Het vermeende recht van vrije meningsuiting op het openbare (want voor iedereen toegankelijke) discussieforum van de Volkskrant blijkt in de praktijk ingrijpend te kunnen worden beperkt door anonieme moderatoren en hun dito medewerkers.Journalistieke redacties kunnen (en mogen zelfs) willekeurig ingrijpen in de toch al beperkte mogelijkheden die burgers hebben om journalisten de tegenspraak en de kritiek te bieden die hoort bij de ‘checks and balances’ die onze democratie transparant, evenwichtig, eerlijk en rechtvaardig en dus gezond moet houden.
De gewoonte om reageerders en discussieerders op websites van media steevast aan te duiden met generaliserende en ronduit denigrerende termen als ‘reaguurders’ en ‘trollen’ duidt er op dat zij door journalistiek bij voorkeur niet als vrije en volwaardige burgers worden beschouwd.
Kritische en onwelgevallige opvattingen en meningsuitingen (het ‘kind van de democratie’) worden door redacteuren en moderatoren eenvoudigweg met het badwater van inhoudsloos gescheld weggegooid. ‘Opgeruimd staat netjes’.
Maar is het ruimen van critici, dissidenten en opposanten wel zo netjes in humaan, moreel, democratisch en rechtsstatelijk opzicht?
De openbare(!) interactieve ruimten op hun websites waarmee kranten burgers (niet alleen lezers, dus) uitnodigen tot het geven van reacties op opiniestukken en tot het deelnemen aan onderlinge discussies daarover, worden door redacties in het algemeen beschouwd als een onderdeel van het journalistieke product van de krant waarvoor zij inhoudelijk de volle journalistieke verantwoordelijkheid dragen, ook als in die bijdragen geen enkele regel van wet of fatsoen wordt geschonden en er niemand in zijn persoonlijke levenssfeer wordt aangetast of bedreigd.
Met betrekking tot de rubriek van ingezonden brieven in de papieren krant lijkt mij dit een juist standpunt. Het is echter de vraag of dit ook geldt voor de openbare interactieve ruimtes op de websites van kranten en andere journalistieke media. Daar geldt immers niet het argument dat de beschikbare ruimte maar beperkt is. In de praktijk blijkt echter de morele, ideële en politieke ruimte waarover burgers in hun bijdragen kunnen beschikken ook nogal beperkt te zijn.
Wat hebben burgers aan hun vrijheid van meningsuiting als de moderne mogelijkheden die het internet daartoe biedt in de praktijk willekeurig beperkt blijken te kunnen en zelfs mogen worden door redactionele voorkeuren en belangen van allerlei aard?
Het ‘publieke debat’ wordt gestuurd door anonieme redacteuren en moderatoren die tegenover niemand verantwoording hoeven af te leggen voor de reacties en bijdragen die zij verwijderen en voor de permanente verbanningen waarmee zij ‘vrije’ (maar kennelijk te kritische) burgers uitsluiten van het publieke debat op het forum van hun keuze en zodoende hun identiteit ontnemen en hen buiten de maatschappelijke orde plaatsen.
Er wordt dan wel gezegd dat niemand daarbij de mond wordt gesnoerd omdat iedereen immers een eigen weblog mag beginnen. Dat is een drogreden. Het gaat erom dat mensen op grond van hun kritische of onwelgevallige meningen te kunnen worden buitengesloten van openbare ruimten die in de praktijk alleen toegankelijk blijken te zijn voor mensen met opvattingen die de redacties welgevallig zijn. Dit lijkt mij niet in overeenstemming met aard en bedoeling van een democratische rechtsstaat.
Het resultaat is in ieder geval dat de reactie- en discussierubriek niet bepaald een getrouwe afspiegeling vormt van de publieke opinie die ondertussen wel in belangrijke mate door selectieve bericht- en opiniegeving in de media wordt gemanipuleerd.
Doordat niemand kritiek op de journalistiek wil, kan en durft te leveren op de ‘vrije pers’, heeft de journalistiek zich boven alle kritiek verheven en zich zodoende onttrokken aan het deels formele deels informele stelsel van ‘checks and balances’ dat onze democratie transparant, evenwichtig, gezond en rechtvaardig moet houden.
‘Embedding’ van louter welgevallige deelnemers aan de (officieel openbare maar feitelijk besloten) reactie- en discussieruimten op de webites van de journalistieke media is een volgende fase in deze zorgwekkende ontwikkeling.
‘Wat Blokker mag, mag een blogger (minstens) ook.’ Toch?
Ik geef hierbij één voorbeeld van een bijdrage die door ombudsman Thom Meens werd verwijderd van zijn weblog. Ik hoor graag waarom dit volgens jullie terecht was.
Robert van Waning schreef op 08-03-2010 11:51 [VERWIJDERD DOOR DE OMBUDSMAN]
Ombudsman, mensen die blootstaan aan willekeur en machtsmisbruik van de internetredactie van uw krant, doen op uw weblog een beroep op hun fundamentele recht van vrije meningsuiting. U doet alsof ik inmiddels in blessuretijd ben beland en hier dus nog slechts word gedoogd. Het gaat echter niet om een gunst of ‘zegening’ met een bepaalde houdbaarheidsdatum, maar om een democratisch recht dat niet willekeurig aan welgevallige personen kan worden toegekend en dat van kritische burgers even willekeurig en zonder enige vorm van proces weer kan worden afgepakt.
Voor bezwaren tegen willekeurige schendingen van hun fundamentele rechten maken maken burgers gebruik van de (beperkte) mogelijkheden op het openbare forum van een hiertoe aangewezen functionaris van een landelijke krant. U schrijft smalend ‘Tel uw zegeningen’. Ik zeg: Weest u zich bewust van uw functie, uw taak en verplichtingen.
PS
Ik ben inmiddels al ruim drie maanden dmv een ip-ban uitgesloten van deelname aan de discussies naar aanleiding van opiniestukken, naar aanleiding van een kritische, inhoudelijke maar volkomen correcte reactie op iets wat een columnist had geschreven. Die zware sanctie is nimmer deugdelijke gemotiveerd, noch door moderator Henk Müller noch door ombudsman Thom Meens. Laatstgenoemde heeft mij inmiddels ook verbannen van zijn ‘persoonlijke’ weblog op de website van de krant waarvan hij ombudsman is en als zodanig dus een officiële beroepsinstantie, omdat ik hem in mijn protest tegen mijn onterechte en onrechtmatige verbanning had gewezen op mijn grondrechten.
Robert VanWaning 
Journalisten zijn gelijker dan andere mensen.
Kritiek op mensen met openbare functies mag.
Kritiek op journalisten mag niet.
Het is je reinste censuur, en dit zal niet rechtgezet worden tot er een onafhankelijk toezichtsorgaan komt met de bevoegdheid in dit soort disputen kranten (media) boetes op te leggen en zonodig tijdelijk te sluiten.
Goed stuk overigens.
Iemand met verkregen macht zal deze tot het uiterste verdedigen.
"beginnen muggen te steken, dan komt er regen".
De vrijheid van meningsuiting is niet onbeperkt. Die staat altijd in een kader.
Ben je er bijvoorbeeld voor dat hier op het blog reclame-uitingen schering en inslag worden? Ik niet in ieder geval. Ik wil graag dat er ‘leuke’ berichten komen en dat daarover gediscussieerd wordt.
Maar zelfs als je wel onbeperkte vrijheid wil hebben, geef je zelf al een mogelijkheid aan: "Er wordt dan wel gezegd dat niemand daarbij de mond wordt gesnoerd omdat iedereen immers een eigen weblog mag beginnen." Je mag een blog beginnen met reclame voor een product of wat dan ook. Daarmee creëer je je eigen kader.
Als jouw mening dermate weinig interessant is, dat die overgaat in irritante zever, mag je mening buiten het kader van een blogger worden geplaatst waar je zo graag toe wil behoren.
Geachte heer van Waning
Als ik u goed begrijp bent u tegen elke vorm van censuur op een openbaar weblog. Bestaan er volgens u dan geen onprettige, onwelriekende of ronduit asociale reacties?
En als deze volgens u wel zouden bestaan, hoe dienen wij daar dan mee om te gaan?
