In verband met mijn verbanning mag ik zelfs de opiniepagina’s van de Volkskrant op het internet niet lézen. Telkens als ik het adres van de opiniepagina (inclusief Commentaar en Columns) intyp, word ik door het systeem omgeleid naar de nieuwspagina.
Ook het archief van de Volkskrant is voor mij kennelijk geblokkeerd, want ik krijg alleen de eerste tien zoekresultaten te zien. Het archief is een normale service waarvan alle VK-abonnees gebruik mogen maken. En verder mag ik ‘natuurlijk’ ook niet meer reageren op opiniestukken en deelnemen aan het publieke debat op de daarvoor bedoelde openbare discussieplatforms op de internetsite van de krant. Dit gaat wel erg ver. Ondertussen haalt de abonnementen-adminstratie nog wel steeds periodiek het volledige abonnementsgeld van mijn bankrekening..
Volgens de huidige moderator heeft de krant zelfs niet de mogelijkheid om het lezen van de opiniepagina’s te blokkeren, maar toch gebeurt dit. Ik kan die pagina’s overal vandaan lezen maar niet vanaf mijn eigen pc thuis. Het heeft dus wel degelijk te maken met mijn IP-ban. De huidige moderator kan en/of wil die verbanning niet opheffen omdat die door haar voorganger Henk Müller is opgelegd en die staat boven alle wetten. Volgens ombudsman Thom Meens heeft de blokkade niets te maken met mijn IP-ban maar zit er gewoon een ‘fout in het redactiesysteem’. Zo’n ombudsman is een geweldige steun voor burgers die door de macht worden gemangeld..
Ik heb de nieuwe hoofdredacteur geschreven wat er is gebeurd en hem gevraagd of hij er iets aan kon doen. Hij wilde het verhaal echter ook horen van degene die mij al dit onrecht heeft aangedaan. Fair enough. Ik hoor alleen (weer) niets meer.. Dit gaat al vele maanden zo.
Mijn uitsluiting van het publieke debat op het openbare discussieforum van mijn keuze (dat van mijn ochtendkrant) heeft een lange en roerige voorgeschiedenis waarin ik echter nooit enige grens van wet of fatsoen heb overschreden. De opinieredactie heeft echter regelmatig moeite met mijn kritische opvattingen en meningsuitingen.
Op 6 februari 2008 schreef ik in een reactie op het Commentaar ‘Oude taferelen in het nieuwe Afrika’:
“Wie dit Commentaar leest, denkt natuurlijk dat een krant die zich zó fel afzet tegen het maatschappij-ontwrichtende tribalisme er zelf alles aan doet om deze hardnekkige splijtzwam ook in de eigen gelederen en kolommen te bestrijden. Het tegendeel blijkt vaak het geval.
Er is juist geen ‘onafhankelijke’ krant die zo veel tribale binding en belangenbehartiging stopt in haar columns en recensies en zelfs in haar verslaggeving en commentaar.
Afgelopen zondag zou VK-columnist en -commentator (die combinatie deugt niet) en Israël-lobbyist Paul Brill tijdens een VK-Forum in De Balie de socioloog en publicist Abram de Swaan ondervragen over het toenemende ‘anti-Israël enthousiasme’.
Het moet gezegd dat Martin Sommer hierover echter met geen woord repte in zijn verslag [van dat publieke debat]. Het kan natuurlijk zijn dat de interne strijd tegen sektarische bedreiging van journalistieke onafhankelijkheid zijn vruchten begint af te werpen. Dat goede nieuws mag van mij best in de krant.
U laat uw zich als ‘onafhankelijk’ afficherende krant misbruiken voor belangenbehartiging en zelfs pure agitprop.”
De opinieredactie verwijderde die reactie vrijwel onmiddellijk van de website en verbande mij van het discussieplatform. Ik heb mij hierover beklaagd bij de Raad voor de Journalistiek. Om mijn kwalificatie van Paul Brill als ‘Israël Lobbyist’ (geen scheldwoord) aannemelijk of althans begrijpelijk te maken, overhandigde ik aan de Raad een lange lijst artikelen, columns, recensies en reportages van Paul Brill. De Raad gaf mijn standpunt o.a. als volgt weer:
“Volgens klager is Brill, gezien de duidelijke teneur van zijn publicaties, voortdurend doelbewust bezig om met zijn visie de meningen van zijn lezers te beïnvloeden, voornamelijk ten gunste van Israël en ten kwade van Iran. Dit heeft niets meer te maken met onafhankelijke journalistiek maar wel met het behartigen van specifieke belangen, met lobbyisme dus. Klager benadrukt dat iedereen de belangen van Israël mag behartigen, maar niet onder het mom van journalistieke integriteit en betrouwbaarheid. Volgens klager zijn er grenzen, ook aan journalistiek. Het moet dan ook kunnen dat klager het journalistieke lobbyisme van Brill aan de kaak stelt. Klager stelt dat zijn recht op vrije meningsuiting van een hoger belang is dan de wens en onbeperkte mogelijkheid van sommige medewerkers van de Volkskrant om hun eigen agenda te volgen. Klager achter het daarbij onder meer van belang dat hij zijn mening niet in een krant of een ander massamedium heeft geuit, maar op de site van de Volkskrant zelf. [Brill had zodoende volop gelegenheid om de aantijging in hetzelfde forum te weerspreken.] Volgens klager was de betiteling ‘lobbyist’ niet onrechtmatig en had de complete tekst van de redactie dan ook niet zomaar verwijderd mogen worden. Censureren is een democratische doodszonde, zeker als een krant het doet.”
