Caspar Janssen vroeg afgelopen zaterdag (22/4) in zijn rubriek ‘Gesnapt’ aan Patrick Boin of hij het ‘type sportieve rijder’ was.
In kringen van autoverkopers en -journalisten geldt ‘sportief rijden’ als een aanbeveling. Je kent die teksten wel in autobladen en pagina’s: ‘Je kunt met dit karretje lekker gooien en smijten.’ ‘Je kunt deze straatracer als een kart de bocht om gooien.’ ‘Met onze sportieve rijstijl kwamen wij op een verbruik van 1 op 7’.
Wandelaars, fietsers, spelende en schoolgaande kinderen (en hun ouders!) en buurtbewoners kijken daar echter heel anders tegenaan. Voor hen is zogenaamd ‘sportief rijgedrag’ vooral gevaarlijk, hinderlijk, lawaaiig en asociaal.
‘Sportief rijgedrag’ onderscheidt zich namelijk van normaal rijgedrag door (te) hard optrekken, (te) hard rijden, (te) weinig afstand houden, (te) veel inhalen, (te) snel bochten nemen en (te) laat remmen. In de praktijk is ‘sportief rijgedrag’ dus niet te onderscheiden van agressief rijgedrag. En andersom. Het zou dus hard moeten worden aangepakt in plaats van gepropageerd door autobranche en -journalistiek.
De auto-industrie heeft vrijwel de volledige winst van de evolutie van auto- en motortechniek ten goede laten komen aan ‘sportiviteit’, in plaats van aan zuinigheid, besparing van fossiele brandstoffen, milieu-vriendelijkheid en maatschappelijk verantwoord rijgedrag.
Daarom verbruiken moderne auto’s nog steeds bijna evenveel schaarse brandstof als vroeger en maken zij ook nog steeds evenveel herrie als vroeger, al wordt het meeste lawaai nu veroorzaakt door de ‘sportieve’ banden en uitlaten. Tel uit je maatschappelijke en ecologische winst. Er is nog een lange weg te gaan..
De term ‘sportief’ als karakteristiek van ook heel gewone gezinsauto’s is pas goed in zwang gekomen nadat BOVAG/RAI een ‘Code voor het adverteren van voertuigeigenschappen’ had vastgesteld. (Let wel: níet voor de autojournalistiek!).
Het doel van deze code is: ‘de uitingen in advertenties af te stemmen op het overheidsbeleid gericht op verkeersveiligheid, milieu en energiebesparing. Het beleid van de afdeling Auto’s van de RAI is er niet alleen op gericht om zo veilig mogelijke voertuigen op de markt te brengen, maar evenzeer om een zo veilig, schoon en zuinig mogelijk gebruik na te streven.’
Leden van de afdeling Auto’s van de RAI zouden volgens deze Code in hun advertenties en andere reclame-uitingen geen nadruk mogen leggen op aspecten als snelheid, maximum acceleratie en maximum motorvermogen en daar geen normerende uitspraken aan verbinden. Zij zouden ook geen termen en/of afbeeldingen mogen gebruiken die agressief, milieu-onvriendelijk of verkeersonveilig rijgedrag kunnen oproepen.
In de praktijk houdt niemand zich aan die prachtige code. Auto’s worden steeds krachtiger en sneller en het sportieve autorijden is de norm, en niet langer de hinderlijke uitzondering. Dankzij het woord ‘sportief’ slaat men namelijk een paar vliegen in een klap. Het scheelt advertentieruimte, lijkt niet strijdig met de reclamecode en verwijst toch heel effectief naar snelheid, acceleratie en motorvermogen en een extreme rijstijl.
Het overmatig gebruik van het begrip ‘sportief’ is een tamelijk hypocriete manier om de reclamecode van de RAI te omzeilen of (nog erger) te láten omzeilen door autojournalisten.
In de ‘Streekkrant Amstelveen’ een plaatselijk advertentieblaadje stonden deze week advertenties van Seat (‘De Altea Racer, een auto met een sportief karakter, met 1,6 liter motor met 105 pk’) en Nissan (‘Jammer dat de school zo dichtbij is.’), en een test van de Seat Ibiza: ‘De auto is een hele slag sportiever en dynamischer geworden. .. De auto oogt sportiever. Voorde topmodellen staan o.a. de razendsnelle 1.8 ltr 20v motoren beschikbaar, terwijl voor de Cupra ook een 1.9 ltr TDi met 160 pk beschikbaar komt, de sterkste dieselmotor in zijn segment.. Daardoor rijden deze auto’s als de bekende scheermessen en voelen vooral sportieve bestuurders zich bijzonder plezierig in de Ibiza.
