Hoewel ik nooit een programma of show van Rudi Carrell heb gezien en dus niet behoor tot de grote kring van zijn trouwe bewonderaars, heb ik altijd respect gehad voor wat hij heeft bereikt. Nu Carrell door longkanker aan het eind van zijn leven is gekomen, is het jammer en ook onbegrijpelijk dat de Volkskrant hem geen leuker afscheidsverhaal heeft gegund. Het was waarschijnlijk de eerste en ook meteen definitief de laatste keer dat Carrell uitgebreid door Volkskrant Magazine werd geïnterviewd. Het werd niet bepaald een bewaar-exemplaar voor zijn fans..
Wat Eric Arends over Rudi Carrell schreef, had meer weg van een afrekening dan een hommage. Kennelijk wilde Arends (nu het nog kon) Carrell inpeperen dat hij zich vooral niets moest verbeelden. Het was duidelijk dat alleen de naderende dood van Carrell deze eervolle aandacht rechtvaardigde, en niet zijn leven of zijn werk. En zeker niet zijn humor, want die had Carrell volgens de Duitse collega-aasgieren van Eric Arends niet.
De vragen van Eric Arends waren uit het leven gegrepen.Of beter: Zij grepen het laatste leven uit de man die zo dom was geweest om de doodgraver van de Volkskrant een paar weken te vroeg in zijn huis te laten.
Hieronder de (enigszins door mij gechargeerde) vragen van Eric Arends aan Rudi Carrell:
“U besefte dat het uw laatste tv-optreden zou kunnen zijn?”
“Hoe voelt dat besef dat volgende maand niet meer leeft?”
“Laat het u écht helemaal koud dat het écht uw laatste tv-optreden was?”
(Terzijde: “Carrell kucht, maar niet krachtig genoeg om zijn longkanker te doen verdwijnen.”)
“U bent altijd een stevige roker geweest. Is uw ziekte niet gewoon uw eigen schuld?”
“Hoe lang wist u al dat u zichzelf het graf in rookte?”
“In Nederland besteedden de media nauwelijks aandacht aan uw laatste tv-optreden.”
“Volgens de Süddeutsche Zeitung had u geen gevoel voor humor.”
(Terzijde: “Boulevardbladen spraken schande van Carrells privéleven. Hij liet immers zijn doodzieke vrouw in de steek voor een jonge vrouwelijke collega, en nu is hij ‘godbetert’ getrouwd met een outsider van 36 jaar jonger!”)
“In Nederland zeggen ze: die Carrell is een oude snoeperd.”
“Uw opvattingen over vrouwen zijn wel erg ouderwets.”
“Is uw vrouw tevreden over wat u haar geboden heeft?”
“Vindt u stiekem niet dat zij ú meer geboden heeft dan u aan haar?”
“Op het werk stond u bekend als een harde.”
“Met collega’s had u altijd een haat-liefde verhouding.”
“Bent u bang voor de dood?””
(Terzijde: “De zoveelste hoestbui van Rudi Carrell barst los.”)
Ik begrijp nu opeens waarom dit artikel nú in Volkskrant Magazine moest. De redactie was kennelijk bang dat zij na de dood van Rudi Carrell alleen maar goeds over hem mochten schrijven, en daar had men bij de Volkskrant duidelijk geen trek in.
Gepubliceerd door robertvanwaning
"Mij gaat het vooral om de waardering van het vrije debat als vehikel van maatschappelijke vooruitgang." (Wouter Bos.)
"Een krant die kritische meningen onderdrukt, heeft geen bestaansrecht." (Van Thillo.).
Dit 'weblog' is voornamelijk een openbaar archief van mijn bijdragen aan het openbare publieke debat over lokale Amstelveense kwesties op Amstelveen.Blog van oud-journalist Johan Bos. De ervaring heeft mij namelijk geleerd dat reacties en bijdragen aan het publieke discussies op openbare (want voor iedereen toegankelijke) platforms willekeurig worden gecensureerd en zelfs volledig worden verwijderd als de inhoud de redacteur, de webbeheerder of dienstdoende (altijd anonieme) moderator onwelgevallig is, ook al was er geen enkele regel van wet, fatsoen of gebruiksvoorwaarden geschonden. Dit heb ik meegemaakt op Stand.nl, op het Weblog van de Volkskrant, (kijk ook hier en hier) op Amstelveen Dichtbij en ook op Amstelveen.blog (Zoek met naar #Censuur).
Wie bezwaar maakt tegen dit soort ongrondwettelijke inbreuken op de vrijheid van meningsuiting, kan zonder opgave van reden, zonder mogelijkheid van verweer of bezwaar en zonder opgave van strafduur voor onbepaalde tijd worden verbannen uit het reactie- en discussieforum. Ik ben op die manier voor korte of langere tijd en zelfs permanent verbannen geweest uit alle bovengenoemde fora waaraan ik heb deelgenomen aan de publieke discussies, zonder dat ik ooit anderen persoonlijk heb beledigd, bedreigd, belasterd of op andere manier regels had geschonden.
Mijn opvattingen en meningen bevallen de redacties etc. kennelijk niet altijd. Zij maken graag misbruik van hun macht en van de mogelijkheid om onwelgevallige opinies te onderdrukken en zelfs om'lastige burgers' uit te schakelen van deelname aan het openbare discussies.
Het 'publieke debat' geeft dan ook geen betrouwbare weergave van wat er onder burgers aan opvattingen en opinies leeft. In Nederland worden meningsuitingen niet gecensureerd door de overheid maar door redacties van journalistieke media.
Laster, smaad en grove persoonlijke beledigingen zijn in de sociale media inmiddels zó gebruikelijk, dat aangiften daartegen bijna niet meer door het Openbaar Ministerie worden vervolgd. Zolang zij echter op grond van het het Wetboek van Strafrecht strafbaar zijn, zou dit - zeker in flagrante gevallen waarin mensen werkelijk erdoor worden beschadigd - wel moeten gebeuren. Anders moeten die artikelen uit het WvS worden geschrapt.
In onderstaande discussies staan veel gevallen van laster of lasterlijke suggesties.
U vindt die door met te zoeken naar #Laster of #Suggestie.
Verwijderde reacties vindt door te zoeken naar 'XXX Verwijderd'
Sommige daarvan heb ik aangemerkt als '#Censuur'.
Alle berichten van robertvanwaning weergeven
Gepubliceerd
27 gedachten over “De Volkskrant rekent af met Rudi Carrell.”