Tot mijn ontsteltenis en blijvend onbegrip verklaarde de RvdJ mijn klacht echter ongegrond.
Behalve ikzelf waren ook de democratie, de rechtsstaat en de onafhankelijke journalistiek de verliezende partijen, belangen en waarden. Zolang er geen regels van wet, recht en fatsoen worden geschonden, zolang er dus geen mensen smadelijk worden beledigd of bedreigd, zolang er geen sprake is van opruiing of het oproepen tot geweld, zolang er geen grove of smerige dingen worden geschreven, en zolang geen zakelijke of persoonlijke belangen van (medewerkers van) de Volkskrant worden geschaad, zolang dienen lezers ‘behoudens hun verantwoordelijkheid voor de wet’ hun oprechte meningen in het publieke debat op openbare discussieplatforms te kunnen en mogen uiten.
Op 27 november 2009 schreef Paul Brill in zijn column ‘Obama’s lakmoesproef’:
“Kunnen bepaalde problemen in de wereld worden omzeild of verlicht door ze domweg anders te definiëren? Het lijkt er wel eens op dat sommigen menen dat dit inderdaad mogelijk is. Vorig weekeinde woonde ik een grote internationale veiligheidsconferentie bij in de Canadese havenstad Halifax. Alle hot issues kwamen aan bod: de toekomst van de NAVO, Afghanistan, Pakistan, Iran, het Midden-Oosten, zeepiraterij, nucleaire ontwapening.”
Hierop reageerde ik als volgt in de daarvoor bestemd ruimte op de website van jouw krant:
“Knap hè, hoe Paul Brill met zijn verwijzing naar ‘het Midden-Oosten’ het noemen van Israël als ‘hot issue’ zorgvuldig vermijdt. Hij laat echter geen gelegenheid onbenut om Iran in een kwaad daglicht te stellen. Ook hier niet, dus. Iran moet natuurlijk goed in de gaten worden gehouden, maar Israël is en blijft nog altijd ‘the hottest issue of them all’ met zijn systematische schendingen van het internationale recht (waaronder kernwapenverdragen). “
Die reactie was opiniebaas Henk Müller kennelijk onwelgevallig. Hij verwijderde namelijk niet alleen die reactie maar verbande mij bovendien permanent van de website. Sindsdien alleen nog maar onder schuilnaam en vanaf andere pc’s kan reageren op opiniestukken en deelnemen aan discussies. Deze sanctie werd naderhand zonder enige mededeling zodanig uitgebreid dat ik zelfs geen opiniestukken meer kan lezen op de website van de Volkskrant en ook geen artikelen meer kan opzoeken in het archief! Als abonnee, mind you!
Op 14 augustus jl benutte Paul Brill zijn wekelijkse column wederom alwéér om de publieke en politieke opinie rijp te maken voor een niet-uitgelokte aanval door Israël op Iran. Volgens velen is dit een nog groter gevaar voor de stabiliteit van de mondiale verhoudingen dan destijds de aanvalsoorlog tegen Irak.
Paul Brill schreef in zijn column ‘De ayatollahs tonen een Sovjet-gezicht’ o.a.:
“Toen het Iraanse regime de verkiezingsuitslag vervalste en het protest daartegen resoluut de nek omdraaide, hadden de VN-sancties tegen Iran nog weinig om het lijf.”
Dit commentaar is werkelijk ‘beyond chutzpah’ want Brill draait eigenhandig zijn critici de nek om en hij vervalst op die manier het publieke democratische debat over de manier waarop de journalistiek de publieke meningsvorming en de politieke besluitvorming in een richting stuurt die met ons algemeen belang niets te maken heeft.
Paul Brill schrijft smalend in zijn column:
“Het Iraanse bewind dicht zichzelf een heilige missie toe, in eigen land en in de wereld.”
Iran en Israël zijn dus niet alleen op het nucleaire en machtspolitieke vlak elkaars concurrenten in het Midden-Oosten maar ook op het missionaire vlak, want ook de zionisten streven er nog steeds naar om van Israël een lichtend voorbeeld voor de wereld te maken. Dat zou dus wel eens het verblindende licht van een atoombom kunnen zijn.
