Maand: mei 2001

Commissie Wijffels anno 2001: De Kleine Aarde anno 1972.

Van: Robert van Waning
Verzonden: 30 mei 2001
Aan: Red Vkr Brieven

Geachte Redactie,

Het lijkt wel of de commissie Wijfels een paar oude exemplaren van het blad “De Kleine Aarde” uit 1972 heeft gevonden en letterlijk overgenomen. De aanbevelingen klinken bekend in de oren van de mensen die in al die jaren tevergeefs hebben geprobeerd om overheid, politiek, het agrarisch bedrijfsleven, media en met name de Coöperatieve Raiffeisenbank (de latere Rabo van Wijffels) ervan te overtuigen dat men met de industriële landbouw en veeteelt op de verkeerde weg was en dat deze ontwikkeling tot rampen zou leiden.

Ruim dertig jaar lang heeft niemand die er iets tegen had kunnen ondernemen, willen luisteren. Ook media hebben tonnen koelhuisboter op hun hoofd. Daarom is het ongepast dat de Volkskrant nu zo’n hoge toon aanslaat en de agrarische sector verwijt dat men niet heeft geluisterd naar kritiek. Hoe lang heeft het geduurd voordat deze krant zelf met die kritiek is gekomen?

“Te lang zijn echte keuzes vermeden.”  O zeker, maar wanneer stond het voor deze krant vast welke keuzen men moest maken? Ook uw redactie heeft, net als de rest van het Nederlandse establishment, steeds ogen en oren gesloten gehouden voor de dringende waarschuwingen uit de hoek van de milieubeweging.

Doorgaan met het lezen van “Commissie Wijffels anno 2001: De Kleine Aarde anno 1972.”

Joden: Ras, volk of racistisch volk? – Brief aan Anet Bleich (de Volkskrant), 30/5/2001.

Van: Robert van Waning
Verzonden: woensdag 30 mei 2001 15:07
Aan: Red Vkr Redactie  (Aan: Anet Bleich)

Onderwerp: Joden: ras, volk of racistisch volk?

Geachte Anet Bleich,

Uw vraag ‘Wie is er bang voor vreemde smetten’ (VK 31/1 jl) vond ik, komend van u, opvallend.

U heeft immers (in uw eigen woorden) uw hart verloren aan een cultuur die gebaseerd is op etnische exclusiviteit en u laat ook regelmatig weten hoezeer u zich verbonden voelt met het enige land dat dit exclusivisme officieel en institutioneel als uitgangspunt en als doelstelling heeft gekozen en het teken daarvan zelfs in zijn vlag voert. Of is de Davidsster inmiddels net zo’n etnisch-neutraal teken als een cederboom en is Israël zonder dat ik het wist een toonbeeld geworden van de door u steeds zo hartstochtelijk beleden openheid, multi-etniciteit, multiculturalisme, tolerantie en pluriformiteit? Ik dacht het niet.

Israël is immers nog steeds het land waar mensen uit afkeer van vreemde smetten alleen met leden van het eigen volk trouwen zodat zij smetvrije kinderen krijgen om de smetvrije toekomst van hun smetvrije land te waarborgen. Over een ‘geconstrueerde eigenheid’ gesproken. De enige immigratie die Israël aanmoedigt is die van het eigen volk. Over deportatie van ‘volksvreemde elementen’ wordt in de Knesset zelfs openlijk gediscussieerd, zonder dat ik daarover ooit een ‘j’accuse’  van u heb gehoord.

Doorgaan met het lezen van “Joden: Ras, volk of racistisch volk? – Brief aan Anet Bleich (de Volkskrant), 30/5/2001.”