Ik heb dat interview niet gelezen. Ik kan, met in herinnering de dood van mijn vader door asbestkanker enige maanden geleden, met mijn hand op mijn hart verklaren dat niemand had moeten proberen om hem in zijn laatste levensdagen zo te kwellen. Ze waren met geweld het huis uit gezet.
Als het klopt wat jij schrijft, dan is dat diep triest. Goedkoop scoren over de rug van een stervende.
Ik heb het interview eveneens niet gelezen (in het buitenland heb ik geen VK), maar in de Suddeutsche Zeitung stond al eerder dat Carrell uit zichzelf toegaf zijn gezondheid naar de verdommenis te hebben geholpen. Het lijkt mij voor VK dan makkelijk scoren als je hem vraagt of de ziekte zijn eigen schuld is.
De meningen over de kwaliteiten als entertainer van Carrell mogen in Nederland verdeeld zijn, maar wat staat is dat hij in Duitsland een hele grote tv-ster is. En dat neemt niemand hem weg. Ook de Volkskrant niet.
Gecondoleerd, Rob. Je zult je vader missen, maar ook merken dat hij op de meest onverwachte momenten weer opduikt in je gedachten.
Dieptriest, inderdaad, dat interview, maar helaas typerend voor de verziekte verhouding tussen journalistiek en ‘gewone mensen’, die kennelijk geen recht hebben op hun illusies.
Ja het zou fijn zijn en ook goed als de journalist in het algemeen wat liefdevoller zou zijn naar mensen toe. Met cynisme bereik je niemandal.
De foto’s waren ook geen pretje en dat kwam wel vaker voor zoals bij Youp van ’t Hek.
Goed dat je het even opschrijft!
Groeten van Annet
Hij leeft dus nog. Ik heb het verhaal niet gelezen, maar afgaande op de foto’s had ik de indruk dat hij dood was. Die indruk had ik een tijdje geleden ook bij foto’s van Van ’t Hek op en in het Magazine. Die fotograaf moet een vrolijk type zijn, kennelijk passend bij de interviewer.
Een jaar of wat terug heeft de Volkskrant in eigen krant verkondigd minder zuur en cynisch te willen worden. Dat lukt heel erg slecht. De enige plek waar er wat van te merken is, is in het katern het betoog. Bij de rest is het nog steeds dezelfde hoog-intellectuele zuurheid (Blokker e.d.) en arrogantie (Zeeman e.d.) als voorheen. Pieter Broertjes is zelf ook zo, of hij heeft totaal geen invloed op wat er om hem heen gebeurt. Thom Meens is vast een aimabel en eerbaar mens, maar die heeft helemaal niets in de melk te brokkelen.
Zo’n Eric Arends heeft natuurlijk de behoefte om niet Rudi Carrell maar zichzelf te profileren in het life-style magazine van de Volkskrant. Zijn eigen life-style (en die van de lezers?) is belangrijker dan wat Carrell voor de amusementsindustrie in Nederland en Duitsland heeft betekend. Die fotograaf is van het zelfde laken een pak. Hij heeft de afschuwelijkst denkbare foto’s van Carrell genomen. De style van de egotrippende journalistiek ten koste van een entertainer die op sterven na dood is.
Arends behoort tot een generatie die geen verantwoordelijkheidsgevoel schijnt te kennen. Dat blijkt.
Carrell krijgt nog een trap na ook vanwege zijn jonge echtgenote, die overigens geheel vrijwillig met haar Rudi in zee ging.
Het is niet zo gek dat Carrell blij is dat hij dood gaat. De Volkskrant heeft hem met het magazine een handje geholpen.
Goed dat je dit hebt aangekaart, Robert.
Rob, Newsman, Annet, Jacopone, Ruud en Albert: Dank voor jullie instemmende reacties. Rudi Carrell verdiende een warmer afscheid. Eric Arends heeft geen hart. Dat is in dit geval nog erger dan geen verantwoordingsgevoel hebben.
Ik heb het niet gelezen, maar een ding weet ik zeker, ik heb Rudi nog op mijn netvlies, met die mooie zeemeermin, met liedjes en grapjes, ik heb er vroeger zo van genoten en dat is wat voor mij telt, ik heb vroeger als klein meisje jarenlang ziek in bed gelegen en de radio en t.v haalde me uit de klauwen der versombering en daar ben ik ook Rudi heel, heel dankbaar om!
Ik ben geen fan van Rudi Carrell, maar ben dat ook niet van Paul de Leeuw of André van Duin. Maar dat Carrell verdiensten heeft gehad, staat buiten kijf. Die zeemeermin was Esther Ofarim. Dat onbewoonde eiland dat Carrell had laten aanleggen in de studio was voor mij als jongeling ook een vondst. Hij won met dat programma de Gouden (of Zilveren?) Roos in Montreux. Die moet Eric Arends nog zien te winnen.
Eric Arends heeft ook goeie dingen geschreven. Zoals op 19 mei 2003 toen hij in een artikel over de vooruitzichten van Irak nuchter vaststelde:
"Wat nation buiding zo moeilijk maakt, zeggen de kenners, is dat verschillende bevolkingsgroepen niet zomaar erkennen dat ze met elkaar in één staat zullen moeten samenleven. Bovendien vertrouwen ze er niet op dat de regering hun belangen zal behartigen. Bosnië is wat dat betreft een goed voorbeeld."
Arends schetst hier kortweg het onderschatte multiculturele dilemma: Men kan alle bevolkingsgroepen wel hun eigen cultuur en identiteit willen laten behouden en hun geen ‘Leitkultur’ willen opdringen, maar waar zijn sociale cohesie en maatschappelijke solidariteit dan nog op gebaseerd? Misschien is Nederland straks een even goed voorbeeld als Bosnië dat een land niet duurzaam zonder saamhorigheid kan functioneren.
Dus, voordat we Eric Arends helemaal gaan verketteren: Misschien heeft hij zich in zijn journalistieke overmoed dit keer gewoon vergaloppeerd.
Newsman, Chef Bogaerts schrijft over het mislukken van jouw aanbeveling:
"Nee hoor, er is geen maximum [aan het aantal aanbevelingen rvw]. Wel wordt gekeken naar het ip-adres vanwaar al eerdere aanbevelingen zijn gedaan. Als het toevallig zo is dat hij [Newsman, rvw] op een thuis- of bedrijfsnetwerk zit, deelt hij waarschijnlijk één ip-nummer met andere pc’s, en heeft het dus niet zoveel zin vanuit dezelfde omgeving te proberen een aanbeveling te doen.