Vol afschuw schrijft Paul Brill dat Iran ‘stalinistische methoden’ niet schuwt om de oppositie te onderdrukken, terwijl hij hetzelfde doet met zijn critici.
De dingen die Paul Brill schrijft, verdienen kritische en inhoudelijke kritiek en tegenspraak. Die zijn inmiddels vrijwel geheel uitgeschakeld, zodat nu alleen nog maar meelopers kunnen reageren op zijn columns en zogenaamde ‘recensies’ waarin kritische boeken over Israëls wandaden worden afgekraakt (zoals onlangs het behartenswaardige boek ‘Oorlog als er vrede dreigt’ van Anja Meulenbelt (met 685 voetnoten die verwijzen naar gezaghebbende bronnen).
Anja Meulenbelt schrijft in haar boek:
“Maar de veiligheidsideologie slaat ook naar binnen. Het handhaven van mensenrechten als de vrijheid van meningsuiting, van vereniging en vergadering, van informatie, is een van de hoekstenen waar een democratie op rust. Zonder vrijheid van meningsuiting, dus ook van protest, is geen politieke vrijheid mogelijk – hoe kan er anders een open en eerlijk publiek debat plaatsvinden? Ook het Hooggerechtshof erkent de vrijheid van meningsuiting als een belangrijk recht, dat alleen ingeperkt mag worden als het evident om veiligheidsrisico’s gaat [157]. Maar in werkelijkheid legt het Hooggerechtshof zich er vrijwel altijd bij neer dat ‘de veiligheid’ boven het recht gaat en daarmee is het een verlangstuk geworden van het militaire complex [158].”
Media onttrekken zich aan de essentiële werking van democratische ‘checks and balances’ door hun critici, dissidenten en opposanten willekeurig de mogelijkheid te ontnemen om op adequate wijze weerwerk en tegenspraak te bieden aan de uit hun krachten gegroeide journalistieke middelen en mogelijkheden om de publieke meningsvorming en politieke besluitvorming te beïnvloeden. Hierdoor ontstaat een onwenselijke scheefgroei in de maatschappelijke en democratische verhoudingen.
De Volkskrant schreef in haar hoofdredactioneel Commentaar ‘Een Deense held’ op 5 januari jl:
“Buigen voor intolerantie, of terugdeinzen voor mogelijke belediging van gelovigen, passen niet in een vrije samenleving. Zonder onbevangen kritiek, botsing van ideeën, tegenspraak en satire, gedijt geen democratie. Geen enkele opvatting, ook geen religieuze, is bij voorbaat boven kritiek, onderzoek of spot verheven. Hoe hoog de prijs ook is, het verdedigen van deze vrijheden is een dure plicht van elke democratische staat. Niet alleen Kurt Westergaard zelf, maar ook de krant waarin hij publiceerde en de Deense gezagsdragers die tot nu toe in deze ernstige zaak geen krimp hebben gegeven, verdienen achting en steun.
(Zie: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/4887/Een_Deense_held)
Wat betekenen deze woorden van de Volkskrant als zij niet letterlijk mogen worden opgevat?
Robert VanWaning 
"…..Sindsdien alleen nog maar onder schuilnaam en vanaf andere pcs kan reageren op opiniestukken en deelnemen aan discussies…."
He?….was jij het niet die mij schreef dat je altijd en alleen maar met open vizier aan discussies deel neemt?……en mensen met een alias als "lafaards " bestempeld?….goh…
Niet echt een openbaring…maar een logisch gevolg van het feit dat je teveel ballen ineens in de lucht wilt houden..dan slipt er soms eentje door…slechts een kwestie van tijd na nu blijkt Robert.
Wat betekenen deze woorden van de Volkskrant als zij niet letterlijk mogen worden opgevat?
Dat er in Denemarken veel heldhaftiger mensen wonen dan in Nederland?
Succes!
Saint,
Ik mág en kán niet onder mijn eigen naam inloggen op de opiniepagina van de Volkskrant. Omdat ik inderdaad tegen het laffe gebruik van een schuilnaam (‘bivakmuts’, ‘gesloten vizier’) ben, reageer ik daarom nog maar zelden op opiniestukken en discussies. Dat is precies de bedoeling van de ‘opinieredactie’. Als ik mij echter niet kan bedwingen, dan moet ik wel een andere naam gebruiken. Vaak onderteken ik mijn reacties wel met mijn eigen naam. Dit wordt meestal gedoogd door de huidige moderator die mij tenslotte niet zelf heeft verbannen.
Mephisto,
Bedankt voor je begrip en morele steun.
Hoi Robert, een idiote toestand. Maar het valt me op dat je twee stellingen inneemt, en die aan elkaar koppelt. Voor de zuiverheid van je stelling zou je dat denk ik niet moeten doen. Je stelt bijna vrijheid gelijk aan kritiek op Israel. Ik ben voor beide, daar niet van, maar het feit dat ik al denk dat te moeten zeggen….
