Dat niet alleen weermannen en -vrouwen luchtvaartsmog beschouwen als ‘onschuldige sluierbewolking’, maar dat ook journalisten liever hun ogen sluiten voor meteorologische en klimatologische effecten van de uitstoot van het luchtverkeer, werd pijnlijk duidelijk in het katern Kennis van de Volkskrant van zaterdag 22 oktober 2005.
Daar stond een ronduit beledigend artikel van wetenschapsredacteur Martijn van Calmthout naar aanleiding van een kritische opmerking die naar 12 adressen (waaronder 6 redacties) had gestuurd naar aanleiding van een persbericht van het KNMI over de dagelijkse stikstofkaart op de website www.knmi.nl.
Mijn e-mail was geen ‘ingezonden brief’ of ‘open brief’, en was ook niet gepubliceerd. Calmthout reageerde met zijn artikel dus op een brief waarvan vrijwel niemand de inhoud kende. Minimale journalistieke zorgvuldigheid vereist dan om de inhoud van de besproken brief correct weer te geven. Dat is niet gebeurd. Als burger sta je dan machteloos. Oordeelt u zelf:
Op 18 oktober schreef ik naar redacties van VPRO Radio, NOS Radio, NRC Wetenschap, Volkskrant Wetenschap, KNMI, MeteoConsult, en een paar milieumensen:
“KNMI toont luchtvervuiling, tenzij er te veel luchtvervuiling is..”
Het NOS Radio 1 Journaal vertelde zojuist dat de KNMI iedere dag op haar website een satellietfoto zal plaatsen waarop met verschillende kleuren de luchtvervuiling door stikstofdioxide duidelijk te zien zal zijn.
Een voorwaarde daarbij is wel dat er niet te veel bewolking is om de foto te kunnen maken. Dus als er te veel vliegtuigsmog is kan de KNMI geen foto maken van de autosmog. De NOS vertelt al de hele ochtend dat er alleen in het noorden wat bewolking is, maar dat de zon in de rest van het land ‘volop schijnt’. In werkelijkheid is de hele lucht bedekt met contrails (vliegtuigstrepen) en luchtvaartsmog.
Weerpraatjesmaker Marjon de Hond van de NOS liet in het Journaal van gisteravond 8 uur een fraaie foto van de zonsondergang met contrails zien, en vertelde daarbij: ‘Op de foto’s ziet u de sluierbewolking.” Toen brak mijn klomp.
Ook weerman Klaas Dros (MeteoConsult) heeft het in de Volkskrant van vanochtend alleen over ‘sluierwolken.
De belangen van de luchtvaartsector zijn bij onze weerkundigen in goede handen. Hartelijke groet, Robert van Waning, Amstelveen
www.contrails.nl (Foto’s van vliegtuigsmog)
www.meteologica.nl (Vergelijking van weerpraatjes over ‘wolkenloze hemel’ met werkelijkheid met luchtvaartwolken (-smog.))
Wetenschapsredacteur Martijn van Calmthout schreef naar aanleiding hiervan op 22 oktober in het Kennis-katern van de Volkskrant:
“Stikstofkaart van KNMI doet geen goed bij de querulanten.”
Een geweldig actiemiddel? Of misleiding? Er is rumoer over de NOx-kaartjes die het KNMI sinds deze week dagelijks publiceert. Want maskeert de luchtvaart niet het verkeer?
Als er iemand kan zeuren vanuit de milieuhoek dan is het wel Robert van Waning, particulier strandhuisjesverhuurder in Zandvoort en zelfbenoemd vliegtuigstrepenwaarnemer te Amstelveen. Geen redactie in Nederland die niet nu en dan een e-mail krijgt over de manier waarop in Nederland een enorm milieuprobleem wordt verzwegen.
Dat probleem is dat het intensieve vliegverkeer (over Amstelveen) sluierbewolking (over Zandvoort) veroorzaakt. En het schandaal is dat de weermannen en vrouwen (‘weerpraatjesmakers als Marjon de Hond’) net doen alsof die contrails natuurlijke sluierbewolking zijn. Wat natuurlijk gebeurt om de belangen van Schiphol en de vliegindustrie te beschermen. Kranten drukken lucratieve advertenties af van KLM en anderen, dus die hoor je ook niet over het schandaal.