Achja, de stijl was niet erg vriendelijk. Maar goed, als Rudi de vragen beledigend vond, kon hij de interviewer ook de deur wijzen. Carell is als persoon, in mijn beleving, hard en zakelijk genoeg om dat te doen. Hij heeft het interview uitgezeten. En hij had natuurlijk de Volkskrant ook het interview kunnen weigeren.
Ach ja, Qabouter, een hard interview, dat moet toch kunnen zolang het nog kan? Gezien de omstandigheden was die onvriendelijke stijl in mijn ogen even ongepast als onbegrijpelijk. Maar daarover veschillen wij van mening, dat is wel duidelijk.
@Robert: Ik heb het interview niet af-gelezen, omdat ik ten eerste Rudi niet zo interessant vind, maar ook omdat de stijl van het interview mij niet aanstond. Maar om nou een probleem te gaan maken van dit interview. Er is, mijns inziens, maar één iemand die in zijn recht staat om er een heisa over te maken en dat is Rudi zelf.
Feit blijft dat hij het interview heeft toegestaan. Ik neem aan dat ook voor het magazine dezelfde huisregels gelden als voor de krant, wat wil zeggen dat Rudi vóór publicatie het resultaat heeft mogen lezen en goedkeuren. Dus ik kan niet anders zeggen, dan dat Rudi hier zelf ook een hand in heeft gehad.
Ten eerste heeft hij, ondanks zijn gezondheid, toegestemd in het interview. Ten tweede heeft hij het interview uitgezeten en alle vragen beantwoord en tot slot heeft hij het transcript van het interview niet afgekeurd vóór publicatie. En zelfs dan heeft hij vooralsnog geen klacht ingediend over het stuk. Dus ik denk zelf dat Rudi Carrell het niets boeit.
Wat ik me dan afvraag is, waarom jij, iemand die Rudi Carrell niet echt kent en nooit zijn programma’s heeft gekeken, er een heisa over loopt te maken? Dat vind ik toch lijken op stennis schoppen, om het stennis schoppen.
Nou ja, Qabouter, wie maakt hier nu eigenlijk een probleem? Mag men opeens geen oordeel meer geven over een interview? Als je het schrijven van een blogje gelijkstelt met heisa maken en stennis schoppen, dan overschat je het blogwezen schromelijk. Trouwens, jouw commentaar op mijn blog is inmiddels al langer dan dat van mij op die lullige afrekening met Rudi Carrell. Dus wie schopt hier dus eigenlijk stennis over een reactie op een interview dat je niet hebt gelezen? Je mag van mij doorzeuren, maar je draagt inhoudelijk niet veel bij aan de discussie.
@Qabouter
Ik vind dat je wel enig respect mag betonen voor iemand die op sterven na dood is, wel voor de Duitsers heeft gewerkt, maar niet voor de nazi’s. Het is een kwestie van goed fatsoen, van normen en waarden, van medemenselijkheid. Nu heeft Carrell een trap na gekregen, bijna een trap het graf in. Ongeacht wat je van hem vindt, is dat niet beschaafd. Carrell is/was geen crimineel.
@Allen
Soms maakt zelfs Robert van Waning het te bont. Wel met scherp onder de gordel schieten op een journalist, niet de reactie van die journalist laten zien en al helemaal niet de reactie van Rudi Carrell zelf. Die was namelijk heel blij met het interview.
Voor wie zelf wil oordelen, lees verder.
Eerst de reactie van Eric Arends: Geachte heer Van Waning,
Wat een rare discussie bent u begonnen over het interview met Rudi Carrell in Volkskrant magazine. U noemt het vraaggesprek in uw weblog ‘een afrekening’ en mij persoonlijk ‘een doodgraver’. Op zichzelf is dat natuurlijk geen probleem, maar ter onderbouwing van uw stelling, gebruikt u ‘enigszins door mij gechargeerde vragen van Eric Arends’.
Ja zeg, zo kan ik het ook: eerst de kwestie totaal uit haar verband rukken, om er vervolgens vol verbijstering tegenaan te trappen.
Dat moet u toch beter kunnen. Waarom heeft u er niet gewoon een link naar het betreffende interview bij geplaatst? Dan had u meteen kunnen voorkomen dat de sympathiserende reacties op uw stelling beginnen met ‘ik heb het interview niet gelezen’ – wat eerlijk gezegd niet zo’n sterke binnenkomer is.
Omdat u zich wel heel erg over het interview opwindt, stuur ik u hierbij maar even de reactie die Rudi Carrell na afloop van het gesprek mailde. Hopelijk stelt het u een beetje gerust.
En dan nu Rudi Carrell zelf,
Hallo Eric,
nog nooit in mijn lange leven met de kranten heb ik zo weinig korrekties moeten maken als deze keer. Stuur je mij 5 exemplaren van het Magazijn (of hoe het anders heet).
Hartelijk bedankt en nog veel succes in je verdere karriere!
Rudi
Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten.
Soms maakt ook de Ombudsman een uitglijer. Thom Meens suggereert hier dat ik een reactie van Eric Arends niet heb willen plaatsen. Dat is kwaadaardige nonsens.
Zojuist (dinsdagochtend 11 uur) las ik mijn e-mail van sinds vrijdagavond. Wij hebben namelijk twee heerlijke dagen in Edam doorgebacht. Hotel Fortuna is erg gezellig en ligt op een unieke plek. Onze kamer keek uit op een oude scheepswerf. We werden maandagochtend gewekt door ruzieënde ganzen en zwanen. Fortuna heeft een goede keuken, net als het Damhotel Edam, waar wij gisteravond hebben gegeten. Een paar weken geleden aten en sliepen wij in hotel De Posthoorn in Monnickendam. Ook een aanrader. Vanochtend kwam de huishoudelijke hulp, en die help ik dan weer. Vandaar dat ik pas om 11 uur mijn PC startte en mij e-mail bekeek.
En wat schrijft Thom Meens: "Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten."
Wélke feiten, Thom? Is Rudi Carrell bij nader inzien níet stervende of was het welbeschouwd toch een inlevend en begripvol gesprek dat Eric Arends met hem had? Of is het een feit dat kritiek van lezers per definitie omgepast is?
Zo gaan journalisten om met kritische burgers: Vals beschuldigen, verketteren en het liefst levend verbranden. In de Sovjet-Unie werden dissidenten krankzinig verklaard. In Nederland gaat het wat beschaafder toe, dus noemt men ze hier ‘raar’, ‘querulant’ of ‘zeurpiet’. Het effect is hetzelfde: de kritische burger wordt effectief buiten spel gezet.
