RvdJ: De Volkskrant mag ook rechtmatige reacties verwijderen. Deel 3: Paul Brill, Israël en Iran.

Bijlage bij de Klacht bij de Raad voor de Journalistiek ivm verwijdering van reactie op het Commentaar van de Volkskrant.

(Reacties welkom op Deel 2: Het Pleidooi )

Zoekwoorden “Paul Brill Israël Iran” in archief van de Volkskrant

Een reactie van mij op een hoofdredactioneel Commentaar van de Volkskrant werd verwijderd omdat ik daarin Paul Brill (columnist, (anonieme) commentaarschrijver, recensent en verslaggever van de Volkskrant) op goede gronden een ‘Israël-columnist’ had genoemd. Ik baseerde mijn betiteling op de vele columns, artikelen en recensies van Paul Brill, waarin hij steevast de situatie in het Midden-Oosten vanuit Israëlisch perspectief beoordeelt en (daarom) Iran demoniseert. Hij lijkt op deze manier onze geesten rijp te willen maken voor het volgende Amerikaans-Israëlische militaire avontuur, namelijk het bombarderen van Iran.

Wat heeft Paul Brill toch met Israël? Of tegen Iran? Of is dat dezelfde vraag? Zoeken op de lemma’s “paul brill iran” en “paul brill israël” in het archief van de Volkskrant levert in ieder geval een overstelpende hoeveelheid columns, recensies en achtergrondverhalen over Israël en tégen Iran op. Een greep hieruit:

Praten over Israël. – 24 oktober 2003 “Sommige critici van Israël beseffen het kennelijk nog niet, maar ze hebben al lang de overhand. Kritiek op Israël is veel meer en vogue dan steun aan Israël.

Misstappen en wantoestanden., 15 oktober 2004, (Boeken.)

“Na dit lange inleidende deel volgen hoofdstukken over de misstappen van Amerikaanse inlichtingendiensten, over de Amerikaanse bemoeienis met Pakistan, Saudi-Arabië, Iran, Israël en Turkije. Ook hier werpt Hersh soms een verhelderend licht op de achterkant van de Amerikaanse beleidsvoering. Maar juist in dit deel worden te vaak anonieme bronnen opgevoerd voor tamelijk obligate observaties. En waar de inhoud verschraalt, begint extra op te vallen dat het allemaal is opgeschreven in zo’n dorre stijl.”

Het draait om wrok, niet om Mohammed. – 11 december 2004.

“Of we het nu leuk vinden of niet, de politieke islam is de dominante stroming in de moslimwereld, zegt voormalig CIA-analist Graham Fuller. In hun onmacht zijn veel moslims de islam als het enige middel tot verandering gaan zien. Zet een stier met een ruiter erop in een kleine ruimte, prik hem zo vaak met een stok tot het dier gek van woede is en zet dan het hek open. ‘Hoe lang kan de ruiter in deze rodeo blijven zitten’, vraagt Graham Fuller, prominent kenner van het Midden-Oosten. ‘Vijftien seconden, misschien iets langer. Dan valt hij er zeker af.’ [..] De woede onder moslims over Irak en over de situatie tussen Palestijnen en Israël is groot. De VS moeten Irak verlaten. Als het chaos zou voorkomen, dan zou Amerika moeten blijven. Maar de aanwezigheid vergroot de chaos. De dag van de afrekening komt naderbij in de hele regio. Het zal chaotisch verlopen, maar het is onvermijdelijk.’ ”

“Als je wilt weten hoe ik denk over buitenlandse politiek, lees Sharansky.” 29 januari 2005 – (Buitenland, ) “Terug naar de literatuurlijst van de president. Daarop staat ook, met stip, The Case for Democracy, The Power of Freedom to Overcome Tyranny and Terror van Nathan Sharansky. De auteur is de vroegere Anatoli Sjtsjaranski, vermaard wiskundige en heroïsch Sovjet-dissident die in de jaren zeventig aan de zijde van Andrei Sacharov streed voor de mensenrechten. Na een celstraf wegens ‘spionage’ mocht hij in 1986 de Sovjet-Unie verlaten en vestigde zich in Israël, waar hij met andere Russische immigranten een eigen partij vestigde die een sterk nationalistische koers volgde. De partij is opgegaan in het Likud-blok. Sharansky staat in hoog aanzien van Amerikaanse neo-conservatieven en Bush was zo onder de indruk van zijn laatste boek, dat hij hem onlangs uitnodigde voor een privé-bezoek aan het Witte Huis. En tegen de hoofdredacteur van de Washington Times zei hij: ‘Als je een indruk wilt krijgen van hoe ik denk over de buitenlandse politiek, lees dan het boek van Sharansky.’ Diens invloed kan inderdaad worden ontwaard in Bush’ recente inauguratierede, en dan vooral de opvatting dat vrijheid en democratie de sleutel vormen tot vrede en voorspoed. Dit in tegenstelling tot de ‘realistische school’, die zich bovenal bekommert om de internationale stabiliteit, ook als onvrijheid en onderdrukking daardoor worden bestendigd…”