Deze week is Van Waning met een nieuw offensiefje begonnen. En opnieuw heeft het KNMI het gedaan. Sinds dinsdag publiceert het KNMI in De Bilt dagelijks op de website een kaartje van de NOx concentraties boven Europa, kortweg de luchtvervuiling, omdat stikstofoxides nauw betrokken zijn bij het ontstaan van smog en mist. Dinsdag was vooral Midden-Nederland een van de smerigste plekken in Europa.
Vergelijkbare beelden van Europa van de satelliet Envisat wekten eind vorig jaar volop verontwaardiging, al was het volgens deskundigen geen nieuws dat Nederland – ingeklemd tussen industriegebieden – kampioen vuile lucht is. Dagelijks publiceren geeft de milieubeweging dus elke dag argumenten om te pleiten voor strikter milieubeleid, vooral rond het verkeer.
Maar Van Waning denkt daar heel anders over. Want de metingen van het instrument OMI, dat het KNMI vanuit de ruimte de gegevens over de stikstofvervuiling verschaft, werken alleen goed als er niet te veel bewolking is. En dus, zegt de vliegtuigstrepen-activist in een mail aan milieuvrienden en media, maskeert het ene milieuprobleem het andere. Vliegtuigstrepen verhullen verkeerssmog.
Precies, valt bijvoorbeeld Jan Juffermans van het milieu-educatiecentrum De Kleine Aarde in Boxtel hem bij in een e-mail aan alweer de halve wereld. Het is een schandaal. ‘Het lijkt erop dat er bewust wordt misleid.’
Bij het KNMI valt OMI-expert dr. Pieternel Levelt haast van haar stoel. Bewust misleid? Dat bewolking de metingen kan blokkeren is bekend en ook in de persberichten gemeld. Alleen zijn contrails bij lange na niet dicht genoeg om OMI het zicht te ontnemen.
Levelt: ‘We zijn juist heel soepel. Pas bij 50 procent zicht wordt het kaartje grijs. Terwijl dat de nauwkeurigheid van de metingen beperkt. Dinsdag was het helder, maar hadden we wel strepen en toch duidelijk signaal. We hebben er zelfs verbazingwekkend veel reacties op gehad.’ Verontruste reacties. Over onze vuile lucht.”
[Einde artikel.]
Mijn rondschrijven per e-mail van 18/10 jl was een reactie op de onkritische aandacht die o.a. NOS, VPRO, Volkskrant, en NRC Handelsblad hadden besteed aan de kaart met gemeten luchtvervuiling (op grondniveau) op de website van het KNMI. Niet één journalist had zich afgevraagd hoe het nu zat met de luchtvervuiling door vliegverkeer en of dit niet de waarnemingen en metingen vanuit satellieten bemoeilijkte, met name als er veel luchtvaartbewolking (-smog) is.
Het enige kritiek op die stikstofkaart van het KNMI stond dus in die ene regel die hierboven vet is gemaakt. Daarin noem ik de stikstofkaart van het KNMI dus helemaal niet ‘misleidend’. (Natuurlijk niet, want ik ben juist blij met álle aandacht voor iedere vorm van luchtvervuiling!) Ook Jan Juffermans van De Kleine Aarde had dit in een instemmende reactie alleen de algemene verdoezeling door meteorologen van vliegtuig bewolking misleidend genoemd, en níet de NOx-kaart van het KNMI. Wat Van Calmthout schrijft is dus pas echt misleidend.
In mijn rondschrijven per e-mail wijs ik er alleen op dat bij alle aandacht voor luchtvervuiling op grondniveau door (voornamelijk) het wegverkeer de vervuiling en verstoring van hogere luchtlagen door het luchtverkeer niet buiten beschouwing mag blijven. Die kan namelijk wel eens nóg verstrekkender gevolgen hebben voor weer, klimaat en zonlicht. Als het KNMI mededeelt dat zijn NOx-kaarten niet gemaakt kunnen worden als er te veel bewolking is, dan is dit natuurlijk een schot voor open doel voor ‘zelfbenoemde vliegtuigstrepenwaarnemer’.
Er stonden nog meer storende onjuistheden in het verhaal van Van Calmthout. Iedereen die deze website wel eens heeft bekeken of ooit een e-mail van mij heeft ontvangen, weet dat ik mij niet alleen zorgen maak over vliegtuigen boven Amstelveen of vliegtuigstrepen boven Zandvoort.
Het is erg flauw om het alleen maar te hebben over ‘vliegtuigstrepen’ als ik al vele jaren juist aandacht vestig op de permanente laag hoge bewolking die door vliegverkeer wordt veroorzaakt, op het dumpen van grote hoeveelheden waterdamp (ijskristallen) en condensatiekernen in hoge luchtlagen en op de waarschijnlijke gevolgen hiervan voor weer, klimaat en kwaliteit en kwantiteit van het zonlicht dat het aardoppervlak bereikt.