Waarom reageerde Eric Arends trouwens niet rechtstreeks op dit weblog? Die is toch voor de hoogstnoodzakelijke interactie tussne journalistiek en burgerij? Arends wilde kennelijk ook niet rechtstreeks naar mij per e-mail reageren. Net als veel andere journalisten vermijdt hij rechtstreeks contact met burgers als de pest.
Voordat ik dit vooringenomen bericht van Ombudsman Thom Meens had gelezen, had ik al gereageerd op de indirecte e-mail van Eric Arends:
Van: Robert van Waning
Verzonden: dinsdag 28 maart 2006 11:43
Aan: ‘VK Ombudsman’
Onderwerp: Raar hè, kritiek? (RE: "De Volkskrant rekent af met Rudi Carrell.")
Dag Eric Arends,
Hartelijk dank voor uw reactie.
Raar hè, die kritiek? Veel journalisten willen en kunnen maar niet wennen aan de tegenspraak die hen nu dankzij internet, e-mail en weblog bereikt. Vroeger verdween kritisch commentaar van lezers en andere burgers nog gewoon in de prullenbak van de brievenredactie, maar die ooit effectieve filter wordt nu aan alle kanten gepasseerd. Ook journalisten krijgen dus nu, net als politici, bestuurders en ‘gewone mensen’, kritiek op hun werk en op hun opvattingen en uitlatingen. Het ís toch wat!
Wat maakt die discussie volgens u ‘raar’? De kritische toon of het parafraseren van uw vragen? Wat dit laatste betreft: Parafraseren mag, zolang men de essentie geen geweld aandoet. Dat heb ik volgens mij ook niet gedaan. Uw herhaalde opmerkingen over het hoesten van Carrell verwezen impliciet naar zijn longkanker. Die verwijzing heb ik bijvoorbeeld ontdaan van zijn verhulling. Ik wilde de aard van het interview aan de kaak stellen, en niet de exacte formulering. Het feit dat u kunt schrijven, betekent niet dat u voldoende rekening houdt met gevoelens van mensen.
Het feit dat Rudi Carrell gelukkig is met dit interview, vind ik fijn voor hem en prettig voor u, maar het betekent niet automatisch dat lezers dat maar beter ook kunnen zijn, op het gevaar ‘raar’ te worden gevonden. Zelfs als niet-fan deed dit verslag mij pijn. Ik kan mij niet voorstellen dat zijn vrienden en bewonderaars er blij mee waren. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar in een tijd waarin de ‘noodzaak van kwetsen’ volop in discussie staat, vind ik mijn weblog begrijpelijk, gerechtvaardigd en volledig oirbaar. Kritiek moet kunnen. Of niet, soms?
Omdat ik als B-blogger niet goed en welgevallig genoeg ben om door de redactie uitverkoren te zijn voor de voorpagina, krijgen de door mij aangezwengelde zaken weinig aandacht en dus ook weinig reacties. Er wordt tot mijn teleurstelling überhaupt weinig echt gediscussieerd op het weblog van de Volkskrant. Ik had daar meer van verwacht. Hoe dan ook, ik heb met mijn kritiek op uw interview niet bepaald een ‘discussie aangezwengeld’. De paar mensen die wél reageerden, waren het met mij eens.
Wij verschillen dus gewoon van mening. Daar is niets raars aan.
Trouwens: Mensen die niet beroepsmatig schrijven, doen dit niet altijd louter als ‘tijdverdrijf’. Hun motivatie ligt vaak dieper en is vaak ook sterker dan die van de gemiddelde broodschrijver. Te weinig mensen kunnen of willen werk maken van hun burgerschap. Ik heb op mijn 62-ste bewust ervoor gekozen om dit ‘werk’ te gaan doen. Er worden in onze maatschappij te veel dingen gezegd en geschreven die onvoldoende worden weersproken. Wen er maar aan.
Waarom reageerde u niet gewoon op mijn weblog? Daar is-ie tenslottte voor.
Vriendelijke groet,
Robert van Waning (63 jaar, dus ook bijna dood; misschien vandaar)
Amstelveen
Het is ook uiterst merkwaardig dat de Ombudsman van de Volkskrant hier spontaan een lezer aanvalt (en een journalist in bescherming neemt) omdat de lezer iets niet zou hebben gepubliceerd. Een novum. Wellicht interessant voor een apart blogje.
Wat is eigenlijk de functie van de Ombudsman? Hoe luidt zijn functie-omschrijving?
Thom Meens schreef zijn bijdrage niet op persoonlijke titel. Hij schrijft immers: "Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten."
Big Brother leest mee: Zojuist ontving ik de volgende advertentie-mailing van de Volkskrant:
___________________________________________________
advertentie
Geachte heer Van Waning,
U denkt er waarschijnlijk niet graag over
na, maar de gemiddelde uitvaart kost al gauw 4.500,-. Misschien heeft u al iets geregeld, maar is dat wel voldoende? Bij FBTO bent u voordelig (bij)verzekerd tegen de kosten van uw uitvaart.
Bekijk met eigen ogen hoe voordelig de FBTO Uitvaartverzekering is.
Klik hier om uw premie te berekenen en
om direct uw polis af te sluiten.
Met vriendelijke groet,
Paul Koopman
Manager Marketing
________________________________________________
@Robert van Waning
Gelukkig maar, ik heb de schijn tegen.
Het viel me ook al erg van u tegen. Ik geloof u op uw woord dat u een aantal dagen afwezig was en neem de suggestie terug dat u de reactie misschien niet wilde publiceren.
Wat uw andere vraag betreft: Ik probeer naar eer en geweten te beoordelen hoe de krant handelt, althans de redactie. Uw nogal ongezouten kritiek op Eric Arends is wat mij betreft onterecht, u verwijt hem dingen die niet waar zijn.
Ten slotte: als die advertentie geen grap is, hoor ik dat graag. Dat is namelijk ongehoord, ik kan me niet voorstellen dat de marketing-afdeling zoiets doet.
Kan een journalist niet zelf reageren op ‘ongezouten kritiek’, het liefst via het weblog dat daar immers voor bedoeld is? Is het de taak van de Ombudsman om journalisten te verdedigen? En is het de taak om lezers aan te vallen??!!
Wat betreft die advertentie van FBTO Uitvaartverzekering: Dat is geen grap, althans niet van mij. Ik heb ondertussen de betreffende advertentiemailing naar u (ombudsman) toegestuurd.