Brandaris en öszibarack,
In reactieruimtes onder weblogs en opiniestukken staan inderdaad veel hoogst onaangename dingen. Het eerste en voornaamste wat men hiertegen kan doen is jonge mensen behoorlijk op te voeden en te leren om zich fatsoenlijk te gedragen en rekening te laten houden met andere mensen. Hun moet echter vooral al vroeg de waarde en betekenis worden geleerd van democratie en van het publieke debat. Dit echter een zaak van de lange termijn.
Voor een oplossing van het probleem van asociaal gedrag in het publieke debat kan men beginnen met deelnemers te laten registreren onder hun eigen naam en burgerservicenummer (die natuurlijk alleen aan de redactie bekend is). Mensen moeten persoonlijk kunnen worden aangesproken op hun misbruik en wangedrag en daarvoor ook volgens duidelijke en rechtsgeldige regels kunnen worden bestraft.
Weblogs van burgers hebben echter alles te maken met hun recht en vrijheid van meningsuiting. Dat universele en fundamentele mensenrecht mag niet worden beperkt door wie dan ook, en zeker niet door de journalistiek.
Journalisten en redacties zouden dat grondrecht (dit is geen hol begrip!) juist moeten verdedigen ipv aantasten als burgers ervan gebruik maken om kritiek te uiten op misbruik van de persvrijheid of belangenbehartiging of cliëntelisme onder de valse vlag van onafhankelijke journalistiek..
Net zoals journalisten in het belang van onze democratie iedere vorm van macht en invloed mogen controleren, zo mogen burgers op hun beurt de media kritisch volgen en beoordelen, ook in hun weblogs (van wie die ook worden gehuurd) en in de openbare (want voor iedereen toegankelijke) reactie- en discussieruimtes op de websites van journalistieke media, tenzij die in hun voorwaarden hebben bedongen er geen kritiek mag worden geuit op hun verslaggevers, correspondenten, columnisten, commentatoren en ombudsman. Dit staat echter nergens in de spelregels en gebruiksvoorwaarden van de Volkskrant.
Wat niet expliciet of impliciet verboden is, is toegestaan. Zo simpel is het.
De ombudsman van de Volkskrant is inderdaad een functionaris die tot taak heeft om als onpartijdige instantie klachten van individuele burgers tegen de krant te onderzoeken. Het is geen avatar, maar de officiële naam van zijn functie. Dit laatste begint VK’s ombudsman Thom Meens steeds meer uit het oog te verliezen. Hij verwijdert kritische opmerkingen over dingen die hij als ombudsman in zijn weblog heeft geschreven en hij verbant zelfs mensen die bij hem beklag doen op grond van schending van hun rechten door de moderator van de Volkskrant. Doordat alle kritische reacties worden weggehaald, leest de reactieruimte onder zijn weblog nu inderdaad als een rubriek in de Libelle, met voornamelijk complimenten en loftuitingen aan zijn adres of die van de krant. Dit heeft niets meer met journalistiek te maken, maar alles met de krant als commercieel product en winstobject.
Reactierubrieken zijn geen applausmachines-Chinese-stijl waarin de redactie alleen maar lof mag worden toegezwaaid. Het zijn daarentegen volwaardige uitingsmogelijkheden van de burgers waarin zij mogen schrijven wat zij willen zolang zij daarbij geen regels van wet of maatschappelijk fatsoen overschrijden, geen mensen bedreigen of in hun menselijke waardigheid aantasten.
Burgers mogen niet alleen in hun weblogs maar ook in reactieruimten hun eigen mening uiten, en niet alleen meningen die de redactie welgevallig zijn. We leven tenslotte niet in China of Zimbabwe of in voormalige totalitaire regimes als de voormalige Sovjet-Unie, Oost-Duitsland of het Roemenië onder ‘conducator Ceaucescu.
Onze fundamentele en universele grondrechten zijn met te veel moeite tot stand gebracht om nu zomaar prijs te geven aan de willekeur en machtsmisbruik van anonieme redacteuren.
@Rikus,
Hoi. Bedankt. Je hebt gelijk. De journalistiek is steeds meer een kwestie van een verworven machtsposities die men zelfs ten koste van grondrechten en fundamentele vrijheden van gewone burgers niet prijs wil geven.
Ik weet niet wat de aanleiding is van de ban.
Als ik zo de bijdragen rechts lees, ziet het er volgens mij allemaal prima uit
Lublin
Lublin,
Op mijn reacties, discussiebijdragen en weblogs is niets aan te merken, behalve dat daarin journalistieke vormen van willekeur, machtsmisbruik, tribalisme, cliëntelisme en allerlei andere vormen van morele corruptie, onwaarachtigheid, onbetrouwbaarheid aan de kaak worden gesteld.
hindoestaanse meisjes,
zullen wij een keertje uitgaan? daarna kunnen we samen het bed delen en de liefde met elkaar bedrijven. Als ik maar klaarkom op jullie lichamen, dat lijkt me het fijnste wat er bestaat!
Heer van Waning,
Ik zou bijna gevoelens van steunbetuiging aan Uw adres uiten waren het niet dat Uw familielid zich schuldig maakt aan dat waar U nu zo de vermoorde onschuld over aan het uithangen bent.
Vervelend is dat niet?
Uw broer drukt met de regelmaat van de klok op de paniekknop als het hem verbaal wat dunnetjes gaat worden.
Immers , ik ben dan ook een hele foute man in zijn ogen , want ik heul met de vijand , en mijn mening komt zeer ongelegen voor de rest van de cluchuis bezoekers aldaar.
U kunt vervolgens deze ook wel weer , met welke reden dan ook , van Uw blog verwijderen.
Ik heb mijn 2 centen gegeven , aan U wat ermee te doen.
PS:
Ik heb wel een screenshot gemaakt voor het geval dat U toch besluit tot verwijdering over te gaan.
Dit zal ik dan met veel genoegen U een volgende keer , en die komen er ongetwijfeld , komen bezorgen.
Saint, welkom. Waarom zou ik uw bericht verwijderen? Ik heb dat in de afgelopen jaren slechts twee of drie keer gedaan met anonieme berichten van racistische aard die geen betrekking hadden op het onderwerp en die duidelijk alleen bedoeld waren om te treiteren en de dicussie te verstoren. Volgens mij zijn dit ook de enige redenen waarom de moderator berichten zou mogen weghalen uit de reactie- en discussieruimtes op de website van de krant.
Publiek debat is de brandstof en daarmee een essentiële voorwaarde van democratie. Stinkende uitlaatgassen moeten daarbij tot een minimum worden beperkt, maar zij zijn onvermijdelijk verbonden aan het proces.
Saint, ik ben alleen verantwoordelijk voor wat ik zelf doe, zeg en schrijf. Je kunt mij daarop aanvallen en tegenspreken zoveel als je wilt binnen de kaders van wet en maatschappelijk fatsoen. Graag zelfs, maar graag zonder flauwekul en ongefundeerde persoonlijke aantijgingen.
Mijn broer Jan Willem en ik schrijven ieder op eigen titel en geheel onafhankelijk van elkaar.
Ik dacht , ik laat het U toch maar even weten…..
Saint, fijn, prima, bedankt, maar heb je verder nog inhoudelijk iets op- of aan te merken op dit blog of bij te dragen aan de discussie over dit belangrijke onderwerp?
Robert: ik had het al gezien en vluchtig doorgekeken. Zo op het eerste gezicht zie ik niet in waarom je verwijderd en geband bent.
Behalve misschien omdat je de luis in de pels bent die de meeste journalisten al jaren niet meer durven te zijn…
=……Saint, fijn, prima, bedankt, maar heb je verder nog inhoudelijk iets op- of aan te merken op dit blog of bij te dragen aan de discussie over dit belangrijke onderwerp? …..=
Ik zie dat Uw oude tegenargumentatie U nog niet in de steek heeft gelaten.
U steld : Dictators – wissen van reacties – bannen – critici de mond snoeren – vrijheid van meningsuiting – Publiek debat is de brandstof en daarmee een essentiële voorwaarde van democratie….enz…enz.
Ik meld U slechts dat het niet enkel U treft , maar ook anderen, bijvoorbeeld op bezoek met hun afwijkende mening bij Uw broer.