Uitgegroeid tot Meneer Libanon. Buitenland, 15 februari 2005

“In 1992 kreeg Rafik Hariri de leiding in het moegestreden Libanon. .. Maar het politieke klimaat in het Midden-Oosten zat tegen. In het zuiden voerde Hezbollah de guerrillastrijd op tegen Israël, dat steeds hard terugsloeg. ”

Uitspraken Ahmadinejad duiden op een vlucht naar voren. – 2 juli 2005 (Column)

“Hoe kan een vlucht naar voren het beste worden afgestopt? Tot nu toe hebben Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië, die met Amerikaanse instemming onderhandelen over Irans nucleaire programma, hun heil vooral gezocht in minzame diplomatie. Maar het wordt onmiskenbaar tijd voor een krachtiger boodschap – en niet alleen vanwege het rumoer van de ‘honden en varkens’, zoals in 1979 de Amerikaanse gijzelaars in Teheran door een bepaald persoon werden betiteld.”

Vasthoudende en strijdbare nazi-jager. – 21 september 2005.

“Wiesenthal vond bepaald niet dat alles was welgedaan wat Israël deed, maar meer nog ergerde hij zich aan de golven van kritiek op de joodse staat, waarin hij een forse antisemitische onderstroom ontwaarde. Toen de Volkskrant hem kort na de (Libanees-falangistische) slachting in de Palestijnse kampen Sabra en Chatila (1982) interviewde, zei hij bitter: Ik moet vaststellen dat links een collectieve verantwoordelijkheid voor de gebeurtenissen in Libanon legt bij de joden in de wereld. … Nur tote Juden haben eine gute Presse`, zo onderwees hij destijds de twee Volkskrant-verslaggevers, van wie ik er een was.”

Het ‘Dood aan Israël’ weerklinkt nog elke vrijdag. – 28 oktober 2005

“Israël en Iran hebben altijd een curieuze relatie gehad. Jeruzalem steunde Teheran stilletjes in de oorlog tegen Irak. Maar nu zijn de verhoudingen weer op een dieptepunt beland.”

Mahmoud, man met een missie. – 17 december 2005

“Maar dit is duidelijk niet het devies van Mahmoud Ahmadinejad, sinds vier maanden president van Iran. Enkele weken geleden wekte hij grote beroering toen hij in een toespraak op een anti- zionistische manifestatie …”

Gevaar Iran schuilt niet in grilligheid, maar in welbewuste strategie. – 14 januari 2006 (Column)

“Iran zal zich steeds meer opwerpen als aanvoerder van het anti-Israëlische blok en zal daarbij de eigenschappen vertonen van een ‘klassieke imperiale mogendheid’ met de ambitie om de regio naar haar evenbeeld om te vormen. .. De nieuwe confrontatie wijkt af van de Arabisch-Israëlische oorlogen doordat Iran niet alleen wordt gedreven door islamistisch vuur, maar ook streeft naar een nucleair potentieel.”

De week van de Palestijnse omwenteling. – 28 januari 2006 (Column)

“Iran toont zich ongevoelig voor westerse druk en geeft zijn nucleaire ambities extra reliëf door de anti-Israëlische …”

De week van de niet zo heilige verontwaardiging. – 11 februari 2006 (Column)

“[..] Libanon en internationaal tamelijk geïsoleerd is geraakt. En het geldt in nog sterkere mate voor Iran, dat vorig weekeinde bij het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA) een saillante diplomatieke …”

De week van de tamme leeuw Barroso. – 18 februari 2006 (Column)

“Nu is daar niets op tegen, laten we luid en vaak eer betonen aan de religie van Mohammed, vrede zij met Hem – als maar niet de illusie wordt gekoesterd dat de fundamentalisten in Saudi-Arabië en Pakistan en de radicalinski’s in Teheran en Damascus daarmee kunnen worden geapaiseerd.”