Gaat Eric Arends nog reageren op mijn commentaar op zijn indirecte reactie, denkt u, of schuwt hij ieder rechtstreeks contact met kritische lezers, als waren zij melaatsen?
@Robert van Waning
Uw hele stuk ademt de suggestie dat het interview een vorm van lijkenpikkerij is, lees uw tweede alinea. Arends die hem iets inpepert.
Waarom hebt u trouwens geen link naar het interview geplaatst, zodat uw lezers of vrienden het zelf ook konden lezen? Nu moesten ze afgaan op uw gechargeerde vragen.
Dat vind ik niet fraai.
Waarom geeft u niet gewoon toe dat u zich met dit stuk hebt vergaloppeerd? Dat u iets hebt willen lezen wat er niet was? Of misschien dat u iets hebt gelezen, dat zo niet was bedoeld?
Dan kun je discussieren over de vorm, nu slaat alles gelijk dood – excuus voor het woord.
Dank trouwens voor de advertentie, ik ga uitzoeken hoe zoiets in zijn werk gaat.
De vragen van Eric Arends aan Rudi Carrell die in dit weblog staan opgesomd, zijn niet verzonnen. Zij werden écht allemaal gesteld door Eric Arends! Ik heb sommige vragen geparafraseerd om datgene wat werd geïmpliceerd te benadrukken en het vileine karakter daarvan aan de kaak te stellen. Het waren merendeels vervelende vragen, en sommige waren schandelijk en/of te pijnlijk voor woorden. Ik sta dus nog helemaal achter mijn commentaar. En, ja, ik vond het lijkenpikkerij en een extreme vorm van effectbejag.
Als Eric Arends het niet eens is met mijn weergave van zijn interview met Carrell, dan moet hij voorbeelden noemen van onjuiste interpretaties van zijn vragen aan en opmerkingen over Rudi Carrell.
Typerend trouwens dat Rudi Carrell nog op zijn sterfbed werd geconfronteerd met harde en kritische vragen, terwijl het Profiel van Ronnie Naftaniél (Mister CIDI) van vanochtend (28/3) één groot slijmverhaal was zonder één kritische vraag of opmerking over (bijvoorbeeld) de verhulling door deze instantie van Israëls apartheid, racisme, bezetting, onderdrukking en consequente schending van mensenrechten en internationale verdragen. De naam CIDI zou moeten staan voor: ‘Centrum voor Intensieve Desinformatie over Israël’. Een kritische interviewer had kunnen vragen wanneer de dossiers in het CIDI-archief openbaar worden gemaakt. Zelfs de Stasi heeft er immers ooit aan moeten geloven. Maar nee hoor, vriendjespolitiek verdraagt zich niet met journalistiek, dus werd volstaan met de vermelding dat Ronnie Naftaniel zo’n ‘lieve man’ is.
‘Transparency, my dear Watson, is elementary.’ Alwéér zo’n parafrase..
Robert VanWaning 
Ik heb dat interview niet gelezen. Ik kan, met in herinnering de dood van mijn vader door asbestkanker enige maanden geleden, met mijn hand op mijn hart verklaren dat niemand had moeten proberen om hem in zijn laatste levensdagen zo te kwellen. Ze waren met geweld het huis uit gezet.
Als het klopt wat jij schrijft, dan is dat diep triest. Goedkoop scoren over de rug van een stervende.
Ik heb het interview eveneens niet gelezen (in het buitenland heb ik geen VK), maar in de Suddeutsche Zeitung stond al eerder dat Carrell uit zichzelf toegaf zijn gezondheid naar de verdommenis te hebben geholpen. Het lijkt mij voor VK dan makkelijk scoren als je hem vraagt of de ziekte zijn eigen schuld is.
De meningen over de kwaliteiten als entertainer van Carrell mogen in Nederland verdeeld zijn, maar wat staat is dat hij in Duitsland een hele grote tv-ster is. En dat neemt niemand hem weg. Ook de Volkskrant niet.
Gecondoleerd, Rob. Je zult je vader missen, maar ook merken dat hij op de meest onverwachte momenten weer opduikt in je gedachten.
Dieptriest, inderdaad, dat interview, maar helaas typerend voor de verziekte verhouding tussen journalistiek en ‘gewone mensen’, die kennelijk geen recht hebben op hun illusies.
Ja het zou fijn zijn en ook goed als de journalist in het algemeen wat liefdevoller zou zijn naar mensen toe. Met cynisme bereik je niemandal.
De foto’s waren ook geen pretje en dat kwam wel vaker voor zoals bij Youp van ’t Hek.
Goed dat je het even opschrijft!
Groeten van Annet
Hij leeft dus nog. Ik heb het verhaal niet gelezen, maar afgaande op de foto’s had ik de indruk dat hij dood was. Die indruk had ik een tijdje geleden ook bij foto’s van Van ’t Hek op en in het Magazine. Die fotograaf moet een vrolijk type zijn, kennelijk passend bij de interviewer.
Een jaar of wat terug heeft de Volkskrant in eigen krant verkondigd minder zuur en cynisch te willen worden. Dat lukt heel erg slecht. De enige plek waar er wat van te merken is, is in het katern het betoog. Bij de rest is het nog steeds dezelfde hoog-intellectuele zuurheid (Blokker e.d.) en arrogantie (Zeeman e.d.) als voorheen. Pieter Broertjes is zelf ook zo, of hij heeft totaal geen invloed op wat er om hem heen gebeurt. Thom Meens is vast een aimabel en eerbaar mens, maar die heeft helemaal niets in de melk te brokkelen.
Zo’n Eric Arends heeft natuurlijk de behoefte om niet Rudi Carrell maar zichzelf te profileren in het life-style magazine van de Volkskrant. Zijn eigen life-style (en die van de lezers?) is belangrijker dan wat Carrell voor de amusementsindustrie in Nederland en Duitsland heeft betekend. Die fotograaf is van het zelfde laken een pak. Hij heeft de afschuwelijkst denkbare foto’s van Carrell genomen. De style van de egotrippende journalistiek ten koste van een entertainer die op sterven na dood is.
Arends behoort tot een generatie die geen verantwoordelijkheidsgevoel schijnt te kennen. Dat blijkt.
Carrell krijgt nog een trap na ook vanwege zijn jonge echtgenote, die overigens geheel vrijwillig met haar Rudi in zee ging.