Als U dat niet ziet als zijnde inhoudelijk denk ik dat inderdaad de tijd is gekomen voor mij dit topic als zijnde gelopen te beschouwen……en dit zeker na te hebben gelezen : =….Saint, fijn, prima, bedankt, maar heb je verder nog inhoudelijk iets op- of aan te merken op dit blog of bij te dragen aan de discussie over dit belangrijke onderwerp? …=
Hiermede geeft U , in mijn optiek dan , te kennen deze wijze van fact finding and reporting liever niet te zien , maar derhalve graag ongestoord verder wenteld in Uw eigen opgeroepen tranenmeer van het U aangedane onrecht.
Een ding geef ik U ; Bij Uw broer gaat de knop om , hier blijft het , op Uw eigen aangeven dan , vooralsnog staan.
Mijn these derhalve:
" Verbeter de [media] wereld , en begin bij Uw broer.."
Satuka, de werkelijke reden van mijn verbanning (die nu al meer dan 3 manden duurt!) blijft duister zolang die niet wordt gebaseerd op een daadwerkelijke schending van een rechtsgedige regel ipv op telkens weer andere onjuistheden. De directe aanleiding was destijds wel meteen duidelijk:
Paul Brill had in zijn column Obamas lakmoesproef (VK 27-11-2009, http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/4648/Obama%27s_lakmoesproef ) o.a. geschreven:Kunnen bepaalde problemen in de wereld worden omzeild of verlicht door ze domweg anders te definiëren? Het lijkt er wel eens op dat sommigen menen dat dit inderdaad mogelijk is. Vorig weekeinde woonde ik een grote internationale veiligheidsconferentie bij in de Canadese havenstad Halifax. Alle hot issues kwamen aan bod: de toekomst van de NAVO, Afghanistan, Pakistan, Iran, het Midden-Oosten, zeepiraterij, nucleaire ontwapening.
Op dezelfde dag schreef ik hierop de volgende reactie in de daarvoor bestemde ruimte op de website van de VK:Knap hè, hoe Paul Brill met zijn verwijzing naar ‘het Midden-Oosten’ het noemen van Israël als ‘hot issue’ zorgvuldig vermijdt. Hij laat echter geen gelegenheid onbenut om Iran in een kwaad daglicht te stellen. Ook hier niet, dus. Iran moet natuurlijk goed in de gaten worden gehouden, maar Israël is en blijft nog altijd ‘the hottest issue of them all’ met zijn systematische schendingen van het internationale recht (waaronder kernwapenverdragen).
Dat is heus alles wat ik had geschreven! Deze licht-ironische, keurige maar wel rake reactie bleek echter binnen de kortste keren door de moderator te zijn verwijderd. Bovendien bleek ik zonder enige waarschuwing of mededeling (laat staan mogelijkheid van verweer) dmv een ip-ban tijdelijk te zijn uitgesloten van deelname aan de discussies op de opiniepaginas op de website van de Volkskrant. Die ban werd echter na korte tijd weer opgeheven.
Op 30 november 2009 maakte ik bezwaar tegen deze gang van zaken bij de ombudsman van de VK:
Tot mijn verrassing (en vreugde) blijkt mijn verbanning inmiddels weer te zijn opgeheven. Ondertussen weet ik nog steeds niet waarom die mij werd opgelegd! Wat een raar gedoe, en dat allemaal om Paul Brill te beschermen tegen welverdiende kritiek op zijn hetze tegen Iran en behartiging van Israëlische belangen die verantwoordelijk zijn voor systematische schendingen van het internationale recht in het algemeen en van mensen- en burgerrechten van Palestijnen in het bijzonder.
Henk Müller schreef mij toen alsnog een waarschuwing:
U bent weer off topic. Brill schreef over Iran en Afghanistan en niet over Israel, zie mijn vorige mail. Uw opmerking over Israël Lobby is voor uw rekening. Als u deze reactie nog een keer plaatst, bannen we u. Als u naar GeenStijl of Joop wilt gaan, ga uw gang, ook de raad voor journalistiek wat mij persoonlijk betreft. Ook de opmerkingen aan adres Brill zijn off topic, het gaat om de column niet om de schrijver.
Hiervan klopte bijna geen enkel woord. Ik had juist gereageerd op wat Brill in zijn column had geschreven en daarbij terecht opgemerkt dat hij telkens Iran aanvalt maar Israël juist altijd uit de wind houdt terwijl dat land toch ook een veiligheidsrisico voor de wereld vormt. Als het agressieve gedrag van Israël tegen zijn buurlanden inderdaad niet op de agenda van die internationale veiligheidsconferentie in Halifax stond, dan is dit hoogst opmerkelijk en een reden om je af te vragen wie die conferentie had georganiseerd.
Ik schreef aan moderator Henk Müller dat zolang Paul Brill doorging met zijn riskante oorlogshitserij tegen Iran en het afdekken van Israëls wandaden, ik op mijn beurt zou doorgaan met daarover mijn mening te geven. Ours is a free country, schreef ik aan Henk Müller. Onder uw bewind regeert echter de willekeur op de internetsite van de Volkskrant.
Op 1 december 2009 schreef Henk Müller terug: U gaat uw gang maar. En even later: In ieder geval sta ik u keurig te woord, dat is weer geen willekeur :). Hierop antwoordde ik: Wat kletst u nu weer. Die achterbakse verwijdering van mijn reactie en mijn al even stiekeme, onaangekondigde, ongemotiveerde en onterechte verbanning, waren helemaal niet zo keurig van u. Over willekeur gesproken: Mijn reactie op de belangenbehartigende praatjes van Paul Brill mag nu opeens (natuurlijk) wél blijven staan. Zelfs journalisten moeten zich houden aan regels van fatsoen, democratie en (internationaal) recht. Ook u, dus.
Ombudsman Thom Meens was het eens met zowel de verwijdering van mijn reactie als met mijn verbanning: Ik kan wel een beetje meevoelen met de moderator. Het lijkt toch echt op een persoonlijke aanval op Paul Bril. Daar is de opiniesectie niet voor bedoeld. Het zou helpen als u het wat zakelijker opschrijft. Volgens mij is er niets tegen in te brengen als u vragen stelt waarom de VK dit aspect niet noemt, maar ligt het vooral aan de toon.
Hiermee hadden de heren (eveneens achteraf) een tweede motivatie van mijn verbanning bedacht: De toon. Nadien zouden nog verscheidene andere rechtvaardigingen van mijn verbanning worden bedacht. Zo zou ik moderator Henk Müller persoonlijk diep hebben beledigd. Ook dit werd natuurlijk niet gestaafd, want het was gewoon niet waar.
Op woensdag 2 december 2009 15:38 schreef ik aan ombudsman Thom Meens:
Eerst een sanctie toepassen, en daarna pas een reden verzinnen, dat kan natuurlijk niet. Volgens u lijkt mijn reactie op die column(!) een persoonlijke aanval op Paul Bril. En dat rechtvaardigt volgens u dus mijn totale uitsluiting van het publieke debat op de openbare forum van mijn keuze? Mooi is dat. Ik kan mij nog herinneren wat u ooit schreef over columnisten die anderen ook nooit spaarden en dus zelf ook niet al te gevoelige lange tenen moesten hebben. Maar het ergste is dat het allemaal nergens op slaat, want het was wel degelijk een inhoudelijke en uiterst beschaafde reactie op wat Brill had geschreven. Uit uw bericht maak ik op dat u niet alleen instemt met de verwijdering van mijn reacties op de column van Paul Brill maar ook dat u bewilligt in mijn uitsluiting van het openbare, publieke en politieke debat op het forum van mijn keuze. Zonder dit nader toe te lichten, noemt u de toon van mijn reactie als grond voor deze ingrijpende maatregelen die neerkomen op een schending van zowel mijn recht als mijn mogelijkheid om mijn mening te uiten over een column (een opiniestuk, dus) met een overduidelijk vooringenomen en partijdige inhoud en strekking. Dit is echter niet de oorspronkelijke reden waarom mijn reactie was verwijderd en waarom ik ben verbannen uit de discussiefora op de internetsite van de Volkskrant. Moderator/censor/commentator Henk Müller had namelijk als reden voor mijn verbanning opgegeven dat mijn (door hem verwijderde) reactie off-topic (geen betrekking hebbend op het onderwerp) zou zijn geweest.[..]
