Eind november 2009 werd ik door de Volkskrant voor onbepaalde tijd verbannen uit de openbare ruimte voor publiek debat op haar website. Dit gebeurde zonder deugdelijke motivatie, zonder mogelijkheid van verweer en zonder opgave van strafduur. Dit is de manier waarop de Volkskrant als journalistiek medium in de praktijk omgaat met de vrijheid van (inhoudelijke en fatsoenlijke) meningsuiting van haar kritische lezers. Dit is de praktijk in onze zogenaamde ‘democratische rechtsstaat’. Ons belangrijkste, fundamentele en ‘onvervreemdbare’ recht op vrije expressie wordt niet beknot door de staat maar door de ‘vrije pers’ die misbruik maakt van haar middelen en mogelijkheden zonder dat daar een haan naar kraait.
De uitgebreide kroniek van mijn verbanning door de Volkskrant gedurende anderhalf jaar is te lezen op: ‘Verbannen door de Volkskrant vanwege meningsuiting’.
Op 5 januari 2010 schreef de Volkskrant in haar hoofdredactioneel Commentaar onder de titel ‘Een Deense held’
Buigen voor intolerantie, of terugdeinzen voor mogelijke belediging van gelovigen, passen niet in een vrije samenleving. Zonder onbevangen kritiek, botsing van ideeën, tegenspraak en satire, gedijt geen democratie. Geen enkele opvatting, ook geen religieuze, is bij voorbaat boven kritiek, onderzoek of spot verheven. Hoe hoog de prijs ook is, het verdedigen van deze vrijheden is een dure plicht van elke democratische staat. Niet alleen Kurt Westergaard zelf, maar ook de krant waarin hij publiceerde en de Deense gezagsdragers die tot nu toe in deze ernstige zaak geen krimp hebben gegeven, verdienen achting en steun.
En dit is wat er in de praktijk van die mooie woorden terecht komt:
Op 27 november 2009 maakte Paul Brill een ‘geschreven cartoon’ van de veiligheidssituatie in de wereld door in zijn wekelijkse column ‘De week van Obama’s lakmoesproef’ (VK 27-11-2009, extra.volkskrant.nl/opinie/art… ) te schrijven:
““Kunnen bepaalde problemen in de wereld worden omzeild of verlicht door ze domweg anders te definiëren? Het lijkt er wel eens op dat sommigen menen dat dit inderdaad mogelijk is. Vorig weekeinde woonde ik een grote internationale veiligheidsconferentie bij in de Canadese havenstad Halifax. Alle hot issues kwamen aan bod: de toekomst van de NAVO, Afghanistan, Pakistan, Iran, het Midden-Oosten, zeepiraterij, nucleaire ontwapening.”
Zelf had Paul Brill een heikel probleem ‘anders gedefinieerd’ door Iran wél met name te noemen als hot issue, maar Israël níet. Beide landen liggen immers in het Midden-Oosten. Brill schreef ook niet door wie die ‘veiligheidsconferentie’ was georganiseerd. Misschien was het de AIPAC, want die organisatie deed op haar jaarlijkse conventie immers een ‘ominous call for the United States to attack and invade Iran’ (Bron: Noam Chomsky & Ilan Pappé, ‘Gaza in Crisis’, 2010, pag 56.)
Ik schreef in de voor reacties bedoelde ruimte onder de column op VK Opinie:
“Knap hè, hoe Paul Brill met zijn verwijzing naar ‘het Midden-Oosten’ het noemen van Israël als ‘hot issue’ zorgvuldig vermijdt. Hij laat echter geen gelegenheid onbenut om Iran in een kwaad daglicht te stellen. Ook hier niet, dus. Iran moet natuurlijk goed in de gaten worden gehouden, maar Israël is en blijft nog altijd ‘the hottest issue of them all’ met zijn systematische schendingen van het internationale recht (waaronder kernwapenverdragen). “
Deze reactie bleek zonder mededeling (laat staan deugdelijke motivatie) te zijn verwijderd door moderator Henk Müller en tegelijk werd ik door hem permanent verbannen van het de openbare platform voor publiek debat op de website van deze krant.
Monddood gemaakt vanwege een onwelgevallige (maar wel rake) meningsuiting. Als ik een cartoon had ingestuurd, had de opinieredactie dan wel laten staan en had de krant dit verdedigd in het haar hoofdredactioneel commentaar, zoals zij dat zo schijnheilig deed op 5 januari 2010 in haar hoofdredactioneel Commentaar onder de titel ‘Een Deense held’?
Arie Elshout, oud-adjunct hoofdredacteur van de VK en thans correspondent in de VS schreef op 4 maart jl in zijn column over vrije meningsuiting:
“‘Debat over publieke vraagstukken moet krachtig, ongeremd en volstrekt open zijn.’ En hoewel de spandoeken van de kerk bepaald niet fijnzinnig zijn, raken zij aan kwesties van ‘publiek belang’, zoals ‘het politieke en morele gedrag van de Verenigde Staten en hun burgers, het lot van onze natie, homoseksualiteit in de strijdkrachten en schandalen in de katholieke geestelijkheid’.
