Maand: augustus 2006

Libanon nu (2): Imad en Wilhemina bezoeken Zuid-Libanon.

Brief van Imad en Wilhelmina Hamdan uit Beirut, woensdag 30 augustus 2006:

“Een goedemorgen vanuit Beiroet. Het is weer een stralend zonnige dag hier. Gewoonlijk stemt mij dat prettig. Vandaag voel ik me echter boos en verdrietig. Wij zijn gisteren naar Zuid-Libanon getrokken. Samen met Ingrid en Samira, persfotografe en journaliste, die met ons vanuit Nederland zijn vertrokken om een reportage te maken over het Libanon dat we nu aantreffen bij onze terugkeer.

We reden via de kustweg richting Sidon en Tyrus. We hadden natuurlijk, net als jullie, al veel beelden op tv gezien van deze streek. Maar om dit zelf waar te nemen is toch wat anders. De verwoesting die we onderweg hebben gezien is moeilijk te bevatten of te omschrijven. We hadden allemaal het gevoel dat we hier op “crime scenes” waren. Werkelijk beestachtig wat hier is aangericht, al zou een beest natuurlijk nooit zoiets doen.

Doorgaan met het lezen van “Libanon nu (2): Imad en Wilhemina bezoeken Zuid-Libanon.”

Libanon nu (1). Imad en Wilhemina Hamdan zijn weer terug in Libanon.

In 2005 brachten mijn vrouw en ik vier onvergetelijke weken door in Libanon. De eerste dagen verbleven wij in het gezellige en steeds welvarender Beirut dat weer was opgeleefd en zo schitterend werd herbouwd. Daarna in de in de dromerige Qadisha-vallei, waar wij wandelingen maakten langs kloosters en oeroude altaartjes en hermitages in steile rotswanden. Het historische Byblos en het beschaafde Zahle waren weer totaal verschillend. Wij bezochten het rommelige Tripoli en het levendige Baalbek met zijn imposante tempelruïne.

De ruïnes van Anjar bleken niet minder interessant. Sidon en Tyrus zijn (waren) stadjes met gezellige straten en sfeervolle soukhs. We maakten een rondreis door besneeuwde hoge bergen, door de vruchtbare Bekaa-vallei, rond het meer van Qaraaoun, bezochten het feeërieke BeitEdinne en proefden de voortreffelijke wijnen van Ksara, St. Thomas en Keffraya. Wij wandelden met een groep welvarende Libanezen over de heuvels en door de groene dalen van het ‘bevrijde’ Zuid-Libanon, klommen naar het tijdens de vorige bezetting kapotgeschoten Beaufort-kasteel, waarvandaan je Israëlische dorpen kon zien liggen en wij waadden tot ons middel door de heftig stromende Litani-rivier.

Reis en verblijf waren georganiseerd door Libanva, een kleine reisorganisatie van Imad en Wilhelmina Hamdan in Rotterdam. Imad Hamdan die er uitziet als een Libanese intellectueel, wat hij ook is. Wilhelmina ziet er uit als een charmante Engelse, maar zij is Nederlands.

Doorgaan met het lezen van “Libanon nu (1). Imad en Wilhemina Hamdan zijn weer terug in Libanon.”

'Burgerjournalist' als 'martelaar voor de persvrijheid'. Het moet niet gekker worden.

Hoe misleidend en zelfs gevaarlijk het begrip ‘burgerjournalist‘ is, bleek uit het artikel ‘Een bloggende martelaar voor de persvrijheid’ van Peter van Ammelrooy in de Volkskrant van vanochtend (28 augustus 2006). Het ging over iemand die video-opnamen heeft gemaakt van demonstranten die een brandende matras onder een politieauto hadden geduwd. Van een poging tot doodslag dus, naar alle waarschijnlijkheid, want misschien konden of durfden die agenten hun auto niet te verlaten, bijvoorbeeld omdat zij dan gestenigd zouden worden.

De 24-jarige activist, Josh Wolf, heeft geweigerd om zijn videobeelden aan de politie af te staan, waarschijnlijk omdat hij zijn mede-activisten niet wil compromitteren. Josh Wolf is geen echte journalist, maar een video-blogger, iemand die zelfgemaakte televisieprogramma’s op zijn eigen website vertoont. Hij noemt zichzelf op grond van die activiteiten ‘journalist’ en claimt op, grond daarvan verschoningsrecht.

De advocaat van Josh Wolf, Peter van Ammelrooy, de koppenschrijver van de Volkskrant, de San Francisco Chronicle en vast nog een heleboel andere mensen zijn het roerend met Josh Wolf eens: Voor hen is hij een martelaar voor de persvrijheid die nu ten onrechte achter de tralies zit, als het aan de federale justitie ligt desnoods tot volgend jaar.

