VK weblog ‘Donqui’ 13 feb 2007
(opgeheven en verdonkeremaand door de Volkskrant)
De mogelijkheid dat bommen in Irak van Iraanse makelij zijn, vond de Volkskrant belangrijk genoeg om alle journalistieke principes voor opzij te zetten en het betreffende AP-bericht op 12/2 jl te publiceren: “Doden in Irak door bommen Iran,” meldde de kop boven het bericht, dat begon met: “Geavanceerde explosieven van Iraanse makelij hebben de afgelopen tweeëneenhalf jaar aan zeker honderdzeventig Amerikaanse militairen in Irak het leven gekost.”
Dat is natuurlijk vreselijk, maar hoe ‘zeker’ is informatie van anonieme verslaggevers die het hebben gehoord van anonieme defensiefunctionarissen? Zegt er dan niemand van de eindredactie: ‘Jongens, wij kunnen dit niet plaatsen zolang het niet minstens door één gezaghebbende (liefst onafhankelijke) bron is bevestigd’? Of valt dit soort berichtgeving geheel onder verantwoordelijkheid van een inmiddels geheel gemobiliseerde Oorlogsredactie die volledig de vrije hand heeft voor dit soort agitprop tegen Iran?
Het bericht in de VK van 12/2 viel op door de geringe moeite die was gedaan om de informatie geloofwaardigheid te maken. Zodra het over Iran gaat, vindt men dat kennelijk niet nodig. Demoniseren en oorlogshitserij vormen een geheel eigensoortig journalistiek genre waaraan nog minder eisen qua waarachtigheid en geloofwaardigheid worden gesteld dan aan columnisme. Alles is geoorloofd ten dienste van het hogere belang. Het gaat hierbij om overtuigingskracht, niet om objectieve en betrouwbare informatie.
Het abonnement van de Volkskrant is zo tijdrovend omdat men er nog minstens één krant naast moet lezen om zo volledig en veelzijdig mogelijk geïnformeerd te worden. Met betrekking tot het bericht over het Iraanse wapentuig bleek The Washington Post gelukkig haar journalistieke principes trouw te zijn. Deze krant vermeldde tenminste duidelijk welke essentiële elementen aan de informatie ontbraken, waardoor de geloofwaardigheid ervan voorlopig als miniem moest worden beschouwd.
Joshua Partlow schreef namelijk: “With so much official U.S. buildup about the purported evidence of Iranian influence in Iraq, the briefing was also notable for what was not said or shown. The officials offered no evidence to substantiate allegations that the “highest levels” of the Iranian government had sanctioned support for attacks against U.S. troops. Also, the military briefers were not joined by U.S. diplomats or representatives of the CIA or the office of the Director of National Intelligence.” (Washington Post Foreign Service Monday, February 12, 2007; Page A01 http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/02/11/AR2007021100479.html?referrer=email )
Met columns van John Vinocur en Paul Brill, met hoofdredactionele commentaren en met onbevestigde berichten van anonieme bronnen wordt Iran door de oorlogsredactie van de Volkskrant consequent gedemoniseerd, teneinde de geesten rijp te maken voor een Amerikaans-Israëlische aanval die onvermijdelijk zal leiden tot een ‘verschrikkelijke oorlog’ met Iran (Zbygniev Brzezinsky in de NRC), vergeleken waarmee die in Irak een dorpsruzie zal lijken.
Vroeger waren selectie en aard van berichtgeving en opinies van de Volkskrant nog te verklaren vanuit haar R-K achtergrond, maar welke agenda biedt thans een verklaring voor deze oorlogshitserij, waarbij iedere andere optie dan een robuust militair optreden tegen Iran consequent wordt veronachtzaamd? Welke andere dan journalistieke overwegingen doen deze krant wel melden dat opstandelingen in Irak Iraans wapentuig gebruiken, maar niet dat de raketten, (cluster)bommen en granaten waarmee Israël in Libanon een massaslachting en -vernietiging kon aanrichten van Amerikaanse makelij waren en via Schiphol naar het oorlogsgebied waren doorgevoerd?
Zo zijn burgers wel gedwongen om zelf journalistieke kwaliteiten te ontwikkelen en hun informatie te gaan vergaren uit diverse bronnen. Burgerjournalistiek als noodzaak.