Het recht een krant te lezen, of je op de hoogte te stellen via internet is al een onderwerp op zich. Een recht dat ook een iraanse vluchteling of een die-hard anti-palestijn zou moeten hebben. Of pas je dan je stellingname aan?
Aanbevolen, trouwens
Meld je maar bij mijn aktiegroep aan,ik heb al plenty adhesie betuigingen.
En ik zit met zijn vrouw in een werkgroep.
Ons kent ons.
Vrijheid alhier?
Corruptie tot en met!
En dat bij een gerenommeerd dagblad.
Er wordt hier met twee maten gemeten,onthou dat goed.
En je relaas klinkt zeer bekend!
Je moet vooral niet de waarheid vertellen en dan mag je overal in. En de moorderator is een schurk.
Robert, er zijn genoeg termen aanwezig om erop te duiden dat de Volkskrant niet over de liquide middelen beschikt, noch de technologische expertise in huis heeft, noch het nodige intellect in huis heeft om initieel goede intenties inzake VKblog en VKopinie en de consequenties daarvan in al de merites te managen. Dat is een aantal bloggers op het VKblog kennelijk ook opgevallen en deze proberen de Volkskrant in een aantal lacunes te ondersteunen. Althans, dat is mijn impressie. Bij VKopinie kom ik niet meer. Het gaat niet aan om de kop van een opiniestuk van een Westbankkolonist als Jantje Visser – waarvan nota bene het CIDI gesteld heeft dat diens observaties onbetrouwbaar zijn – na 500 reacties te veranderen van "Stop de polarisatie" in "Antisemitisme en polarisatie nemen toe," voor het gemak even voorzien van een brandend Davidsterretje. Ik wens niet meer geconfronteerd te worden met een dergelijk gebrek aan moraal, maar weet niet of dit het enige voorbeeld is.
Wat mij betreft heeft het VKblog een betere formule of beter had het VKblog een betere formule, tenzij dit nog hersteld kan worden. Tegenover de opiniestukken van de columnisten van VK – soms niet meer dan de zoveelste scheet over Wilders, genoeg voor 500 plus reacties – staan vele kwaliteitsblogs. En dat niet alleen. Ongewenst zijn de bloggers uit Israël goede leermeesters voor mij en prepareren mij met hun zouteloze en beschuldigende praatjes op weerwerk van hoger niveau. Dat wil ik graag intakt houden. Met voorbehoud dat de moderatie bij VK mij vrijwaart van "framing" in een enkel geval waar beschuldigingen de grenzen van de polemiek overschrijden.
De klachten die je hebt tegen de Voilkskrant heb ik diagonaal gelezen en sommige aspecten kwamen mij bekend voor, maar heb ik deze niet – voor zover dat kan – op details gecontroleerd. Daar heb ik een reden voor. Vergeleken met hoe het belangrijkste deel van de media in de VS opereert, is de manier waarop getracht wordt jou uit te sluiten – die uitsluiting is zover ik kan zien ernstig te noemen – kinnesinne. Het slecht functioneren van het belangrijkste deel van de media in de VS heeft via manipulaties van een politiek/economische elite wereldwijd geleid tot afzichtelijk en onnodig leed. Maar nu het volgende: het besef van de noodzakelijkheid van onafhankelijke organisaties die nieuws verspreiden wordt nauwelijks onderkend. Dit kan men zien aan het noodlijdende bestaan van een zender als "Het gesprek" en de marginale aandacht (sommigen hebben heel goed dat besef) voor therealnews.com als tegenwicht tegen de "mainline crap."
VKopinie kan men beschouwen als een Grand Café, waar ook diegenen met een gefundeerde mening al begrepen hebben dat een zekere literaire parfumerie en koddigheid probate middelen zijn in een melée van bonkigheid en loopgraven. Een enkeling wil nog wel eens kritiek hebben op de barkeeper (columnist), maar die denkt toch alleen maar aan zender Lopik. Met enkele uitzonderingen, uiteraard.
Zonder verder afbreuk te doen aan de inhoudelijkheid van je blog, maakt de vorm je kwetsbaar. Daar had ik vijf of meer blogs van gemaakt. Ook van onrecht kun je langzaam genieten. Even kijken of één van mijn Israëlische vrienden weer een blog heeft gemaakt. Natuurlijk ben ik hier onvolledig, maar ik kom terug.