Elke mening daarover moet worden verdedigd als bijdrage aan de democratische discussie. Dus ook als die mening grof is en komt van een kerkje uit Topeka, Kansas, [..]
Het hooggerechtshof staat niet alleen in zijn maximalistische uitleg van het recht op vrije meningsuiting. Eenentwintig nieuwsorganisaties, waaronder The New York Times, stelden een brief op waarin zij de kerk steunen. ‘Een marginale boodschapper het zwijgen opleggen vanwege het onsmakelijke van de boodschap, staat haaks op de meest fundamentele bepalingen van het First Amendment.'[..]
Als je eenmaal begint de vrije meningsuiting in te perken, waar eindig je dan? Dat is de angst. Het is een verschil met Europa. Daar raakte het begrip Verlichtingsfundamentalisme in zwang. Als iemand zo’n term gebruikt, weet je dat het beiteltje waarmee bepaalde democratische principes worden uitgehold, dichtbij is. In Amerika proberen ze weg te blijven van dat hellend vlak. Ook al doet dat soms pijn.”
Birgit Donker, hoofdredacteur van NRC Handelsblad, schreef op 3/10 jl in haar rubriek ‘De lezer schrijft .. ‘:
“ “Een vrije pers engageert zich als het ware van nature met het idee van een vrije samenleving van goed geïnformeerde, mondige burgers,” aldus journalist Hendrik Jan Schoo in 2006. Journalisten zijn de oren en ogen van het publiek. Ze zijn ‘beroepsburgers’: zij hebben de tijd en de expertise om informatie bij verschillende bronnen te vergaren en te ‘wegen’. De journalist wordt daarbij geleid door de algemene relevantie van het onderzoek, niet door persoonlijke interesse of belangen.”
Omdat ik op grond van zijn vele publicaties van mening ben dat VK-columnist, -commentaarschrijver, -verslaggever en –recensent Paul Brill niet voldoet aan die laatstgenoemde eis van onpartijdige journalistieke opinievorming, reageer ik soms (lang niet altijd) op dingen die hij in zijn columns schrijft, met name als die weer eens over (tegen) Iran gaan en/of (direct of indirect) over Israël.
Paul Brill heeft met Israël een zodanig sterke binding dat die van merkbare invloed is op de opinies die hij in zijn columns, artikelen, recensies en (vermoedelijk) ook ‘hoofdredactionele commentaren’ kan en mag uiten. Ik ontzeg hem niet zozeer dat recht noch die mogelijkheid. Ik heb echter wel kritiek op het feit dat Paul Brill zijn opvattingen aan de man kan brengen onder de valse vlag van ongebonden, onafhankelijke, onpartijdige en betrouwbare journalistiek.
Als burger en als abonnee van de Volkskrant maak ik dus soms gebruik van mijn recht op vrije meningsuiting en van de mogelijkheid daartoe in de discussieruimtes op de website van de Volkskrant om weerwerk en tegenspraak te bieden aan de vooringenomen berichtgeving en opinies van Paul Brill en zijn medestanders.
Die reacties en kritische bijdragen aan het publieke debat op openbare discussiefora maken inmiddels deel uit van de ‘checks and balances’ die onze democratie evenwichtig, transparant, eerlijk, rechtvaardig en dus gezond moeten houden.
NRC-hoofddredacteur Birgit Donker schreef verder in haar column:
“Zonder goede pers geen goede democratie.” [..] De afgelopen jaren is veel gedebatteerd over de vraag of journalisten hun macht niet misbruiken. [..] Als de journalistiek de macht controleert, wie controleert dan de controleurs? Dat doen we vooralsnog zelf, naar vermogen, door transparant te zijn en verantwoording af te leggen. Aan onszelf en aan onze lezers. Die controleren ons pas echt, elke keer opnieuw, als zij de krant openslaan. Of overslaan.”
Als typische journalist-oude-stijl vergat Birgit Donker de meest recente en meteen ook de belangrijkste vorm van burgerlijke tegenspraak te noemen, namelijk de weblogs op het internet en de reactie- en discussieruimtes op hun eigen websites.
Naschrift:
Op 18 maart jl schreef ik aan hoofdredacteur Philippe Remarque, hoofdredacteur van de Volkskrant:
“Onderwerp: 15 Maanden huisarrest: Het onderdrukken van tegenspraak is in strijd met alles wat jou heilig zou moeten zijn.
Beste Philippe,
Hierbij herinner ik je eraan dat ik nu al meer dan vijftien maanden ben uitgesloten van deelname aan het publieke democratische en maatschappelijke debat op het daarvoor bedoelde openbare forum op de website van jouw ongebonden, onafhankelijke, niet-vooringenomen en (dus) betrouwbare journalistieke krant.
Ik wijs je op het feit dat ik Paul Brill met mijn reactie op zijn ronduit manipulatieve column van 26 november 2009 niet persoonlijk had beledigd en dat ik ook verder geen enkel onvertogen woord had geschreven, niemand had bedreigd en ook niet had opgeroepen tot geweld tegen of discriminatie van personen.