Ik verhuur trouwens geen strandhuisjes, en zeker niet in Zandvoort.
Martijn van Calmthout was duidelijk uit op maximale belediging, ridiculisering en diffamering. Maar wat doe je er tegen?
Van Calmthout was duidelijk ook niet gelukkig over de opmerking dat de belangen van de luchtvaartindustrie in goede handen zijn bij Nederlandse weerkundigen. Behalve op mijn herhaalde constatering dat zij consequent de door vliegverkeer veroorzaakte luchtvervuiling en bewolking versluieren of domweg negeren, baseerde ik mij op een paginagroot artikel in De Telegraaf van 18 december 2004. Hierin had Martijn Koolhoven geschreven over Nederlandse weermannen en -vrouwen die door de luchtvaartafdeling van Stork waren ingehuurd voor het fêteren van hoge ambtenaren van de rijksoverheid en bobo’s van de luchtvaartindustrie tijdens copieuze zeiltochten op het IJsselmeer:
“Het lobbycircus van Stork wordt mede drijvende gehouden door de Nederlandse weermannen en -vrouwen. Zo monsteren o.a. Monique Somers (KNMI, ex-NOS Journaal), Helga van Leur (RTL Nieuws), Marion de Hond (NOS Journaal), Margot Ribberink (RTL Nieuws), Reinier van den Berg (MeteoConsult, RTL Nieuws) en John Bernard (RTL Nieuws) aan.”
De enige die afhaakt is Diana Woei: “Ik werd gebruikt als vermaak op zo’n schip.”
Dit verhaal verklaart enigszins de collectieve blindheid van Nederlandse weerkundigen voor meteorologische gevolgen van luchtverkeer. Weer en klimaat zijn lucratieve handel, derivaten, interessant voor investeerders en handige ondernemers. Het product klimaat is te koop voor de hoogste bieder. Luchtvaartsmog past niet in het verkoopverhaal.
Het merkwaardige is dat dit artikel niet meer langs de normale weg te vinden is in het archief van De Telegraaf.
Op de website http://www.telegraaf.nl zoeken naar “martijn koolhoven” levert een groot aantal artikel van deze productieve journalist op, maar niet zijn verhaal over de belangenverstrengeling van Nederlandse weerkundigen met de luchtvaartindustrie. De zoekwoorden “Stork +lobbycircus” leveren veel hits op, maar niet het kritische verhaal van Martijn Koolhoven. Dat is toch merkwaardig? Dankzij Vinden.nl vond ik de tekst van het artikel op de website van Fortuynpolitiek.nl: “De geheime omkoopfeesten van Stork.”
Van Calmthout merkt terecht op dat ik een verband vermoed tussen de reiskaternen van kranten en de lucratieve vliegadvertenties die zij afdrukken. De milde behandeling van negatieve effecten van vliegverkeer heeft hier ook mee te maken, denk ik. De Volkskrant heeft bijvoorbeeld jarenlang adverteerders opgeroepen om advertenties te plaatsen in het reiskatern Traject: “De reiswereld heeft een nieuwe doelgroep ontdekt. Een doelgroep die vaker dan één keer per jaar op vakantie gaat, [..] waaronder een groot aantal mensen die vaker, verder en avontuurlijker op vakantie gaan. Als u dus een stijgende lijn in uw zomerboekingen wilt zien, plaats dan een 1-in-3-MINI advertentie. And fasten your seatbelts!” Boven deze wervende tekst stond een grote foto van een opstijgend vliegtuig.. Als je dan in de Volkskrant opvallend weinig kritische artikelen tegenkomt over brandstofverspilling, luchtvervuiling en klimaatbederf dor de luchtvaart, dan mag je als kritische lezer toch wel één en één bij elkaar optellen?
11 November 2005: Laatste stand van zaken.
Martijn van Calmthout wil in een rectificatie alleen toegeven dat ik inderdaad geen strandhuisjes in Zandvoort verhuur. Hij volhardt dus in zijn onheuse, raillerende aanval op iets wat ik helemaal niet heb geschreven noch bedoeld.
Raad: klacht tegen Volkskrant is gegrond
Gepubliceerd in de Volkskrant van 20 september 2006.
