“Berlusconi blijft lachen,” schreef Eric Arends, VK-correspondent in Italië. Eergisteren had hij nog geschreven dat de Italiaanse minister-president in ernstige verlegenheid was gebracht door de veroordeling van de Engelse advocaat David Mills. Die had namelijk in ruil voor een forse betaling verklaringen afgelegd die Berlusconi vrijpleitten in twee corruptie- en fraudezaken.

‘Excuses,” schrijft Eric Arends vandaag in de Volkskrant. Hij had zich laten leiden door wat in een normale democratie zou gebeuren als een premier de straf voor zijn wandaden met corruptie kan afkopen. Publieke verontwaardiging en schande zouden zijn deel zijn, en zijn aftreden onafwendbaar. Italië is echter geen normale democratie, en zodoende is de baas van het land tegelijk de baas van de journalistieke media die hem kritisch zouden moeten volgen en beoordelen.

Marktwerking bestaat uit het kopiëren van andermans succes en daar vervolgens een eigen draai aan geven. Berlusconi’s succesvolle combinatie van commercie, media en politiek roept bijna om navolging. Ook in Nederland. Dus..

‘Op naar Hilversum!’ riep een stralende prinses Maxima de Nederlanders toe vanaf de voorpagina van De Telegraaf van 17 februari 2009. Ons meest geliefde fotomodel leek ‘de Krant van Wakker Nederland’ enthousiast te steunen op weg naar een toppositie in zowel de nationale journalistiek als politiek. Zo leek het althans. En zo is het dus ook, want vanaf 17 Februari 2009 zal de werkelijkheid het nieuws gaan volgen, en niet meer andersom. Zodra De Telegraaf onder de dekmantel van WNL de middelen en mogelijkheden van ons publieke bestel voor haar eigen doeleinden kan gaan inzetten, wordt het nieuws een politiek gegeven en wordt de politiek alleen journalistiek interessant als dit goed is voor de omzet.

Een management buy-out van onze democratie. Om minder gaat het niet.

Doorgaan met het lezen van “Forza Hollandia: Op naar Den Haag, via Hilversum!”