‘Angst voor Iran bracht Arabieren naar Annapolis,’ meldt de kop van een artikel in de Volkskrant van vandaag (28 nov). Dit blijkt geen betrouwbare weergave van de strekking van het oorspronkelijke verhaal uit The New York Times.
De Volkskrant shopt graag selectief bij de grote Amerikaanse collega en zielsverwant, omdat daarin nog wel eens goed nieuws uit het Midden-Oosten te vinden is. Zo was ook het verhaal van verleden week dat 20.000 Irakezen (een half procent (no less!) van de ruim vier miljoen verdreven en gevluchte Irakezen) op dit moment weer naar huis gaat, afkomstig van de Amerikaanse collega’s. In bewerkte vorm, natuurlijk, want dat van die 4 miljoen was weggehaald uit de oorspronkelijke tekst omdat de lezers van Volkskrant daar kennelijk niet aan herinnerd mochten worden.
Ook dit keer loonde het weer de moeite om het oorspronkelijke artikel te lezen:
‘Iran Casts Shadow on Mideast Talks‘, door Steven Erlanger (NYT 28-11-2007). Het blijkt namelijk dat die artikelen niet één-op-één worden vertaald, maar zodanig wordt bewerkt en/of gepresenteerd dat zij nog wat beter passen in de agenda van de Volkskrant. Daarin staat dat de geesten van de lezers en politici nu rijp moeten worden gemaakt voor het volgende neoconservatieve agendapunt, namelijk de onuitgelokte aanval op Iran. Dat de missie in Irak uiteindelijk toch succesvol is verlopen, moet blijken uit al het ‘goede nieuws’ dat er (zij het in enigszins bewerkte vorm) uit dat land komt.
Het eerste verschil dat opvalt is de kop. Terwijl Iran volgens de New Yorkers alleen een schaduw werpt over de besprekingen in Annapolis, benut de Volkskrant deze gelegenheid om de hetze tegen Iran op te voeren: Het gaat de Arabieren helemaal niet om die verdreven en onderdrukte Palestijnen maar (net als Israël) om Amerikaanse steun tegen het enge Iran!
In het artikel van Steven Erlanger worden paar mensen geciteerd. Volgens de Amerikanen Daniël Gillerman (Israel’s ambassadeur bij de Verenigde Naties), Aaron David Miller (voormalig M.O.-onderhandelaar van de regering-Clinton) en Gary L. Ackerman (Democratische politicus uit New York) gaat het de Arabieren in Annapolis niet om vrijheid en zelfstandigheid voor de Palestijnen (Gillerman: ‘That can be solved’), maar om de angst voor Iran. En dat is ‘dus’ wat er in de kop boven het artikel staat. Dit blijkt echter niet de opvatting van de Arabieren.
De Arabische zegslieden leggen namelijk wel degelijk de nadruk op de noodzaak om het ‘conflict’ tussen Israël en de Palestijnen nu eindelijk tot een zodanig einde te brengen dat de Palestijnen voortaan een menswaardig bestaan in een eigen en levensvatbaar land wordt gegund. Dit zou één van de belangrijkste motieven van islamitisch extremisme wegnemen.
Zo wees de Palestijnse president Mahmoud Abbas de Amerikaanse president Bush dat dit wordt gevoed door de afwezigheid van hoop en overweldigende wanhoop bij de Palestijnse Arabieren. Daar is geen woord Perzisch bij. Ook de in Maryland docende Egyptische hoogleraar Shibley Telhamy hoopt dat een nieuwe urgentie Washington ertoe zal bewegen om een regeling te treffen voor het Israëlisch-Palestijnse probleem.
De Saoedische minister van Buitenlandse Zaken, Saud al-Faisal liet nog minder ruimte voor enig misverstand omtrent zijn zorg en beweegreden: “Het stagneren van het vredesproces heeft de aantrekkingskracht van extreme ideologieën vergroot. Gevoelens van wanhoop en frustratie hebben gevaarlijk hoog niveau bereikt.”
Als het niet over het Midden-Oosten ging, zou je denken dat de koppen schrijvende eindredacteur het artikel kennelijk niet goed had gelezen en begrepen. De Volkskrant vertoont echter een zodanig duidelijke lijn in de berichtgeving en opinievorming over het Midden-Oosten, dat diegenen die denken dat daar misschien een geheime agenda achter steekt, dit vermoeden bevestigd zien door alle manipulaties die hierbij niet worden geschuwd.
De Israëlische ambassadeur Gillerman heeft gelijk dat dat probleempje met die Palestijnen kan worden opgelost, maar ondertussen is dat in de afgelopen zestig jaar toch niet gebeurd!
Bronnen:
‘Iran Casts Shadow on Mideast Talks’, http://www.nytimes.com/2007/11/28/washington/28assess.html
‘Angst voor Iran bracht Arabieren naar Annapolis’, de Volkskrant, 30-11-2007.
Zie ook:
‘De Volkskrant weet wel raad met slecht nieuws uit Irak: filteren, manipuleren, verwijderen. ‘( http://www.volkskrantblog.nl/bericht/168626 )
Robert VanWaning 
Het is echt ernstig, wat je beschrijft. Orwelliaans fascisme. Of geinspireerd door de heren Zion.
nog een klein detail, Hamas wordt ondersteund door Iran
@Peter Louter,
De strekking van dit verhaal lijkt je te zijn ontgaan. Jammer, want ik verheug mij altijd op serieuze reacties, die natuurlijk best kritisch mogen zijn. Voor alle duidelijkheid: Ik verdedig hier Iran niet, maar bekritiseer journalistieke manipulaties met (verborgen) politieke bedoelingen.
Robert, de strekking is me niet ontgaan, al heb ik me er niet zo in verdiept als jij.
Dat hele plan lijkt mij een potje hopeloos gegeven de machtsstrijd tussen Fatah en Hamas. Zo als het er nu naar uitziet zouden er wel eens twee mini-Palestina’s kunnen komen.
Iran is ook actief in andere Midden-Oostenlanden die allemaal hun handenvol hebben aan extremistische en fundamentalistische groepen.
Uitschakeling van de invloed van Iran is voor alle partijen een wenselijke zaak en zeker van doorslaggevend belang bij de oplossing van de Palestijnse kwestie.
Dat de VK deze accenten heeft aangebracht kan ik ze niet euvel duiden.
Serieus genoeg?
@Peter Louter,
Een kop moet inhoud en strekking van een artikel betrouwbaar weergeven en niet een verdraaide versie daarvan. Bij het overnemen van een artikel uit een andere krant mag een redactie daar geen eigen draai aan geven.
De redactie kan en mag zoveel accenten aanbrengen als zij wil, maar dient dit dan wel op een open en eerlijke wijze te doen en met een duidleijke verklaring over beweegredenen en bedoeling.
De Volkskrant vaart onder valse vlag. De redactie selecteert, kleurt en verdraait het nieuws onder een mom van onafhankelijkheid, objectiviteit, integriteit en betrouwbaarheid. Dit is link want deze krant heeft als zogenaamd onafhankelijk landelijk dagblad een grote invloed op de publieke opnievorming en politieke besluitvorming.
De Volkskrant schendt bewust journalistieke beginselen zonder eerlijk te vertellen waarom.
Dit is geen journalistiek maar belangenbehartiging.