Het is niet zo gek dat Carrell blij is dat hij dood gaat. De Volkskrant heeft hem met het magazine een handje geholpen.
Goed dat je dit hebt aangekaart, Robert.
Rob, Newsman, Annet, Jacopone, Ruud en Albert: Dank voor jullie instemmende reacties. Rudi Carrell verdiende een warmer afscheid. Eric Arends heeft geen hart. Dat is in dit geval nog erger dan geen verantwoordingsgevoel hebben.
Ik heb het niet gelezen, maar een ding weet ik zeker, ik heb Rudi nog op mijn netvlies, met die mooie zeemeermin, met liedjes en grapjes, ik heb er vroeger zo van genoten en dat is wat voor mij telt, ik heb vroeger als klein meisje jarenlang ziek in bed gelegen en de radio en t.v haalde me uit de klauwen der versombering en daar ben ik ook Rudi heel, heel dankbaar om!
Ik ben geen fan van Rudi Carrell, maar ben dat ook niet van Paul de Leeuw of André van Duin. Maar dat Carrell verdiensten heeft gehad, staat buiten kijf. Die zeemeermin was Esther Ofarim. Dat onbewoonde eiland dat Carrell had laten aanleggen in de studio was voor mij als jongeling ook een vondst. Hij won met dat programma de Gouden (of Zilveren?) Roos in Montreux. Die moet Eric Arends nog zien te winnen.
Helaas lukt het me niet het bericht aan te bevelen, ook niet van een andere computer. Bij andere verhalen lukt het me wel?????
Eric Arends heeft ook goeie dingen geschreven. Zoals op 19 mei 2003 toen hij in een artikel over de vooruitzichten van Irak nuchter vaststelde:
"Wat nation buiding zo moeilijk maakt, zeggen de kenners, is dat verschillende bevolkingsgroepen niet zomaar erkennen dat ze met elkaar in één staat zullen moeten samenleven. Bovendien vertrouwen ze er niet op dat de regering hun belangen zal behartigen. Bosnië is wat dat betreft een goed voorbeeld."
Arends schetst hier kortweg het onderschatte multiculturele dilemma: Men kan alle bevolkingsgroepen wel hun eigen cultuur en identiteit willen laten behouden en hun geen ‘Leitkultur’ willen opdringen, maar waar zijn sociale cohesie en maatschappelijke solidariteit dan nog op gebaseerd? Misschien is Nederland straks een even goed voorbeeld als Bosnië dat een land niet duurzaam zonder saamhorigheid kan functioneren.
Dus, voordat we Eric Arends helemaal gaan verketteren: Misschien heeft hij zich in zijn journalistieke overmoed dit keer gewoon vergaloppeerd.
Newsman, Chef Bogaerts schrijft over het mislukken van jouw aanbeveling:
"Nee hoor, er is geen maximum [aan het aantal aanbevelingen rvw]. Wel wordt gekeken naar het ip-adres vanwaar al eerdere aanbevelingen zijn gedaan. Als het toevallig zo is dat hij [Newsman, rvw] op een thuis- of bedrijfsnetwerk zit, deelt hij waarschijnlijk één ip-nummer met andere pc’s, en heeft het dus niet zoveel zin vanuit dezelfde omgeving te proberen een aanbeveling te doen.
Achja, de stijl was niet erg vriendelijk. Maar goed, als Rudi de vragen beledigend vond, kon hij de interviewer ook de deur wijzen. Carell is als persoon, in mijn beleving, hard en zakelijk genoeg om dat te doen. Hij heeft het interview uitgezeten. En hij had natuurlijk de Volkskrant ook het interview kunnen weigeren.
Ach ja, Qabouter, een hard interview, dat moet toch kunnen zolang het nog kan? Gezien de omstandigheden was die onvriendelijke stijl in mijn ogen even ongepast als onbegrijpelijk. Maar daarover veschillen wij van mening, dat is wel duidelijk.
@Robert: Ik heb het interview niet af-gelezen, omdat ik ten eerste Rudi niet zo interessant vind, maar ook omdat de stijl van het interview mij niet aanstond. Maar om nou een probleem te gaan maken van dit interview. Er is, mijns inziens, maar één iemand die in zijn recht staat om er een heisa over te maken en dat is Rudi zelf.
Feit blijft dat hij het interview heeft toegestaan. Ik neem aan dat ook voor het magazine dezelfde huisregels gelden als voor de krant, wat wil zeggen dat Rudi vóór publicatie het resultaat heeft mogen lezen en goedkeuren. Dus ik kan niet anders zeggen, dan dat Rudi hier zelf ook een hand in heeft gehad.
Ten eerste heeft hij, ondanks zijn gezondheid, toegestemd in het interview. Ten tweede heeft hij het interview uitgezeten en alle vragen beantwoord en tot slot heeft hij het transcript van het interview niet afgekeurd vóór publicatie. En zelfs dan heeft hij vooralsnog geen klacht ingediend over het stuk. Dus ik denk zelf dat Rudi Carrell het niets boeit.
Wat ik me dan afvraag is, waarom jij, iemand die Rudi Carrell niet echt kent en nooit zijn programma’s heeft gekeken, er een heisa over loopt te maken? Dat vind ik toch lijken op stennis schoppen, om het stennis schoppen.
Nou ja, Qabouter, wie maakt hier nu eigenlijk een probleem? Mag men opeens geen oordeel meer geven over een interview? Als je het schrijven van een blogje gelijkstelt met heisa maken en stennis schoppen, dan overschat je het blogwezen schromelijk. Trouwens, jouw commentaar op mijn blog is inmiddels al langer dan dat van mij op die lullige afrekening met Rudi Carrell. Dus wie schopt hier dus eigenlijk stennis over een reactie op een interview dat je niet hebt gelezen? Je mag van mij doorzeuren, maar je draagt inhoudelijk niet veel bij aan de discussie.
@Qabouter
Ik vind dat je wel enig respect mag betonen voor iemand die op sterven na dood is, wel voor de Duitsers heeft gewerkt, maar niet voor de nazi’s. Het is een kwestie van goed fatsoen, van normen en waarden, van medemenselijkheid. Nu heeft Carrell een trap na gekregen, bijna een trap het graf in. Ongeacht wat je van hem vindt, is dat niet beschaafd. Carrell is/was geen crimineel.
@Allen
Soms maakt zelfs Robert van Waning het te bont. Wel met scherp onder de gordel schieten op een journalist, niet de reactie van die journalist laten zien en al helemaal niet de reactie van Rudi Carrell zelf. Die was namelijk heel blij met het interview.
