Lezers willen meer ‘interactie’ met de krant, terwijl veel journalisten en redacteuren juist schijnen te denken dat dit funest zou zijn voor de ‘echte journalistiek’. Zij denken wellicht dat zo’n wisselwerking zou leiden tot journalistiek populisme, vervlakking en heerschappij van de middelmaat. Wie zou er gelijk hebben? En krijgen?
Mij verbaast het in ieder geval dat zo veel journalisten een hekel blijken te hebben aan rechtstreeks contact met hun lezers. Dat zijn toch de burgers in wier belang de pers onze democratie bewaakt door de macht te controleren? (Behalve die ene macht dan natuurlijk, de journalistiek zelf..) Lezers zijn bovendien afnemers van de journalistieke voortbrengselen. Klanten, dus. Nou, Klant is in krantenland bepaald geen Koning.
Waarom is er zo weinig wisselwerking tussen de redactie en de deelnemers en bezoekers van het Volkskrantblog? Waarom gebruikt de brievenredactie bijvoorbeeld dit weblog niet als postbus voor ‘ingezonden brieven’ die lezers graag in de brievenrubriek afgedrukt willen zien?
Dit zou de de redactie veel moeite en tijd schelen, en de briefschrijvers veel ergernis, teleurstelling en frustratie. Brieven hoeven dan namelijk dan ook niet meer te worden afgewezen met een lullig automatisch e-mailtje waarin zelfs niet staat over wélke brief het gaat. Brieven worden dan hoogstens niet geselecteerd voor de papieren krant. Bij brieven die door de strenge selectie heen komen, zou dit door de redactie kunnen worden vermeld. Ook als een brief niet in de krant komt, is alle moeite van de schrijver toch niet helemaal voor niets geweest, zoals nu steeds wel het geval is.
Aan deelname aan die brievenrubriek op het VK Weblog kunnen allerlei voorwaarden worden gesteld (zoals extra registratie), zodat de redactie voldoende controlemogelijkheden behoudt. Alleen de beste, mooiste of meest interessante brieven in de weblogrubriek komen in de papieren krant. Een klein gedeelte van de lezers heeft die dan al gelezen, maar dat lijkt mij geen bezwaar. Deze manier van werken biedt meer mogelijkheden tot interactie tussen briefschrijvers en redactie.
Ik heb de redactie gisteren (16/3) gevraagd om dit voorstel eens aan de lezers voor te leggen. Vroeger stond dat gelijk aan vloeken in de kerk, maar zelfs bij de kranten weet men inmiddels dat de tijden veranderen. In de oude tijden zou ik niet rekenen op een reactie van de redactie op mijn voorstel..
Gepubliceerd door robertvanwaning
"Mij gaat het vooral om de waardering van het vrije debat als vehikel van maatschappelijke vooruitgang." (Wouter Bos.)
"Een krant die kritische meningen onderdrukt, heeft geen bestaansrecht." (Van Thillo.).
Dit 'weblog' is voornamelijk een openbaar archief van mijn bijdragen aan het openbare publieke debat over lokale Amstelveense kwesties op Amstelveen.Blog van oud-journalist Johan Bos. De ervaring heeft mij namelijk geleerd dat reacties en bijdragen aan het publieke discussies op openbare (want voor iedereen toegankelijke) platforms willekeurig worden gecensureerd en zelfs volledig worden verwijderd als de inhoud de redacteur, de webbeheerder of dienstdoende (altijd anonieme) moderator onwelgevallig is, ook al was er geen enkele regel van wet, fatsoen of gebruiksvoorwaarden geschonden. Dit heb ik meegemaakt op Stand.nl, op het Weblog van de Volkskrant, (kijk ook hier en hier) op Amstelveen Dichtbij en ook op Amstelveen.blog (Zoek met naar #Censuur).
Wie bezwaar maakt tegen dit soort ongrondwettelijke inbreuken op de vrijheid van meningsuiting, kan zonder opgave van reden, zonder mogelijkheid van verweer of bezwaar en zonder opgave van strafduur voor onbepaalde tijd worden verbannen uit het reactie- en discussieforum. Ik ben op die manier voor korte of langere tijd en zelfs permanent verbannen geweest uit alle bovengenoemde fora waaraan ik heb deelgenomen aan de publieke discussies, zonder dat ik ooit anderen persoonlijk heb beledigd, bedreigd, belasterd of op andere manier regels had geschonden.
