Aan Burgemeester en Wethouders
van de Gemeente Amstelveen
Laan Nieuwer-Amstel 1
1182 JR AMSTELVEEN

Amstelveen, 9 september 1998

Betreft: Overkapping A9 en Beneluxbaan

Geacht College,

Gaarne zou ik hierbij willen pleiten voor een studie naar de mogelijkheden van het overkappen van gedeelten van de Burgemeester Van Sonweg (de A9) en de Beneluxbaan.
Tegenover de ongetwijfeld hoge kosten zouden overkappingen een aantal aanmerkelijke voordelen kunnen bieden:

Doorgaan met het lezen van “Pleidooi in 1998 voor overkapping van de A9 in Amstelveen bleef onbeantwoord.”

Zienswijze van R.Ch. van Waning m.b.t. ‘’Anders Inzamelen’,
namens VVE -bestuur ‘Woningen Rembrandthof’ aan het Stadsplein in Amstelveen,
ingediend op 27 november 2017.

Algemeen

In 2018 gaat de inzameling van huishoudelijk afval ook in Amstelveen ingrijpend anders gebeuren. Voor veel bewoners van ons gebouw zijn de veranderingen echter té ingrijpend.

Als gevolg van een wijziging in de Wet milieubeheer, de intrekking van de (Rijks) “Regeling voorwaarden inzamelen huishoudelijke afvalstoffen nabij elk perceel” en de totstandkoming van een nieuw model Afvalstoffenverordening van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft de gemeente Amstelveen de Afvalstoffenverordening 2017, het Uitvoeringsbesluit Afvalstoffenverordening 2012 en een ontwerp ‘Locatieplan ondergrondse containers voor huishoudelijk restafval’ opgesteld.

Met name voor veel oudere bewoners van het gebouw Rembrandthof aan het Stadsplein in Amstelveen betekenen de veranderingen een onaanvaardbare verslechtering van de (wettelijk verplichte) gemeentelijke dienstverlening.

Zo gold oorspronkelijk op grond van de landelijke wetgeving een maximale afstand van 75 meter tussen perceel en inzamelvoorziening, met in uitzonderingsgevallen ten hoogste 125 meter. Nu de bevoegdheid om deze afstanden te bepalen aan de gemeenten is overgedragen, heeft Amstelveen deze opgerekt tot 300 meter!

Doorgaan met het lezen van “‘Anders inzamelen van afval’ betekent een verslechtering van de gemeentelijke dienstverlening.”

Ruimtelijke Uitwerking Visie Stadshart 2025.

Inleiding

Mijn echtgenote en ik wonen nu ruim 9 jaar aan het Stadsplein. Daarvoor woonden wij gedurende 8 jaar in de Mr Troelstralaan, op een paar honderd meter afstand van het Stadshart. In die tijd kwamen wij er vrijwel dagelijks voor onze boodschappen. Wij komen beiden uit Amsterdam en dus niet uit de provincie zoals wethouder Raat suggereerde in het Amstelveens Nieuwsblad nadat ik had aangedrongen op betere handhaving van bestaande regels in het Stadshart.

Het Stadsplein is een fijne plek om te wonen, zowel voor jonge ouders met kleine kinderen als voor ouderen met afnemende bewegelijkheid.

Het enige wat ons is tegengevallen is de onachtzame manier waarop de gemeente omspringt met het plein en zijn bewoners. Het geeft ons het gevoel dat wij als bewoners worden gedoogd mits wij ons koest houden.

In de afgelopen jaren zijn wij als Stadsbewoners regelmatig door Unibail-Rodamco betrokken bij de gedachte- en planvorming mbt de noodzakelijke modernisering en uitbreiding van het Stadshart. Bij ieder overleg konden wij merken dat Unibail goed naar de wensen, bezwaren en suggesties van de bewoners had geluisterd. Dit kan niet worden gezegd worden van de aandacht die de gemeente daaraan schonk, afgezien van de paniekreactie op de oproer van de Schildersbuurt.

Doorgaan met het lezen van “Visie Stadshart 2025: ‘Levendigheid’ ten koste van leefbaarheid?”

Bijdragen RvW aan publiek debat in Amstelveen:
 2015-3   2016-1   2016-2   2016-3   2016-4    2017-1 , 2017-2

Censuur vooraf.
Het beleid van Amstelveen.blog mbt reacties en het publieke debat op zijn internetforum is ingrijpend gewijzigd: Sinds eind maart 2017 beoordeelt Johan Bos reacties vooraf inhoudelijk en plaatst die alleen onder zijn artikel cq column als de inhoud hem welgevallig is. Ook fatsoenlijke inhoudelijke on-topic reacties kunnen willekeurig worden geweigerd. Soms duurt die censuur (zoek: #Censuur) vooraf meer dan vier uur. Van een open democratisch publiek debat is op die manier geen sprake meer. Daarmee is actieve deelname aan dat forum vrijwel zinloos is geworden.

Dat maakt het een beetje minder erg dat Johan Bos besloten heeft om mij van zijn forum te verbannen. In de discussie over ‘Amstelvener in NIW: Van Agt is antisemiet’ had ik namelijk bezwaar gemaakt tegen anonieme lasterlijke aantijgingen die Bos pas verwijderde nadat ik had aangekondigd hierover een klacht in te dienen bij het Openbaar Ministerie. In verband met mijn verbanning kan ik niet meer reageren en deelnemen aan het lokale publieke debat op het enige forum in Amstelveen.