Ook het tweede verwijt dat er nu door u met de haren bij wordt gesleept, treft geen doel Ik had in mijn reactie immers niets geschreven wat ook maar enigszins kan worden beschouwd als een onjuiste, grove, beledigende of ook maar enigszins scherpe aantijging aan het adres van Paul Brill persoonlijk. Als de toon van het openbare, publieke en politieke debat in alle vrije democratische landen even gematigd en beschaafd zou zijn aan die van mijn reactie op de column(!) van Paul Brill, dan zouden politici, journalisten en burgers in een coma van verveling geraken en zou het democratisch proces tot stilstand komen door gebrek aan inspiratie en motivatie.
Paul Brill schreef in zijn column dat volgens sommige mensen bepaalde problemen in de wereld kunnen worden omzeild of verlicht door ze domweg anders te definiëren. Hij gaf daarvan zelf een markant voorbeeld door te schrijven dat tijdens de internationale veiligheidsconferentie in Halifax*) alle hot issues aan bod waren gekomen: de toekomst van de NAVO, Afghanistan, Pakistan, Iran, het Midden-Oosten, zeepiraterij, nucleaire ontwapening. [..]
M.b.t. het verwijt van de persoonlijke aanval op Paul Brill, merk ik het volgende op: Sommige publicisten betrekken hun achtergrond en daarmee samenhangende bindingen en loyaliteiten zo sterk in al hun uitingen, dat kritiek daarop bijna altijd zijn persoon zal raken, zelfs als die daar niet in de eerste plaats op gericht is. Paul Brill is daarvan wel een heel sterk voorbeeld. Welbeschouwd schrijft hij eigenlijk altijd (direct of indirect) over Israël. Ook zijn hetze tegen Iran kan alleen in dat licht worden gezien. Hetzelfde geldt voor zijn vele stukken over de buitenlandse politiek van de VS, die (zoals algemeen bekend, lees bijvoorbeeld The Israel Lobby en Een schreeuw om recht) onder sterk pro-Israëlische invloed staat.
Sinds december heb ik herhaaldelijk vergeefs geprobeerd om mijn verbanning te laten opheffen. Daarbij wees ik er soms ook op dat die zware sanctie nimmer deugdelijk was gemotiveerd, en dat ik mij ook nooit daartegen heb kunnen verweren, hetgeen natuurlijk in strijd is met de beginselen en regel;s van onze democratische rechtsstaat.
Ombudsman Thom Meens schreef in zijn column De lange weg naar zelfregulering op de Balkan (VK, zaterdag 27 februari 2010, http://www.vkblog.nl/bericht/302784/De_lange_weg_naar_zelfregulering_op_de_Balkan ) o.a.:
Het laatste grote conflict op de Balkan, dateert alweer van ruim tien jaar geleden, maar voor de media ter plekke lijkt er sindsdien niets veranderd. Kranten staan onder druk van politici en bedrijfsleven en met haatzaaiers op internet weet niemand raad. Binnen die context proberen de Europese Unie en de Unesco te werken aan professionalisering en zelfregulering van de media in Zuid Oost Europa. Er moeten ethische codes komen en waar mogelijk Raden voor de Journalistiek, maar de weg is nog lang, bleek deze week op een tweedaags congres in Istanbul. Deelnemers waren een honderdtal hoofdredacteuren, uitgevers, journalisten, diplomaten, wetenschappers en leden van Raden voor de Journalistiek uit alle Balkanlanden van Albanië tot Kosovo en van Turkije tot Kroatië. [..]
Mij had de Unesco gevraagd te spreken over mijn werk als ombudsman en aan te geven wat de voors en tegens zijn van ombudsmannen en Raden voor de Journalistiek. Dragen zij bij aan professionalisering en geloofwaardigheid van de media? Kunnen ze naast elkaar bestaan, of bijten ze elkaar? Voor iemand uit een land waar persvrijheid heel gewoon is [maar vrijheid van meningsuiting helaas nog steeds niet! RvW] en waar al sinds de jaren vijftig een Raad voor de Journalistiek bestaat, was het congres een onthutsende ervaring. Transparantie van de media is hier weliswaar ook een punt van debat, maar het debat wordt ten minste gevoerd.
M.b.t. de situatie de situatie in Zuid Oost Europa schreef Thom Meens:
Het vertrouwen van de bevolking in de onafhankelijkheid van media daalt en het debat over transparantie, zelfregulering en verantwoording is verdwenen. Journalisten hebben geen behoefte aan ethische normen. Ook zijn de verschillen tussen de onderliggende landen zo groot, dat het geen zin heeft om te zoeken naar één manier van mediaverantwoording die geschikt is voor alle Balkanlanden. Je kunt een systeem van verantwoording misschien importeren, zegt hij, maar je kunt het niet opleggen. Zelfregulering kan alleen als media het echt willen.
En over Albanie:
Zo gaat het ook in Albanië, stelt Ramzi Lani, van het Albanese Media Instituut. De journalistiek in zijn land staat onder druk. [..] Er is sprake van tabloidisering in de slechte zin van het woord. De dictatuur van het communisme is ingeruild voor de dictatuur van de banaliteiten, zei hij. Toch stellen allen dat transparante en onafhankelijke media het grootste goed zijn voor een land: zij kunnen de drijvende kracht zijn op weg naar blijvende democratie. Maar de weg op de Balkan is lang.
De weg naar transparante en zelfregulerende journalistiek is niet alleen op de Balkan lang.. Ik reageerde op deze column van VK’s ombudsman Thom Meens in de daarvoor bestemde ruimte op 27-02-2010 14:51:
Persvrijheid is in Nederland inderdaad heel gewoon, maar de vrijheid van meningsuiting van gewone burgers helaas nog lang niet. Burgers die namelijk binnen algemeen aanvaarde kaders van wet, recht en fatsoen gefundeerde en beredeneerde kritiek willen kunnen uitoefenen op journalistieke uitingen en gedragingen, beschikken daartoe niet over gelijkwaardige mogelijkheden als de pers en zij worden zelfs in hun uiterst beperkte mogelijkheden op alle mogelijke manieren gehinderd en zelfs uitgeschakeld door diezelfde ‘vrije pers’.
Het debat hierover kan niet in alle openheid en vrijheid worden gevoerd zolang anonieme redacteuren niet alleen de mogelijkheid hebben om onwelgevallige op- en aanmerkingen van kritische burgers te censureren maar zelfs menen daar het ‘recht’ toe te hebben. Zodoende verwijderen zij niet alleen alle reacties en bijdragen van burgers die hun niet bevallen, maar zij schromen zelfs niet om kritische burgers dmv verbanning buiten de discussie te plaatsen teneinde kritiek op journalistieke vormen van willekeur en machtsmisbruik de mond te snoeren. De Balkan is hier niet ver vandaan."
Op 28-02-2010 10:08:
Hoe professioneel zijn media die wel steeds kritiek op alles en iedereen willen mogen leveren maar die zelf geen kritiek kunnen verdragen? En hoe geloofwaardig is een ombudsman die beweert dat hij een burger de reden van zijn verbanning heeft medegedeeld en ten bewijze daarvan alleen de tekst van een aan hem gerichte interne memo van de moderator kan produceren, maar geen e-mail aan de veroordeelde banneling? In een democratie draait het toch om het geluk en de rechten van de burgers en niet om een zo groot mogelijke macht en invloed van een pers die haar vrijheden en privileges kan misbruiken ter behartiging van groeps- en deelbelangen zonder dat burgers daar iets van kunnen en mogen zeggen?
Inmiddels heeft de ombudsman van de Volkskrant ook mij nu verbannen van zijn VK weblog. Hij kan nu fijn allerlei dingen beweren zonder dat hij wordt tegengesproken. Flip Willemsen, de grootste vuilbek van het VK weblog, maakt dankbaar van deze gelegenheid gebruik om lekker nog wat na te trappen.
Saint, je bent altijd welkom, vooral als je eens wél wat te melden hebt. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen woorden en daden, en daarop kan je mij altijd aanspreken.
