen van “Volgens de Volkskrant hoort Israël bij 'de landen die de mensenrechten serieus nemen'.”

De financiële journalistiek popelt om de volgende luchtbel te kunnen opblazen.

Aan de koppen en teksten op de Economie-pagina’s valt af te lezen dat financiële verslaggevers en redacteuren zitten te popelen om de beurskoersen eindelijk weer eens lekker te laten exploderen, net als de vorige keren.

Toch zouden zij in het vervolg wat terughoudender moeten zijn met hun aanmoedigingen tot hernieuwd gokgedrag in de beurscasino’s. Tenslotte ligt daar de grondoorzaak van de huidige financiële, economische en weldra wellicht maatschappelijke crisis. Zonder de mediagekte rondom de financiële handel en zonder de daardoor aangewakkerde beurs-, optie- en bonusgekte  had de huizengekte nooit zo’n omvang kunnen nemen.

Op dit moment lees ik het boek ‘Bankroet’ van  NRC-redacteuren Egbert Kalse en Daan van Lent. Ondanks de soms wat verwarrende chronologie kan ik u dit van harte aanbevelen. Alle bekende namen en begrippen (waarvan de meeste mensen de werkelijke betekenissen niet kennen) worden in hun grote verband geplaatst en geduid. Mijn grootste kritiek op dit boek is echter dat het zo duidelijk door journalisten is geschreven: Zij weten van de prins geen kwaad. En die schuldige prinsen, dat zijn de journalisten zelf.

Van alle oorzaken van de kredietcrisis noemen ook Kalse en Van Lent niet de belangrijkste aanjagers ervan: Dat zijn de media met hun hitsige beurspagina’s en -rubrieken. Die zijn er immers mede verantwoordelijk voor dat de handel in ‘financiële producten’ steeds meer gericht was op de (ultra)korte termijn van ‘het feest kan weer beginnen’, ‘nu instappen’,’de boot niet missen’, ‘de beurzen beleven nieuwe records’ en het ‘winst pakken’. Het zijn ook de media die de vele consumptieve methoden propageren om al dat geld weer massaal over de balk te kunnen gooien.

Doorgaan met het lezen van “De financiële journalistiek popelt om de volgende luchtbel te kunnen opblazen.”

Aandacht voor religieuze (of etnoculturele?) crisis groter dan voor de financiële en economische.

Artikelen en discussies op de opiniepagina van de Volkskrant van vandaag, 14 April 2009:

– Koester die legerimam! (door Abdelkader benali.)

– Laat Ali Eddaoui legerimam worden. (Fouad Sidali e.a.)

– Ramadan, de grote verlosser. (door Amanda Kluveld)

– Gun Ramadan het licht in de ogen! (door Abdelkader Benali)

– Weg met apartheid! (door Mark Rutte, Paul de Krom)

– Overheid, hou handen af van religie. (door Agnes Kant, Sadet Karabulut)

– Obama bewierookt de verkeerde. (door Nausicaa Marbe)

– Gebed moslims in Rotterdam verhoord. (door Amanda Kluveld)

– De Heer is waarlijk opgestaan! (door Andries Knevel)

En natuurlijk de standaard-liturgie:

– De Israël-lobby ontspoort. (door Thomas von der Dunk.)

– Doe Israël eens recht! (door Yochanan Visser)

– Israël vredelievend? Ik dacht het niet. (door Thomas von der Dunk)

– Verzwakken Hamas noodzaak. (Door Paul Brill, natuurlijk)

De Volkskrant lijkt meer geobsedeerd door een soort religieuze (of etnoculturele?) crisis dan door de ontwrichting van de wereldeconomie als gevolg van een financiële en economische crisis die onvermijdelijk zal leiden tot maatschappelijke crises in vrijwel alle landen van de wereld. (Leve de ‘globalisering’..)

Behalve aan een strikte scheiding van kerk en staat begin ik zo langzamerhand te voelen voor wat meer scheiding tussen kerk en journalistiek. My cup runneth over..