Maand: mei 2008

Einde discussie: De IP-ban als 'totaaloplossing' voor onwelgevallige kritiek.

Een discussie op voet van gelijkheid is de eerlijkste, rechtvaardigste en meest democratische vorm van communicatie. Eline Walda van ‘STOP COMMUNICATION’ blijkt daar anders over te denken. Zij prefereert namelijk een IP-ban boven een inhoudelijke reactie op serieuze kritiek.

Adviseert Eline Walda haar klanten ook zulke ‘totaaloplossingen’ als het hun op de markt even niet meezit? In het door haarzelf geschreven Profiel op haar Volkskrantblog staat immers: “In 2006 ben ik voor mijzelf begonnen. One Stop Marketing Shop biedt ondernemers een totaaloplossing op het gebied van marketing en marketingcommunicatie. Van een onderbouwd advies over de meest effectieve marketing- of communicatiestrategie tot een concreet plan en implementatie hiervan.”

Dat belooft wat, althans tot de praktijk het tegendeel bewijst.

Het begon allemaal met mijn eerste bezoek van het weblog van Eline Walda op het Volkskrant-weblog, getiteld ‘Bijzondere vrouwen (1) – Ofra Chaza'” Ik had wel vaak Eline’s reacties op weblogs van anderen en haar bijdragen aan discussies al wel vaak gelezen. Daar zat steeds zo’n consequente en zodoende herkenbare lijn in, dat ik vermoedde uit welke hoek de wind woei en wat ik op haar eigen weblog kon verwachten. Toen ik dus een paar dagen geleden de titel van haar weblog zag in de lijst van recente weblogs, dacht ik: “O jé, daar gaan we weer.” En jawel hoor.

Doorgaan met het lezen van “Einde discussie: De IP-ban als 'totaaloplossing' voor onwelgevallige kritiek.”

Censuur biedt onvermoede mogelijkheden van interactiviteit: Nieuwe Journalistiek als invuloefening.

Het signaal van de uitzending van de EO op Radio 1 vanuit het feestvierende Israël viel iedere keer weg als iemand de Palestijnse kant van het Israëlische succesverhaal probeerde te belichten. Kennelijk vonden de network-operators dat er niet te veel gezeurd en gekritiseerd worden. Het is immers feest in Israël!

De visie van presentator Frits Barend kwam ongeschonden door: Dat er 60 jaar geleden akelige dingen zijn gebeurd bij de totstandbrenging van de staat Israël, ‘alla’,  maar de Palestijnen moeten zich niet zo blijven wentelen in hun slachtofferschap. Zij moeten, net als de Joden, vooruit kijken en aan hun toekomst denken.

En die ellende van al de Palestijnse vluchtelingenkampen dan? Ach, die wordt volgens Frits Barend zó zwaar overdreven. Hij had er zelf wel eens één bezocht: “Als dat een vluchtelingenkamp is, nou dan wil ik wel in een vluchtelingenkamp wonen.”

Doorgaan met het lezen van “Censuur biedt onvermoede mogelijkheden van interactiviteit: Nieuwe Journalistiek als invuloefening.”

'We will not be celebrating'. (Israël viert 60 jaar landroof, bezetting en onderdrukking.)

‘Het Conflict’ is het eufemisme waarmee zestig jaar institutionele en structurele landroof, bezetting, onderdrukking en discriminatie van de oorspronkelijke bewoners van Palestina wordt vergoelijkt en afgedekt: “Laten we niet overdrijven. Het is tenslotte maar een conflict.” Een fraai staaltje professionele PR.

Het grootste deel van mijn leven was ik een fan van Israël, net als (zeker vroeger) de meeste Nederlanders. In mijn studententijd, in de zestiger jaren, was ik stikjaloers op mijn medestudenten die naar Israël gingen om daar in de kibboets te gaan werken en zo het welverdiende, jonge en veelbelovende land te helpen opbouwen. Ik had, netzomin als de meeste andere Nederlanders trouwens (joods en niet-joods), ooit gehoord of gelezen dat er in Palestina al vele generaties mensen woonden die eerst hardhandig uit hun huizen, dorpen en stadswijken en van hun landbouwgronden, boomgaarden en bronnen verjaagd hadden moeten worden  voordat de bijbelse belofte van de Joodse god aan zijn volk op cynische en zelfs moorddadige wijze in vervulling kon gaan.

Vrijwel ieder weldenkend en welwillend mens in Nederland ging ervan uit dat al die oorlogen, gewelddadige inbezitnames, bezetting, onderdrukking en zelfs discriminatie van niet-Joden, wederrechtelijke liquidaties van verdachten en annexaties van bezette gebieden nu eenmaal nodig waren om de Joden in Israël de veiligheid te bieden waarop zij meer dan wie ook recht op hadden.

Pas in de laatste jaren ben ik Israël, zijn regering en zijn bevolking en ook de mensen en regeringen door wie zij moreel, politiek, financieel, militair en strategisch gesteund worden, anders gaan bekijken.

Doorgaan met het lezen van “'We will not be celebrating'. (Israël viert 60 jaar landroof, bezetting en onderdrukking.)”

Wie weet waar de column van de Ombudsman staat?!

Hoe ik ook zoek in alle hoeken en gaten van de onoverzichtelijke interneteditie van de zaterdagse Volkskrant, nérgens kan ik de column van Ombudsman Thom Meens vinden.

Die ging over de vraag of de redactie soms de neiging heeft om onwelgevallige reacties, ingezonden brieven en meningen te verdonkeremanen..

Wie kan mij helpen hem te vinden, want ik wil er graag op reageren.