In zijn boek ‘Journalisten houden niet van journalistiek’ schrijft Jan Blokker dat de aartsbisschop van Mainz omstreeks 1450, na de uitvinding van de boekdrukkunst, gelastte dat alle teksten die in zijn diocees werden gedrukt eerst aan hem moesten worden voorgelegd – niet omdat hij ze wilde lezen, maar omdat hij ze wilde kunnen verbieden !
Sinds 1450 is er niet veel veranderd. Mensen zien hun posities van macht en invloed nu eenmaal niet graag bedreigd. Media hebben wat dat betreft gemakkelijk: Zij publiceren domweg niets wat hun positie in gevaar kan brengen. Dankzij de electronica kunnen zij onwelgevallige kritiek spoorloos laten verdwijnen en burgers kunnen zij zonder enige vorm van proces met één druk op de knop verbannen naar de virtuele equivalenten van Siberië, Abu Graib en Guantanamo Bay. En er is geen haan die daarnaar kraait.
Politici en bestuurders mógen geen kritiek leveren op journalistieke vormen van willekeur en machtsmisbruik, want dan is het land te klein en de democratie is acuut in gevaar: ”De persvrijheid wordt bedreigd!" Burgers kúnnen er geen kritiek op leveren want die wordt domweg niet afgedrukt, niet uitgezonden of subiet verwijderd. Journalisten wíllen geen kritiek uiten op journalistieke meningsonderdrukking en censuur, ten eerste uit collegiale loyaliteit, ten tweede omdat dit indruist tegen hun eigen belangen en ten derde omdat zij terecht bevreesd zijn collegiale represailles.
Zo, dus jij bent de "grote vriend" van David Verveer. Dat was de reden dat ik je op kwam zoeken. Was nieuwsgierig geworden.
Tja, betreffende je vraag waarom de verwijdering van je bijdrage terecht was, kan ik onmogelijk antwoorden. Dat kan ook niemand wanneer je ons niet je vorige bijdragen laat lezen die je aan het adres van deze ombudsman stuurde. Het is duidelijk dat er bijdragen aan vooraf gegaan zijn want je schrijft: U doet alsof ik inmiddels in blessuretijd ben beland en hier dus nog slechts word gedoogd.
Op zich, wat wij kunnen lezen, is geen aanleiding tot verwijdering. Waarschijnlijk heeft hij besloten al je teksten te verwijderen omdat dit net even de druppel was die bij hem de emmer deed overlopen.
Overigens ben ik blij met de mogelijkheid op mijn blog teksten van anderen te kunnen verwijderen en schrijvers zelfs te kunnen verbannen. Dit doe ik in uitzonderlijke situaties die beschreven staan in de rechter kolom op mijn blog. Zo’n kolom geeft dan eerlijk weer hoe ik, de eigenaar van het blog, er over denk en men is dus vrij te reageren of niet. Men kent nog voor men reageerd de regels van het bewuste blog.
Ik zie dat in een lange reactie van je enkele "vorige bijdragen" aangehaald worden. Ook aan anderen als ene Henk: Wat kletst u nu weer. Die achterbakse verwijdering van mijn reactie en mijn al even stiekeme, onaangekondigde, ongemotiveerde en onterechte verbanning, waren helemaal niet zo keurig van u. etc
Zou iemand aan mij schrijven dat ik klets, achterbaks en stiekem ben, tja dan begin je mij behoorlijk op de zenuwen te werken. Dan denk ik ook dat je toon me niet aanstaat en overweeg ik je te verwijderen.
Dan hoeft er nog maar 1 zin bovenop te komen die de druppel is die de emmer doet overlopen.
M.a.w. je verbanning hier en daar is niet helemaal onverwacht en/of uit "onschuldig democratisch protest" van jou kant gekomen. Beleefdheidsnormen of vormen zijn niet je sterkste kant.
Robert: Al heb je het over de persoon Brill, ik zou het niet direct een persoonlijke aanval noemen. Constateren dat iemand bepaalde verwante onderwerpen vermijdt lijkt me wel degelijk de bal. Helemaal als je kunt onderbouwen dat het wel degelijk relevant is.
Ik lees de reacties op de opiniepagina niet vaak (te veel ruis ;), maar ik zie wel eens reacties die blijven staan die wel meer dan "lijken" op een persoonlijke aanval.
Vreemd ook dat de Ombudsman je heeft geband. Overigens kun je bezwaar maken als er daar over jou wordt geschreven. Je hebt namelijk recht op weerwoord.http://www.iusmentis.com/maatschappij/juridisch/bloggen/aansprakelijkheid/#reactiesweghalen
Aan de andere kant, er is zoiets als recht op moderatie. Eigenaren van blogs en websites zijn niet verplicht alles te plaatsen. Maar het grijsgebied tussen moderatie en censuur is troebel en de grens wordt al snel overschreden.
Gelukkig heb je je eigen blog nog waarop je dit soort zaken aan de kaak kunt stellen.
Jim Hasenaar, als de moderator mij verbant op grond wat ik in wanhoop en ergernis over aangedaan onrecht in een rechtstreekse e-mail aan hem persoonlijk heb geschreven, dan maakt hij misbruik van zijn bevoegdheden en mogelijkheden.
Als ik vaststel dat Henk Müller dingen schrijft die domweg niet waar zijn en als hij drogredenen gebruikt om mij uit te sluiten van de discussies op de opiniesite van de Volkskrant, dan mag ik dat toch zeker wel aan hem schrijven? Hij is de Koningin niet! Het ging hier dus niet op een openlijke belediging op een openbaar platform, maar om een boze e-mail van mij rechtstreeks aan hem. Ik citeer nu hieruit voor alle duidelijkheid, volledigheid en eerlijkheid, nadat ik al ruim drie maanden ten onrechte door hem verbannen ben.
Noch de verwijdering van mijn inhoudelijke en rake reactie op de column van Paul Brill noch mijn verbanning werden mij formeel medegedeeld, noch hoe lang de straf zou duren. Dat mag ik in een e-mail aan de verantwoordelijke persoon dan toch wel stiekem en achterbaks noemen? Hoop ik. Alsjeblieft?
En dan wat het weblog van VK’s ombudsman Thom Meens betreft: Een persoonlijk, particulier weblog is iets anders anders dan een weblog van een lid van de redactie die hij uit hoofde van zijn functie van ombudsman schrijft en daarin kwesties aan de orde stelt die hij als ombudsman heeft behandeld. Als abonnee van de Volkskrant mag ik mij tot hem wenden met een protest tegen een onverdiende, onterechte en onrechtmatige verbanning. ‘Onrechtmatig’, omdat die strenge sanctie niet gebaseerd was op een daadwerkelijke schending van een bestaande en rechtsgeldige regel en omdat daarbij ook andere regels werden geschonden, zoals deugdelijke mededeling en motivatie en mogelijkheid van verweer.
Ik bracht mijn verbanning te berde in columns van de ombudsman die handelden over kwesties die daaraan raakten, zoals transparantie, zelfregulering van media en raden van journalistiek. Het was mij na drie maanden nog steeds niet gelukt om van de moderator of van de ombudsman te horen wat eigenlijk de werkelijke reden van mijn permanente verbanning was. De ombudsman wilde mij dit niet per e-mail vertellen. Daarom ben ik deze kwestie op zijn weblog aan de orde gaan stellen. Dat moet kunnen en mogen, want wij leven tenslotte in een democratische rechtsstaat.
@Satuka,
Je schrijft dat ik het ‘over de persoon Brill’ had. Hoe en waar dan? Dat ‘knap hè’ sloeg op de handige manier waarop hij in een column over internationale veiligheidsvraagstukken en het Midden-Oosten Iran wél en Israël níet een risicofactor had genoemd. Ik schreef niets over zijn persoon of over zijn achtergond en ook niet over de bindingen en loyaliteiten waarvan Paul Brill telkens op onmiskenbare wijze blijk geeft in zijn éénzijdige opiniestukken.
