De commentator van de Volkskrant gunt ons een kijkje in de fortuyneske kloof tussen journalistiek en burger. Hij/zij mengt zich in het papegaaienkoor van ‘columnisten, cabaretiers en andere satirici die elke gelegenheid ‘tot ‘Verdonk-bashing’ dankbaar aangrijpen.
“Intussen heeft ze wel gescoord bij haar achterban,” klinkt het zuur vanuit de hoek waar steeds meer mensen zich door gebrek aan inspiratie en instemming van afwenden. Alleen VK-verslaggever Ron Meerhof laat zien dat hij het contact met de tramconducteur en de burger in de straat niet verloren is: “De gemeente Rotterdam heeft een gedragscode opgesteld waar niemand echt van opkijkt,” schrijft hij. En zo is het. De meeste mensen vinden het de normaalste zaak van de wereld vinden dat burgers in het publieke domein in principe dezelfde taal met elkaar spreken. Zonder dwang, maar gewoon vanzelfsprekend. Anders heb je geen publiek domein, geen openbaar leven, geen gemeenschap en ook geen samenleving. Wie dat wil, moet zijn agenda maar eens openbaar maken.
Nederlands ís de ‘eigen taal’ van Nederlandse burgers, dus wat zeurt de Commentaargroep over een ‘treurig dieptepunt’ waarin minister Verdonk ons land nu weer gedompeld zou hebben? Het enige wat zij heeft gedaan is haar instemming betuigen met de ‘Rotterdam Code’ en voorstellen om deze in al of niet aangepaste vorm te verheffen tot landelijk niveau. Een goed idee, als het niet zo ontzettend logisch was.
“Nederland is een immigratieland, of het wil of niet,” schrijft de commentator. Wat is een democratie waard als het niet kan en mag zeggen wat het wil, in de verwachting dat de regering daar op grond van haar mandaat gehoor aan zal geven? Ook de mate waarin ons land bereid is culturele en maatschappelijke verworvenheden op te offeren aan een globaliseringsideaal (dat netzomin als het multiculturalisme ooit helder geformuleerd is voorgedragen aan het electoraat) is toch nog altijd een zaak voor de democratie om over te beslissen. En niet voor de kleine elite die zegt de macht te willen controleren, maar zichzelf aan iedere vorm van weerwerk, tegenspraak en controle wenst te onttrekken.
“Steeds vaker klinken signalen dat ook hoger opgeleide vreemdelingen zich niet langer welkom voelen.” schrijft de commentator. Die anonieme persoon geeft hiermee eens te meer te kennen wel erg selectief te zijn in de geluiden waar hij/zij naar wil luisteren. Nederlanders wordt maar weer eens een ‘bekrompen provincialisme verweten, vanochtend door de commentator van de Volkskrant, een week geleden door NRC-columniste Elsbeth Etty. Toeval? Nee hoor, zij zitten in hetzelfde koor. Afgelopen week bleek uit een landelijk onderzoek dat de kwaliteit van leven door mensen in de provincie hoger wordt aangeslagen dan door stedelingen.. En ook in het échte Jutland van Europa wonen heel tevreden mensen. Het lijkt wel of sommige mensen (toevallig nog de meerderheid) geen recht van spreken meer heeft. En zeker niet in hun eigen taal.
Robert VanWaning 
=Het enige wat zij heeft gedaan is haar instemming betuigen met de ‘Rotterdam Code’ en voorstellen om deze in al of niet aangepaste vorm te verheffen tot landelijk niveau.=
Hahaha, grapjassen. Jij en Verdonk.
Beste Robert,
die hele journalistiek is losgezongen van de werkelijkheid. Commentatoren en columnisten schrijven niet meer voor de lezers, maar voor elkaar en voor politici. Dat is dat koor dat jij bedoelt. Journalisten en politici communiceren onderling over de hoofden van de burgers en lezers heen.
Zou er één journalist zijn die nog als ijkpersoon zijn oma heeft? Het lijkt me stug. Misschien bij de rechtse pers, maar niet bij de linkse, de modieuze.
De krant is een speeltuin voor journalisten. Een lezersonderzoek durven ze er niet op los te laten.
Dank je wel, Christina, voor je constructieve bijdrage aan de discussie. Wanneer word jij de nieuwe democratisch gekozen minister die deze zware en ondankbare functie mag vervullen en alle stenen en stront mag incasseren, ongeacht wat zij zegt of doet? Ik wens je alvast sterkte.
Albert, ik was ook wel benieuwd naar de uitkomst van zo’n lezersonderzoek naar de steun voor de ‘Rotterdam Code’ die minister Verdonk nu naar landelijk niveau heeft opgetild. Zulke onderzoeken wordt echter alleen gehouden als de uitslag voorspelbaar en welgevallig is. Als politici en bestuurders even vrijblijvend waren als deze commentator, was ons land helemaal een stuurloos schip. Maar dat lijkt soms wel de bedoeling.
Politieke agenda’s zij dankzij alle checks and balances meestal nog vrij inzichtelijk en controleerbaar, maar dat geldt niet voor de meeste journalistieke agenda’s..
De eerste vijf bijdragen waren niet inhoudelijk, omdat zij gingen over een fout bij het plaatsen van de tekst. Die heb ik verwijderd.
=alle stenen en stront mag incasseren,=
Mag ik er op wijzen dat Verdonk er zelf voor gekozen heeft het beleid te voeren zoals zij doet?
Welk beleid zou jij dan willen voeren, ChristinA? Of heb jij alleen maar stront met stenen in voorraad?
Een humaner beleid waarbij ik m’n ambtenaren stevig int oog houd.
Christina, Minister Verdonk voert de wetgeving van de vorige staatsecretaris van Justitie Job Cohen inderdaad op haar wijze uit. Dat is ook haar opdracht, functie, taak en verantwoordelijkheid. Zolang zij zich verzekerd weet van parlementaire steun en maatschappelijk draagvlak, moet zij daar ook vooral mee doorgaan.
Daar zullen we het wel nooit over eens worden, naar de letter heb je gelijk.
Christina, bij de volgende verkiezingen moet je misschien harder je best doen om iemand anders dan Rita Verdonk die zware en ondankbare baan op zich te nemen. Als die dan méér aandacht schenkt aan alle schrijnende individuele gevallen (dat zijn er tienduizenden in Nederland, en vele miljoenen in de wereld) en mínder aan handhaving van wetten, regelingen en procedures, dan garandeer ik je niet dat die aanpak tot algemene tevredenheid zal leiden.
Ik wil hiermee zeggen dat NIEMAND dat werk kan doen zonder dat minstens de helft van Nederland over hem of haar heen zal vallen. Ik geef het je te doen..
Vanochtend werd Rita Verdonk in de Volkskrant verweten dat zij bij haar bezoek aan een vluchtelingenkamp in Kenya was blijven stáán, en niet op haar hurken was gaan zitten zoals haar collega Van Ardenne. De foto leverde het ‘bewijs’. Deze hetze tegen Rita Verdonk moet iedereen ervan overtuigen dat zij hard en meedogenloos is. De journalistiek controleert niet de macht, maar ondergraaft haar.
Maar waar staat de politieke agenda van de journalistiek, zodat wij daar kennis van kunnen nemen en kunnen controleren op welke wijze dit ‘programma’ wordt uitgevoerd?
De marketingmanager van de Volkskrant heeft waarschijnlijk aangeraden aan de journalisten van de krant om Rita Verdonk constant naar beneden te halen. Dat levert lezers en abonnees op. Zo gaat dat in de linkse kerk.