In de aanloop tot de aanval op Irak schreef ik aan een paar redactieleden en verslaggevers van o.a. de Volkskrant dat ik om een aantal redenen tégen die oorlog was. Nu Iran het doelwit lijkt te worden van een volgend doldriest avontuur en de Volkskrant al volop bezig is om de geesten van haar lezers daartoe rijp te maken, wil ik graag ook dit keer tijdig laten weten dat ik mij voeg bij degenen die over drie jaar door Arie Elshout en Olaf Tempelman zullen worden beschimpt omdat zij gelijk hadden.
De Volkskrant besteedt de laatste tijd veel aandacht aan allerlei kwalijke aspecten van Iran. Dit is, gelet op beleid, daden en uitingen van het Iraanse regime volkomen terecht. Minder begrip en waardering heb ik echter voor het consequent demoniseren van dit land teneinde de lezers gaandeweg rijp te maken voor ingrijpende sancties tegen dit land en wellicht zelfs een ‘preventieve aanval’ door Israël en/of V.S.
Arie Elshout schreef vanochtend (3/4) in zijn column dat niemand (en de Irakezen zeker niet) beter wordt van een erkenning dat de aanval op Irak een enorme blunder met voornamelijk ernstige gevolgen is geweest. Het niet toegeven van fouten maakt het echter gemakkelijker om ze een volgende keer wéér te maken. Bijvoorbeeld met betrekking tot Iran..
Ik behoor liever ook dit keer tot degenen die aandringen op bezinning, overleg en afweging van alle alternatieven voordat men dingen gaat nalaten die men beter had kunnen doen. Of, zoals de Amerikaanse Generaal Zinni voorafgaand aan de aanval zei in zijn (vergeefse) advies: ‘Consult, consult, consult.’
In de discussie over ‘Israël, wat nu?’, zondagmiddag jl. in De Rode Hoed, viel mij op dat ‘a sense of urgency’ geheel leek te ontbreken. Op geen enkel moment kwam ter sprake dat dit ‘conflict’ (een eufemisme dat het krachtsverschil tussen beide partijen moet verbloemen) natuurlijk niet alleen van belang is voor de volken van Israël en Palestina, maar voor de gehele wereld. De Israëlische onderdrukking en bezetting van de Palestijnen en hun grondgebied, werkt als een krachtige katalysator in een groot aantal risicovolle processen en ontwikkelingen in de wereld. Behalve de verdergaande radicalisering van Iran en onttrekking van het Iraanse atoomprogramma aan controle, noem ik:
– de aanval op en dreigende burgeroorlog in Irak;
– radicalisering, fundamentalisering en staatsverlating van moslims in alle westerse landen;
– legitimatie en motivatie van internationaal terrorisme;
– toekomstige selectieve beschikbaarheid van fossiele energie;
– verwijdering tussen China/India en V.S. door noodzaak om partij te kiezen en strijd om olie;
– verscherping van politieke loyaliteiten en tegenstellingen in westerse democratieën;
– voortgaande destabilisering van het meest explosieve en voor de wereld-economie belangrijkste deel van de wereld.
De problemen met Iran vormen dus slechts één van de vele uitzaaiingen van de Arabisch-Isräëlische conflict.
Hoe veel terechte kritiek men ook heeft op Iran, demoniseren is een contraproductieve manier gebleken om die te uiten.
Misschien kan onderstaand artikel uit The Washington Post de redactie van de Volkskrant en anderen behoeden voor de noodzaak om over een paar jaar weer te moeten toegeven dat zij wederom te weinig oog had gehad voor ‘the counter-intuitive behaviour of complex social systems‘.
Attacking Iran May Trigger Terrorism.
“[…] Both sides have increased their activities against the other. The Bush administration is spending $75 million to step up pressure on the Iranian government, including funding non-governmental organizations and alternative media broadcasts. Iran’s parliament then approved $13.6 million to counter what it calls “plots and acts of meddling” by the United States.[..]