Let wel: Paul Brill en andere columnisten schrijven opiniestukken! Daartegenover moeten burgers hún eventueel afwijkende en kritische opinie kunnen zetten. Alweer: Nederland is tenslotte nog steeds een democratische rechtsstaat. Ongebonden, onafhankelijke, integere, belangenloze, onpartijdige, niet-vooringenomen journalistiek vervult daarin een essentiële rol als controleur van de macht. Maar wie controleert deze zelfbenoemde ‘controleur’ als niemand dat mag en kan?
"Beleefdheidsnormen of vormen zijn niet je sterkste kant," schreef Jim Hasenaar.
Kijk dat is een goed voorbeeld van kritiek die wél persoonlijk is, namelijk gericht op een persoonlijke eigenschap van iemand, dus op wat of hoe iemand ís en niet slechts op wat iemand doet, zegt, of schrijft.
De redactie van de Volkskrant heeft mij de allerzwaarste straf van permanente verbanning opgelegd vanwege mijn kritiek op iets wat een columnist had geschreven (en dus niet op zijn persoonlijke eigenschappen en achtergronden).
Deze krant wil kennelijk niet dat haar opinies kritisch worden gelezen en beoordeeld en gebruikt daarom zelfs valse voorwendselen om critici de mond te kunnen snoeren en opposanten te vebannen. Dat zegt toch wel iets over de democratische instelling van een krant, dunkt mij.
@Jim Hasenaar, waarom vind jij dat je mij wél persoonlijk mag aanvallen en waarom mag ik van jou daarentegen géén inhoudelijke kritiek leveren op iets wat een journalist/columnist/commentator heeft geschreven en waarom mag ik niet verontwaardigd reageren op persoonlijke schimpscheuten van de moderator en op een onverdiende straf?
Op grond van welk beginsel of regel dienen journalisten volgens jou eigenlijk boven alle kritiek (dus ook feitelijke en inhoudelijke) verheven te blijven?
En waarom heeft niemand geprotesteerd tegen het feit dat de ombudsman van de Volkskrant de discussie heeft gesloten over wat hij had geschreven over ‘zelfregulering’ van de media, terwijl iedereen toch weet dat dit slechts flauwekul, een alibi en een wassen neus is die helemaal niets voorstelt en waarvoor burgers dus nog een hartig woordje moeten wisselen met de journalistiek?
(Zie: ‘De lange weg naar zelfregulering op de Balkan’, VK weblog
zaterdag 27 februari 2010, door ombudsman Thom Meens,http://www.vkblog.nl/bericht/302784/De_lange_weg_naar_zelfregulering_op_de_Balkan )
@Robert
Het is merkwaardig gesteld met de journalistiek. Het houdt graag iedereen tegen het licht en zegt de macht te controleren. Bij beide claims kunnen op zijn minst vraagtekens gezet worden. Want de journalistiek is niet waardenvrij en heeft eigen politieke en economische belangen. Die zitten allerlei gelijkheden in de weg. Journalistiek is in zichzelf tegenstrijdig.
Pijnlijker en manifester wordt het als de journalistiek zelf tot onderzoeksobject wordt. Het idee heeft postgevat dat de journalistiek dit als ongepast ervaart, het niet gewend is en zelfs allergisch voor kritiek is. Is de journalistiek als de dokter die zich vergeet te laten onderzoeken? Het lijkt er sterk op.
Toch zit de journalistiek in een lastig parket. Aan alle kanten wordt het ingeperkt. De opkomst van nieuwe media, de vrijetijdsbesteding van mensen, de snelheid van maatschappelijke ontwikkelingen, de politieke marketing en de economisch crisis doen de journalistiek naar adem happen. Kranten zijn verdwenen uit de dorpen en steden. De controle op de macht is verdwenen.
Ouderwetse, gelouterde, academisch gevormde journalisten worden ingewisseld voor HBO’ers. Deze laatsten zijn onderling inwisselbaar en missen maatschappelijk gezag. De journalistiek staat met lege handen. Inhoud is vlotheid geworden. Journalisten zijn minder geworteld dan voorheen. De bazen van de journalistiek handelen volgens het principe dat de journalistiek handelswaar is geworden.
Kan de journalistiek weer op een hoger peil gebracht worden? Dat kan, maar is een proces van lange adem. Wil de journalistiek weer geloofwaardig worden dan moet het investeren in de eigen toekomst. Dat geld ontbreekt echter en het inzetten van projectgeld van de overheid ligt gevoelig. In de ogen van velen is de journalistiek toch al bovenmatig links geinspireerd.
Dieperliggend probleem is dat journalistiek klemzit tussen haar economische en politiek-maatschappelijke functie. Een journalistiek bedrijf is in de bedrijfsvoering commercieel en in de pretentie hiervan overstijgend. Dat wringt en is niet te verenigen. Vele oplossingen hievoor zijn al verkend.
De oplossing is om beide functies uit elkaar te halen. In analogie met de bejaardenzorg voor de toekomst wordt gezegd dat huisvesting en persoonlijk onderhoud te voorzien en daarom te verzekeren zijn. Ziektes niet omdat die onvoorspelbaar zijn. Daarom moeten individuen het voorzienbare voor eigen rekening nemen, terwijl de overheid het onvoorzienbare afdekt. Alleen zo is het systeem houdbaar.
Hetzelfde onderscheid past de journalistiek. De politiek-maatschappelijke functie ervan zou ondersteund kunnen worden door de overheid. Dat betreft de scholing van journalisten, onderzoeksafdelingen, distributie, een gegarandeerd aantal pagina’s en alle voorwaarden voor een zo objectief mogelijke, kritische journalistiek. Met voldoende voorwaarden en tussenschakels die politieke beinvloeding van de journalistiek uitsluiten. De economische functie kan dan groeien op een open markt waar concurrentie tiert.
Wat zegt dat alles over het de mond snoeren van critici en oppositie wat journalisten blijkbaar doen? Valt dat ooit uit te sluiten? Nee, maar het kan wel beperkt worden door te zorgen dat ethische codes verinnerlijkt worden door journalisten. Daarom moeten ze de kans krijgen om opgeleid te worden en los te komen van de waan van de dag en de druk van de markt. De splitsing die ik aanstipte kan hierbij een uitweg bieden. Want ik kan me niet voorstellen dat journalisten blij zijn met hun rol van censor.
De journalistiek wandelt met open ogen naar haar eigen slachtbank en geeft de burgers de schuld van haar ondergang, George.
Goed verhaal. Maak er alsjeblieft een weblog van.
Voor investeerders is nieuws inderdaad handel geworden, met zo min mogelijk moraal, ethiek en democratisch en maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel en dankzij de (inmiddels onverdiende) ‘vrijheid van de pers’ nog steeds zonder verantwoordingsplicht..
Robert, met grote interesse je blog én de reacties gelezen. Wel de vrijheid genomen om sommige van de reacties slechts af te tasten, want anders wordt het wel heel veel.
In abstracte zin heb je gelijk. In de praktijk heb je ongelijk. Zo vind ik. Jouw betoog heeft een heel hoog academisch-kamertje gehalte. Maar zou jij de macht hebben, dan zou je in de praktijk geconfronteerd worden met allerlei situaties die jou zouden klem zetten. Ergo, je zou òf tandenknarsend iets moeten toestaan wat je in je hart helemaal niet wil toestaan, of je zou je een slag in het rondte moeten werken om te komen met een argumentatie waarom je in een specifieke situatie tòch moet afwijken van je uitgangspunt.
Kernwoord in je betoog lijkt mij het woord ‘willekeurig’. Alleen, wat jij willekeurig noemt is in de ogen van jouw ‘rechters’ in het geheel niet willekeurig. Zij menen vast en zeker dat ze recht hebben gesproken op basis van een reglement.
Mogelijk (waarschijnlijk zelfs) hebben ze een foute beslissing genomen. Ikzelf kom zo langzamerhand tot het idee dat modereren tot nu toe volkomen amateuristisch wordt aangepakt, in dit geval door de Volkskrant. Ik zou dan ook willen pleiten voor professionalisering ervan. Mogelijk zullen er specialistische moderatiebureaus moeten gaan komen, die dan worden ingehuurd net zoals momenteel specialistische bureaus worden ingehuurd voor software-ontwikkeling, om maar eens wat te noemen.
Lijkt je dat wat?
