Tag: mondialisering

Globalisering: ‘Solidair met de verliezers van de wereld.’

Van: Robert van Waning
Verzonden: zondag 2 juni 2002 11:44
Aan: Red Vkr Redactie
Onderwerp: Globalisering / mondialisering

Geachte heer De Bruin,

De kop boven uw artikel ‘Solidair met de verliezers van de wereld’ is de leus van veel anti-globalisten, die ik daarom ook liever ‘mondialisten’ noem (tout le monde, le monde entier).

Er is inderdaad geen sprake van een revolutie, maar van een doorbraak. Een besef dat al lang leefde bij een grote groep burgers is doorgebroken door de muren waarachter een kleine, elitaire groep van politici, journalisten en opiniemakers zich comfortabel en gezellig onder elkaar maar inmiddels totaal wereldvreemd had verschanst. Zolang men dat besef maar niet weer verliest, is er niets ernstigs aan de hand. De restauratie moet worden doorgezet.

U heeft het steeds over angst, bangheid, haat en onzekerheid, terwijl het vaak om niet meer gaat dan irritatie en onbegrip over de vermeende noodzaak van onnodige veranderingen. Ook heeft u het nog steeds over ‘links’ en rechts’, terwijl die begrippen nauwelijks meer enige gelding hebben. PvdA en VVD bekommerden zich beide om de middenklasse, dus wie van hen is er nu links of rechts?

Doorgaan met het lezen van “Globalisering: ‘Solidair met de verliezers van de wereld.’”

Aandelencasino: Geen zeepbel, maar pyramidespel – Brief aan de Volkskrant, 5/3/2000.

Van: rvwaning
Verzonden: zondag 5 maart 2000 22:38
Aan: Redactie de Volkskrant
Onderwerp: Aan: Flip Vuijsje (Geen zeepbel, maar een pyramidespel)

Geachte Redactie,

De onstuimige groei van sommige ICT-fondsen doet velen denken aan een zeepbel die ieder moment uit elkaar kan spatten. De vergelijking met pyramidefondsen en kettingbrieven ligt veel meer voor de hand: De initiatiefnemers worden schatrijk, vroege kopers verdienen ook nog heel behoorlijk, maar de velen die er laat in stappen, de kleine particuliere ‘beleggers’ (liever: spelers, gokkers), verliezen hun inleggeld.

Veel huidige beleggers gokken gretig op superwinsten lang voordat van winsten sprake kan zijn. Dit brengt meer op dan casino of paardenraces. Koersexplosies die wel gebaseerd zijn op winstverwachtingen, zijn in tegenspraak met de belofte van een mondiale markt waarin levendige concurrentie exorbitante winsten doet wegsmelten.Deze beleggers rekenen op onvoorstelbare koers/winst-verhoudingen. Zij rekenen erop dat de globalisering niet zal leiden tot volmaakte concurrentie, maar juist tot monopolistische situaties waarin alle essentiële posities in handen zijn van een beperkt aantal spelers. Op deze gedoodverfde winnaars zet men zijn geld in. Ook dit is casino-kapitalisme pur sang en geen heilzaam en sociaal liberalisme in een volmaakte wereldmarkt.

Er is weinig nieuws onder de zon. Die “Nieuwe Economie” doet denken aan situaties van vóór de grote revoluties.

Doorgaan met het lezen van “Aandelencasino: Geen zeepbel, maar pyramidespel – Brief aan de Volkskrant, 5/3/2000.”

Nieuwe economie is oud (en slecht) nieuws – Brief aan de Volkskrant, 22/2/2000.

Van: rvwaning]
Verzonden: dinsdag 22 februari 2000 11:46
Aan: Redactie de Volkskrant
Onderwerp:  (Re: “De kudde van Greenspan”, VK, 22/02/2000)

Geachte Redactie,

Veel van de huidige winstverwachtingen en de koersexplosies waartoe zij leiden, zijn in tegenspraak met wat men zou verwachten in een mondiale markt waarin de concurentie optimaal is. Een wereldmarkt die zijn heilzame werk naar behoren verricht, doet exorbitante winsten teniet door toenemende concurrentie. Dat is echter niet waarvan men kennelijk uitgaat.

Kopers van aandelen met onvoorstelbare koers/winst-verhoudingen en lage winstdelingen baseren hun verwachtingen op een markt waarin sommige spelers alle kaarten in handen krijgen. Daar zet men zijn geld vrijwel blindelings op in. Dit is casino-kapitalisme pur sang, niks heilzaam en sociaal liberalisme. Er is weinig nieuws onder de zon. Die “Nieuwe Economie” doet denken aan situaties van vóór de grote revoluties. Socialisten aller landen wordt wakker!.

Doorgaan met het lezen van “Nieuwe economie is oud (en slecht) nieuws – Brief aan de Volkskrant, 22/2/2000.”

De markt is geen ideologie maar harde werkelijkheid – brief aan de Volkskrant – 2AUG1996

REDACTIE DE VOLKSKRANT                                                                                  AFSCHRIFT
Postbus 1002
t.a.v. Journaille

Amsterdam, 5 augustus 1996

De markt is geen ideologie maar harde werkelijkheid
(Dirk-Jan van Baar in de Volkskrant, 2-8-1996)

Geachte redactie,

Een ideologie is het beginsel, het doel en de drijfkracht waarmee men een stelsel nastreeft en in stand wil houden. Zo kan ook het streven naar chaos een ideologie zijn die bij welslagen een nieuwe werkelijkheid oplevert, goedschiks of kwaadschiks. De ideologen zullen die werkelijkheid beschouwen als een beloning voor hun inspanningen. De nadelen en schaduwzijden vormen de prijs die nu eenmaal voor alles betaald moet worden, zij het vaak door anderen voor wie de ideologie oorspronkelijk ook niet was bedoeld. Dit maakt haar in de ogen van haar volgelingen alleen maar nóg doelmatiger en aantrekkelijker. Wij hebben dit niet gezien bij het communisme. De eerste tekenen van een soortgelijke ontwikkeling doen zich nu voor bij het soort kapitalisme dat blind op de optimaliserende werking van de geglobaliseerde markt vertrouwt.

De historicus Dirk-Jan van Baar kan vast beginnen aan een studie van deze interessante parallellen. Allerlei disciplines houden zich bezig met de toekomst maar een geschiedschrijver kan zich comfortabel bedienen van wijsheid achteraf, tenzij hij zich begeeft op het glibberige en onvoorspelbare pad van de economie. Dit doet Van Baar met zijn lofzang op de markt.

Ook de wens om het ordenend en verdelend vermogen van de markt ten volle te benutten, is wel degelijk een ideologie. De markt kan dan zelf normloos zijn, de beslissing om de samenleving over te leveren aan haar volle werking is dat bepaald niet. Overal waar het maatschappelijke darwinisme de wrede kop (weer) opsteekt, is de markt doelmatig gebleken. Waar vruchtbare grond als gevolg van ontbossing en erosie in vernietigende overstromingen naar de zee spoelt, waar drinkbaar water is vergiftigd en vervuild, waar de lucht niet meer veilig is om in te ademen en waar omgevings­herrie een ooit rustige omgeving onleefbaar maakt, daar kan de markt zich pas echt ontwikkelen. Daar kan immers eindelijk een prijs gevraagd worden voor zaken die ooit als vanzelfsprekend in overvloed voorhanden waren en alles wat niets met de markt te maken heeft en haar onbekommerde werking zou kunnen verstoren, is uitgeschakeld.

Doorgaan met het lezen van “De markt is geen ideologie maar harde werkelijkheid – brief aan de Volkskrant – 2AUG1996”