Because Iran’s nuclear facilities are scattered around the country, some military specialists doubt a strike could effectively end the program and would require hundreds of strikes beforehand to disable Iran’s vast air defenses. They say airstrikes would most likely inflame the Muslim world, alienate reformers within Iran and could serve to unite Hezbollah and al-Qaeda, which have only limited contact currently.[..]
Iran “certainly wants to remind governments that they can create a lot of difficulty if strikes were to occur,” said a senior European counterterrorism official interviewed recently. “That they might react with all means, Hezbollah inside Lebanon and outside Lebanon, this is certain. Al-Qaeda could become a tactical alliance.”
Bron: The Washington Post, 1 april 2006.
Soms lijkt het echter wel of het creëren van tegenstellingen het werkelijke doel is van de Ameriaans-Israëlische manier om hun zaakjes te regelen: Divide et impera. (Oftwel: In troebel water is het goed vissen.) Als dat zo is, dan zijn zij lekker bezig, maar succes is niettemin niet verzekerd.
Robert VanWaning 
Demoniseren is letterlijk een uitvloeisel van christelijk fundamentalisme. Het martelen van gevangenen is een gevolg van de retoriek van Bush. Hij spreekt voortdurend van de as van het kwaad en moslims als terroristen. Bush ziet de staatsterreur van Israël gewoonweg niet. Als zijn militairen dan krijgsgevangenen maken dan leven zij zich uit op deze moslims geheel in de geest van het gedachtegoed van Bush.
Moslims kunnen er ook wat van, maar zij hebben niet de macht van Amerika. Zij zijn geen wereldpolitie.
Weg met de religies.
Uit: De Israel Lobby, London Review of Books, 23-3-2006 van Mearsheimer en Walt (Amerikaanse professoren. Het zeer uitgebreide artikel staat te lezen op de blog van Foppe Dykstra over de PNAC. Daarin wordt goed weergegeven, hoe de onvoorstelbaar grote Israelische invloed middels de joodse populatie in de VS werkt.
Journalisten, die daar nog steeds aan voorbijgaan en doen of hun neus bloedt, of die net als de Aipac de tactiek hanteren om mensen te beschuldigen vsn antisemitisme, als ze op de gestelde feiten wijzen, zijn geen knip voor hun neus waard:
"Equally worrying, the Lobbys campaign for regime change in Iran and Syria could lead the US to attack those countries, with potentially disastrous effects. We dont need another Iraq. At a minimum, the Lobbys hostility towards Syria and Iran makes it almost impossible for Washington to enlist them in the struggle against al-Qaida and the Iraqi insurgency, where their help is badly needed".
Een aanval op Iran zou dus een hele negatieve invloed kunnen hebben op de strijd van de USA tegen het terrorisme. Als de USA daar toch toe overgaat, zal duidelijk zijn, welke belangen worden gediend, die van Israel of de USA.
Discrimination is the root of all evil and demonization.
Albert en V.d.Gulik, men moet alleen niet de val trappen dat men Israël gaat demoniseren. Zelfs wie zijn twijfels heeft over onstaanswijze van dat land, moet niet op grond daarvan alsnog zijn bestaansgrond betwisten. Alleen wie Israël erkent, mag en kan eisen stellen aan zijn beleid en aan de wijze waarop het zijn burgers (állemaal, dus), zijn buren en zijn gevangenen, bezetten en onderdrukten behandelt.
Israël mag (moet, zelfs) worden beschouwd als een land van gewone mensen, dat zich dus net als ieder ander beschaafd land moet houden aan afspraken, regels, conventies, wetten en verdragen. Het feit dat Israël al jarenlang straffeloos en zelfs ongehinderd een ander volk mag discrimineren en onderdrukken en hun grondgebied mag bezetten, duidt erop dat dit land wordt beschouwd als een bijzonder land met bijzondere mensen voor wie bijzondere regels zouden mogen gelden. Niet, dus. Discrimination is the root of all evil and demonization.