Na het verdwijnen van Amstelveen-Dichtbij was de reactie- en discussieruimte van Amstelveen.blog lange tijd nog het enige openbare forum voor publiek debat over lokale politieke en maatschappelijke kwesties. De reactieruimte van AmstelveenZ.nl kan niet worden beschouwd als een forum voor lokaal publiek politiek debat. Dat is ‘democratie op z’n Amstelveens’.

Lees de Inleiding.

Doorgaan met het lezen van “Commentaar op Amstelveense kwesties, 2017-2 (vanaf 1 april 2017)”

Onderstaande ‘ingezonden brief’ stond op 9 mei 1995 in NRC Handelsblad.

Het nut van grenzen

Twee Europarlementariërs die schrijven dat de Tweede Kamer heeft zitten slapen (NRC Handelsblad, 25 april), dat deed me wel wat. Bij ons nationaal parlement is het verschil tussen waken en slapen kennelijk te merken en ik kan mij voorstellen dat zij daar jaloers op zijn. Doorgaan met het lezen van “‘Het nut van grenzen’ (NRC 9 mei 1995)”

“Kan het zomaar dat iemand een gemeentelijke verordening overtreedt en dat de gemeente daartegen niet optreedt?

Sinds de laatste verkiezingen wordt veel gesproken over gedogen. Bestuursorganen (zoals de gemeenteraad of het college van B&W) gedogen ook. Gedogen in de betekenis van het niet-optreden tegen een overtreding terwijl het betreffende bestuursorgaan wel tot optreden bevoegd en in staat is. Bekende voorbeelden zijn het toelaten van geluidsoverlast in cafés en het gedoogbeleid bij coffeeshops. Maar ook in het kader van milieuregelingen, van arbeidsregelingen voor vreemdelingen of bij woonsituaties wordt bij overtredingen gedoogd. Voor de burger is het of het bestuursorgaan niets doet. In feite is dat ook zo, maar de zaak ligt iets genuanceerder.

Van bestuursorganen wordt verwacht dat zij toezicht uitoefenen op de naleving van
voorschriften en dat bij overtreding zij sancties opleggen en uitvoeren (zoals het opleggen van een boete, een dwangsom, plicht tot herstelacties, intrekking vergunning etc.).

Doorgaan met het lezen van “Gedogen moet mogen, anders is het willekeur.”

In tegenstelling tot Annieke Kranenberg, de huidige Ombudsvrouw van de Volkskrant, was haar voorganger Thom Meens bepaald niet ‘His Master’s Voice‘. Hij was dan ook niet ‘hand-picked’ door hoofdredacteur Philippe Remarque maar moest van hem juist plaatsmaken voor Kranenberg. Na het vertrek van Thom Meens werd de wekelijkse column van de Ombuds-m/v van de Volkskrant volumineuzer maar verloor aan inhoud, kracht en betekenis. Bij Meens ging het tenminste nog ergens over. Zoals, bij voorbeeld, over de vraag of reageerders vrijheid van meningsuiting hebben in de reactie- en discussieruimte op de website van de krant en wie er de baas was van de (door hoofdredacteur Remarque verdonkeremaande) Volkskrant Weblog.

Op 12 april 2008 had de column van Thom Meens als titel ‘Wie is de baas op en van het Volkskrantblog?’. Op deze vraag kwam in het stuk geen antwoord, omdat volgens Meens de willekeur regeerde op het Volkskrantblog. Zelf had ik inmiddels ervaren dat dit ook gold voor de reactie- en discussieruimte op de website van de Volkskrant. Ombudsman Thom Meens brengt dit in zijn stuk ook ter sprake.

De column van Thom Meens was voor mij de aanleiding om een klacht bij de Raad voor de Journalistiek in te dienen vanwege de willekeurige verwijdering van mijn reactie op een hoofdredactioneel Commentaar van de Volkskrant.
Doorgaan met het lezen van “Willekeur regeert in reactie- en discussieplatforms.”

Bij de Raad voor de Journalistiek heb ik gepleit voor vrijheid van meningsuiting voor reageerders. Hieronder de volledige tekst van dit pleidooi:

Datum  : 27 Juni 2008
Motto   : Kritiek op de pers moet niet alleen mogen, maar ook kunnen.

Geachte Leden van de Raad voor de Journalistiek,

Deze klacht draait om een aantal vragen:

–  Mag een krant zichzelf nog wel onafhankelijk noemen als zij zich stelselmatig leent voor behartiging van andere belangen dan het algemeen belang en kritiek daarop de mond snoert?
–  Moeten journalisten zich niet net als alle andere actoren in het democratische bestel onderwerpen aan de checks and balances die de democratie gezond, en dus transparant, evenwichtig en rechtvaardig houden?
–  Mogen burgers kritiek uiten op journalisten? Zo ja: Waar en hoe? En gelden daarbij nog andere dan wettelijke voorwaarden?
–  Mogen achtergronden, bindingen en belangen die merkbaar van invloed zijn op de keuzen van onderwerpen en bronnen van een journalist en zelfs op zijn opinies daarover, betrokken worden in de beoordeling van zijn werk?

Doorgaan met het lezen van “Pleidooi voor vrije meningsuiting van reageerders.”