Treed Iran met geduld en vastberadenheid tegemoet. – 1 maart 2006 (Interview)

“Hoe groot acht u de kans dat Iran zich actief in de Palestijnse zaak zal mengen?- ‘Die kans is altijd aanwezig. Maar eerlijk gezegd denk ik dat Iran andere dingen aan zijn hoofd heeft.” ‘De week van de Iraanse bom en de NAVO.’ – 4 maart 2006 (Column.)

“Maar als het om Iran gaat, zet Herzog zich schrap. Het islamitisch bewind in Teheran vormt een ‘existentieel gevaar’ “)

‘Het geld zal rollen bij de vorming van nieuwe Israëlische regering.’ – 1 april 2006 (Column)

“Jawel, Iran wordt streng toegesproken: het land moet binnen dertig dagen te kennen geven dat de verrijking van uranium wordt gestaakt. En het moet weer volop meewerken met de inspecteurs van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA). Maar Rusland en China … de zinsnede geschrapt dat de Iraanse nucleaire activiteiten een bedreiging vormen voor de internationale vrede en veiligheid. Want in dat geval zijn op grond van het VN-Handvest nadere strafmaatregelen vrijwel onvermijdelijk. ‘Iran staat meer geïsoleerd dan ooit’, sprak Condoleezza Rice het westerse kamp moed in na de uitspraak van de Veiligheidsraad. Maar dat isolement is nog verre van benauwend.”

Democratisch ideaal kan niet meer selectief worden toegepast. – 8 april 2006 (Column.)

“Hij schreef dinsdag een brief aan VN-baas Annan, waarin hij zich erover beklaagde dat Israëls ‘illegale kolonisatiepolitiek‘ de kans op ‘het bereiken van een vredesregeling op basis van een twee-statenoplossing’ om zeep helpt. De brief veroorzaakte onder westerse diplomaten enige opschudding. Want hoewel negatief ingebed, suggereerde de term ‘twee-statenoplossing’ toch een kleine verschuiving in het Hamas-standpunt. De dingen hebben nooit een rechte lijn in het Midden-Oosten, dus wat gebeurde: Zahar haastte zich toe te lichten dat zijn brief ‘geen spoor’ van een erkenning van Israël bevatte. Niettemin bleef de indruk bestaan dat de realiteitszin zich even had doen gelden bij een regering die allicht begint te beseffen dat de Iraanse lofzang te weinig soelaas biedt. Een aansporing voor Washington en Brussel om zowel wortel als stok paraat te houden.”

Alom heerst vrees voor nucleair Iran, maar neiging om weg te kijken groeit. – 22 april 2006 (Column.)

“En over Iran zei hij: ‘Laat het duidelijk zijn dat wij niet nog een kernmacht in de regio wensen ..”

Falende neocons. – Boeken, 5 mei 2006

“Aanbevolen lectuur voor iedereen die meent dat de neoconservatieven een stelletje machtswellustelingen zijn of, nog erger, joodse complotteurs die de Amerikaanse buitenlandse politiek tot een instrument van de staat Israël hebben willen maken, zoals op allerhande weblogs maar al te vaak valt te lezen. Het neoconservatisme, waarvan de grondleggers merendeels afkomstig zijn uit de linkse hoek, is uitgegroeid tot een eigenstandige denkrichting in het debat over de Amerikaanse buitenlandse politiek. .. Het neoconservatisme onderscheidt zich vooral door de opvatting dat het karakter van een regime van grote betekenis is voor vrede en veiligheid en dat de buitenlandse politiek de grondwaarden van de liberaal-democratische samenleving dient uit te dragen.”

Voormalige First Lady maakt met rol in Senaat opmerkelijke vrienden. – zaterdag 13 mei 2006 (Column)

“De internationale gemeenschap, inclusief Israël, gunt de Hamas-regering enig respijt, maar zal deze adempauze voldoende zijn om over enkele maanden meer beweging aan het Palestijnse front te mogen verwachten? Iran is een continuing story waarbij substantiële beslissingen telkens weer vooruit worden geschoven.”

Pokerspel Noord-Korea plaatst China voor een strategisch dilemma. – 14 oktober 2006 (Column.