"Demonization is the characterization
of individuals, groups, or political bodies as evil or subhuman," zegt Wikipedia.
re Van Waning
Ja maar ik heb het hier toch niet over het bestaansrecht van Israel. Het gaat over de invloed van Israel in de USA.
In The Washington Post staat heeft inmiddels een comentaar op het door V.d.Gulik genoemde essay van Walt en Mearsheimer: %3Cbr%20/%3Ehttp://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/04/02/AR2006040201039.html By Michael Powell, Washington Post Staff Writer, Monday, April 3, 2006; Page A03. Hij schrijft onder meer:
"The professors, in fact, cast blame widely. They pointed at the powerful lobbying group American Israel Public Affairs Committee and at neocon intellectuals, the editorial pages of the New York Times and think tanks such as the American Enterprise Institute and the Brookings Institution, which they say all reveal a pro-Israel slant.
And they are not without academic support. Juan Cole, a professor of Middle Eastern studies at the University of Michigan, suggests the authors make commonplace points — that U.S. Middle East policy is driven disproportionately by those who favor Israel, and that this lobby resorts to all manner of vile accusations to discredit opponents.
Walt and Mearsheimer, leaders in what is known as the "realist" school of foreign policy and stringent critics of the war in Iraq, embarked on their study in 2002 in the aftermath of the terrorist attacks, as the drums beat loudly for an invasion of Iraq. They described a constellation of Christian evangelicals and neocon intellectuals, including then-Defense Department officials Paul Wolfowitz and Douglas J. Feith, who strongly supported Israel and advocated an aggressive expansion of U.S. power in the Middle East.
The professors say Israel’s American allies have skewed the national interest, inflamed Islamic opinion and endangered U.S. policy around the world. Foreign policy elites, they write, believe U.S. support for Israel’s "repression in the occupied territories is morally obtuse and a handicap in the war on terrorism."
Nor, they say, is there much evidence the war in Iraq was about oil. "Instead the war was motivated," they wrote, "by a desire to make Israel more secure.
The authors draw a distinction among Jewish groups, which often have supported the Iraq war, and American Jews, who have opposed the war in greater proportion than most Americans.
Their critique has drawn applause from some liberal Jewish critics. But left-wing Jewish intellectual Noam Chomsky — a professor at the Massachusetts Institute of Technology — wrote that the professors took a naive view of U.S. foreign policy. Although he applauded their courage in standing up to "anticipated hysterical reaction," Chomsky wrote that throughout the 20th century a broad swath of the political intellectual class has favored a muscular and illegal exercise of imperial power, in the Middle East and worldwide.
"Has it been a failure for U.S. grand strategy based on control of . . . middle eastern oil and the immense wealth from this unparalleled material prize? Hardly," Chomsky wrote.
University of Maryland professor Shibley Telhami is a fellow at the Brookings Institution and describes the professors as "incredibly bold" at stirring policy and theoretical debates. But, although Telhami is a critic of the war, he does not believe Jewish neocons and their Christian supporters forced the United States into the war."There’s no doubt that neocons long wanted a war," Telhami said. "But in the end it was the decision of a president who was super-empowered after 9/11 and who could have ignored them."
En zo komt alles uiteindelijk neer op wat en wie je wilt geloven..
re Van Waning
Als ik op de link klik, kom ik niet op de site, waarop het artikel staat.
Het korte commentaar in de Washington Post, dat ik in je bijdrage kan lezen, is van nul komma nul niveau. Chomsky is altijd dwars. Als iemand a zegt, zegt hij b en omgekeerd. En die president is juist a puppet on a string, zoals blijkt uit het zeer uitgebreide artikel van de professoren. Daarbij kan zelfs als reele mogelijkheid worden gezien, dat hij zelf bij 11/9 betrokken was. En er wordt helemaal niet ingegaan op de grote verbanden gedurende vele jaren, zoals die uit het artikel van de professoren blijken.
