Het Nederlandse pensioenstelsel werd m.i. ten onrechte altijd geroemd als het beste in de wereld. Daarom werd er nooit echt kritisch naar gekeken, want beter dan best hoefde nu ook weer niet. Berichten over fondsen die niet aan al hun verplichtingen kunnen voldoen, leiden er gelukkig toe dat sommigen zich afvragen of het stelsel zélf eigenlijk wel deugt. Die vraag heb ik herhaaldelijk gesteld, getuige onderstaande greep uit (voornamelijk vergeefse) brieven.
From: Robert van Waning
To: Adriaan Hiele, NRC Handelsblad
Sent: Friday, February 01, 2002 12:50 PM
Subject: Kale kikker kan geen rente betalen, en pensioensysteem kost veel koffie
Geachte heer Hiele,
Over het Nederlandse pensioensysteem ben ik minder positief dan velen.
Het gildegewijze pensioensysteem is in strijd met flexibilisering. Nu arbeid steeds flexibeler wordt, blijft het systeem van pensioenopbouw daarbij achter. Flexibilisering van arbeid betekent nu nog dat dat voor al die vrijheid in keuze van baan en carrière een hoge prijs betaald moet worden met een tegenvallende pensioenuitkering. Een groot deel van de premies is opgegaan aan de kosten van overheveling van het ene pensioenfonds naar het andere.
Bedrijfstakgewijze pensioenopbouw is uit de tijd. Het systeem heeft geen band meer met de werkelijkheid. Mensen blijven tegenwoordig niet meer hun hele leven werkzaam in dezelfde bedrijfstak.
Doorgaan met het lezen van “Ons overschatte pensioenstelsel stamt nog uit de tijd van de gilden.”