Ik had, kortom, niet iets gedaan wat de disproportionele sanctie tegen mij ook maar enigszins rechtvaardigt.
Op VK Opinie vinden allerlei discussies plaats waaraan ik heel graag zou willen meedoen, niet alleen regelmatig over Israël, maar bij voorbeeld ook over pensioenen en over ‘geprofileerde journalistiek’. Dat laatste is ook al zo’n stokpaardje van mij, zoals je weet.
Ik kan je niet beloven dat ik geen kritiek zal uiten op columnisten en andere mensen die proberen om de publieke meningsvorming en de politieke besluitvorming te beïnvloeden. Dat is hun goed recht, mits zij maar kunnen worden tegengesproken, ook door hun tegenstanders.
Weerwerk, tegenspraak en kritiek vormen het wezen, het fundament, het bouwmateriaal, kortom de ‘conditio sine qua non’ van de democratische rechtsstaat.
Burgers (om wie het tenslotte allemaal draait) hebben evenveel recht als de journalistiek om een rol te spelen in het stelsel van ‘checks and balances’ die onze democratie transparant, evenwichtig, eerlijk en rechtvaardig moeten houden.
Op VK Opinie wordt veel geschreven dat tegenspraak verdient. Dat is prima, zolang die tegenspraak maar niet wordt onderdrukt.
Vriendelijke groet,
Robert van Waning.”
(Op dit herhaalde verzoek tot beëindiging van mijn verbanning heb ik geen reactie gekregen, evenmin als op een eerder (herhaald) verzoek aan de Ombudsman van de Volkskrant, Thom Meens.)
Robert VanWaning 
Wat gebeurd er toch veel in bloggerskontenland…maar goed dat je het hier ter spraken brengt. Ab groet
@Robbie, sommigen noemen het ‘bloggerskontenland, anderen (inclusief de VK-redactie, stelletje hypocrieten) hebben het over onze ‘democratische rechtsstaat’.
Wat betekent dat ‘Ab’?
Gelukkig wordt Thom Meens uitgefaseerd. Ik ben benieuwd hoe de aankomende vrouwelijke ombudsman met dit soort problemen om zal gaan. Hoop in ieder geval op meer proffesionaliteit.
@Reggie, ombudsman Thom Meens heeft ons inderdaad schromelijk in de steek gelaten, de Judas.
Behalve op meer professionaliteit van de nieuwe ombudsman hoop ik ook op meer onafhankelijkheid, eerlijkheid en morele moed. M.b.t. de nieuwe hoofdredacteur heb ik inmiddels alle hoop verloren.
Robert…ab betekent dat ik je blog heb aanbevolen.
Dank voor je antwoord. je hebt gelijk….
en ik maar denken dat ik bij de volkskrant moet zijn voor wat dan ook…!
heb een en ander met meer dan buitengewone belangstelling doorgenomen. wat èrg dit alles.
bedankt voor het openen van mijn ogen.
prachtverhaal, dit blog!
De Volkskrant….. Ach laat maar, zoiets als de wereld door een ge-importeerd +3 leesbrilletje van het Kruidvat of van de Hollandsche Exploitatie Maatschappij aanschouwen. Er zijn zoveel goede alternatieven.
@Robert
Misschien weet je het nog niet, maar ik ben de nieuwe ombudsvrouw. Denk maar niet dat je mij zo kunt stalken zoals je Thom Meens hebt gestalkt.
In alles blijkt dat goed of slecht nieuws afhankelijk is van de vertaler; kan een krant zijn, kan een politieke groepering zijn, kan een kerk zijn; men belijd over het algemeen de wollige teksten die in de praktijk niet worden nagekomen.
Wie een kritische houding heeft wordt verdoemd of als "zeur" neergezet. Makkelijker kunnen ze het niet maken en sluit iedere discussie uit.
Je zal het "lef" maar hebben om als aardworm wijzer te willen worden uit de oppervlakkige hoeveelheden tekst die naar beneden wordt gegoten. Het credo is dan doodzwijgen. In de hoop dat de aardworm het opgeeft en wederom in z’n hol kruipt.
We krijgen steeds meer voorbeelden vanuit de hoogte hoe het niet moet terwijl de cliché’s nog steeds om de oren vliegen over fatsoen.
@Flip Willemsen,
== "Denk maar niet dat je mij zo kunt stalken zoals je Thom Meens hebt gestalkt. " ==
Als ombudsman Thom Meens zijn best had gedaan om mijn onterechte verbanning te laten opheffen en als hij normaal had geantwoord op mijn herhaalde verzoeken daartoe, dan had ik hem niet hoeven ‘stalken’ en had ik in de afgelopen 15 maanden gewoon als burger en als VK-lezer en als burger kunnen reageren op de opiniestukken in mijn ochtendkrant.
Ik had tenslotte geen enkele regel van wet, fatsoen of gebruiksvoorwaarden geschonden en Thom Meens weet dat. Hij vond alleen ‘de toon’ van mijn reactie op de manipulatieve column van Paul Brill niet juist. Nou vraag ik je.. Alsof de toon van columns van Wagendorp, Giphart, Pam en Marbe altijd zo beleefd is.