Elders heb ik al een vrij uitgebreid commentaar geleze van een pro jew, waarin dat allemaal zo ongeveer werd bevestigd, maar e.e.a. alleen wat werd gebagatelliseerd. Blijkbaar oordeelde die, dat het niet langer mogelijk was met trucjes als het beschuldigen van personen van antisemitisme en het niet ingaan op feiten de waarheid aan het zicht te onttrekken. Ook in dit geval van de joodse lobby geldt blijkbaar, al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.
En inderdaad is het maar net wie je gelooft. Er zijn mensen die geloven in sprookjes en er zijn er die dat niet doen.
Hieronder een stukje tekst uit White man’s burden van de joods-Israelische schrijver Shavit in Haaretz (april, 2003).
"In the course of the past year, a new belief has emerged in the town: the belief in war against Iraq. That ardent faith was disseminated by a small group of 25 or 30 neoconservatives, almost all of them Jewish, almost all of them intellectuals (a partial list: Richard Perle, Paul Wolfowitz, Douglas Feith, William Kristol, Eliot Abrams, Charles Krauthammer), people who are mutual friends and cultivate one another and are convinced that political ideas are a major driving force of history".
Die groep riep daarbij op om Irak aan te vallen.
re Waning
Even gegoogeld en nu komt de aap weer uit de joden mouw. Hij is jood:
The Part-Jewish Question: Double the Pleasure or Twice the Pain?
Of ‘Semi-Semites’ and Those Who Fear Them
Suddenly Jewish: Jews Raised as Gentiles Discover Their Jewish Roots
By Barbara Kessel
Brandeis University, 127 pages, $19.95.
By CHRISTOPHER HITCHENS
According to the laws of Moses, the Law of Return, Israel’s civil code and the Nuremburg Laws, I am a Jew.
Hopelijk werkt deze link nu wel:http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/04/02/AR2006040201039.html By Michael Powell, Washington Post Staff Writer, Monday, April 3, 2006; Page A03.
V.d.Gulik, of een politicus of publicist Joods is, is voor mij alleen relevant als die achtergrond een essentiële rol lijkt of blijkt te spelen in zijn politieke of journalistieke activiteiten en uitingen zonder dat die rol transparant is en zodoende mede ter discussie wordt gesteld. Aan die transparantie ontbreekt het helaas in veel gevallen, en mede daardoor is de invloed van zo’n achtergrond inderdaad vaak onevenredig groot.
Voor de rest maakt iemands etnoculturele achtergrond mij geen biet uit, want die speelt wat mij betreft geen essentiële rol in het politieke discours in een seculiere, verlichte, beschaafde en democratische rechtsstaat en evenmin in de onafhankelijke journalistiek.
Link werkt nu wel. Zal later kijken, of er nog iets extra’s in staat.
Je zegt:
"Voor de rest maakt iemands etnoculturele achtergrond mij geen biet uit, want die speelt wat mij betreft geen essentiële rol in het politieke discours in een seculiere, verlichte, beschaafde en democratische rechtsstaat en evenmin in de onafhankelijke journalistiek."
Hier ben ik het mee eens, maar daar zit h’m nou net de kneep, zoals overduidelijk blijkt uit dat artikel. Dat ontbreekt allemaal in sterke mate bij joden. Niet alleen daar trouwens, maar vooral daar speelt dat door de enorme impact van Israel.
Demoniseren is een contraproductieve manier van bekritiseren, V.d. Gulik, dus probeer je steeds te beperken tot het inhoudelijk bekritiseren van feitelijke gedragingen en uitingen.
re Waning
Ja maar dat doe ik juist. Ik ben er juist tegen, dat alles met de mantel der liefde in de beerput blijft. Ik ben voor onbevangen oordelen op basis van goede informatie. Dat is meer dan hoognodig na decennia van manipulatie.