Opmerkelijk dat van Waning geen toegang schijnt te hebben tot het weblog,
maar hier wel onder eigen naam kan publiceren.
ach ja, de VK is een beetje gestoord; eerst de opinies verpest, en nu de blogs
In de periode dat ik van het VK-blog was verbannen had ik ook tot grote delen van ‘De Volkskrant"-website geen toegang. Niet de filmpjes bekijken, de restaurantrubriek was verboden gebied. De column van Martin Bril werd me elke dag vanuit Helsinki gemaild door Wessel van Leeuwen. Jàren ben ik daar laaiend over geweest. De blogrechtspraak waar juridisch 0,0 van klopte want men pastte geen hoor- en wederhoor toe, er was ook geen bezwaar- en/of beroepprocedure mogelijk. Het blogettertje wat al die ellende veroorzaakte is nooit ook maar één seconde geschorst geweest, schrijft nog steeds taalfout na taalfout makend slappe blogjes over het onderwijs en over het zeilmeisje Laura. Zoals altijd liet Thom Meens merken dat hij niks geen ombudsman is maar een beroeps-‘Recht Wat Krom Is’-luller is, dus van hem kan men ook niets verwachten. Het me de mond snoeren gebeurde dus door mensen die leven bij de gratie van het vrije woord…
Hèèl vèèl sterkte met de strijd.
Met stijgende verontwaardiging dit relaas gelezen. Mijn steun heb je Robert.
@Barbara Jansma (altijd fijn, een échte naam!),
== "Het valt me op dat je twee stellingen inneemt, en die aan elkaar koppelt. Voor de zuiverheid van je stelling zou je dat denk ik niet moeten doen. Je stelt bijna vrijheid gelijk aan kritiek op Israel. Ik ben voor beide, daar niet van, maar het feit dat ik al denk dat te moeten zeggen…. ==
Sorry, maar hoe ik ook mijn best doe om je te begrijpen, lukt mij dat niet. Ik verlang gewoon het recht en de mogelijkheid (de vrijheid, dus) om in het openbaar mijn oprechte meningen te uiten, waarbij ik uiteraard regels van wet en fatsoen dien te respecteren.Ieders vrijheid om boeken, kranten, publicaties en berichten op het internet of wat dan ook te lezen, zou in een open democratische rechtsstaat geen onderwerp van discussie moeten zijn. Dit geldt dus ook voor al of niet legale immigranten ongeacht hun af- en herkomst en voor die-hard anti-palestijnen en anti-democraten als (bij voorbeeld) Jan Plezier. Die vrijheid zou niet afhankelijk moeten zijn van de goedgunstigheid van een anonieme redacteur die zich niet hoeft te verantwoorden voor zijn willekeur en machtsmisbruik.
@Jan Plezier,
== "Opmerkelijk dat van Waning geen toegang schijnt te hebben tot het weblog,
maar hier wel onder eigen naam kan publiceren. ==
Jouw vooroordelen werken als oogkleppen en soms zelfs als een blinddoek. Door mijn verbanning mag ik niet alleen niet reageren op opiniestukken (inclusief columns en hoofdredactioneel commentaar) op de website van de Volkskrant, maar ik mag die zelfs niet lézen. Bovendien heb ik maar zeer beperkte toegang tot het archief van de krant, terwijl ik toch gewoon mijn abonnementsgeld betaal. Op dit moment ben ik niet verbannen van het VK weblog, al is dat in de afgelopen jaren herhaalde keren wel gebeurd zonder dat ik ooit iemand heb uitgescholden, bedreigd of persoonlijk beledigd.
De opinieredactie van deze krant heeft (net als de Israël Lobby) domweg grote moeite met onafhankelijke en kritische meningen en zelfs met (het respecteren van) fundamentele mensen- en burgerrechten.
*
Als je vanaf andere PC’s wel overal terecht kunt met je eigenste login, dan is er wellicht vanaf jouw PC ooit iets gebeurd wat aanleiding heeft gegeven tot een permanente ban voor dat betreffende IP-nummer. Jij hoeft dat niet noodzakelijker wijs zelf geweest te zijn. Iedereen die in het verleden al dan niet legaal en met of zonder jouw toestemming toegang had om via jouw modem het internet te besurfen kan er een dermate zooitje van gemaakt hebben dat het betreffende IP-nummer permanent gebanned is.
*
Ellenlange verhalen schrijven helpt niet. Op een gegeven moment kun je het geluk hebben dat alle banlijsten verdwijnen en je weer gewoon toegang krijgt, maar een eenvoudiger oplossing heb je zelf in eigen hand:
Zorg dat je een ander IP-nummer krijgt, dan is het probleem (tijdelijk!?) opgelost!
*
Groetjes,
GayaH
*
Gayah,
Dank je wel voor je suggesties. Vanwege mijn verbanning kan ik vanaf andere pc’s niet met mijn eigen naam en wachtwoord inloggen. Ik kan via andere ip-adressen wel de opiniepagina’s lézen. Het lijkt er dus op dat zowel mijn registratienaam als mijn ip-adres geblokkeerd worden.
Mijn pc is beheerlijk dichtgetimmerd met een firewall, een uitstekend (betaald) antivirusprogramma, Windows Defender en een modem en een router die ook niet zomaar alles laten passeren.
