Maand: december 2005

De Ombudsman is een loyale collega-papegaai.

Gezellige Kerstdagen, allemaal!

De laatste column van ombudsman Thom Meens over de mores van het weblog was zó eenzijdig, bevooroordeeld en kwetsend dat het nog even zal duren voordat ik hier rustig en nuchter op zal kunnen reageren. Eerst maar eens tot tienduizend tellen. Bovendien gaan we zodadelijk ergens gezellig dineren. Dan moet je hoofd niet vol zitten met dit soort kwesties.

De titel van mijn reactie wist ik al snel: ‘De ombudsman is een loyale collega-papagaai.’ In korte tijd is hij namelijk de vierde(!) Volkskrantjournalist die mij in een publicatie een ‘zeurpiet’ heeft genoemd.

‘De krant heeft belang bij kritische lezers,’ schreef Piet Hagen oud-hoofdredacteur van’de Journalist’ in zijn wekelijkse column ‘De krant achteraf’ in NRC Handelsblad van 23/12 jl. Dit besef blijkt nog niet doorgedrongen tot het papegaaiennnest aan de Wibautstraat in Amsterdam. Daar worden kritische lezers nog in koor ‘zeurpieten’ genoemd door ‘een benarde culturele elite die op steeds schrillere toon van zich af probeert te bijten’. (Gepikt van Bas Heijne NRC 31/12/05), die het over iets anders had.)

Doorgaan met het lezen van “De Ombudsman is een loyale collega-papegaai.”

De willekeur regeert op het weblog van de Volkskrant.

Na de plotselinge blokkade van mijn bijdragen aan de weblog van Bert Wagendorp (zie het verslag elders op mijn weblog) had ik een bericht geplaatst op de weblog van moderator G-J Bogaerts over de mogelijkheid om berichten van bepaalde ip-nummers te blokkeren.

Ik bedankte daarin G-J namens Bert Wagendorp voor deze fantastische nieuwe mogelijkheid waar Bert meteen ook dankbaar gebruik had gemaakt. Ik citeerde tevens de tekst van de mededeling die ik op mijn scherm kreeg (“waarschijnlijk misbruik”) en de acht renenen waarom de journalistiek te weinig wordt gecontroleerd en bekritiseerd in vergelijking tot de checks and balances waaraan de overige actoren in het democratisch krachtenveld onderworpen zijn en die onze maatschappij rechtvaardig, transparant en evenwichtig houden.

Met uitzondering van de journalistiek dus.

Doorgaan met het lezen van “De willekeur regeert op het weblog van de Volkskrant.”

Weblog dient niet voor kritiek op journalistiek. Of juist wel?

Alle ellende begint  met het onderdrukken van meningen. 

Bert Wagendorp heeft mij levenslang verbannen van zijn weblog. Dit gebeurde zonder enige aankondiging, laat staan motivering. Hieronder een weergave van de discussie die aan die beslissing voorafging.

Onrecht aandoen is vrij eenvoudig. Vaak is één woord of handeling al voldoende. Zich verweren tegen onrecht of proberen dit ongedaan te maken is een moeizaam, langdurig en meestal hopeloos proces.

Mijn bijdragen zijn altijd gericht op feiten, standpunten en argumenten, en bevatten geen scheldwoorden of onbehoorlijk taalgebruik.  Zij zijn wel kritisch en sommige mensen vinden het gezeur om niks. Mijn vraag is dan of het verboden is om kritisch te zijn en/of te zeuren?

Doorgaan met het lezen van “Weblog dient niet voor kritiek op journalistiek. Of juist wel?”

Sportjournalistiek: onmisbaar in de marketing-mix van profsport.

De sterkste kant van sportjournalistiek is tegelijk haar meest kritiekwaardige: Haar publiciteitsfunctie ten behoeve van een commerciële bedrijfstak waar veel geld in omgaat, wanstaltige salarissen worden uitgekeerd en waarin dus grote financiële belangen meespelen, niet alleen bij iedere wedstrijd maar ook bij ieder verslag, foto, interview en artikel. Aan iedere naam (en dus ook aan iedere vermelding daarvan) is een financieel belang verbonden. Is dit nog wel journalistiek te noemen? Of brand name advertising?

Iedere sport-B.V. (speler, club, sponsor, scheidsrechter of bobo) heeft er belang bij dat zijn naam veelvuldig wordt genoemd. Hoe vaker de naam ‘Holland Casino’ wordt genoemd, hoe beter het is. Niet voor het publiek maar voor het bedrijfsleven dat van sport zijn handel heeft gemaakt. Daar horen ook takken van journalistiek bij.

Zonder deze gratis publiciteit door publieke en andere massamedia zouden er niet zulke wanstaltige financiële belangen gemoeid zijn met de bedrijfsmatige sportbeoefening. Er gaan miljarden in om, en iedereen probeert mee te profiteren. Dat is allemaal prima en goed voor ‘de economie’, maar dit betekent niet dat men niet kritisch mag blijven.

Als de verslaggever van NOS Radio 1 Journaal in een verslag van twee minuten over de finish van de voormalige Ronde van Nederland tot vier keer toe nadrukkelijk de naam ‘ENECO Tour’ laat vallen, dan weet je als luisteraar dat dit afgesproken werk is. Toen die wielerwedstrijd nog gewoon Ronde van Nederland heette, werd aan die naam in zo’n kort verslagje geen tijd verspild. De naam ‘Eneco-tour’ is er in gerámd door de sportverslaggevers van de NOS. De commerciële kracht schuilt immers in de herhaling.

Doorgaan met het lezen van “Sportjournalistiek: onmisbaar in de marketing-mix van profsport.”