Mijn opvattingen en meningen bevallen de redacties etc. kennelijk niet altijd. Zij maken graag misbruik van hun macht en van de mogelijkheid om onwelgevallige opinies te onderdrukken en zelfs om'lastige burgers' uit te schakelen van deelname aan het openbare discussies.
Het 'publieke debat' geeft dan ook geen betrouwbare weergave van wat er onder burgers aan opvattingen en opinies leeft. In Nederland worden meningsuitingen niet gecensureerd door de overheid maar door redacties van journalistieke media.
Laster, smaad en grove persoonlijke beledigingen zijn in de sociale media inmiddels zó gebruikelijk, dat aangiften daartegen bijna niet meer door het Openbaar Ministerie worden vervolgd. Zolang zij echter op grond van het het Wetboek van Strafrecht strafbaar zijn, zou dit - zeker in flagrante gevallen waarin mensen werkelijk erdoor worden beschadigd - wel moeten gebeuren. Anders moeten die artikelen uit het WvS worden geschrapt.
In onderstaande discussies staan veel gevallen van laster of lasterlijke suggesties.
U vindt die door met te zoeken naar #Laster of #Suggestie.
Verwijderde reacties vindt door te zoeken naar 'XXX Verwijderd'
Sommige daarvan heb ik aangemerkt als '#Censuur'.
Alle berichten van robertvanwaning weergeven
Gepubliceerd
8 gedachten over “Het Weblog als postbus voor 'ingezonden brieven'. Waarom niet?”
Ik vind dit een heel goed idee. Ingezonden brieven stuur ik niet meer naar de Volkskrant. In het verleden heb ik regelmatig met een brief in de krant gestaan.
Ik weet ongeveer welk recept ik moet gebruiken om een brief geplaatst te krijgen.
De brief moet niet te lang zijn, niet teveel onderwerpen aansnijden, niet te compact geformuleerd zijn. En de brief moet passen binnen de conventies en de ongeschreven regels die de Volskrant hanteert. En dat laatste stuit me inmiddels tegen de borst.
Je mag dus niet:
kritiek hebben op allochtonen;
geen kritiek op:
de Volkskrant, de media, journalisten.
Je mag bijvoorbeeld niet schrijven dat met de komst van de nieuwkomers er nogal wat achterlijke stromingen het land binnen zijn gekomen. Met name homo’s en vrouwen worden daar de dupe van. De islam in Nederland wil terug naar onze jaren vijftig en zestig.
Dat mag je niet schrijven. Het is raar maar waar: de Volkskrant is een krant die zich positioneert en niet communiceert.
In het algemeen geldt welgevalligheid nog steeds als voornaamste selectiecriterium, Albert. Dat stuit mij tegen de borst, in het algemeen en zeker bij een medium dat pretendeert op te komen voor de vrijheid van meninguiting. In de praktijk heb je als burger wel die vrijheid, maar niet de mogelijkheid om daar iets mee te doen, want kritische brieven worden consequent afgewezen.
Onlangs uitte ik mij in een (best goeie) brief kritiek op de hetze en agitprop door de ‘Commentaargroep’ tegen Iran. Ik ben geen aanhanger van het bewind in Teheran en zijn plannen en ideeën, maar ik vind het bloedlink om het zo aan te sturen op isolatie van dat land en desnoods een ‘preventieve’ militaire confrontatie alleen maar om atoommacht Israël een plezier te doen. Destijds was de Volkskrant voor de aanval op Irak, en nu dus op Iran. Op dat commentaar is er geen enkele kritische brief geplaatst, want die zijn (net als de mijne) allemaal in de prullenbak van de brievenredactie gedumpt. Dat is griezelig. Zo gaat men om met zijn critici en dissidenten. Soms waan ik mij in de Sovjet-Unie. ‘Goelag en Guantanamo van de journalistiek’ noem ik het.
Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen. In verband met de ontwikkeling van deze plannen wil ik daar op dit moment verder niets over kwijt.