Doorgaan met het lezen van “'Burgerjournalist' als 'martelaar voor de persvrijheid'. Het moet niet gekker worden.”

Israël-Libanon: Twee vragen worden consequent niet gesteld. Waarom niet?

Schrijver Abdelkader Benali verblijft op dit moment in Beirut. Vanochtend vertelde hij bij de Vara op Radio 1 over de wanhoop, de verwoestingen en de geur van lijken in die door Israël gebombardeerde stad. Vara-presentator Bert van Slooten vroeg toen aan hem: “Vindt men in Beirut dat dit het allemaal wel waard is geweest?”

Wat zou Van Slooten daarmee bedoelen? Dat Hezbollah deze oorlog bewust had uitgelokt? Met die simpele ontvoering van twee Israëlische soldaten?! Dat lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. Zulke ontvoeringen vinden immers voortdurend plaats, en normaal leidt dat hoogstens tot onderhandelingen tussen Hezbollah en Israël over de uitruil van mensen die in de voorgaande periode door beide partijen waren gekidnapt en die nog steeds gevangen worden gehouden? Dat is dus naar alle waarschijnlijkheid ook het enige wat Hezbollah in werkelijkheid had uitgelokt. Als zij echt een oorlog wilden, dan zijn er wel effectievere methoden dan een ontvoering van twee onvoorzichtige soldaten-met-een-kater.

Zelfs de woordvoerder van Israël, de Amerikaanse president Bush Jr. blijft maar herhalen: “Hezbollah is responsible for this war, because it attacked Israël.” En: “Israël has a right to defend itself.” Op díe manier? Tegen ontvoerders?! Kom nou toch!

Doorgaan met het lezen van “Israël-Libanon: Twee vragen worden consequent niet gesteld. Waarom niet?”

Partijdige journalistiek manipuleert de werkelijkheid in woord én beeld.

Fotograaf Hans Aarsman reageerde vanochtend (15 aug.) op het artikel van mediaprofessor Henri Beunders in de Volkskrant van 14/8 jl. Diens verhaal kwam er kortweg op neer dat fotografen met islamitische namen hun foto’s altijd zodanig bewerken dat zij de opvattingen van de makers bevestigen en hun politieke doelstellingen ondersteunen.

“Ideologische vooringenomenheid belemmert nog steeds een professionele werkwijze,” schreef Beunders. Zijn verdachtmakingen bleven ongefundeerd en waren dermate generaliserend en stigmatiserend van aard dat ik verbaasd was door de publicatie ervan in de Volkskrant.

Toch ben ik het eens met wat hij schreef. Echter niet met betrekking tot over islamitische fotografen (daar heb ik geen kijk op), maar over Nederlandse en Amerikaanse verslaggevers, redacteuren, commentatoren en presentatoren, zodra het over het Midden-Oosten gaat. Dit is in de afgelopen maand weer pijnlijk duidelijk geworden. De oorlog tussen Israël en Hezbollah kent geen neutrale partij, met dien verstande dat wie kritisch staat tegen de ene partij daarmee niet per definitie vóór de andere partij is.

Islamieten lijken nu voor veel Nederlandse publicisten de rol te vervullen die joden destijds hadden voor de nazi’s: Verantwoordelijk voor alle denkbare en ondenkbare kwaad, en vogelvrij voor de meest vuige beschuldigingen.

Doorgaan met het lezen van “Partijdige journalistiek manipuleert de werkelijkheid in woord én beeld.”

“.. volledig vernietigen de mannen, vrouwen en kinderen van elke stad.”

“Gij moet alle bewoners van het land voor u uit drijven .. en u moet de bewoners van hun land verjagen en daar gaan wonen .. en het land door loting onder uw geslachten verdelen door vererving.”

(God tot de Joden. Numeri 33, 52-54.)

“.. volledig vernietigen de mannen, vrouwen en kinderen van elke stad.”

(Deuteronomium 3,6.)

“.. en zij verbrandden al de steden waarin zij woonden, en al hun fraaie kastelen.”

(Numeri 31,10)

“Meer dan 400 Palestijnse dorpen werden tijdens en na de oorlog door het Israëlische leger verwoest om het voor vluchtelingen onmogelijk te maken om terug te keren.”

(Susan Nathan, ‘De andere kant van Israël’, 2005, pag. 29.)

Doorgaan met het lezen van ““.. volledig vernietigen de mannen, vrouwen en kinderen van elke stad.””