Ik ben verbannen omdat de Volkskrant mij te kritisch vindt en omdat kritiek op Paul Brill kennelijk taboe is. Wie ten onrechte veroordeeld is, mag daartegen in verzet gaan bij de daartoe aangewezen instantie, in dit geval de Ombudsman van de Volkskrant.
Zal ik hier weer eens wat van de schunnigheden citeren die jij mij in de afgelopen jaren naar mijn hoofd hebt gegooid zonder dat je daarvoor ooit verbannen bent terwijl dat wél terecht was geweest? Ik heb ze allemaal bewaard, dus zeg het maar.
@Robert,
Ja, hoor doe maar. Hoe schunniger hoe beter. Of ga je het allemaal weer uit zijn verband trekken, zoals je vriendje Stan die daar ook zo goed in is. Drol.
Je had niet het woord ‘zorgvuldig’ moeten noemen. Dat kan je niet bewijzen. Beter was het een andere woordkeuze te gebruiken, bijvoorbeeld door te zeggen dat je het onterecht vindt dat Israël niet in het rijtje genoemd wordt. Dan houd je het neutraal.
Overigens vind ik die Brill zo onvoorstelbaar saai schrijven, dat ik hem niet meer lees. Het kan er bij mij niet in dat ik de enige ben. Maar dit terzijde.
@Ger Blog, jij vindt dus dat ik neutraal had moeten reageren op een column die per definitie (en zeker in het geval van Paul Brill) niet neutraal is?
Dat Brill mbt Israël en Iran partijdig en vooringenomen is, blijkt wel uit de lange lijst van zijn publicaties als je in het archief van de Volkskrant zoekt op de trefwoorden "Brill + Iran" en "Brill + Israël".
Ik heb die lijst overhandigd aan de Raad voor de Journalistiek bij mijn klacht over de verwijdering van een reactie op één van zijn columns, om aannemelijk te maken dat ik hem als een ‘belangenbehartiger’ mocht betitelen. De RvdJ is hier niet op ingegaan en heeft alleen geoordeeld dat de VK gerechtigd was om mijn kritiek op Paul Brill en diens columns te verwijderen.
Het is onbegrijpelijk dat burgers geen openlijke kritiek mogen en kunnen uiten op mensen die grote invloed uitoefenen op de publieke meningsvorming en politieke besluitvorming. Dit leidt tot een scheefgroei in onze democratische verhoudingen.
De rechter vindt het al voldoende als een journalist zijn kritiek op een politicus of bestuurder begrijpelijk maakt. Hij hoeft die dus niet met deugdelijke bewijzen te onderbouwen en zelfs niet aannemelijk te maken. Voor kritiek die burgers op journalisten en columnisten uiten, zou minstens hetzelfde criterium moeten gelden.
Onze grondwet kent geen superburgers die over meer rechten en mogelijkheden tot vrije meningsuiting mogen beschikken dan gewone burgers.
Vind jij dat het niet-neutraal reageren op een opiniestuk(!) een gegronde reden is om iemand permanent de mond te snoeren op een openbaar platform voor publiek debat op de website van een landelijke en algemeen-journalistieke krant die zichzelf als onafhankelijk, ongebonden, niet-vooringenomen en betrouwbaar afficheert?
Zojuist probeerde ik de volgende bijdrage te leveren aan de discussie over het artikel van de voorzitter van SIVMO over de pogingen van de (aan de Israëlische regering gelieerde) ‘NGO Monitor’ om bijdagen vanuit het buitenland aan Israëlische mensenrechtenorganisatie wettelijk te verbieden. Mijn bijdrage werd ivm mijn verbanning geweigerd. De VK drukt met haar dikke vinger op één schaal van het publieke debat..
""@E.Hartogs,
== "Ironisch dat hij zich boos maakt om de "eenzijdigheid" van NGO-monitor… "
De naam ‘Monitor’ suggereert ongebondenheid, onafhankelijkheid, neutraliteit, integriteit en (dus) betrouwbaarheid.
Het is in dit geval echter een verhullende en bewust-misleidende naam voor een belangenbehartigende lobby-organisatie die wil verhinderen dat mensen met hun meningsuitingen en met financiële steun kunnen bijdragen aan de versterking van de democratie, aan de bescherming van mensen- en burgerrechten en aan de instandhouding van de internationale rechtsorde.
SIVMO pretendeert geen neutraliteit; NGO Monitor op bedriegelijke wijze wél."
@Robert 10:07
Je schrijft dat journalisten een standpunt ‘begrijpelijk’ moeten maken. Dat heb jij niet gedaan bij het plaatsen van de overmerking over ‘zorgvuldig mijden’. Achteraf verwijzen naar Google is niet voldoende. Als je iemand ergens van beschuldigt, is het altijd goed met argumenten te komen. Heb je die niet bij de hand, dan zal je neutraler/oppervlakkiger moeten reageren. Als je tegen Brill had gezegd dat je het jammer vindt dat Israël niet in zijn rijtje werd genoemd, op grond van, etc. etc., dan had je mogelijk een punt gehad. Nu niet.