“In het geval van de VS ligt de zaak duidelijk: bijna vijf jaar nadat president Bush Irak, Iran en Noord-Korea uitriep tot de As van het Kwaad, dreigt ieder lid van dit boosaardige trio te ontglippen aan de Amerikaanse controle. Irak staat drieënhalf jaar na de invasie aan de rand van een burgeroorlog. Iran blijft weigeren de verrijking van uranium te staken.”

Gevaar Iran noopt Israël tot herziening van zijn strategische prioriteiten. – 4 november 2006 (Column)

Diplomatieke opening naar Iran en Syrië is geen panacee voor nood in Irak. – 18 november 2006 (Column)

“De Britse krant meldde dat Iran hard bezig is om zijn invloed te versterken in het Al Qaida-netwerk. .. Wat inlichtingendiensten vooral verontrust, is de kans dat de Iraanse connectie Al Qaida op termijn aan een ‘vuile bom’ helpt.”

Irak-rapport bevat geen toverformule. – 2 december 2006 (Column)

“[..] meer troepen te sturen, tot de aanbeveling om toch vooral in gesprek te raken met de stokebranden Iran en Syrië. ”

De week van de hoopvolle blik naar Teheran en Damascus. – 9 december 2006 (Column)

“Een van de neteligste problemen voor de Amerikanen in Irak, zei Fischer, is dat buurland Iran, waarmee Washington zo snel mogelijk in gesprek moet raken volgens Baker c.s., ”

De week van de buitelingen van Ehud en Mahmoud. – 16 december 2006 (Column)

“[..] kopstukken in het complexe politieke bestel van Iran niet van harte wordt gesteund, maar hooguit wordt gedoogd of als bad cop ingezet.”

De week van de Russische eigendunk en de Duitse diplomatie. – 23 december 2006

“Allereerst is er de beteugeling van de nucleaire aspiraties van Iran.”

De week van het stille steekspel tussen Teheran en Washington.’ – 20 januari 2007 (Column)

“[..] nog zouden wagen aan een militair avontuur tegen Iran. Maar ik zou er niet meer een groot geldbedrag op durven inzetten. Washington is duidelijk bezig de druk op Iran op te voeren.”

De week van de Koude Oorlog tussen Israël en Iran. – Buitenland – 10 februari 2007 (Column)

“[..] reden voor grote bezorgdheid over een nucleair bewapend Iran, aldus Drefner, maar Israëlische politici moeten zich niet wijs maken dat we terug zijn in 1938 en dat Iran het nieuwe nazi- Duitsland is, …”

De week van de economische voorspoed en de politieke malaise. 3 februari 2007 (Column)

“De nucleaire ambities van Noord- Korea en Iran veroorzaken grote spanningen in Oost- Azië en het Midden- Oosten.”

De week van de vreugdeloze winnaars in Irak. – 3 maart 2007 (Column)

“Foreign Policy .. progressieve Amerikaanse denktank .. De selectie van de winnaars ligt voor een deel voor de hand. Iran staat uiteraard op de eerste plaats. …”

De week van Angela, Ian, Gerry, Mahmoud, Knut en de anderen. – 31 maart 2007 (Column)

“.. vijftien Britse marinemensen … in de Iraanse territoriale wateren .. Was de aanhouding een kwestie van toeval of was er sprake van een welbewuste Iraanse actie .. naarmate de affaire langer duurde [..] leek het er steeds meer op dat de aanhouding een welbewuste daad was. Een daad die veel weg heeft van een rare sprong door een kat in het nauw. .. Alle snoeverij van geestelijk leider Ali Khamenei en president Mahmoud Ahmadinejad kan niet verbloemen dat Iran de laatste tijd behoorlijk geïsoleerd is geraakt. …en te laten zien dat er met de islamitische republiek niet valt te spotten.”

Mahmoud en de ‘islamitische welwillendheid’  – Buitenland – 7 april 2007 (Column)

“Aan beide kanten luidt het oordeel: Iran heeft dik gewonnen.- Uiteraard is er een verschil in toonsoort.”

