Shortlink: http://wp.me/p1mUd8-1ECi

De willekeur waarmee de Volkskrant inhoudelijke en fatsoenlijke kritiek (waarin dus niet wordt gedreigd of gediscrimineerd of zo) verwijdert en critici, dissidenten en opposanten verbant, gaat alle perken te buiten. Het wordt tijd om het censuur- en verbanningsbeleid van de opinieredactie te (laten) beoordelen aan de hand van de door haarzelf opgestelde Gebruiksvoorwaarden en Klachtenregeling. De ‘waakhond van onze democratie’ blijkt zelf namelijk lak te hebben aan regels van (mensen)recht, fatsoen en redelijkheid.

In de eerste alinea van de ‘Gebruiksvoorwaarden Volkskrantblog en Volkskrant websites’ staat:

“De Volkskrant heeft te allen tijde het recht uw account tijdelijk of permanent te blokkeren en/of een bepaalde gebruiker een account tijdelijk of permanent te ontzeggen, wanneer een gebruiker naar het oordeel van de Volkskrant in strijd handelt met deze voorwaarden of daartoe naar de mening van de Volkskrant een andere reden bestaat. De Volkskrant hanteert als richtlijn dat de gebruiker eerst 3 dagen wordt geschorst. Deze termijn kan met een week worden verlengd. Als de gebruiker na die termijn nog niet heeft voldaan aan de instructies van de Volkskrant, volgt een permanente blokkering van de account en/of wordt de gebruiker een account ontzegd. De Volkskrant kan van deze richtlijn afwijken.”

Met die laatste zin is meteen al de basis voor willekeur gelegd: De redactie mag immers altijd,zonder opgave van reden en dus ook zonder enige noodzaak of verantwoordingsplicht haar eigen regels negeren.

Doorgaan met het lezen van “Censuur en verbanning: De terreur van de willekeur.”

Shortlink: http://wp.me/p1mUd8-1ECa

‘Krenken moet kunnen’ schrijft Wouter Bos en de Volkskrant publiceert zijn verhaal zowel in de papieren krant als op de website van die huichelaars die hun lezers geen vrijheid van meningsuiting gunnen als het gaat om kritische reacties op artikelen en columns. Wouter Bos meent het vast goed, maar zijn verhaal zou geloofwaardiger zijn als hij het lef had gehad om de Volkskrant te noemen als voorbeeld hoe het níet moet. Die krant censureert immers onwelgevallige reacties van haar lezers.

Wouter Bos schrijft o.a.:

“Wie polarisatie omschrijft als het voeren van een debat op het scherpst van de snede zal haar veel positiever waarderen.”
[..]
Mij gaat het vooral om de waardering van het vrije debat als vehikel van maatschappelijke vooruitgang.
[..]
Maar wie met consensus een debat in gaat, heeft geen debat, versluiert de keuzes, laat niet zien waar hij staat. Met consensus ga je een debat niet in, met consensus kom je er uit.
[..]
Omdat de vrijheid van meningsuiting compromisloos binnen de grenzen van wet en grondwet wordt verdedigd. Omdat de neiging tot zelfcensuur wordt ontmoedigd en veroordeeld. Omdat de rechten van minderheden om binnen de grenzen van de wet onwenselijke opvattingen te hebben, onwenselijke meningen uit te spreken en soms ook onwenselijke dingen te doen, onvoorwaardelijk verdedigd worden. Niet om het er dan bij te laten.

Maar omdat alleen in zo’n veilige omgeving het vrije debat niet als bedreigend, maar als verrijkend zal worden ervaren.”

Doorgaan met het lezen van “Van Thillo: Een krant die kritische meningen onderdrukt, heeft geen bestaansrecht.”