Voor wie zelf wil oordelen, lees verder.
Eerst de reactie van Eric Arends: Geachte heer Van Waning,
Wat een rare discussie bent u begonnen over het interview met Rudi Carrell in Volkskrant magazine. U noemt het vraaggesprek in uw weblog ‘een afrekening’ en mij persoonlijk ‘een doodgraver’. Op zichzelf is dat natuurlijk geen probleem, maar ter onderbouwing van uw stelling, gebruikt u ‘enigszins door mij gechargeerde vragen van Eric Arends’.
Ja zeg, zo kan ik het ook: eerst de kwestie totaal uit haar verband rukken, om er vervolgens vol verbijstering tegenaan te trappen.
Dat moet u toch beter kunnen. Waarom heeft u er niet gewoon een link naar het betreffende interview bij geplaatst? Dan had u meteen kunnen voorkomen dat de sympathiserende reacties op uw stelling beginnen met ‘ik heb het interview niet gelezen’ – wat eerlijk gezegd niet zo’n sterke binnenkomer is.
Omdat u zich wel heel erg over het interview opwindt, stuur ik u hierbij maar even de reactie die Rudi Carrell na afloop van het gesprek mailde. Hopelijk stelt het u een beetje gerust.
En dan nu Rudi Carrell zelf,
Hallo Eric,
nog nooit in mijn lange leven met de kranten heb ik zo weinig korrekties moeten maken als deze keer. Stuur je mij 5 exemplaren van het Magazijn (of hoe het anders heet).
Hartelijk bedankt en nog veel succes in je verdere karriere!
Rudi
Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten.
Soms maakt ook de Ombudsman een uitglijer. Thom Meens suggereert hier dat ik een reactie van Eric Arends niet heb willen plaatsen. Dat is kwaadaardige nonsens.
Zojuist (dinsdagochtend 11 uur) las ik mijn e-mail van sinds vrijdagavond. Wij hebben namelijk twee heerlijke dagen in Edam doorgebacht. Hotel Fortuna is erg gezellig en ligt op een unieke plek. Onze kamer keek uit op een oude scheepswerf. We werden maandagochtend gewekt door ruzieënde ganzen en zwanen. Fortuna heeft een goede keuken, net als het Damhotel Edam, waar wij gisteravond hebben gegeten. Een paar weken geleden aten en sliepen wij in hotel De Posthoorn in Monnickendam. Ook een aanrader. Vanochtend kwam de huishoudelijke hulp, en die help ik dan weer. Vandaar dat ik pas om 11 uur mijn PC startte en mij e-mail bekeek.
En wat schrijft Thom Meens: "Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten."
Wélke feiten, Thom? Is Rudi Carrell bij nader inzien níet stervende of was het welbeschouwd toch een inlevend en begripvol gesprek dat Eric Arends met hem had? Of is het een feit dat kritiek van lezers per definitie omgepast is?
Zo gaan journalisten om met kritische burgers: Vals beschuldigen, verketteren en het liefst levend verbranden. In de Sovjet-Unie werden dissidenten krankzinig verklaard. In Nederland gaat het wat beschaafder toe, dus noemt men ze hier ‘raar’, ‘querulant’ of ‘zeurpiet’. Het effect is hetzelfde: de kritische burger wordt effectief buiten spel gezet.
Waarom reageerde Eric Arends trouwens niet rechtstreeks op dit weblog? Die is toch voor de hoogstnoodzakelijke interactie tussne journalistiek en burgerij? Arends wilde kennelijk ook niet rechtstreeks naar mij per e-mail reageren. Net als veel andere journalisten vermijdt hij rechtstreeks contact met burgers als de pest.
Voordat ik dit vooringenomen bericht van Ombudsman Thom Meens had gelezen, had ik al gereageerd op de indirecte e-mail van Eric Arends:
Van: Robert van Waning
Verzonden: dinsdag 28 maart 2006 11:43
Aan: ‘VK Ombudsman’
Onderwerp: Raar hè, kritiek? (RE: "De Volkskrant rekent af met Rudi Carrell.")
Dag Eric Arends,
Hartelijk dank voor uw reactie.
Raar hè, die kritiek? Veel journalisten willen en kunnen maar niet wennen aan de tegenspraak die hen nu dankzij internet, e-mail en weblog bereikt. Vroeger verdween kritisch commentaar van lezers en andere burgers nog gewoon in de prullenbak van de brievenredactie, maar die ooit effectieve filter wordt nu aan alle kanten gepasseerd. Ook journalisten krijgen dus nu, net als politici, bestuurders en ‘gewone mensen’, kritiek op hun werk en op hun opvattingen en uitlatingen. Het ís toch wat!
Wat maakt die discussie volgens u ‘raar’? De kritische toon of het parafraseren van uw vragen? Wat dit laatste betreft: Parafraseren mag, zolang men de essentie geen geweld aandoet. Dat heb ik volgens mij ook niet gedaan. Uw herhaalde opmerkingen over het hoesten van Carrell verwezen impliciet naar zijn longkanker. Die verwijzing heb ik bijvoorbeeld ontdaan van zijn verhulling. Ik wilde de aard van het interview aan de kaak stellen, en niet de exacte formulering. Het feit dat u kunt schrijven, betekent niet dat u voldoende rekening houdt met gevoelens van mensen.
Het feit dat Rudi Carrell gelukkig is met dit interview, vind ik fijn voor hem en prettig voor u, maar het betekent niet automatisch dat lezers dat maar beter ook kunnen zijn, op het gevaar ‘raar’ te worden gevonden. Zelfs als niet-fan deed dit verslag mij pijn. Ik kan mij niet voorstellen dat zijn vrienden en bewonderaars er blij mee waren. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar in een tijd waarin de ‘noodzaak van kwetsen’ volop in discussie staat, vind ik mijn weblog begrijpelijk, gerechtvaardigd en volledig oirbaar. Kritiek moet kunnen. Of niet, soms?
Omdat ik als B-blogger niet goed en welgevallig genoeg ben om door de redactie uitverkoren te zijn voor de voorpagina, krijgen de door mij aangezwengelde zaken weinig aandacht en dus ook weinig reacties. Er wordt tot mijn teleurstelling überhaupt weinig echt gediscussieerd op het weblog van de Volkskrant. Ik had daar meer van verwacht. Hoe dan ook, ik heb met mijn kritiek op uw interview niet bepaald een ‘discussie aangezwengeld’. De paar mensen die wél reageerden, waren het met mij eens.
