Categorie: Iran

Misleidende koppen en weggelaten zinnen onthullen geheime agenda.

‘Angst voor Iran bracht Arabieren naar Annapolis,’ meldt de kop van een artikel in de Volkskrant van vandaag (28 nov). Dit blijkt geen betrouwbare weergave van de strekking van het oorspronkelijke verhaal uit The New York Times.

De Volkskrant shopt graag selectief bij de grote Amerikaanse collega en zielsverwant, omdat daarin nog wel eens goed nieuws uit het Midden-Oosten te vinden is. Zo was ook het verhaal van verleden week dat 20.000 Irakezen (een half procent (no less!) van de ruim vier miljoen verdreven en gevluchte Irakezen) op dit moment weer naar huis gaat, afkomstig van de Amerikaanse collega’s. In bewerkte vorm, natuurlijk, want dat van die 4 miljoen was weggehaald uit de oorspronkelijke tekst omdat de lezers van Volkskrant daar kennelijk niet aan herinnerd mochten worden.

Ook dit keer loonde het weer de moeite om het oorspronkelijke artikel te lezen:

Doorgaan met het lezen van “Misleidende koppen en weggelaten zinnen onthullen geheime agenda.”

De Volkskrant weet wel raad met slecht nieuws: Verwijderen, filteren, censureren, manipuleren, etc.

“Wie weet raad met iets beter nieuws uit Irak?” vroeg VK-columnist en -commentator Paul Brill zich af in zijn column van 22 nov jl.  De dag ervoor had de Volkskrant namelijk goed nieuws uit Irak gemeld door een artikel uit The New York Times van 20 nov. over te nemen. Niet integraal, natuurlijk, want er stond ook slecht nieuws in het artikel van Damien Cave en Alissa J. Rubin.

Zo bleek uit de oorspronkelijke zin waarin de NYT-verslaggevers schrijven over de 20.000 inwoners van Bagdad die naar hun eigen huis zijn teruggekeerd een belangrijk tussenzinnetje te zijn weggehaald, namelijk ‘[this is] a fraction of the more than 4 million who fled nationwide“. Kennelijk paste dit tragische gegeven niet in het goede nieuws dat de Volkskrant graag over Irak wil brengen.

Bij de Volkskrant weet men dankzij Paul Brill en zijn medestanders wel raad met goed nieuws uit Irak..

Doorgaan met het lezen van “De Volkskrant weet wel raad met slecht nieuws: Verwijderen, filteren, censureren, manipuleren, etc.”

Iran: Lees svp naast de Volkskrant ook minder oorlogszuchtige kranten!

VK weblog ‘Donqui’ 13 feb 2007
(opgeheven en verdonkeremaand door de Volkskrant)

De mogelijkheid dat bommen in Irak van Iraanse makelij zijn, vond de Volkskrant belangrijk genoeg om alle journalistieke principes voor opzij te zetten en het betreffende AP-bericht op 12/2 jl te publiceren: “Doden in Irak door bommen Iran,” meldde de kop boven het bericht, dat begon met: “Geavanceerde explosieven van Iraanse makelij hebben de afgelopen tweeëneenhalf jaar aan zeker honderdzeventig Amerikaanse militairen in Irak het leven gekost.”

Dat is natuurlijk vreselijk, maar hoe ‘zeker’ is informatie van anonieme verslaggevers die het hebben gehoord van anonieme defensiefunctionarissen? Zegt er dan niemand van de eindredactie: ‘Jongens, wij kunnen dit niet plaatsen zolang het niet minstens door één gezaghebbende (liefst onafhankelijke) bron is bevestigd’? Of valt dit soort berichtgeving geheel onder verantwoordelijkheid van een inmiddels geheel gemobiliseerde Oorlogsredactie die volledig de vrije hand heeft voor dit soort agitprop tegen Iran?

Het bericht in de VK van 12/2 viel op door de geringe moeite die was gedaan om de informatie geloofwaardigheid te maken. Zodra het over Iran gaat, vindt men dat kennelijk niet nodig. Demoniseren en oorlogshitserij vormen een geheel eigensoortig journalistiek genre waaraan nog minder eisen qua waarachtigheid en geloofwaardigheid worden gesteld dan aan columnisme. Alles is geoorloofd ten dienste van het hogere belang. Het gaat hierbij om overtuigingskracht, niet om objectieve en betrouwbare informatie.

Doorgaan met het lezen van “Iran: Lees svp naast de Volkskrant ook minder oorlogszuchtige kranten!”

Verdedigingsmuren staan om het eigen grondgebied en niet in andermans land, Arie Elshout.

“You need me on that wall!” riep een getergde kolonel Nathan Jessup (gespeeld door Jack Nicholson in de film ‘A few good men’) in de rechtszaal getergd tegen zijn aanklagers. Adjunct-hoofdredacteur en columnist (over belangenverstrengeling gesproken!) Arie Elshout citeerde deze woorden in de Volkskrant van 27/11. En daar had hij gelijk in, want zonder moedige soldaten hebben legers en verdedigingsmuren inderdaad weinig effect en dus geen zin. Iemand moet het risicovolle werk met gevaar voor eigen leven willen opknappen.

Alles goed en wel, Arie Elshout, maar is het niet erg kolonialistisch en imperialistisch om westerse verdedigingsmuren dwars door Irak, Afghanistan, Iran, Syrië, Libanon, Palestina en Noord-Korea te laten lopen? Aanval is vaak de beste verdediging, maar er zijn grenzen die het verschil bepalen tussen offensief en defensief en dus tussen een aanvalsfront en een verdedigingsmuur.

Kolonel Nathan Yessup wordt uiteindelijk veroordeeld voor overschrijding van wettelijke, morele en functionele grenzen.

Partijdige journalistiek manipuleert de werkelijkheid in woord én beeld.

Fotograaf Hans Aarsman reageerde vanochtend (15 aug.) op het artikel van mediaprofessor Henri Beunders in de Volkskrant van 14/8 jl. Diens verhaal kwam er kortweg op neer dat fotografen met islamitische namen hun foto’s altijd zodanig bewerken dat zij de opvattingen van de makers bevestigen en hun politieke doelstellingen ondersteunen.

“Ideologische vooringenomenheid belemmert nog steeds een professionele werkwijze,” schreef Beunders. Zijn verdachtmakingen bleven ongefundeerd en waren dermate generaliserend en stigmatiserend van aard dat ik verbaasd was door de publicatie ervan in de Volkskrant.

Toch ben ik het eens met wat hij schreef. Echter niet met betrekking tot over islamitische fotografen (daar heb ik geen kijk op), maar over Nederlandse en Amerikaanse verslaggevers, redacteuren, commentatoren en presentatoren, zodra het over het Midden-Oosten gaat. Dit is in de afgelopen maand weer pijnlijk duidelijk geworden. De oorlog tussen Israël en Hezbollah kent geen neutrale partij, met dien verstande dat wie kritisch staat tegen de ene partij daarmee niet per definitie vóór de andere partij is.

Islamieten lijken nu voor veel Nederlandse publicisten de rol te vervullen die joden destijds hadden voor de nazi’s: Verantwoordelijk voor alle denkbare en ondenkbare kwaad, en vogelvrij voor de meest vuige beschuldigingen.

Doorgaan met het lezen van “Partijdige journalistiek manipuleert de werkelijkheid in woord én beeld.”