De Raad voor de Journalistiek heeft een klacht van milieuactivist Robert van Waning tegen de Volkskrant gegrond verklaard. De raad vindt dat met een publicatie ‘grenzen zijn overschreden van hetgeen, gelet op de eisen van journalistieke verantwoordelijkheid, maatschappelijk aanvaardbaar is.’
In een artikel in het katern Kennis in 2005 werd Van Waning neergezet als querulant. Hij vraagt aandacht voor de effecten van vliegtuigstrepen en luchtvaartsmog op het klimaat. Met de resultaten daarvan benadert hij frequent de media.
Van Waning meldde dat het KNMI geen foto van autosmog kan maken als er te veel vliegtuigsmog is. De ene vorm van milieuvervuiling verhult dus de andere, aldus de milieuactivist. In het Volkskrant-artikel stond ten onrechte dat hij beweert dat vliegtuigstrepen onderzoek naar autosmog verhinderen. Ook werd hij onterecht afgeschilderd als strandhuisjesverhuurder in Zandvoort.
(Op het monent dat ik onderstaande e-mail schreef aan Ombudsman Thom Meens van de Volkskrant, had ik alleen de uitspraak van de Raad voor de Journalistiek gelezen, maar nog niet de ‘rectificatie’ in de Volkskrant van 20/9..)
Van: R&N van Waning-Hanssen
Verzonden: woensdag 20 september 2006 11:17
Aan: VK Ombudsman
Onderwerp: “Klacht gegrond verklaard!” Nu pas begrijp ik wat u bedoelde!
Geachte Ombudsman,
Uw bericht “Klacht gegrond verklaard!” had ik helemaal verkeerd begrepen, omdat ik op dat moment de uitspraak van de RvdJ zelf nog niet ontvangen had. Ik dacht daarom dat u doelde op mijn opmerking over de vele hun/hen-fouten in de Volkskrant. Ik vond het een beetje overdreven om die ‘klacht’ alsnog ‘gegrond’ te verklaren. Pas bij het lezen van de uitspraak drong tot mij door wat u had bedoeld.
Zoals u begrijpt, ben ik erg verheugd over die uitspraak. Alles staat er goed in, zowel mijn standpunt als het beetje pijnlijke verweer van Martijn van Calmthout. Het kwam natuurlijk ook heel goed uit dat Karel Knip, wetenschapsredacteur van NRC Handelsblad afgelopen vrijdag schreef: “Dat het moderne luchtverkeer niet alleen met zijn zware uitstoot aan CO2 , water, NOx en roet het klimaat bedreigt maar dat het met zijn eigenaardige wolkvorming ook rechtstreeks invloed heeft op het weer van elke dag, kan weinigen ontgaan. Zeker niet als zij in de buurt van een groot vliegveld wonen. Er zijn dagen in het jaar waarop de hemel rond Schiphol door de condensstrepen van het vliegverkeer zo wordt dichtgeborduurd dat de zon er nog nauwelijks doorheen komt.” Ik denk niet dat deze opmerking van invloed is geweest op de uitspraak van de Raad, maar misschien hebben Raadsleden dit wel opgevat als een bevestiging van de juistheid van hun oordeel. Nu Van Calmthout nog..
Ik heb de Volkskrant jammer genoeg niet leren kennen als een sportieve krant, waarbij ik voor u graag een uitzondering maak. Ik reken dan ook niet op een ruimhartige publicatie van de uitspraak van de RvdJ.
De enige manier waarop de Volkskrant haar fout enigszins kan goedmaken en de aangerichte schade enigszins kan herstellen, is door een artikel over luchtvaartbewolking waarin wordt verwezen naar mijn website. Dat artikel (bijvoorbeeld van Michael Persson of Marieke Aarden) mag natuurlijk best kritisch of sceptisch zijn, want iedereen heeft recht op zijn eigen oordeel en mening. Ik zeg ook niet dat ik gelijk heb, maar wel dat nog niemand mijn ongelijk aannemelijk heeft gemaakt.
De auteur van dat artikel over luchtvaartbewolking/-smog kan vandaag (20/9) ruimschoots inspiratie putten uit een vergelijking van de woorden van weerkundigen met het werkelijke weerbeeld: Volgens NOS Radio 1 Journaal is er vandaag “‘eerst wat sluierbewolking, maar daarna veel zon”, terwijl volgens Weerman Klaas Dros van de Volkskrant ‘de zon naar hartelust schijnt”. Die man zal het nooit leren. De lucht staat namelijk stijf van de luchtvaartbewolking/-smog!! De kracht van het zonlicht wordt daardoor merk- en zichtbaar afgezwakt. Kijken weerkundigen tegenwoordig alleen nog maar naar hun computer- en radarschermen, en niet meer naar de lucht?!
