Wat heeft de Volkskrant toch met Israël en Jodendom?

Het lijkt wel of het voormalige tijdschrift ‘Joods Journaal’ de Volkskrant heeft overgenomen en nu dagelijks verschijnt.

Vandaag, 24 maart 2011 staan er op de internetpagina’s van VK Opinie vier artikelen over Joodse en/f Israëlische onderwerpen. Beter is het om op te merken dat er vandaag sléchts vier van zulke stukken staan. Vaak is het namelijk (veel) meer. Voor een krant die zichzelf nog steeds afficheert als onafhankelijk, ongebonden, algemeen-journalistiek, neutraal en betrouwbaar is dat disproportioneel veel.

Misschien wordt het toch tijd dat de Volkskrant (waarop ik al vele jaren geabonneerd ben) zich tot haar nieuwe gewijzigde identiteit en signatuur bekent. Dat zou wel zo transparant en eerlijk zijn. Toen deze krant nog nauw verbonden was aan de rooms-katholieke vakbeweging werd daar tenslotte ook niet schimmig over gedaan.

‘De pathologische prioriteiten van Mo Rabbae.’

Door Asher Ben Avraham

“De VPRO heeft vorig jaar geleden een documentaire gemaakt over de PVV en de veronderstelde financiële banden van deze partij met de Israëlische regering en de “joodse lobby” in de Verenigde Staten. Deze documentaire is vervolgens allerwegen neergesabeld als een wanstaltig, suggestief stukje riooljournalistiek. [..] De Joodse machtshonger en geldzucht is nu door Mo voorzien van een geniepig en planmatig anti-Islam programma. En Geert Wilders is niet meer dan een zetbaas van Israël.

[De link naar http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8117/ werkt niet meer.]

Doorgaan met het lezen van “Wat heeft de Volkskrant toch met Israël en Jodendom?”

VK Opinie beïnvloedt op oneerlijke wijze de verhoudingen in het publieke debat.

Mijn bijdrage aan de discussie over het artikel van de voorzitter van SIVMO (Steuncomité Israëlische Vredes- en Mensenrechten Organisaties) werd ivm mijn verbanning door VK Opinie geweigerd. Het ging over de pogingen van de (aan de Israëlische regering gelieerde) ‘NGO Monitor’ om financiële steun vanuit het buitenland aan Israëlische mensenrechtenorganisatie wettelijk te verbieden,

De Volkskrant houdt niet zo van de ‘checks and balances’ die onze democratie transparant, evenwichting, eerlijk en rechtvaardig moeten houden. Critici worden dmv willekeurige verbanningen monddood gemaakt, zodoende ‘tipping the balance’ van het publieke debat op haar website.

Doorgaan met het lezen van “VK Opinie beïnvloedt op oneerlijke wijze de verhoudingen in het publieke debat.”

Verbannen vanwege kritiek op een column. Kan het gekker?

Eind november 2009 werd ik door de Volkskrant voor onbepaalde tijd verbannen uit de openbare ruimte voor publiek debat op haar website. Dit gebeurde zonder deugdelijke motivatie, zonder mogelijkheid van verweer en zonder opgave van strafduur. Dit is de manier waarop de Volkskrant als journalistiek medium in de praktijk omgaat met de vrijheid van (inhoudelijke en fatsoenlijke) meningsuiting van haar kritische lezers. Dit is de praktijk in onze zogenaamde ‘democratische rechtsstaat’. Ons belangrijkste, fundamentele en ‘onvervreemdbare’ recht op vrije expressie wordt niet beknot door de staat maar door de ‘vrije pers’ die misbruik maakt van haar middelen en mogelijkheden zonder dat daar een haan naar kraait.

De uitgebreide kroniek van mijn verbanning door de Volkskrant gedurende anderhalf jaar is te lezen op: ‘Verbannen door de Volkskrant vanwege meningsuiting’.

Doorgaan met het lezen van “Verbannen vanwege kritiek op een column. Kan het gekker?”

'Ondertussen .. ' (Noam Chomsky & Ilan Pappé, 'Gaza in crisis'.)

Meanwhile, the reality in the occupied territories changed as well – the settlement project expanded to such proportions that it simply accentuated the humilating nature of the new Israeli proposal for peace. [..]

The expansion of Israeli settlements, the enclaving of Palestinian ‘autonomous’ areas within the settlements, military bases, and highways were not combined with any solution for Jerusalem or the refugee problem. [..]

The new prescription was a lasting peace based on a Palestinian state stretching over 12 percent of historical Palestine, with no real sovereignty or economic independence and, of course, with no solution for the fate of Jerusalem or the refugee problem.

Again, the developing reality on the ground was grimmer than the words on pages. Gaza became a huge prison camp, bombarded and starved, with American official and civil society alike blindly standing by. But, who knows, they may still find a Palestinian who will call it an acceptable solution.”

(Uit: Noam Chomsky & Ilan Pappé, ‘Gaza in crisis’, 2010, pag 53 – 55)

Doorgaan met het lezen van “'Ondertussen .. ' (Noam Chomsky & Ilan Pappé, 'Gaza in crisis'.)”

'Afkeer van democratie is bij de elite de norm,' zegt Noam Chomsky.

Noam Chomsky zei in zijn lezing van afgelopen zondag in de Westerkerk:

“Ondersteuning van democratie is op papier het domein van ideologen en propagandisten. In de echte wereld is een afkeer van democratie bij de elite de norm. Het bewijs is overstelpend dat de democratie wordt gesteund voor zover de economische belangen van de elite niet worden geschaad – een conclusie die in serieuzere beschouwingen met tegenzin wordt erkend.”

Volgens Chomsky beschouwt een een overweldigende meerderheid van de Arabieren de VS en Israël als hun grootste en directe bedreiging. Slechts 10 procent van hen ziet Iran als een bedreiging. Dat is niet bepaald een standpunt dat door de opiniesectie van de VK wordt gedeeld, laat staan uitgedragen. In deze krant stond dan ook geen woord over de lezing van Noam Chomsky. Deze is wel (gedeeltelijk) te lezen in NRC Next van vanochtend (15/3) onder de titel De elite zit niet op democratie te wachten.’ Zolang het geld regeert, hoeft de Arabische bevolking zich geen illusies te maken, zegt Noam Chomsky.’ De volledige tekst is (in het Engels) te lezen op www.nrcnext.nl .

De manier waarop de VK dit weblog en de reacties op VK Opinie behandelt, bevestigt het oordeel van Noam Chomsky over de anti-democratische instelling van de elite.

Doorgaan met het lezen van “'Afkeer van democratie is bij de elite de norm,' zegt Noam Chomsky.”