Schiphol: Zonder herrie, stank en roet was er ook geen wantrouwen.

Volgens Wim Derksen en Jan Nekkers is geluid niet het grootste probleem van Schiphol, maar wantrouwen. (VK, 11/4 jl)  En volgens mij is een drogredenering een verhaal dat bedrieglijk waar lijkt.

De luchtvaartsector is bedreven in verhullend taalgebruik. Dit versluiert alles wat een bedreiging kan vormen voor de winstcijfers. Denk maar aan luchtvaartsmog die ‘sluierbewolking’ wordt genoemd, en waakhonden die in de persberichten bordercollies heten. Zo gaat het rondom Schiphol dus helemaal niet om ‘de eeuwige strijd tussen economie en ecologie’ maar om de keuze tussen stilte of herrie, gezonde of ziekmakende lucht, bloemengeur of kerosinestank, vogelgezang of vliegtuiggeraas, plezier of ergernis, tevredenheid of teleurstelling, zijn of gaan, hebben of verlangen, leefbaarheid of het gemis daarvan en dus tussen geestelijk welzijn of materiële welvaart.

Zonder al die herrie, roetaanslag en stank was er ook geen wantrouwen, dus laten de heren de zaken niet omdraaien. Daar worden zij misschien wel voor betaald, maar dan moeten zij zich in hun keuze tussen geweten of geld maar eens laten leiden door hen wier wensen telkens door het geraas van vliegtuigmotoren en van belangenbehartigers worden overstemd.

3 gedachten over “Schiphol: Zonder herrie, stank en roet was er ook geen wantrouwen.

  1. Albert, ik citeer wat onder het artikel staat: "Prof.dr. Wim Derksen en drs. Jan Nekkers waren voorzitter resp. secretaris van de commissie die toezicht hield op de evaluatie van het Schipholbeleid."

  2. Nog vaag, vind ik. Was dat een regeringscommissie? Allerlei belangen spelen een rol bij Schiphol. Ik zal eens in de krant kijken.

Plaats een reactie