Ik voel mij hoe dan ook gesterkt door het artikel in NRC Handelsblad en door deze uitspraak van de Raad voor de Journalistiek, en ga dus met hernieuwde motivatie door met mijn donquichotterie tegen de windmolens van de meteorologie en hun trouwe en kritiekloze aanhang bij de media.
(Ná het lezen van de ‘rectificatie’:)
Aan: ‘VK Ombudsman’
Onderwerp: Rectificatie of natrappen?
Verzonden: donderdag 21 september 2006 11:56
Geachte Ombudsman,
Mijn aanvankelijke vreugde over de uitspraak van de Raad voor de Journalistiek is weer geheel verdwenen. Wat een flauw stuk en wat staan er weer rare dingen in! Achteraf gezien was dit zeker niet alle moeite waard.
Deze rectificatie heeft het karakter van ‘adding insult to injury ’. Op z’n Hollands: Natrappen. Ik had gehoopt dat ik door een rectificatie enigszins zou worden gerehabiliteerd, maar dat hier zeker niet het geval. Er staat immers wéér die vervelende typering van ‘querulant’ (en die blijft hangen), en bovendien word ik nu ook nog ‘een milieuactivist’ genoemd. Dat bén ik helemaal niet. Ik doe nooit mee aan demonstraties, loop niet met spandoeken, organiseer geen sit-ins, bezet geen gebouwen, klim niet in schoorstenen en keten mij niet vast aan het hek van Schiphol. Ik deel nooit pamfletten uit, roep niet in megafoons en bedreig en vermoord ook geen politici. ‘Milieu’ is ‘uit’ en sinds de moord op Pim Fortuyn staan ‘milieuactivisten’ helemaal in een kwaad daglicht. Ik ben gewoon een maatschappelijk betrokken burger. Niet meer en niet minder. Iemand die zo nu en dan een e-mail naar een paar redacties en personen, is geen ‘activist’, maar gewoon een Volkskrantlezer die zijn burgerplicht vervult door te wijzen op een genegeerd milieu- en klimaatprobleem.
Er staat: “Hij vraagt aandacht voor de effecten van vliegtuigstrepen en luchtvaartsmog op het klimaat.”
Fout: Er wordt hier nog steeds geen onderscheid gemaakt tussen de vliegtuigstrepen (géén probleem) en de smog en bewolking die zij direct en indirect, in interactie met hun omgeving, kunnen veroorzaken. Die gevolgen en de effecten daarvan zijn wél een probleem. Weerkundigen, klimatologen en ook Van Calmthout weten dat, maar het grote publiek (nog) niet.
En om dat laatste gaat het uiteindelijk, want daarvoor is nodig dat deskundigen, politiek en journalistiek media ophouden met deze problematiek te verdoezelen.
Er staat: “Hij vraagt aandacht voor de effecten van vliegtuigstrepen en luchtvaartsmog op het klimaat. Met de resultaten daarvan benadert hij frequent de media.”
Met wélke resultaten? En waarvan”?
Er staat: “In het Volkskrant-artikel stond ten onrechte dat hij beweert dat vliegtuigstrepen onderzoek naar autosmog verhinderen.”
Onzorgvuldige lezers (en dat zijn de meeste) begrijpen hieruit alleen dat vliegtuigstrepen dus geen probleem vormen.
De hele gang van zaken bevestigt dat niemand het van de journalistiek kan winnen. Politici en bestuurders niet, en burgers zeker niet. Voor ons democratisch bestel betekent dit geen goed nieuws.
Vriendelijke groet,
Robert van Waning.
Robert VanWaning 
Geachte redactie,
Ik ben er nog niet helemaal uit of ik mij nu van de Volkskrant heb vervreemd of dat het juist de Volkskrant is die zich steeds meer van mij heeft vervreemd. Kortom steeds vaker moet ik de laatste tijd de gedachte onderdrukken dat ik maar naar een ander ochtendblad op zoek moet gaan. De pregnate vraag dient zich onmiddellijk aan: Maar welke?
Waarom? Hier twee voorbeelden van onderwerpen waarvan ik als meer dan dertigjarige lezer van deze krant het gevoel heb dat ze niet zo stiefmoederlijk en ongenuanceerd zouden moeten worden behandeld.