Dat is goed nieuws, GJB, een nieuwe ontwikkeling. Publicatie op dit weblog betekent natuurlijk wel een fractie van het aantal lezers van de rubriek met ingezonden brieven. Ik ben tevreden met dit weblog, in de marge van de media. Beter iets dan niets, maar van een gezonde situatie is nog geen sprake. Ik wacht het af.
Beste G-J, wij zijn de Volkskrant natuurlijk eeuwig en eerbiedig dankbaar voor de ons welwillend ten dienste gestelde faciliteiten, maar dat betekent niet dat de redactie van deze voortreffelijke krant terechte kritiek van haar lezers op een betwistbaar hoofdartikel klakkeloos in de prullenbak mag smijten. Uiteindelijk gaat het om de inhoud, en niet om de fratsen en het geleuter waar u het gepeupel zodanig mee hoopt te plezieren en bezig te houden dat zij hun kritische burgerschap verder zullen laten voor wat het kennelijk is: iets onwelgevalligs en ongewensts. De Commentaargroep van de Volkskrant koerst met betrekking tot Iran een heilloze en riskante route, en dat mag best in de brievenrubriek gezegd worden.
GJB: "Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen."
Bij nader inzien: dat bepaal ik zelf of een krant mij een genoegen doet.
En wat dat ‘meepraten’ betreft, dat doet mij nog het meest denken aan Stand.nl van de NCRV. Je mag iets in de telefoon roepen tot radioman Sjors Fröhling (o.i.d.) er na een paar seconden genoeg van heeft. En dat zit je daar met de hoorn in de hand, verbinding verbroken, terwijl je het belangrijkste nog niet eens hebt gezegd. (Geen persoonlijke ervaring overigens.)
Robert en Albert, ik wens jullie beide veel sterkte op Volkskrantblog. Dat doe ik omdat ik me hardop afvraag wat jullie hier doen. Het enige waar ik jullie op kan betrappen is dat jullie het voortdurend oneens zijn met de beheerder. Of moet ik zeggen: oneens willen zijn? Als ik jullie epistels lees, doemt immers voortdurend het beeld op van twee kwajongens achterin de schoolklas, die er een levensdoel in scheppen om de schoolmeester het leven zuur te maken. Het doel is treiteren. Maar als je het ze op de man af vraagt, zullen ze dat altijd glashard ontkennen: "Nee, wij hebben principieel altijd gelijk." Dat zal soms vast zo zijn, maar ik vraag me af waarom jullie niet gewoon overstappen naar een klimaar waar jullie meer gelijkgestemden treffen. Nu zijn jullie in feite niet veel meer dan twee naieve Don Quichots. Soms met het gelijk aan hun zijde, soms niet. Maar dat maakt jullie niet eens uit: jullie willen gewoon lastig zijn. Als levensdoel. Als ik jullie was zou ik een leukere hobby zoeken.
Jeroen, lees wat GJB schreef: "GJB: "Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen."
Verder nog vragen?
Robert VanWaning 
Ik vind dit een heel goed idee. Ingezonden brieven stuur ik niet meer naar de Volkskrant. In het verleden heb ik regelmatig met een brief in de krant gestaan.
Ik weet ongeveer welk recept ik moet gebruiken om een brief geplaatst te krijgen.
De brief moet niet te lang zijn, niet teveel onderwerpen aansnijden, niet te compact geformuleerd zijn. En de brief moet passen binnen de conventies en de ongeschreven regels die de Volskrant hanteert. En dat laatste stuit me inmiddels tegen de borst.
Je mag dus niet:
kritiek hebben op allochtonen;
geen kritiek op:
de Volkskrant, de media, journalisten.
Je mag bijvoorbeeld niet schrijven dat met de komst van de nieuwkomers er nogal wat achterlijke stromingen het land binnen zijn gekomen. Met name homo’s en vrouwen worden daar de dupe van. De islam in Nederland wil terug naar onze jaren vijftig en zestig.
Dat mag je niet schrijven. Het is raar maar waar: de Volkskrant is een krant die zich positioneert en niet communiceert.
In het algemeen geldt welgevalligheid nog steeds als voornaamste selectiecriterium, Albert. Dat stuit mij tegen de borst, in het algemeen en zeker bij een medium dat pretendeert op te komen voor de vrijheid van meninguiting. In de praktijk heb je als burger wel die vrijheid, maar niet de mogelijkheid om daar iets mee te doen, want kritische brieven worden consequent afgewezen.