Peter, als jij de moderator met een rechter wilt vergelijken, dan geldt ook voor hem dat recht wordt gespoken op basis van rechtsgeldige regels en maatschappelijk geldende normen, dat sancties en de maximale zwaarte daarvan vooraf dienen te zijn vastgesteld, dat schendingen van die regels onomstotelijk dienen te zijn vastgesteld nadat verdachte een mogelijkheid van verweer is vergund en dat een sanctie altijd deugdelijk gemotiveerd aan de veroordeelde dient te worden medegedeeld.
‘Rechter’ Henk Müller heeft zich aan geen enkele van deze basale regels van onze rechtsstaat gehouden. Toch ben ik nu al ruim drie maanden verbannen terwijl ik geen enkele regel van wet, maatschappelijk fatsoen of spelregels had geschonden en alleen iets had gelezen wat vanochtend (17/3) nog in een ‘Analyse’ van Philippe Remarque, VK-correspondent in de VS, te lezen was, namelijk dat het eigenzinnige gedrag van Israël volgens de (pro-Israëlische) Amerikaanse opperbevelhebber David Petraeus "een gevaar voor de Amerikaanse veiligheidsbelangen in het Midden-Oosten is"!
Dit soort moderatie is in mijn ogen een typische vorm van willekeur en machtsmibruik.
Het is inderdaad hoog tijd dat zowel de moderatie als de ombudsfunctie professioneler wordt opgezet en uitgevoerd, want dit lijkt wel sovjetbier.
@Robert
Krijgen burgers werkelijk de schuld van de teloorgang van de journalistiek? Wat zijn die burgers toch alom tegenwoordig. Politici zien de calculerende burger als oorzaak voor de onrust in de politiek. Journalisten mogen hopen dat calculeren hetzelfde is als lezen. Dan is er nog hoop.
Burger en burgerrechten, het zijn begrippen waar de macht niets mee heeft onder het lispelen van de bezwering dat de burger uiteraard welkom is. Da’s wennen, een burger die hoogopgeleid, goed geinformeerd en betrokken is. Die leest. Machtsdeling is vloeken in de politieke kerk.
Evenmin is het instituut ombudsman of ingezonden brieven in kranten ooit tot grote bloei gekomen. Dit VK-blog is de aflaat. Maar te versplinterd en te marginaal om indruk te maken.
Ik denk na of, en hoe ik een en ander om kan zetten in een weblog. Zet je goede werk voort, Robert.
See you, George, and thanks.
@Jim Hasenaar, waarom vind jij dat je mij wél persoonlijk mag aanvallen en waarom mag ik van jou daarentegen géén inhoudelijke kritiek leveren op iets wat een journalist/columnist/commentator heeft geschreven en waarom mag ik niet verontwaardigd reageren op persoonlijke schimpscheuten van de moderator en op een onverdiende straf?
Van iemand schrijven dat hij kletst, achterbaks is en stiekem vind jij niet persoonlijk?
Inhoudelijke kritiek mag je altijd leveren alsook verontwaardigd reageren, zolang je het maar netjes houdt.
Ik heb sterk mijn twijfels of je straf onverdiend is.
Mag ik je trouwens aanraden wat minder uitvoerig van stof te zijn?
Lange geschriften maken de kritiek wat onoverzichtelijk. Dan kunnen er snel misverstanden ontstaan.
@Robert van Waning 17-03-2010 18:25
==Peter, als jij de moderator met een rechter wilt vergelijken, …==
Niet voor niks plaatste ik het woord tussen haakjes. Een moderator is geen rechter. Anders hadden we wel dàt woord ervoor gebruikt. Er wordt alom heel goed beseft dat een moderator zich niet kan veroorloven om eenzelfde gedegen analyse van een zaak te maken als een rechter hoort te doen. Het zal meer tentatief en heel snel moeten gebeuren, op grond van een gering aantal indicatoren. Dat dit tot onrechtvaardigheid kàn leiden, dat is duidelijk.
Heb je mijn huidige blog al gelezen? De titel is al veelzeggend, lijkt me: Pek en veren in het Wilde Westen. Zolang Van Thillo niet bereid is om de moderatoren meer tijd te gunnen, zal het een heikel probleem blijven.
@Jim Hasenaar,
Het lijkt wel of je je best doet om een mening te formuleren te nadele van Robert van Waning.
Het heeft er alle schijn van dat het komt door de reden dat je hem kwam opzoeken,"de grote vriend van David Verveer".
Je kunt beter als je een mening wilt ventileren je eerst afvragen wat er is gebeurt en waarom Robert van Waning stelt dat de ombudsman "kletst, achterbaks en stiekem doet". De reacties voorafgaand zijn inderdaad verwijdert door de ombudsman waardoor er een wrange beeld ontstaat. De ombudsman neemt de lezers, die door de redactie zijn verbannen, niet serieus. Als je je eens aan die kant van het spectrum zult bevinden en de ombudsman nodig hebt zul je zelf de werkwijze meemaken. Je mailtjes worden genegeerd en krijgt ook nog eens de ongezouten mening van de ombudsman over je heen. Als je daardoor dan via de blog van de ombudsman verhaal haalt waarom je geen antwoordt krijgt op de mailtjes wordt je voor "vervuiler" en/of "zeurpiet" uitgemaakt. Notabene de ombudsman is er voor klachten. Klagen = zeuren?
Ook ik heb een ban voor onbepaalde tijd, zowel op de opinie pagina’s als bij de ombudsman zelf. en niemand die mij verteld welke reactie van mij daar de aanleiding voor was. Tot wie anders dan de ombudsman had ik mij moeten wenden? Ik heb nu wel een antwoordt, techniek!
En gun de ombudsman nu de tijd die hij nodig heeft voor zijn primaire taak, "bloggen".
Jim, ik schreef moderator Henk Müller in een e-mail dat hij kletste. Dat deed hij namelijk. Ik schreef het echter niet op een openbaar forum. Ik citeer dit hier nu na een paar maanden voor alle volledigheid en eerlijkheid. Ik noemde alleen de verwijdering van mijn bijdragen en mijn verbanning ‘stiekem en achterbaks’ omdat Henk Müller mij daarvan niet op de hoogtde had gesteld. Dat was tegen alle regels van fastoen, rechtsstaat en gebruiksvoorwaarden.
Jij vindt dat ik mijn straf heb verdiend? Heb je ook enig idee op grond van welke schending van welke rechtsgeldige regel? Of zomaar, omdat Henk Müller het niet eens is met mijn meningen of mij domweg niet mag?
Je vindt mijn teksten te lang, maar eerder had je kritiek op het feit dat ik niet alle e-mails had geplaatst.
@Robert van Waning en @Reggie Roning;
Robert had in zijn opstel de vraag waarom de verwijdering van zijn bijdrage terecht was. Ik heb niets anders gedaan dan getracht die vraag te beantwoorden. Daar stel je de vraag toch voor?
Dat de meesten die reageren niet op de vraag ingaan en het gewoon eens zijn met wat Robert schrijft of er zelfs nog een schepje bovenop doen, vind ik vreemd. Daar was het opstel niet voor bedoeld. Althans zo zie ik het.
Mijn reactie heeft niets te maken met dat ik hem kwam opzoeken omdat hij is "de grote vriend van David Verveer".
Met David verschil ik zelf ook wel eens van mening. Robert wekte op het blog van David mijn aandacht op. Vooral met een reactie waarin Robert verklaarde dat hij als zelf ongelovige niet begreep waarom Joden het land Israel als het aan hen beloofde land zien. Nota bene heb ik daar nu zelf een opstel over geschreven. Kom eens langs zou ik zeggen.
(Overigens wanneer ik vragen heb betreffende iets met het blog, dan stuur ik een email naar Bas Timmer. Dat is de voorzitter.)
Goed, ik voel dat ik mijn zegje op dit opstel voldoende gedaan heb. Tot wellicht een volgende reactie op een nieuw opstel.
Jim, je vraagt je af of mijn verbanning wel onverdiend is. Wil je dan ook alsjeblieft aangeven waarom die volgens jou dan wél verdiend is?