En dan is er ook steeds de kans dat je zélf wordt gedemoniseerd, ofwel omdat men je verkeerd begrijpt ofwel omdat men je verkeerd WIL begrijpen. Dat demoniseren dient dan als verhullend rookgordijn, een afleidingsmanoeuvre.
Re Robert van Waning
Dershowitz, die in het artikel in de Washington Post commentaar geeft, is zelf een jood. En hij bevestigt met zijn commentaar de schandalige intimidatie door de joden in de USA en bevestigt daarmee eens te meer de inhoud van het artikel van de professoren. Ook andere critici geven blijk van hun gebruikelijke schandalige retoriek met de verwijzing naar antisemitisme:
"Academic critics, newspaper editorial pages and conservative bloggers have accused the professors of distorting history and trucking in anti-Semitic stereotypes. Harvard Law professor Alan M. Dershowitz says the professors "destroyed their professional reputations.""
En niemand, die ingaat op de inhoud. Blijkbaar kunnen ze die niet weerleggen. Het getuigt allemaal niet van een gezonde academische inborst. Als het gaat om joden, is blijkbaar zo ongeveer alles geoorloofd.
Gelukkig staat in het artikel ook het volgende:
"And they are not without academic support. Juan Cole, a professor of Middle Eastern studies at the University of Michigan, suggests the authors make commonplace points — that U.S. Middle East policy is driven disproportionately by those who favor Israel, and that this lobby resorts to all manner of vile accusations to discredit opponents.
"There’s nothing intellectually wrong with arguing that U.S. policy in the Middle East is dislodged from its natural moorings by the power of a domestic constituency," Cole said. "But most people are timid — they don’t want to be smeared and risk having their lives ruined."
En Chomsky ook een jood zegt:
"Chomsky wrote that throughout the 20th century a broad swath of the political intellectual class has favored a muscular and illegal exercise of imperial power, in the Middle East and worldwide."
Daar lijkt hij mee te willen aangeven, dat wat in de 20e eeuw gebeurde ook nu maar goed gevonden moet worden. Een vreemd soort rechtvaardiging. Opinies veranderen nu eenmaal. Bovendien is het maar de vraag, of die intellectuelen in de 20 e eeuw die opinie hadden als het gaat om de verhoudingen tussen de islamitische wereld en de westerse wereld met daarbij de positie van Israel. Het zou weleens zo kunnen zijn, dat die mening dan wel bij de joodse intellectuelen werd aangetroffen, maar daarbuiten niet echt werd gesteund. Zo gaf de joodse schrijver De Winter kortgeleden in een artikel in de Volkskrant aan, dat men in Berkeley, dat toch een intellectueel centrum is, alom overtuigd is van de perfiditeit van de samenzwering van joodse neocons en rechtse chrtistenen.
En in het artikel komt ook professor Shibley Telhami aan het woord. Hij is professor op een Anwar Sadat instituut, ook niet bepaald een onafhankelijk type.
Hij stelt:
"There’s no doubt that neocons long wanted a war," Telhami said. "But in the end it was the decision of a president who was super-empowered after 9/11 and who could have ignored them."
Uit het artikel van Walt en Mearsheimer blijkt nu juist, dat de president gevangen zit in het web van de joden. Zijn opmerking is dan ook niet meer dan een dooddoener.