De week van Israël, Hamastan en Fatahstina. – zaterdag 23 juni 2007 (Column) “Maar er valt ook iets te zeggen voor de stelling dat de gewijzigde krachtsverhoudingen in de Palestijnse gebieden een nieuwe kans opleveren. Dit geldt niet alleen voor Westoever-Fatahstina, maar ook voor Gaza-Hamastan. .. ‘Een stabiele vijandige regering is te verkiezen boven een stel krijgsheren die strijden om de titel van meest fervente vijand van Israël‘, merkte een Israëlische columnist terecht op. .. ”

De week van het Franse diplomatieke offensief tegen Iran. – 22 september 2007 (Column)

Van de weeromstuit was de relatie met Israël aan de koele kant. Ook in de kwestie-Iran viel Frankrijk soms uit de toon. ”

Vreemdelingen in de synagoge – vrijdag 19 oktober 2007 (Recensie. (Nou ja.. rvw))

“Mearsheimer en Walt lijken te miskennen dat lobbyen een wezenskenmerk is van het Amerikaanse politieke bestel. [..] Even selectief gaan Mearsheimer en Walt te werk bij de onderbouwing van de centrale stelling van hun boek.”

De week van de hand van Bill en de schimmen van JFK & Ike. – 6 oktober 2007 (Column)

“De Transatlantic Trends laten namelijk ook zien dat de Amerikaanse en Europese opvattingen over de ernst van enkele wereldproblemen (klimaatverandering, terrorisme, een nucleair Iran, de Russische aspiraties) elkaar weinig ontlopen.”

De week van de excursie naar een Syrisch landbouwinstituut‘ – 13 oktober 2007 (Column)

“[..] Syrische woestijn, maar is de – kennelijk goed uitgevoerde – aanval vooral een waarschuwingsboodschap aan Iran, dat als nucleaire mogendheid- in- wording en als ideologisch bevlogen stokebrand het werkelijke …”

De week van de rode lopers in Washington en Teheran. – 20 oktober 2007 (Column)

“[..] rekenen als het de druk op Iran wil opvoeren. Ook hier bleef het ‘goede nieuws’ beperkt tot wat er niet werd gezegd: Poetin zegde geen militaire bijstand aan Iran toe …”

De week van weerspannige bondgenoten en een Franse vriend. – 10 november 2007 (Column)

“[..] Frans- Amerikaanse vriendschap en verzekerde dat Parijs, net als Washington, vastbesloten is te voorkomen dat Iran een kernwapenmacht wordt.- De Amerikanen just loved it.”

De week van de ontrouwe chávistas en de opgetogen mullahs. – 8 december 2007 (Column)

“..Verrassing twee: het Iran-rapport van de gezamenlijke Amerikaanse inlichtingendiensten waarin staat dat Teheran naar alle waarschijnlijkheid …”

De week van de fall-out van het Amerikaanse Iran-rapport. – Buitenland – 15 december 2007 (Column)

“Die dag wordt dan automatisch bestempeld als de day after. Het vorige week gepubliceerde Iran– rapport van de gezamenlijke Amerikaanse inlichtingendiensten was dermate opzienbarend, dat politici en commentatoren …”

De week van de stembusregie in Moskou en Teheran. – 26 januari 2008 (Column)

“… werd gedemonstreerd in twee andere landen waar binnenkort een electorale hoogmis wordt opgedragen: Rusland en Iran.”

De week van de uitgelaten Kosovaren en de gelaten Europeanen. – 23 februari 2008 (Column)

“… dreigingen waaraan Israël blootstaat, dreigingen die een nieuwe dimensie hebben gekregen door de nucleaire ambities van Iran.- Ik heb in de loop der tijd heel wat discussies met Israëli’s meegemaakt, .”

De week van de stille Aziatische krachten. – 1 maart 2008 (Column)

“… daarmee ondermijnen de VS hun eigen pogingen om Iran te weerhouden van de ontwikkeling van een kernwapen. De regering- Bush stelt daar tegenover dat India, anders dan Iran, al een halve eeuw een stabiele democratie …”

De week van Israëls lotgevallen in Washington toen en nu. – 10 mei 2008 (Column)

“[..] Israël per saldo heeft vergroot. Met Hamas in Gaza, Hezbollah in Libanon en de toegenomen dreiging van Iran dringt zich een ontkennend antwoord op. Niet alleen aan Israël, dat zijn 60ste verjaardag ..”

Zie ook:

Deel 1: Klacht bij de Raad voor de Journalistiek

Deel 2: Pleitnota.

Verbannen door de Volkskrant vanwege meningsuiting