Van mijn provider krijg ik alleen een ander ip-adres als ik een ander abonnement neem. Daar heb ik geen zin in. Bovendien: waarom zou ik? De opinieredactie heeft dit veroorzaakt en moet het dus ook oplossen. Ik ben tenslotte abonnee en betaal er dus voor.
Ik sta niet meer verbaast van de oplossing van het probleem Robert van Waning
door de Volkskrant.
Enerzijds staan ze ideologisch aan dezelfde kant, maar van Waning begrijpt
niet dat een krant ook af en toe een positief geluid over Israel en de Joden
moet schrijven, want anders trekt de Volkskrant nog meer de aandacht.
Robert van Waning is dus enerzijds hartelijk welkom met zijn onfrisse
anti joodse artikelen, maar anderzijds maakt hij het de Volkskrant
wel erg moeilijk met zij vele mails richting de Volkskrant redactie.
Yochanan Visser roept bij Robert van Waning en broer Willem van
Waning duivelse gevoelens op, en het plaatsen van slechts een verwijzing
naar Yochanan Visser is al voldoende voor de gebroeders om de
Volkskrant te beschuldigen van propaganda voor Israel.
Maar de gebroeders van Waning ontgaat door die blinde haat de zo
duidelijke signalen van de Volkskrant dat ze beide aan dezelfde kant
staan.
jammer dat ik er mij mening niet over mag zeggen
Guus,
== "In de periode dat ik van het VK-blog was verbannen had ik ook tot grote delen van ‘De Volkskrant"-website geen toegang." ==
Het is helemaal te dol dat een leverancier zijn contractuele verplichtingen niet meer (helemaal) nakomt omdat sommige van mijn (keurige en gefundeerde) meningen hem niet bevallen.
== "De blogrechtspraak waar juridisch 0,0 van klopte want men pastte geen hoor- en wederhoor toe, er was ook geen bezwaar- en/of beroepprocedure mogelijk." ==
Die complete rechteloosheid en machteloosheid zijn onaanvaardbaar, zeker in de verstandhouding tussen de burger en zijn democratische waakhond.
== "Het me de mond snoeren gebeurde dus door mensen die leven bij de gratie van het vrije woord…" ==
Het is inderdaad te gek voor woorden.
Jan Plezier,
== "Robert van Waning is dus enerzijds hartelijk welkom met zijn onfrisse anti joodse artikelen.."
Je dient deze ernstige anonieme beschuldiging te staven aan de hand van letterlijke citaten of concrete verwijzingen. Anders is het smaad en daarmee een klachtdelict. In afwachting van een deugdelijke onderbouwing van deze aantijging, laat ik die voorlopig staan. Zo kan iedereen zien waarmee verdedigers van mensen- en burgerrechten hier te maken krijgen. Je staat op een door jou zelf getimmerde schandpaal.
== " .. die blinde haat .. " ==
Het is lastig discussiëren met mensen die het verschil niet kennen tussen ratio en emotie, tussen feit en mythe, tussen haat en kritiek en tussen argument en scheldwoord.
Rikus,
== "Jammer dat ik er mij mening niet over mag zeggen.""==
Van wie niet? Waarom niet? Ik heb jou niets verboden en ik heb ook niets verwijderd. Dit is mijn persoonlijke weblog en ik handhaaf hier in eerste instantie de regels van wet en fatsoen. Wie hier wil ingrijpen, dient zich toch eerst tot mij te wenden, lijkt mij.
Arjan Fernhout,
== "Het besef van de noodzakelijkheid van onafhankelijke organisaties die nieuws verspreiden wordt nauwelijks onderkend." ==
Het duidelijke gebrek aan morele, politieke, economische en tribale onafhankelijkheid begint niet alleen de journalistiek behoorlijk op te breken, maar betekent ook een bedreiging van de vrijheid en veiligheid van burgers die in onze democratische rechtsstaat inmiddels niet meer zeker zijn van hun rechten en mogelijkheden om hun kritische meningen te kunnen uiten (‘behoudens hun verantwoordelijkheid voor de wet’, natuurlijk)..
== "Zonder verder afbreuk te doen aan de inhoudelijkheid van je blog, maakt de vorm je kwetsbaar. Daar had ik vijf of meer blogs van gemaakt." ==
Dat had ik al gedaan. Ik wilde de zaken nu juist eens bij elkaar op een rijtje hebben. Eigelijk wilde ik eens een overzicht maken van álle verwijderingen en verbanningen in de afgelopen jaren, compleet met alle onzinnige argumenten en verzinsels waarmee redacteuren, moderatoren en ombudsman hun willekeur, machtsmisbruik en falen proberen te rechtvaardigen. Dat neemt soms werkelijk hilarische vormen aan.