re Waning
Op de NRC site staat een kritiek op het paper van Mearsheimer en Walt. Die staat hieronder met daaronder mijn reactie daarop
"Onbeholpen, geschift en anti-semitisch
Onbeholpen en geschift als academisch werk, oordeelt Eliot A. Cohen, hoogleraar aan de Johns Hopkins Universitys School of Advanced International Studies in Washington, over het artikel The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy van John Mearsheimer and Stephen Walt. Het stuk, een uiteenzetting over de macht van de pro-Israël-lobby in de VS, verscheen op een website van Harvard en in de London Review of Books (en gisteren op dit weblog). Het betoog deugt dus niet, aldus Cohen in zijn reactie op de opiniepagina van The Washington Post. En dan komt de onvermijdelijke vraag: ,,Maar is het ook anti-semitisch?’ Hij vervolgt: ,,If by anti-Semitism one means obsessive and irrationally hostile beliefs about Jews; if one accuses them of disloyalty, subversion or treachery, of having occult powers and of participating in secret combinations that manipulate institutions and governments; if one systematically selects everything unfair, ugly or wrong about Jews as individuals or a group and equally systematically suppresses any exculpatory information why, yes, this paper is anti-Semitic.’ Het is de moeite waard beide stukken te lezen."
mr.drs. J.J. v.d. Gulik zegt:
donderdag 6 april 2006, 10:25 uur
Cohen is niet bepaald een onafhankelijke bron zou ik zeggen. En hij gaat nauwelijks inhoudelijk in op het uitgebreide paper van Mearsheimer en Walt. Als het echt onbeholpen en geschift zou zijn, zoals hij beweert, dan zou hij de inhoud gemakkelijk onderuit kunnen halen en zou hij dat ter staving van zijn stellingname als academicus ook wel doen.
Door nauwelijks in te gaan op de inhoud van het paper bevestigt Cohen dan ook de kracht van de argumenten van Walt en Mearsheimer. Die kracht wordt tevens bevestigd, doordat de Israel Lobby critici, waarvan ze de kritiek niet kunnen weerleggen, al heel snel het stempeltje antisemiet opplakt. Bij gebrek aan argumenten om de gestelde feiten te ondergraven wordt de boodschapper dan maar zwart gemaakt. De reactie van Cohen voldoet in ruime mate aan dat criterium.
Joden zijn er uniek in om hun etnische achtergrond stelselmatig als wapen in te zetten in de politieke discussies. Geen andere etnische groep verwijt critici zo stelselmatig uit racistische motieven met kritiek te komen en niet op zakelijke gronden. Dat is even absurd, als dat bij kritiek op bijvoorbeeld Chinezen de klacht van de Chinezen steeds zou zijn, dat de criticus een hekel heeft aan het gele ras en daarom met zijn kritiek komt.
De joden kunnen met deze laaghartige tactiek tot nu toe wegkomen vanwege de gevoeligheid van joodse themas door de holocaust en door de kracht van de joodse lobby.
Het zou een goede zaak zijn, als er door dat misbruik van de holocaust een streep zou worden gehaald en dat de joodse invloed wordt teruggebracht tot normale verhoudingen. Zo zou onder meer de Aipac verboden moeten worden. Het is geen normale zaak, dat een ander land in de USA op belangrijke terreinen een belangrijks stem in het kapittel heeft. Geen zichzelf respecterende democratie kan daarmee akkoord gaan. Daarbij zijn tevens grote belangen van andere westerse landen in het geding.
V.d. Gulik, jouw visie is helder. Ik vind wel dat je soms erg hard doordraaft en -dramt, en daarbij afdwaalt van het topic dat ik met dit weblog aan de orde stelde: Het contraproductieve effect van het demoniseren, in dit geval van Iran.
Ik ben verbaasd over de grote invloed die religie, etniciteit, tribalisme, sektarisme en allerlei vormen van niet-discussieerbare metafysica en troebele ‘Eigen Volk Eerst’-sentimenten en -netwerken nog steeds blijken hebben op de politiek van seculiere, verlichte, ontwikkelde en beschaafde landen.
Ik had gehoopt dat wij die duistere tijden achter ons hadden gelaten en dat de wereld ‘a great big melting-pot of coffee-coloured people’ zou worden zónder etnische scheidslijnen. Want die geven altijd bonje.
Maar nu ga ik zelf off-topic. Stoppen daarmee.