VK-Columnist Kees Beekmans vervolgde vanochtend zijn tenenkrommend verslag over de manier waarop hij als Hollandse man in Marokko aan zijn gerief komt. Zonder daarvoor te willen betalen, dus, en dat lukt hem aardig. Nou ja, aardig… Zijn methode bestaat uit het wekken van de valse illusie bij een alleenstaande moeder dat hij een serieuze relatie met haar wil, en dus heus niet alleen seks.

De titel van de vorige aflevering was “Is Karima een hoer?” Ik heb daarop gereageerd met een blog  “Is Kees Beekmans een hoerenloper? Nee, was dat maar waar.”

Karima heeft nu aan Kees voorgesteld dat zij en haar zoontje bij hem intrekken, en dat hij hen dan verder zou onderhouden. Zij zou dan niet meer voor een hongerloon hoeven te werken. Ho, dát was niet  de bedoeling, want dat zou Kees geld gaan kosten. Maar hij wilde ook niet dat Karima door zou gaan met zich voor geld een paar keer per maand seksueel te laten gebruiken door een collega van haar baas.

Wat zou Kees Beekmans het meest dwars zitten? Zijn jaloezie of zijn zuinigheid?

Doorgaan met het lezen van “Columnist Kees Beekmans kan Karima fiscaal aftrekken.”

De sterkste kant van sportjournalistiek is tegelijk haar meest kritiekwaardige: Haar publiciteitsfunctie ten behoeve van een commerciële bedrijfstak waar veel geld in omgaat, wanstaltige salarissen worden uitgekeerd en waarin dus grote financiële belangen meespelen, niet alleen bij iedere wedstrijd maar ook bij ieder verslag, foto, interview en artikel. Aan iedere naam (en dus ook aan iedere vermelding daarvan) is een financieel belang verbonden. Is dit nog wel journalistiek te noemen? Of brand name advertising?

Iedere sport-B.V. (speler, club, sponsor, scheidsrechter of bobo) heeft er belang bij dat zijn naam veelvuldig wordt genoemd. Hoe vaker de naam ‘Holland Casino’ wordt genoemd, hoe beter het is. Niet voor het publiek maar voor het bedrijfsleven dat van sport zijn handel heeft gemaakt. Daar horen ook takken van journalistiek bij.

Zonder deze gratis publiciteit door publieke en andere massamedia zouden er niet zulke wanstaltige financiële belangen gemoeid zijn met de bedrijfsmatige sportbeoefening. Er gaan miljarden in om, en iedereen probeert mee te profiteren. Dat is allemaal prima en goed voor ‘de economie’, maar dit betekent niet dat men niet kritisch mag blijven.

Als de verslaggever van NOS Radio 1 Journaal in een verslag van twee minuten over de finish van de voormalige Ronde van Nederland tot vier keer toe nadrukkelijk de naam ‘ENECO Tour’ laat vallen, dan weet je als luisteraar dat dit afgesproken werk is. Toen die wielerwedstrijd nog gewoon Ronde van Nederland heette, werd aan die naam in zo’n kort verslagje geen tijd verspild. De naam ‘Eneco-tour’ is er in gerámd door de sportverslaggevers van de NOS. De commerciële kracht schuilt immers in de herhaling.

Doorgaan met het lezen van “Sportjournalistiek: onmisbaar in de marketing-mix van profsport.”