Onlangs uitte ik mij in een (best goeie) brief kritiek op de hetze en agitprop door de ‘Commentaargroep’ tegen Iran. Ik ben geen aanhanger van het bewind in Teheran en zijn plannen en ideeën, maar ik vind het bloedlink om het zo aan te sturen op isolatie van dat land en desnoods een ‘preventieve’ militaire confrontatie alleen maar om atoommacht Israël een plezier te doen. Destijds was de Volkskrant voor de aanval op Irak, en nu dus op Iran. Op dat commentaar is er geen enkele kritische brief geplaatst, want die zijn (net als de mijne) allemaal in de prullenbak van de brievenredactie gedumpt. Dat is griezelig. Zo gaat men om met zijn critici en dissidenten. Soms waan ik mij in de Sovjet-Unie. ‘Goelag en Guantanamo van de journalistiek’ noem ik het.
Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen. In verband met de ontwikkeling van deze plannen wil ik daar op dit moment verder niets over kwijt.
Dat is goed nieuws, GJB, een nieuwe ontwikkeling. Publicatie op dit weblog betekent natuurlijk wel een fractie van het aantal lezers van de rubriek met ingezonden brieven. Ik ben tevreden met dit weblog, in de marge van de media. Beter iets dan niets, maar van een gezonde situatie is nog geen sprake. Ik wacht het af.
Beste G-J, wij zijn de Volkskrant natuurlijk eeuwig en eerbiedig dankbaar voor de ons welwillend ten dienste gestelde faciliteiten, maar dat betekent niet dat de redactie van deze voortreffelijke krant terechte kritiek van haar lezers op een betwistbaar hoofdartikel klakkeloos in de prullenbak mag smijten. Uiteindelijk gaat het om de inhoud, en niet om de fratsen en het geleuter waar u het gepeupel zodanig mee hoopt te plezieren en bezig te houden dat zij hun kritische burgerschap verder zullen laten voor wat het kennelijk is: iets onwelgevalligs en ongewensts. De Commentaargroep van de Volkskrant koerst met betrekking tot Iran een heilloze en riskante route, en dat mag best in de brievenrubriek gezegd worden.
GJB: "Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen."
Bij nader inzien: dat bepaal ik zelf of een krant mij een genoegen doet.
En wat dat ‘meepraten’ betreft, dat doet mij nog het meest denken aan Stand.nl van de NCRV. Je mag iets in de telefoon roepen tot radioman Sjors Fröhling (o.i.d.) er na een paar seconden genoeg van heeft. En dat zit je daar met de hoorn in de hand, verbinding verbroken, terwijl je het belangrijkste nog niet eens hebt gezegd. (Geen persoonlijke ervaring overigens.)
Robert en Albert, ik wens jullie beide veel sterkte op Volkskrantblog. Dat doe ik omdat ik me hardop afvraag wat jullie hier doen. Het enige waar ik jullie op kan betrappen is dat jullie het voortdurend oneens zijn met de beheerder. Of moet ik zeggen: oneens willen zijn? Als ik jullie epistels lees, doemt immers voortdurend het beeld op van twee kwajongens achterin de schoolklas, die er een levensdoel in scheppen om de schoolmeester het leven zuur te maken. Het doel is treiteren. Maar als je het ze op de man af vraagt, zullen ze dat altijd glashard ontkennen: "Nee, wij hebben principieel altijd gelijk." Dat zal soms vast zo zijn, maar ik vraag me af waarom jullie niet gewoon overstappen naar een klimaar waar jullie meer gelijkgestemden treffen. Nu zijn jullie in feite niet veel meer dan twee naieve Don Quichots. Soms met het gelijk aan hun zijde, soms niet. Maar dat maakt jullie niet eens uit: jullie willen gewoon lastig zijn. Als levensdoel. Als ik jullie was zou ik een leukere hobby zoeken.
Jeroen, lees wat GJB schreef: "GJB: "Heren, het zal u genoegen doen te vernemen dat deze krant (die overigens als geen andere in Nederland faciliteiten biedt aan burgers als u om mee te praten) haar brievenrubriek later dit jaar deels via internet gaat openstellen."
Verder nog vragen?