Ik had op 27-11-2009 in een reactie op een column van Paul Brill (Obamas lakmoesproef, VK 27-11-2009) o.a. geschreven:Knap hè, hoe Paul Brill met zijn verwijzing naar ‘het Midden-Oosten’ het noemen van Israël als ‘hot issue’ zorgvuldig vermijdt. Hij laat echter geen gelegenheid onbenut om Iran in een kwaad daglicht te stellen. Ook hier niet, dus. Iran moet natuurlijk goed in de gaten worden gehouden, maar Israël is en blijft nog altijd ‘the hottest issue of them all’ met zijn systematische schendingen van het internationale recht (waaronder kernwapenverdragen).
In de Volkskrant van 17/3 jl stond in een ‘analyse’ van Philippe Remarque, correspondent van de VK in de VS:"In het Washington van Obama wordt het gedrag van Isarël steeds meer gezien als een gevaar voor de Amerikaanse veiligheidsbelangen. Ook door generaal Petraeus. commandant van alle operaties in het Midden-Oosten en een held van rechtse, pro-Israëlische Amerikanen. In een besloten presentatie in januari stelde hij dat de Amerikaanse troepen in Irak en Afghanistan meer gevaar lopen doordat Israël het vredesproces traineert.
In het Congres zei Petraeus dinsdag dat Amerika’s succes in de regio afhangt van de Arabisch-Israëlische strijd. "Het conflict wakkert anti-Amerikaans sentiment aan, door de perceptie dat Amerika Israël voortrekt," zei Petraeus. Het denken van de invloedrijke generaal toont aan: Israël kan niet eeuwig rekenen op Amerika’s geduld."
(Philippe Remarque, ‘Geduld VS met Israël heeft een grens’, VK 17 maart 2010.)
Dit is nu precies waarop ik wees in mijn reactie op wat Paul Brill zo opvallend níet had geschreven in zijn weergave van een veiligheidsconferentie in Halifax. Daarin was volgens Brill Iran (natuurlijk) wél en Israël (even natuurlijk) níet als een veiligheidsrisico aangemerkt. Paul Brill vermeldde al even opvallend niet wie die ‘veiligheidsconferrentie’ had georganiseerd.
Ik ben nu al vier maanden verbannen omdat ik iets had geschreven wat een Amerikaanse opperbevelhebber en een correspondent van de Volkskrant gewoon hardop mogen zeggen en schrijven. Daarom beschouw ik de verwijdering van mijn reactie en mijn verbanning als daden van willekeur en machtsmisbruik van een moderator die vindt dat burgers niet zelfstandig mogen nadenken en zich vooral niet kritisch mogen uiten over wat journalisten en opiniemakers in zijn krant schrijven.
Jim, wil je alsjeblieft goed lezen en zorgvuldig citeren? Ik geloof zelf inderdaad niet in een god die zich actief met de wereldpolitiek bemoeit, maar ik gun niettemin iedereen zijn eigen geloof zolang andere mensen daaronder maar niet hoeven te lijden. Niet-Joden hebben niets te maken met wat Joden ooit in een oorspronkelijk louter voor Joden bedoeld boek hebben geschreven over een Joodse god die de Joden een bepaald grondgebied zou hebben beloofd. Een religie heeft nu eenmaal geen ‘derdenwerking’ op (bijvoorbeeld) volken-, verdrags-, staats- of privaatrechtelijk gebied.
De bewoners van het door de god van Israël aan het volk van Israël beloofde land’ komen in het bijbelse verhaal slechts voor als een quantité negligeable die door het volk van Israël verdreven mocht worden (Numeri 33, 52-54), "volledig vernietigend de mannen, vrouwen en kinderen van elke stad" (Deuteronomium 3,6). Joden mogen heilig geloven in deze zelfzuchtige mythe, maar Palestijnen mogen daarover echter met evenveel recht heel anders denken. Op grond van het Oude Testament kan hun niet het recht worden ontzegd om een geheel andere invulling te geven aan hun streven naar geluk en naar een menswaardig bestaan in een veilig en onbezet eigen land.
Betreffende je laatste twee alinea’s verwijs ik voor mijn antwoord naar mijn opstel: http://www.vkblog.nl/blog/6507/Israel
Voor alle duidelijkheid ik geloof ook niet in een god die zich actief met de wereldpolitiek bemoeit.
Betreffende je vraag, kan ik natuurlijk niet spreken voor Paul Brill, maar vermoed dat hij denkt dat je hem belachelijk maakt. Of misschien denkt hij dat jij te slim voor hem bent en dat jij direct zijn plannen door hebt.
In vorige reacties schreef ik dat je toon mensen niet aanstaat en beleefdheidsnormen -of vormen niet je sterkste kant zijn. Dit zou voor Paul Brill de reden geweest kunnen zijn je te verbannen.
Maar nomaals, ik ben Paul Brill niet.
Ik denk dat je er maar gewoon bij neer moet leggen.
Jim, het gaat om de tekst van mijn (verwijderde) reactie, dus om wat ik daadwerkelijk heb geschreven en niet om wat argwanende lieden daar allemaal achter willen zoeken. Dus, nogmaals, mijn vraag:
1. Had ik, gezien wat Paul Brill in zijn column (niet) had had geschreven, volgens jou nu wel reden en recht om te schrijven wat ik had geschreven?
2. Vind jij het terecht dat ik vanwege die keurige en rake reactie op een opiniestuk permanent verbannen ben van het openbare discussieforum voor publiek debat op de internetsite van de landelijke en officieel ongebonden, onafhankelijke en (dus) neutrale en betrouwbare Volkskrant?
NB: VK-columnist en commentaarschrijver Paul Brill is níet de moderator van het discussieforum. Ik heb echter begrepen dat hij persoonlijk op mijn verbanning heeft aangedrongen.. So much for democracy..
1. Formuleer de vraag anders, want ik begrijp je vraag niet. In korte zinnen misschien?
2. Voor wat ik inmiddels te weten gekomen ben, vind ik het niet terecht.
Jim, vergeleken bij wat columnisten schrijven over (bijvoorbeeld) onze minister-president Balkenende of andere politici, dan was mijn reactie op de column van Paul Brill een toonbeeld van gefundeerde en keurig geformuleerde kritiek.‘Knap hè’ is hoogstens lichtelijk ironisch maar niet grof of zo, zeker niet vergeleken met wat je dagelijjks in de krant kunt lezen. De betreffende journalist of columnist wordt dan ook niet meteen ontslagen en voorgoed verbannen.
De Volkskrant schreef op 5 januari jl in haar hoofdredactioneel commentaar:"Buigen voor intolerantie, of terugdeinzen voor mogelijke belediging van gelovigen, passen niet in een vrije samenleving. Zonder onbevangen kritiek, botsing van ideeën, tegenspraak en satire, gedijt geen democratie. Geen enkele opvatting, ook geen religieuze, is bij voorbaat boven kritiek, onderzoek of spot verheven. Hoe hoog de prijs ook is, het verdedigen van deze vrijheden is een dure plicht van elke democratische staat.
(VK Commentaar ‘Een Deense held’ (VK 5 januari 2010, http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/4887/ )
Zodra een lezer echter ‘onbevangen kritiek’ uit op iets wat een columnist in een opiniestuk heeft geschreven, gooit de Volkskrant dit prachtige beginsel echter overboord.
De journalistiek moet gewoon eens wennen aan kritiek. Zij is immers geen heilige, onaantastbare en boven alle tegenspraak en kritiek verheven entiteit. Stel je voor, zeg.
Zie het motto van dit VK weblog.
Even een stukje kwijt
Een jaar of 2,3 terug schreef jij en ik vrij veel op de opinies.
Die hadden toen waarde, en wel zoveel, dat politici en rechters ze lazen of meededen.
Na zorgvuldige systeembeheersing van de VK zij de huidige reageerdere geselcteerd op klapvaardigheid en voorspelbaarheid.
De politici en rechters waar ik op doelde lezen ze niet meer
het is nu een mooi afgeschermde hoop bagger
————–
iets van deze aard schreef ik in dat stul van de ombudsman vandaag; ook dat bannen een zwakte bod was.
Uiteraard was ik geband
Ze leren het nooit
Hun ‘regels" zijn slap gelul; ze breken ze zelf net zoveel als het ze uitkomt.