Het trieste (en ook wel navrante) is dat men eigenlijk alleen nog in woonomgevingen en op binnenwegen ‘sportief’ kan rijden, want op de snelwegen zijn er immers geen uitdagende bochten, kruispunten en stoplichten. Bovendien staat het verkeer er vaak vast en voor de rest zijn er snelheidscontroles, en daar hebben ‘sportieve rijders’ een bloedhekel aan. Zij willen immers lekker in hun sportieve autostoel kunnen ‘sporten’ zonder scheidsrechter. In woonwijken kunnen zij zich tenminste lekker uitleven. Zónder controle en ander gezeik.
Wij wonen hier in Amstelveen in een 30 km-zone, maar dat zou je niet zeggen als je naar de passerende auto’s kijkt. Tegenover ons huis is een echte ‘chicane’: twee haakse bochten vlak na elkaar . Sportieve automobilisten zijn er gek op. Vlak na die hoeken spelen kinderen op straat.. De gemeente, de politie en de plaatselijke volksvertegenwoordigers hebben geen belangstelling voor deze situatie, waarschijnlijk omdat iedereen boter op zijn hoofd heeft en/of omdat het aanpakken van dit asociale wangedrag stemmen kost.
En wat vinden jullie van die Nissan-reclame ‘Jammer dat de school zo dichtbij is’? Deze moedigt ouders dus niet alleen aan om hun kinderen zelfs voor dat korte stukkie met de auto naar school te brengen, maar om dat dus ‘lekker sportief’ te doen! Ons huis ligt aan zo’n ‘schoolrun’ en de schrik slaat je iedere keer om het hart, want veel andere kinderen gaan nog gewoon lopend of fietsend naar school, op hun vaak onhandige en speelse manier.
De Volkskrant zou meer aandacht moeten schenken aan de schaduwzijden van zogenaamd ‘sportief’ rijgedrag.
Robert VanWaning 
Niet alleen de Volkskrant, wat mij betreft de gehele media. Ik ben het er roerend mee eens dit maal. ‘Sportief rijden’ heeft met sport of sympathiek gedrag (wat de term impliceert) geen reet te maken.
@Robert,
Hier is op een doodsimpele manier een einde aan te maken:
De methode Blaauw: eerste keer: drie maanden ontzegging, tweede keer: een jaar ontzegging, derde keer: rijbewijs definitief kwijt.
Dat laatste klinkt hard, maar is logisch: wie na twee van zulke waarschuwingen ermee doorgaat om levens van anderen in de waagschaal te stellen, zal het blijven doen, en moet verbannen worden van de mogelijkheid daartoe.
Qabouter, de P.R. van de autolobby is minstens even slim als die van Schiphol. Dankzij de ruimhartige medewerking van de ‘onafhankelijke’ journalistiek slaagt die er in om het publiek te doen geloven dat de luchthaven een soort natuurpark is, compleet met bordercollies en zeldzame vogels en beschermde plantensoorten.
Dat autorijden op welke wijze dan ook ‘sportief’ is, is natuurlijk een gotspe van jewelste: een wandeling naar de dichtsbijzijnde bushalte is al sportiever. Toch zal je dit nooit in de krant lezen of op een publieke radiozender horen.
Onafhankelijke journalistiek is als een fata morgana: het lijkt een aantrekkelijke oase temidden van commercieel geweld en corruptie, maar zodra je van dichtbij kijkt, is er geen verschil meer met de woestenij eromheen..
Knap hoor Robert, alle reacties die niet in jouw straatje passen verwijderen, dat geeft al aan uit welk hout jij gesneden bent, kennelijk kan je niet tegen kritiek, je moest je wederom diep, heel diep, gaan schamen.
Sander, je zit alwéér te raaskallen. Ik heb namelijk (nog) niet één reactie verwijderd! Ik overweeg dat overigens wel, want sommige reacties zijn alleen maar schreeuwerige flauwekul en geen ‘bijdragen’ aan de discussie over de vele ongewenste maatschappelijke, verkeerstechnische, gezondheidkundige en ecologische consequenties van zogenaamd ‘sportief’ rijgedrag.