Fleur,
== "Vrijheid alhier? Corruptie tot en met! En dat bij een gerenommeerd dagblad." ==
Van een soort morele corruptie mag je inderdaad wel spreken, vind ik. De redenen waarom de redactie geen kritiek op haar opvattingen, standpunten en werkwijzen toestaat, hebben vaak te maken met specifieke belangen die los staan van algemeen belang en democratie.
== "Er wordt hier met twee maten gemeten, onthou dat goed." ==
Telkens als ik het even vergeet, word ik er hardhandig door de opinieredactie aan herinnerd!
@Mihai,
== "Je moet vooral niet de waarheid vertellen en dan mag je overal in." ==
Sommige waarheden zijn kennelijk niet welkom, en sommige meningen al helemaal niet.
@Cor Verhoef,
== "Met stijgende verontwaardiging dit relaas gelezen. Mijn steun heb je Robert." ==
Dank je, Cor. Je houdt het inderdaad niet voor mogelijk, en toch gebeuren dit soort dingen in ons eigen land. Deze ervaringen geven kleur en diepte aan alle verhalen over de manieren waarop in dictaturen en totalitaire staten met oppositie en dissidenten werd omgesprongen.
Robert, aangezien ik geen blogger ben past mij een zekere terughoudendheid. Daar is ook nog een andere reden voor. Vorige week heb ik voor het eerst een email naar de moderator gestuurd omdat ik op twee blogs van vier (4) dingen beschuldigd ben en verweer mijnerzijds daartegen door de blogger verwijderd is. Daar kan ik verder niet inhoudelijk op ingaan, omdat mijn protest nog in behandeling is. Wie een opiniesite begint, kan polemiek verwachten. Voor zover ik het kan zien, heb je de grenzen van de polemiek niet overschreden. Een journalist kan in zijn normale professie objectief zijn in zijn verslagen, maar zodra iemand een opiniestuk schrijft stelt deze zich bloot aan kritiek. Die kritiek kan inhouden dat een opinieschrijver op een gevaarlijke manier bevooroordeeld is. Dat is onafhankelijk van de professie die iemand uitoefent. Kennelijk wenst men bij de Volkskrant geen onderscheid te maken zodra één van hun journalisten in reacties op opiniestukken bevooroordeeld wordt genoemd en de reactant geroyeerd. Dat is grotesk en laf.
Arjan,
Inderdaad, zo is het. De journalistiek is geen garantie voor behoud van democratie en rechtsstaat.
Zonder ‘checks and balances’ zijn media louter een machtsinstrument waarmee mensen kunnen worden onderdrukt en desnoods uitgeschakeld. Daarvan zijn er voorbeelden genoeg, niet alleen in het verleden.
*
@ Robert van Waning 19-08-2010 16:28
=== "Van wie niet? Waarom niet? Ik heb jou niets verboden en ik heb ook
=== niets verwijderd. Dit is mijn persoonlijke weblog en ik handhaaf hier
=== in eerste instantie de regels van wet en fatsoen. Wie hier wil ingrijpen,
=== dient zich toch eerst tot mij te wenden, lijkt mij."
Helaas heeft Rikus gelijk!
Recentelijk werden al zijn reacties in mijn reactieruimte verwijderd. Niet alleen die van Rikus, nee ook van anderen, plotseling was zonder verder verzoek van wie dan ook, zonder opgaaf van reden en zelfs zonder enige aankondiging ongeveer de helft van het aantal reacties verwijderd. Ja, dit gebeurde dus geheel anoniem en zonder mijn toestemming!
*
Vanwege het controversiële onderwerp welk wel vaker uitnodigd tot onverkwikkelijke ruzies en gescheld had ik in mijn blog aangekondigd dan maar eens zelf streng te modereren en er is in mijn reactieruimte geen onvertogen woord gevallen wat verwijderingswaardig was.
Het ging niet om wat geschreven stond,
het ging om de naam waaronder het geschreven werd!
*
Groetjes,
GayaH.
*
Robert van Waning wordt in diverse weblogs omschreven als een
notoire antisemiet.
Deze beschuldigingen op diverse weblogs die geen enkele relatie
tot elkaar hebben, bewijst natuurlijk niet dat van Waning een antisemiet
is, maar geeft wel stof tot denken hierover.
Antisemitisme is en blijft een subjectieve waarneming, en is niet
alleen gebaseert op uitspraken die aan duidelijkheid niets te wensen
overlaat.
In 2007 mocht van Waning een opiniestuk in de Volkskrant schrijven,
en de inhoud heeft bij de Volkskrant toch minimaal twijfel laten
ontstaan over de juistheid van die beslissing.http://www.vkblog.nl/bericht/112924/Yoram_Stein%3A_Overeenkomst_tussen_joden_en_moslims_is_hun_wens_om_van_elkaar_te_verschillen.http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000295.html
Twee verwijzingen waarvan de inhoud niets te wensen overlaat.