Ik adviseer je verder de kwestie te laten rusten. Je hebt je zegje meer dan vaak genoeg gezegd en het is voor iedereen duidelijk.
@Ger Blog, als een doorgewinterde en invloedrijke journalist, recensent, columnist en commentaarschrijver als Paul Brill wél Iran een ‘hot issue’ noemt in de veiligheidssituatie van de wereld en Israël niet, dan mag een kritische lezer aannemen dat dat geen toeval is.
Paul Brill had het over ‘Iran en het Midden-Oosten’, terwijl Iran – evenals Israël – ín het Midden-Oosten ligt, géén illegale kernwapens heeft, geen vernietigende en moordende agressie tegen buurlanden heeft gepleegd en níet de gehele Arabische bevolking tegen zich in het harnas heeft gejaagd. De politiek van Israël is een grotere bedreiging voor de veiligheid in de wereld dan Iran.
Je adviseert mij om mij neer te leggen bij mijn onterechte verbanning van het openbare discussieforum van mijn keuze? Nooit!‘Civis sum.’
@Ger Blog,
Als de redactie van VK Opinie mijn reactie op de column van Paul Brill destijds gewoon als bijdrage aan een publieke discussie had laten staan, dan hadden Paul Brill, jij en iedereen daarop hun kritiek kunnen uiten op de manier waarop jij dat hier hebt gedaan. Zo hoort dat te gaan in het publieke debat op een openbaar platform dat daarvoor bedoeld is.
Door in te grijpen heeft de redactie mijn mond gesnoerd en de discussie gestuurd in een door haar gewenste richting. Dat is tegen alle regels die juist door de journalistiek gerespecteerd moeten worden.
Als ik in de reactie- en discussieruimte onder de column (een opiniestuk, mind you!) dezelfde kritiek had gekregen als nu van jou, dan had ik mijn kritiek op Paul Brills vooringenomenheid en partijdigheid onderbouwd met onderstaande lijst die ik ooit had gemaakt voor een klacht bij de Raad voor de Journalistiek:
Israël en Iran zijn namelijk niet zomaar een specialisme maar kennelijk een obsessie voor Paul Brill, die niet alleen columnist van de Volkskrant is, maar ook recensent, verslaggever en commentaarschrijver van deze krant die zichzelf bij monde van haar hoofdredacteur ‘niet vooringenomen’ noemt.
Zoeken op de lemma’s "paul brill iran" en "paul brill israël" in het archief van de Volkskrant levert in ieder geval een overstelpende hoeveelheid columns, recensies en achtergrondverhalen over Israël en tégen IRAN op. Een greep hieruit:
Praten over Israël. – 24 oktober 2003
"Sommige critici van Israël beseffen het kennelijk nog niet, maar ze hebben al lang de overhand. Kritiek op Israël is veel meer en vogue dan steun aan Israël. "
Misstappen en wantoestanden., 15 oktober 2004, (Boeken)
"Na dit lange inleidende deel volgen hoofdstukken over de misstappen van Amerikaanse inlichtingendiensten, over de Amerikaanse bemoeienis met Pakistan, Saudi-Arabië, Iran, Israël en Turkije."
Het draait om wrok, niet om Mohammed. – 11 december 2004.
De woede onder moslims over Irak en over de situatie tussen Palestijnen en Israël is groot. De VS moeten Irak verlaten. Als het chaos zou voorkomen, dan zou Amerika moeten blijven. Maar de aanwezigheid vergroot de chaos. De dag van de afrekening komt naderbij in de hele regio. Het zal chaotisch verlopen, maar het is onvermijdelijk.’ "
"Als je wilt weten hoe ik denk over buitenlandse politiek, lees Sharansky." 29 januari 2005 – (Buitenland, )
"Terug naar de literatuurlijst van de president. Daarop staat ook, met stip, The Case for Democracy, The Power of Freedom to Overcome Tyranny and Terror van Nathan Sharansky. De auteur is de vroegere Anatoli Sjtsjaranski, vermaard wiskundige en heroïsch Sovjet-dissident die in de jaren zeventig aan de zijde van Andrei Sacharov streed voor de mensenrechten. Na een celstraf wegens ‘spionage’ mocht hij in 1986 de Sovjet-Unie verlaten en vestigde zich in Israël, waar hij met andere Russische immigranten een eigen partij vestigde die een sterk nationalistische koers volgde. De partij is opgegaan in het Likud-blok. Sharansky staat in hoog aanzien van Amerikaanse neo-conservatieven en Bush was zo onder de indruk van zijn laatste boek, dat hij hem onlangs uitnodigde voor een privé-bezoek aan het Witte Huis. En tegen de hoofdredacteur van de Washington Times zei hij: ‘Als je een indruk wilt krijgen van hoe ik denk over de buitenlandse politiek, lees dan het boek van Sharansky.’ Diens invloed kan inderdaad worden ontwaard in Bush’ recente inauguratierede, en dan vooral de opvatting dat vrijheid en democratie de sleutel vormen tot vrede en voorspoed. Dit in tegenstelling tot de ‘realistische school’, die zich bovenal bekommert om de internationale stabiliteit, ook als onvrijheid en onderdrukking daardoor worden bestendigd…"
Uitspraken Ahmadinejad duiden op een vlucht naar voren. – 2 juli 2005 (Column)
"Hoe kan een vlucht naar voren het beste worden afgestopt? Tot nu toe hebben Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië, die met Amerikaanse instemming onderhandelen over Irans nucleaire programma, hun heil vooral gezocht in minzame diplomatie. Maar het wordt onmiskenbaar tijd voor een krachtiger boodschap – en niet alleen vanwege het rumoer van de ‘honden en varkens’, zoals in 1979 de Amerikaanse gijzelaars in Teheran door een bepaald persoon werden betiteld."