Of is er een simpele en tamelijk onschuldige verklaring van commerciële en bedrijfseconomische aard voor de bewust onvolledige en eenzijdige informatie die de Volkskrant haar lezers verschaft? Kunnen wij binnenkort een paginagrote advertentie verwachten met de leuze: ‘Lees naast de Volkskrant minstens één andere krant van PCM!’
Robert VanWaning 
Ik heb nooit een grote verscheidenheid van opinies aangetroffen in Nederlandse media. In grote lijnen vinden ze bijna allemaal hetzelfde en bovendien is de meerderheid ‘staatsonderdanig en zeker niet staatskritisch’. Ik denk dat de VK dat weer eens heeft willen doorbreken net als destijds met de opinievorming over Srebrenica. Dat lijkt ‘veilig’.
Mary, de VK mag van mij best doorbreken, maar dan wel graag met betrouwbare informatie over kwesties van maatschappelijk belang.
NRC Handelsblad en Washington Post schreven tenminste nog dat beschuldigingen van ‘anonieme Amerikaanse defensiespecialisten’ (en opgetekend door even anonieme journalisten van Associated Press), ‘met scepsis waren ontvangen’ (NRC) en ‘voornamelijk opvielen door wat er níet was gezegd en getoond’ (WP). Wat bezielde de Volkskrant om dit bericht zonder enig voorbehoud te plaatsen alsof het nu vaststaat dat Iraanse overheid meewerkt aan het vermoorden van Amerikaanse soldaten in Irak.
Zonder enige bevestiging van gezaghebbende zijde is dit echter voorlopig niet meer dan hetze, demonisering en oorlogshitserij. Als een gezaghebbende kwaliteitskrant zich laat lenen voor dit soort agitprop, dan mogen er best wat alarmbellen gaan rinkelen. Maar het blijft eng stil..
De Volkskant voert een hetze tegen Iran, met de duidelijke bedoeling om de geesten in ons land rijp te maken voor een Amerikaans-Israëlische aanval op Iran. Daarbij schuwt deze krant niet het gebruik van anonieme en onbevestigde berichten uit twijfelachtige bronnen.
Ook vanochtend (14/2) werd op de voorpagina met een alarmerend opruiende kop (‘Bom onafwendbaar’) een artikel op pag. 5 aangekondigd. Dit had als kop: ‘EU: Teheran vrijwel ongehinderd in staat atoomwapen te maken.’ Het bleek wéér zo’n vaag, eenzijdig en onbevestigd verhaal. De (wederom anonieme!) bron was dit keer ‘een intern document dat is samengesteld door de staf van EU-buitenland-coördinator Javier Solana’. Een paar alinea’s verder werd dit document opgewaardeerd tot ‘een EU-rapport’.
‘EU-Rapport’?! In opdracht van wie? Door wie uitgebracht? En aan wie? Europese Commissie of EU-Parlement? Hoe dan ook, volgens dit ‘EU-rapport’ gaat Iran onverdroten voort met het vervaardigen van kernwapens en hebben diplomatieke druk en sancties hiertegen Iran niet gewerkt en zouden die ook verder geen zin hebben om ‘het probleem op te lossen’.
De boodschap van de Volkskrant is duidelijk: AANVALLUUUH!!
Maar wat zijn de duistere beweegredenen van deze ooit zo keurige en vredelievende onderwijzerskrant om nu zo duidelijk het oorlogspad op te gaan? Welk belang is wél gebaat bij de uitvoering van deze verborgen agenda die zo duidelijk níet gericht is op het belang van de wereldvrede, noch dat van het westen in het algemeen en Europa in het bijzonder? Welke politieke of andersoortige lading wordt gedekt door de kennelijk valse vlag waar de Volkskrant onder vaart sinds zij afstand heeft genomen tot haar oorspronkelijke R-K achtergrond?
Hoe slecht onderbouwt het bericht over bommen uit Iran is blijkt wel uit de reactie van de hoogste militair van de VS Peter Pace (voorzitter verenigde chefs van staven; de hoogste militaire adviseur van Bush).
Die heeft verklaard dat hij geen bewijs kent waaruit blijkt dat Iraanse leiders verantwoordelijk zijn.
Zie