De heer van Waning wordt erg boos, als hij als antisemiet wordt afgeschildert,
en ik heb bijna sympathie voor die boosheid gekregen, omdat hij daarmee
toch schaamte lijkt te hebben voor die geuzennaam.
Helaas voor de heer van Waning, heb ik de indruk dat het geen schaamte is,
maar de angst om daardoor irrelevant te worden.
Roskam, JanPlezier, The Saint c.s. produceren voortdurend veel rook rondom critici van de inhumane manieren waarop Israël de oorspronkelijke bevolking van Palestina bejegent. Zij rekenen erop dat mensen hierdoor gaan denken dat die kritiek op Israëls wandaden wordt aangevuurd door anti-joods sentiment.
Hun manier van werken is om dmv internet en Google steeds weer dezelfde namen in verband te laten brengen met jodenhaat en zodoende met morele medeverantwoordelijkheid aan de ergste massamisdaad in de menselijke geschiedenis. Het is een beproefde methode van de Israëls protagonisten om hun opponenten te diffameren en hen door dit soort intimidaties het zwijgen op te leggen. Daar is echter meer voor nodig, maar Israël en zijn goedpraters deinzen zelfs daar niet voor terug.
In mijn VK weblog waarnaar ‘Roskam’ verwijst, schreef ik o.a":
"En waar bleven dan de luidkeelse protesten na de massale methodische moordpartijen op Palestijnen die op alle mogelijk manieren uit Palestina moesten worden weggezuiverd? Waar bleef de schaamte over de teloorgang van het joodse streven naar morele volmaaktheid? Was het wel een wijze en in de joodse traditie passende beslissing om het streven naar broederlijk samenwonen met de buren, waar ook ter wereld, in te ruilen voor een ‘wereldse definitie van heldendom die steden wil innemen en daarover wil heersen’? (Yakov M. Rabkin, ”In naam van de Thora’, 2006, p. 187)"
Dit is bepaald geen uiting van anti-joods sentiment, maar juist een pleidooi voor een herwaardering en emancipatie van oude Joodse waarden, omdat het zionisme een grote negatieve neerslag heeft in de gehele Arabische wereld en ook een splijtzwam is geworden voor joden onderling. (Meulenbelt, 2010, pag 211). Yakov Rabkin zegt ook:
"Is er meer veiligheid voor joden? Zeker niet. Er is een permanente staat van oorlog of dreigende oorlog. Militarisering. Nationalisme als substituut voor een oude godsdienst. De verloedering van het jodendom zelf, dat zijn eigen waarden niet meer kent. Het opleven van antisemitisme in de wereld, elke keer als Israël zich weer te buiten gaat. Het is een mislukte onderneming. Geen van de wetten, burgerlijk, politiek of religieus, is joods, waarom zou de nieuwe staat zich dan joods noemen? Noem het de zionistische staat." (Rabkin, ‘A threat from within’, p. 110).
Ik vind het niet erg om ‘irrelevant’ genoemd te worden, zolang de onvervreemdbare rechten van de Palestijnen maar niet hetzelfde lot wordt beschoren.
@Robert
Mijn steun heb je. Het is merkwaardig dat de Volkskrant zich zo formeel opstel. Blijkbaar een door en door gebureaucratiseerde omgeving. Macht of onmacht?
Toch blijf ik met een vraag zitten. Je zegt over Paul Brill -die ik verder niet ken, ik ben geen trouwe Volkskrant-lezer- dat-ie Israël Lobbyist is. Dat lijkt me lastig aan te tonen. Zijn opname in een lobby-register en vervolgens de bekendmaking van hem als Israël Lobbyist lijkt me het enige bewijs. Feit dat Brill stelselmatig positief over Israel schrijft en negatief over de vijanden van Israel maakt hem nog niet tot een lobbyist. Immers, niet alle journalisten met een uitgesproken mening zijn lobbyist.
De uitspraak van de RvdJ die je aanhaalt kan ik moeilijk plaatsen vanwege de halfslachtigheid die ik erin zie. Dat de RvdJ jou de mogelijk biedt om het journalistiek lobbyisme van Paul Brill te benoemen gaat voorbij aan de opstelling van de RvdJ of het zelf vindt dat Paul Brill journalistiek lobbyisme bedrijft.
Eigenlijk begrijp ik je verontwaardiging over Paul Brill niet. Da’s toch niets nieuws onder de zon? Alle journalisten hebben hun achtergrond en steunen in gedachten de ene of de andere zaak. Inderdaad komt het soms expliciet aan de oppervlakte, maar wat gebeurt er anders achter de schermen? Zo zie ik deze dagen in de kolommen van Trouw, NRC en Volkskrant een duidelijke beweging om de vorming van een rechts kabinet te bemoeilijken. Dat gaat verder dan verslaggeving en raakt aan actievoeren waarbij de kranten zelf nieuwe feiten willen scheppen. Mag je dat lobbyisme noemen? Ik vind de grens lastig te bepalen.