Vasthoudende en strijdbare nazi-jager. – 21 september 2005.
"Wiesenthal vond bepaald niet dat alles was welgedaan wat Israël deed, maar meer nog ergerde hij zich aan de golven van kritiek op de joodse staat, waarin hij een forse antisemitische onderstroom ontwaarde."
Het ‘Dood aan Israël’ weerklinkt nog elke vrijdag. – 28 oktober 2005
"Israël en IRAN hebben altijd een curieuze relatie gehad. Jeruzalem steunde Teheran stilletjes in de oorlog tegen Irak Maar nu zijn de verhoudingen weer op een dieptepunt beland."
Mahmoud, man met een missie. – 17 december 2005
"Maar dit is duidelijk niet het devies van Mahmoud Ahmadinejad, sinds vier maanden president van IRAN. Enkele weken geleden wekte hij grote beroering toen hij in een toespraak op een anti- zionistische manifestatie …"
Gevaar IRAN schuilt niet in grilligheid, maar in welbewuste strategie. – 14 januari 2006 (Column)
"IRAN zal zich steeds meer opwerpen als aanvoerder van het anti-Israëlische blok en zal daarbij de eigenschappen vertonen van een ‘klassieke imperiale mogendheid’ met de ambitie om de regio naar haar evenbeeld om te vormen. .. De nieuwe confrontatie wijkt af van de Arabisch-Israëlische oorlogen doordat IRAN niet alleen wordt gedreven door islamistisch vuur, maar ook streeft naar een nucleair potentieel."
De week van de Palestijnse omwenteling. – 28 januari 2006 (Column)
"IRAN toont zich ongevoelig voor westerse druk en geeft zijn nucleaire ambities extra reliëf door de anti- Israëlische .."
De week van de niet zo heilige verontwaardiging. – 11 februari 2006 (Column)
"[..] Libanon en internationaal tamelijk geïsoleerd is geraakt. En het geldt in nog sterkere mate voor IRAN, dat vorig weekeinde bij het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA) een saillante diplomatieke …"
De week van de tamme leeuw Barroso. – 18 februari 2006 (Column)
"Nu is daar niets op tegen, laten we luid en vaak eer betonen aan de religie van Mohammed, vrede zij met Hem – als maar niet de illusie wordt gekoesterd dat de fundamentalisten in Saudi-Arabië en Pakistan en de radicalinski’s in Teheran en Damascus daarmee kunnen worden geapaiseerd."
Treed IRAN met geduld en vastberadenheid tegemoet. – 1 maart 2006 (Interview)
"Hoe groot acht u de kans dat IRANzich actief in de Palestijnse zaak zal mengen?- ‘Die kans is altijd aanwezig. Maar eerlijk gezegd denk ik dat IRANandere dingen aan zijn hoofd heeft."
‘De week van de IRAANSE bom en de NAVO.’ – 4 maart 2006 (Column)
"Maar als het om IRAN gaat, zet Herzog zich schrap. Het islamitisch bewind in Teheran vormt een ‘existentieel gevaar’ ")
‘Het geld zal rollen bij de vorming van nieuwe Israëlische regering.’ – 1 april 2006 (Column)
"Jawel, IRAN wordt streng toegesproken: het land moet binnen dertig dagen te kennen geven dat de verrijking van uranium wordt gestaakt. En het moet weer volop meewerken met de inspecteurs van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA). [..] ‘IRAN staat meer geïsoleerd dan ooit’, sprak Condoleezza Rice het westerse kamp moed in na de uitspraak van de Veiligheidsraad. Maar dat isolement is nog verre van benauwend."
Democratisch ideaal kan niet meer selectief worden toegepast. – 8 april 2006 (Column.)
"Hij schreef dinsdag een brief aan VN-baas Annan, waarin hij zich erover beklaagde dat Israëls ‘illegale kolonisatiepolitiek’ de kans op ‘het bereiken van een vredesregeling op basis van een twee-statenoplossing’ om zeep helpt. De brief veroorzaakte onder westerse diplomaten enige opschudding. [..] Niettemin bleef de indruk bestaan dat de realiteitszin zich even had doen gelden bij een regering die allicht begint te beseffen dat de Iraanse lofzang te weinig soelaas biedt. Een aansporing voor Washington en Brussel om zowel wortel als stok paraat te houden."
