Columniste Anet Bleich heeft maling aan 'Nederlandse kernwaarde bij uitstek': DISCUSSIE.

VK-columniste Anet Bleich vindt dat partijen die het grondig met elkaar oneens zijn toch met elkaar moeten blijven praten, omdat dit vaak een resultaat oplevert waar beide partijen het mee eens zijn. Zij noemt dit zelfs ‘het credo van het poldermodel’ en ‘een kernwaarde bij uitstek van Nederland’. Gek genoeg vermijdt zij zelf consequent iedere confrontatie met mensen met wie zij het niet eens is. Bleich gebruikt haar column als schuttersputje, maar reageert nooit op kritische brieven. Zij zet haar column ook niet op hét discussieforum-bij-uitstek, het VK Weblog! Lezers kunnen dus nooit openlijk op haar columns reageren. Haar rechtstreeks schrijven heeft geen zin, want je krijgt zelfs geen bericht van ontvangst.

Anet Bleich verdedigt in haar column van vandaag (11 okt.) het cordon sanitaire rondom Vlaams Blok, omdat vreemdelingenhaat en nationalisme in die partij een troebele verbintenis zijn aangegaan. Dit is een valide argument, dat Bleich echter niet consequent hanteert. Hetzelfde kan immers gezegd worden van Israël, het land dat bij Anet Bleich voornamelijk warme gevoelens opwekt, ondanks het feit dat dat land het principe ‘Eigen Volk Eerst’ als uitgangspunt  heeft gekozen en dit ook consequent als politieke doelstelling blijft nastreven, zulks ten koste van de oorspronkelijke bewoners die nu enige autochtone vreemdelingen ter wereld zijn. Toch weerhoudt dit journalisten en politici niet om warme banden met Israël te onderhouden. Ons land doet gewoon zaken met die nationalistische apartheidsstaat en werkt zelfs mee aan de doorvoer (via Schiphol) van Amerikaans wapentuig waar Israël vreemdelingen mee onder de duim houdt.

Wat Anet Bleich Vlaams Belang verwijt, is een lachertje vergeleken met wat voor Israël de gewoonste zaak van de wereld is. Dat land is een soort Vlaams Belang mét kernwapens, maar kennelijk is er ook nog zoiets als ‘fatsoenlijk’ nationalisme, extremisme, racisme, militarisme en kolonialisme. Voor Anet Bleich dus geen reden om te pleiten voor een cordon sanitaire rondom Israël, of zelfs maar een economische boycot . (SP-er Harry van Bommel is daar wel voorstander van. Dit is één van de redenen waarom ik op die partij stem.)

Journalisten, columnisten, commentatoren en presentatoren praten en schrijven over Vlaams Belang op de politiek-correcte automatische piloot. Zodoende kunnen velen van hen nooit merken of die partij misschien geleidelijk van extreem- (onbehoorlijk tot misdadig) rechts via acceptabel-rechts wellicht ooit zelfs fatsoenlijk-rechts zou worden. Dat moment kan alleen dichterbij worden gebracht door te blíjven praten met iedere aanhanger en politieke leider die geen racistisch gedachtegoed koestert. Hoevelen dat er zijn, komt men niet te weten als men niet met die mensen (want dat zijn het, vergeet dat nooit!) praat. Uitsluiting, verkettering, verbanning en censuur zijn methoden waar de Volskrant inderdaad niet vies van is, maar die zó consequent hebben gefaald (en nog steeds falen) het dat wel opzet lijkt.

Na het benoemen van het ‘multiculturele drama’ en de opkomst van Pim Fortuyn was weldenkend en opiniemakend Nederland het er over eens dat er om te veel personen en zaken een cordon sanitaire was aangehouden. En nu komt Anet Bleich toch weer met een pleidooi voor deze heilloze en antidemocratische bejegening van mensen met wie zij grondig van mening verschilt, in plaats van met hen in discussie te gaan.

Bleich noemt het VB automatisch (want ‘iedereen’ doet het) een extreem-rechtse partij. Maar wat is dat eigenlijk? Zijn alle aanhangers en kiezers van VB dan extremisten? Een partij of groepering is volgens ‘extreem’ of ‘extremistisch’ als zij antidemocratische opvattingen en doelstellingen propageert. Doet Vlaams Belang dat nog steeds? Ik zou het niet weten, want ik krijg daar maar geen objectieve informatie over van mijn beide kwaliteitskranten. Ondertussen mogen wij niet vergeten dat ook alom gerespecteerd Israëlische leiders hun politieke carrière ooit als extremisten en zelfs als terroristen waren begonnen.

Bleich noemt Vlaams Belang een racistische partij. Ik geloof zeker dat VB racistische aanhangers en zelfs leiders heeft, maar geldt dat inderdaad voor allemaal? Ik waag dat te betwijfelen, en als het wél; zoi is, dan moet er hoognodig met die mensen gepraat gaan worden. Het is soswieso niet goed om mensen collectief te stigmatiseren op grond van welk criterium dan ook, omdat men daarmee ook onschuldigen treft. VB maakt volgens mij echter geen onderscheid tussen mensen op grond van hun genen (wat Israël wél doet!) en zelfs niet (meer) op grond van hun etnische en/of culturele achtergrond. Voorzover ik weet, beoordeelt VB mensen wel op grond van hun bereidheid om zich de waarden, beginselen en doelstellingen van hun nieuwe land zodanig eigen te maken dat zij deel kunnen nemen aan het maatschappelijke leven. Wat is daar eigenlijk zo vreselijk verkeerd aan dat éénvijfde tot éénderde van het Vlaamse electoraat op grond van die wens collectief racistisch en extremistisch mag worden genoemd?

Politieke correctheid is ook een vorm van extremisme, want het is antidemocratisch en vaak vijandig jegens groeperingen. Het gaat uit van een vijandbeeld en creëert vaak op agressieve wijze tegenstellingen tussen mensen.

‘Frattini wil integratie in de lidstaten bevorderen,’ stond gisteren (10/10) op de binnenlandpagina van NRC Handelsblad als kop boven een verslag van de bijeenkomst van experts en Europese burgemeesters in de voormalige Van Nelle-fabriek in Rotterdam. ‘Heeft de Europese moslimgemeenschap de moed om Europees te worden?’ vroeg de Italiaanse eurocommissaris Franco Frattini zich in zijn toespraak af. Dat klonk toch wel heel erg als een bijeenkomst van Vlaams Belang, vindt u ook niet?

‘Praten met vijanden is geen concessiepolitiek,’ zegt James Baker, voormalige minister van buitenlandse zaken van de V.S. (de Volkskrant, 11/10/2006) Waarom wel praten met een antidemocratisch land dat met atoomwapens dreigt, en niet met mensen die zich verzetten tegen de teloorgang van hun cultuur en beschaving?

Het wordt tijd dat columniste Anet Bleich haar woorden waar maakt en het belang van een ‘Nederlandse kernwaarde bij uitstek’ onderstreept. Zij moet laten zien dat de tijd van vrijblijvende praatjes voorbij is, en dat er echt gediscussieerd moet worden. Over alles en met iedereen.