Libanon nu (1). Imad en Wilhemina Hamdan zijn weer terug in Libanon.

In 2005 brachten mijn vrouw en ik vier onvergetelijke weken door in Libanon. De eerste dagen verbleven wij in het gezellige en steeds welvarender Beirut dat weer was opgeleefd en zo schitterend werd herbouwd. Daarna in de in de dromerige Qadisha-vallei, waar wij wandelingen maakten langs kloosters en oeroude altaartjes en hermitages in steile rotswanden. Het historische Byblos en het beschaafde Zahle waren weer totaal verschillend. Wij bezochten het rommelige Tripoli en het levendige Baalbek met zijn imposante tempelruïne.

De ruïnes van Anjar bleken niet minder interessant. Sidon en Tyrus zijn (waren) stadjes met gezellige straten en sfeervolle soukhs. We maakten een rondreis door besneeuwde hoge bergen, door de vruchtbare Bekaa-vallei, rond het meer van Qaraaoun, bezochten het feeërieke BeitEdinne en proefden de voortreffelijke wijnen van Ksara, St. Thomas en Keffraya. Wij wandelden met een groep welvarende Libanezen over de heuvels en door de groene dalen van het ‘bevrijde’ Zuid-Libanon, klommen naar het tijdens de vorige bezetting kapotgeschoten Beaufort-kasteel, waarvandaan je Israëlische dorpen kon zien liggen en wij waadden tot ons middel door de heftig stromende Litani-rivier.

Reis en verblijf waren georganiseerd door Libanva, een kleine reisorganisatie van Imad en Wilhelmina Hamdan in Rotterdam. Imad Hamdan die er uitziet als een Libanese intellectueel, wat hij ook is. Wilhelmina ziet er uit als een charmante Engelse, maar zij is Nederlands.

Vóór ons vertrek naar Libanon hadden wij een lezing van Imad over de Libanese Druzen bijgewoond, in de VU. Amsterdam. Imad weet waar hij over hij praat op zijn beschaafde en rustige manier. Wilhelmina is een perfecte organisatrice die steeds alles blijft controleren en checken. Wij hadden geen betere introductie en organisatie kunnen wensen. Ook tijdens ons verblijf in Libanon bleek dat Imad en Wilhelmina over de juiste contacten beschikken. Het noemen van hun namen was voldoende om de laatste kleine onvolkomenheden ter plaatse glad te strijken.

Enige tijd geleden besloten Imad en Wilhelmina terug te keren naar Libanon. De oorlog in Libanon brak uit toen hun huis was verkocht en al hun spullen ingepakt. Inmiddels zijn zij nu dan toch teruggekeerd in hun geliefde Libanon, en zij maken daar nu een emotioneel zware tijd door. Zij schrijven over hun ervaringen een nieuwsbrief naar hun vrienden en kennissen. Zij hebben ermee ingestemd dat ik deze op mijn weblog plaats. Misschien zullen zij besluiten om een eigen weblog te starten.

Van: Wilhelmina & Imad Hamdan, vanuit Beirut.
Verzonden: maandag 28 augustus 2006 22:59

Hallo allemaal,

Even een snel bericht uit Libanon. We zijn vanmorgen om 00:30 uur vanuit Schiphol vertrokken met een vlucht van Royal Jordanian. Het was een fijne vlucht. Zo’n 50 passagiers, dus volop ruimte en aandacht en lekkere champagne. Om 5 uur kwamen we aan in Amman. Het toestel naar Beiroet vertok op tijd om 6 uur. Dat zat wel helemaal vol en de veiligheidsmaatregelen waren wel heel bijzonder. Officieel is n.l. nog steeds de Israelische land- zee- en luchtblokkade op Libanon van kracht, maar er mogen wel een paar vluchten per dag in Beiroet landen, maar ze moeten via Jordanie komen en streng gecontroleerd worden – eisen van Israel, jawel! Er gaan rumoeren rond dat hun geheime dienst de controles uitvoert..

We kwamen om 7 uur aan en zagen dat er druk gwerkt werd aan de reparatie van de enorme kraters in de startbanen, veroorzaakt door de zware bombardementen door de Israelische luchtmacht op de luchthaven. De stad zelf was heel rustig, zoals gewoonlijk op zondagochtend. Onderweg viel er eigenlijk niets te bespeuren van de gevechten. Wijzelf hebben een gaatje in de glazen schuifpui naar het balkon, waarschijnlijk veroorzaakt tijdens de bommen op de vermeende raketlanceerinstallatie, die achteraf een waterboorinstallatie bleek te zijn, in de wijk Achrafieh die hier tegenover op een heuveltje ligt.

De sfeer in de stad is duidelijk down. Meestal is het op zondagavond behoorlijk druk. Er zijn dan altijd trouwpartijen, compleet met vuurwerk en luid toeterende processies door de straten. Nu is het echt een stuk stiller buiten. Er liggen geen boten in de haven, er vaart niets op zee en ik heb maar 1 vliegtuig in de lucht gezien. De discussies gaan natuurlijk allemaal over de situatie hier: De enorme schade aan de infrastructuur, de bloedbaden in het zuiden van Libanon en de zuidelijke wijken van Beiroet hebben iedereen diep geraakt. Ook de economische gevolgen zijn voor veel mensen niet te overzien. Maar iedereen hoopt op – en verwacht ook – een oplossing die voorgoed een einde maakt aan de instabiliteit.

Morgen komt Kofi Annan naar Beirut om o.a. over de VN vredesmacht en ook de donor conferentie te praten. Intussen hoorden we dat minister Bot heeft verklaard dat er geen “tweede fase” van de gevechten tussen Israel en Hizbollah komt! Die man zit vol krasse uitspraken! Voor welke regering werkt hij eigenlijk?

Wordt vervolgd.

Imad en Wilhelmina Hamdan,

Beirut, zondag 27 augustus 2006.
hamdan@libanva.com

Lees ook:

* Libanon nu (2): Imad en Wilhemina bezoeken Zuid-Libanon. 

* Libanon Nu (3): Waarom moest zo nodig élke brug vernield worden?