Alom heerst vrees voor nucleair IRAN, maar neiging om weg te kijken groeit. – 22 april 2006 (Column.)
"En over IRAN zei hij: ‘Laat het duidelijk zijn dat wij niet nog een kernmacht in de regio wensen .."
Falende neocons. – Boeken, 5 mei 2006
"Aanbevolen lectuur voor iedereen die meent dat de neoconservatieven een stelletje machtswellustelingen zijn of, nog erger, joodse complotteurs die de Amerikaanse buitenlandse politiek tot een instrument van de staat Israël hebben willen maken, zoals op allerhande weblogs maar al te vaak valt te lezen. Het neoconservatisme, waarvan de grondleggers merendeels afkomstig zijn uit de linkse hoek, is uitgegroeid tot een eigenstandige denkrichting in het debat over de Amerikaanse buitenlandse politiek. .. Het neoconservatisme onderscheidt zich vooral door de opvatting dat het karakter van een regime van grote betekenis is voor vrede en veiligheid en dat de buitenlandse politiek de grondwaarden van de liberaal-democratische samenleving dient uit te dragen."
Voormalige First Lady maakt met rol in Senaat opmerkelijke vrienden. – zaterdag 13 mei 2006 (Column)
"De internationale gemeenschap, inclusief Israël, gunt de Hamas-regering enig respijt, maar zal deze adempauze voldoende zijn om over enkele maanden meer beweging aan het Palestijnse front te mogen verwachten? IRAN is een continuing story waarbij substantiële beslissingen telkens weer vooruit worden geschoven."
Pokerspel Noord-Korea plaatst China voor een strategisch dilemma. – 14 oktober 2006 (Column.
"In het geval van de VS ligt de zaak duidelijk: bijna vijf jaar nadat president Bush Irak, IRAN en Noord-Korea uitriep tot de As van het Kwaad, dreigt ieder lid van dit boosaardige trio te ontglippen aan de Amerikaanse controle. Irak staat drieënhalf jaar na de invasie aan de rand van een burgeroorlog. IRAN blijft weigeren de verrijking van uranium te staken."
Gevaar IRAN noopt Israël tot herziening van zijn strategische prioriteiten. – 4 november 2006 (Column)
Diplomatieke opening naar IRANen Syrië is geen panacee voor nood in Irak. – 18 november 2006 (Column)
"De Britse krant meldde dat IRAN hard bezig is om zijn invloed te versterken in het Al Qaida-netwerk. .. Wat inlichtingendiensten vooral verontrust, is de kans dat de Iraanse connectie Al Qaida op termijn aan een ‘vuile bom’ helpt"
Irak-rapport bevat geen toverformule. – 2 december 2006 (Column)
"[..] meer troepen te sturen, tot de aanbeveling om toch vooral in gesprek te raken met de stokebranden IRAN en Syrië. "
De week van de hoopvolle blik naar Teheran en Damascus. – 9 december 2006 (Column)
"Een van de neteligste problemen voor de Amerikanen in Irak, zei Fischer, is dat buurland Iran, waarmee Washington zo snel mogelijk in gesprek moet raken volgens Baker c.s., "
De week van de buitelingen van Ehud en Mahmoud.’ – 16 december 2006 (Column)
"… kopstukken in het complexe politieke bestel van IRAN niet van harte wordt gesteund, maar hooguit wordt gedoogd of als bad cop ingezet."
De week van de Russische eigendunk en de Duitse diplomatie.’ – 23 december 2006
"Allereerst is er de beteugeling van de nucleaire aspiraties van IRAN."
De week van het stille steekspel tussen Teheran en Washington.’ – 20 januari 2007 (Column)
". nog zouden wagen aan een militair avontuur tegen IRAN. Maar ik zou er niet meer een groot geldbedrag op durven inzetten. Washington is duidelijk bezig de druk op IRAN op te voeren."
De week van de Koude Oorlog tussen Israël en Iran.’ – Buitenland – 10 februari 2007 (Column)
"… reden voor grote bezorgdheid over een nucleair bewapend Iran, aldus Drefner, maar Israëlische politici moeten zich niet wijs maken dat we terug zijn in 1938 en dat IRAN het nieuwe nazi- Duitsland is, …"
De week van de economische voorspoed en de politieke malaise.’ 3 februari 2007 (Column)
"De nucleaire ambities van Noord- Korea en IRAN veroorzaken grote spanningen in Oost- Azië en het Midden- Oosten."
De week van de vreugdeloze winnaars in Irak." – 3 maart 2007 (Column)
"Foreign Policy .. progressieve Amerikaanse denktank .. De selectie van de winnaars ligt voor een deel voor de hand. IRAN staat uiteraard op de eerste plaats. …"
De week van Angela, Ian, Gerry, Mahmoud, Knut en de anderen.’ – 31 maart 2007 (Column)
"Alle snoeverij van geestelijk leider Ali Khamenei en president Mahmoud Ahmadinejad kan niet verbloemen dat IRAN de laatste tijd behoorlijk geïsoleerd is geraakt. …en te laten zien dat er met de islamitische republiek niet valt te spotten."