Wij verschillen dus gewoon van mening. Daar is niets raars aan.
Trouwens: Mensen die niet beroepsmatig schrijven, doen dit niet altijd louter als ‘tijdverdrijf’. Hun motivatie ligt vaak dieper en is vaak ook sterker dan die van de gemiddelde broodschrijver. Te weinig mensen kunnen of willen werk maken van hun burgerschap. Ik heb op mijn 62-ste bewust ervoor gekozen om dit ‘werk’ te gaan doen. Er worden in onze maatschappij te veel dingen gezegd en geschreven die onvoldoende worden weersproken. Wen er maar aan.
Waarom reageerde u niet gewoon op mijn weblog? Daar is-ie tenslottte voor.
Vriendelijke groet,
Robert van Waning (63 jaar, dus ook bijna dood; misschien vandaar)
Amstelveen
Het is ook uiterst merkwaardig dat de Ombudsman van de Volkskrant hier spontaan een lezer aanvalt (en een journalist in bescherming neemt) omdat de lezer iets niet zou hebben gepubliceerd. Een novum. Wellicht interessant voor een apart blogje.
Wat is eigenlijk de functie van de Ombudsman? Hoe luidt zijn functie-omschrijving?
Thom Meens schreef zijn bijdrage niet op persoonlijke titel. Hij schrijft immers: "Van Waning heeft deze reacties vanochtend via mij, ombudsman van de redactie, ontvangen, maar wil ze kennelijk niet plaatsen: stel je voor dat de feiten een goed verhaal verpesten."
Big Brother leest mee: Zojuist ontving ik de volgende advertentie-mailing van de Volkskrant:
___________________________________________________
advertentie
Geachte heer Van Waning,
U denkt er waarschijnlijk niet graag over
na, maar de gemiddelde uitvaart kost al gauw 4.500,-. Misschien heeft u al iets geregeld, maar is dat wel voldoende? Bij FBTO bent u voordelig (bij)verzekerd tegen de kosten van uw uitvaart.
Bekijk met eigen ogen hoe voordelig de FBTO Uitvaartverzekering is.
Klik hier om uw premie te berekenen en
om direct uw polis af te sluiten.
Met vriendelijke groet,
Paul Koopman
Manager Marketing
________________________________________________
@Robert van Waning
Gelukkig maar, ik heb de schijn tegen.
Het viel me ook al erg van u tegen. Ik geloof u op uw woord dat u een aantal dagen afwezig was en neem de suggestie terug dat u de reactie misschien niet wilde publiceren.
Wat uw andere vraag betreft: Ik probeer naar eer en geweten te beoordelen hoe de krant handelt, althans de redactie. Uw nogal ongezouten kritiek op Eric Arends is wat mij betreft onterecht, u verwijt hem dingen die niet waar zijn.
Ten slotte: als die advertentie geen grap is, hoor ik dat graag. Dat is namelijk ongehoord, ik kan me niet voorstellen dat de marketing-afdeling zoiets doet.
Kan een journalist niet zelf reageren op ‘ongezouten kritiek’, het liefst via het weblog dat daar immers voor bedoeld is? Is het de taak van de Ombudsman om journalisten te verdedigen? En is het de taak om lezers aan te vallen??!!
Wat betreft die advertentie van FBTO Uitvaartverzekering: Dat is geen grap, althans niet van mij. Ik heb ondertussen de betreffende advertentiemailing naar u (ombudsman) toegestuurd.
Gaat Eric Arends nog reageren op mijn commentaar op zijn indirecte reactie, denkt u, of schuwt hij ieder rechtstreeks contact met kritische lezers, als waren zij melaatsen?
Ombudsman, welke van mijn verwijten aan Eric Arends waren trouwens onwaar? Arends mag deze vraag natuurlijk ook zelf beantwoorden.
@Robert van Waning
Uw hele stuk ademt de suggestie dat het interview een vorm van lijkenpikkerij is, lees uw tweede alinea. Arends die hem iets inpepert.
Waarom hebt u trouwens geen link naar het interview geplaatst, zodat uw lezers of vrienden het zelf ook konden lezen? Nu moesten ze afgaan op uw gechargeerde vragen.
Dat vind ik niet fraai.
Waarom geeft u niet gewoon toe dat u zich met dit stuk hebt vergaloppeerd? Dat u iets hebt willen lezen wat er niet was? Of misschien dat u iets hebt gelezen, dat zo niet was bedoeld?
Dan kun je discussieren over de vorm, nu slaat alles gelijk dood – excuus voor het woord.
Dank trouwens voor de advertentie, ik ga uitzoeken hoe zoiets in zijn werk gaat.
De vragen van Eric Arends aan Rudi Carrell die in dit weblog staan opgesomd, zijn niet verzonnen. Zij werden écht allemaal gesteld door Eric Arends! Ik heb sommige vragen geparafraseerd om datgene wat werd geïmpliceerd te benadrukken en het vileine karakter daarvan aan de kaak te stellen. Het waren merendeels vervelende vragen, en sommige waren schandelijk en/of te pijnlijk voor woorden. Ik sta dus nog helemaal achter mijn commentaar. En, ja, ik vond het lijkenpikkerij en een extreme vorm van effectbejag.
Als Eric Arends het niet eens is met mijn weergave van zijn interview met Carrell, dan moet hij voorbeelden noemen van onjuiste interpretaties van zijn vragen aan en opmerkingen over Rudi Carrell.
Typerend trouwens dat Rudi Carrell nog op zijn sterfbed werd geconfronteerd met harde en kritische vragen, terwijl het Profiel van Ronnie Naftaniél (Mister CIDI) van vanochtend (28/3) één groot slijmverhaal was zonder één kritische vraag of opmerking over (bijvoorbeeld) de verhulling door deze instantie van Israëls apartheid, racisme, bezetting, onderdrukking en consequente schending van mensenrechten en internationale verdragen. De naam CIDI zou moeten staan voor: ‘Centrum voor Intensieve Desinformatie over Israël’. Een kritische interviewer had kunnen vragen wanneer de dossiers in het CIDI-archief openbaar worden gemaakt. Zelfs de Stasi heeft er immers ooit aan moeten geloven. Maar nee hoor, vriendjespolitiek verdraagt zich niet met journalistiek, dus werd volstaan met de vermelding dat Ronnie Naftaniel zo’n ‘lieve man’ is.
‘Transparency, my dear Watson, is elementary.’ Alwéér zo’n parafrase..