Mahmoud en de ‘islamitische welwillendheid’ ‘ – Buitenland – 7 april 2007 (Column)
"Aan beide kanten luidt het oordeel: IRAN heeft dik gewonnen.- Uiteraard is er een verschil in toonsoort."
De week van Israël, Hamastan en Fatahstina.’ – zaterdag 23 juni 2007 (Column)
"Maar er valt ook iets te zeggen voor de stelling dat de gewijzigde krachtsverhoudingen in de Palestijnse gebieden een nieuwe kans opleveren. Dit geldt niet alleen voor Westoever-Fatahstina, maar ook voor Gaza-Hamastan. .. ‘Een stabiele vijandige regering is te verkiezen boven een stel krijgsheren die strijden om de titel van meest fervente vijand van Israël’, merkte een Israëlische columnist terecht op. .. "
De week van het Franse diplomatieke offensief tegen Iran.’ – 22 september 2007 (Column)
Van de weeromstuit was de relatie met Israël aan de koele kant. Ook in de kwestie-IRAN viel Frankrijk soms uit de toon. "
Vreemdelingen in de synagoge – vrijdag 19 oktober 2007 (Recensie. (Nou ja.. rvw))
"Mearsheimer en Walt lijken te miskennen dat lobbyen een wezenskenmerk is van het Amerikaanse politieke bestel. … Even selectief gaan Mearsheimer en Walt te werk bij de onderbouwing van de centrale stelling van hun boek."
‘De week van de rode lopers in Washington en Teheran.’ – 20 oktober 2007 (Column)
"[..] rekenen als het de druk op IRAN wil opvoeren. Ook hier bleef het ‘goede nieuws’ beperkt tot wat er niet werd gezegd: Poetin zegde geen militaire bijstand aan IRAN toe …"
‘De week van de hand van Bill en de schimmen van JFK & Ike.’ – 6 oktober 2007 (Column)
"De Transatlantic Trends laten namelijk ook zien dat de Amerikaanse en Europese opvattingen over de ernst van enkele wereldproblemen (klimaatverandering, terrorisme, een nucleair IRAN, de Russische aspiraties) elkaar weinig ontlopen"
‘De week van weerspannige bondgenoten en een Franse vriend.’ – 10 november 2007 (Column)
"[..] Frans- Amerikaanse vriendschap en verzekerde dat Parijs, net als Washington, vastbesloten is te voorkomen dat IRAN een kernwapenmacht wordt.- De Amerikanen just loved it."
‘De week van de ontrouwe chávistas en de opgetogen mullahs.’ – 8 december 2007 (Column)
"..Verrassing twee: het IRAN- rapport van de gezamenlijke Amerikaanse inlichtingendiensten waarin staat dat Teheran naar alle waarschijnlijkheid …"
‘De week van de fall-out van het Amerikaanse Iran-rapport.’ – Buitenland – 15 december 2007 (Column)
"Die dag wordt dan automatisch bestempeld als de day after. Het vorige week gepubliceerde IRAN-rapport van de gezamenlijke Amerikaanse inlichtingendiensten was dermate opzienbarend, dat politici en commentatoren …"
‘De week van de stembusregie in Moskou en Teheran.’ – 26 januari 2008 (Column)
"… werd gedemonstreerd in twee andere landen waar binnenkort een electorale hoogmis wordt opgedragen: Rusland en IRAN.- "
‘De week van de uitgelaten Kosovaren en de gelaten Europeanen.’ – 23 februari 2008 (Column)
"… dreigingen waaraan Israël blootstaat, dreigingen die een nieuwe dimensie hebben gekregen door de nucleaire ambities van IRAN.- Ik heb in de loop der tijd heel wat discussies met Israëli’s meegemaakt, ."
‘De week van de stille Aziatische krachten.’ – 1 maart 2008 (Column)
".. daarmee ondermijnen de VS hun eigen pogingen om IRAN te weerhouden van de ontwikkeling van een kernwapen. De regering- Bush stelt daar tegenover dat India, anders dan IRAN, al een halve eeuw een stabiele democratie …"
‘De week van Israëls lotgevallen in Washington toen en nu.’ – 10 mei 2008 (Column)
".. Israël per saldo heeft vergroot. Met Hamas in Gaza, Hezbollah in Libanon en de toegenomen dreiging van IRAN dringt zich een ontkennend antwoord op. Niet alleen aan Israël, dat zijn 60ste verjaardag met een enigszins .."
‘De week van de excursie naar een Syrisch landbouwinstituut.’ – 13 oktober 2007 (Column)
"… Syrische woestijn, maar is de – kennelijk goed uitgevoerde – aanval vooral een waarschuwingsboodschap aan Iran, dat als nucleaire mogendheid- in- wording en als ideologisch bevlogen stokebrand het werkelijke …"