Wat weet men nu bij jullie de landbouw af? Wanneer je na je vakantie een stapel kranten hebt doorgelezen zinkt je soms de moed in de schoenen. Wat weet men nu van de landbouw af? In een artikel van 28 juli 2006 meent Olav Velthuis journalist bij de Volkrant te weten dat de grote verliezers van het mislukken van de DOHA-ronde o.a. de belastingbetalers zijn. "Die moeten jaarlijks de 206 miljard dollar aan subsidie voor boeren opbrengen." Wat een onbenul! (Okay dat mag ik natuurlijk niet zeggen. Slik ik in. Maar ik denk het wel. )Waarom beschrijft hij niet welk dynamisch systeem deze subsidies in stand houden? Zie Daryll Ray en Jane Adams. Men hoeft maar het boek van Annie Proulx "That old ace in the hole" te hebben gelezen om enigszins te bevroeden wat er aan de hand is. De uitroeiing van het boeren familiebedrijf ten gunste van grote industriële agrarische ondernemingen. Het familiebedrijf is geen partij in relatie tot de enorme agrarische conglomeraten die hier volledig de dienst uit maken. ADM, Bunge, Cargill om maar een paar te noemen. Bunge heeft zojuist een grote terminal in Letland aangelegd om daar de schaalvoordelen in de graanhandel opnieuw uit te baten. Ooit is Nederland daar rijk van geworden. De huidige prijsrace naar de bodem van agrarische producten kan ondanks het teruglopen van de voorraden (wat ernstig te denken moet geven) nog wel even doorgaan. Hoe dacht Velthuis dat de boertjes in de derde wereld in die concurrentieslag mee zouden kunnen? Hoe kom je uit die spagaat van structurele georganiseerde overproductie en de prijsrace naar de bodem? Dat zal de politiek moeten doen. Immers alleen zij kan het dilemma overproductie/lage prijzen doorbreken door een fatsoenlijke prijs voor de agrarische producten, zodat het produceren ver beneden kostprijs niet langer door het verstrekken van subsidies in stand zou moeten worden gehouden. Nee niet drie keer op vakantie met het vliegtuig, maar de buikriem aanhalen. Hoeft trouwens in eerste instantie niet eens, immers van de 15% die wij aan voedsel besteden gaat slechts 5% naar de boer, de rest is "steeds minder voor steeds meer geld" , o.a. de mager producten. Wanneer je van dat principe afstapt heb je nog veel ruimte over. De politiek en dus ook jullie zullen ondanks de haast religieuze aanbidding van het neoliberale principe van de invisible hand moeten erkennen dat dit principe voor een groot deel van de agrarische productie niet werkt. Nu profiteert de vleesindustrie van de input van grondstoffen voor veel te lage prijzen en kan Socar de kippedelen die wij niet willen vreten; ruggetjes, nekjes, vleugeltjes en ’s winters zelfs de pootjes die niet meer op de barbecue komen, voor een habbekrats verpatsen aan de westkust van Africa en daarmee de lokale markt daar verstieren. (Vrijhandel)
Deze koersverlegging zal een hele kluif worden. Net nu de Nederlandse intelligentsia, haast kritiekloos met betrekking tot het neoliberale geloof, ( Zie bv lezing en boek van Rene Boomkens "De nieuwe wanorde" Heb ik net gelezen) heeft besloten dat de maakbare samenleving passé is, moet blijken dat dit niet waar kan zijn, willen we de hoop voor de toekomst althans niet opgeven. De Nederlandse politiek, van "links" tot rechts, doordesemt met de neoliberale ideologie zal andere wegen moeten inslaan. Valt er eigenlijk nog wel wat te kiezen?
Zo schreef ik aan Louise Fresco naar aanleiding van haar interview in de Volkskrant: "U wilt genuanceerd overkomen! Hoe genuanceerd? "Je moet vragen stellen zonder taboes. Zo staan uitbreiding van de landbouw om de wereldbevolking te voeden en behoud van biodiversiteit op gespannen voet. Maar hoe belangrijk is biodiversiteit eigenlijk? Hoe erg is het als een vlindertje in Nederland uitsterft als het nog in Duitsland rondvliegt? Hoeveel geld hebben we voor biodiversiteit over, en wat krijgen we terug in ruil voor verlies aan biodiversiteit? Is dat de moeite waard?" Nu heb ik gedurende vakantie net het boek "The revenge of Gaia" van James Lovelock gelezen. Ik hou mij al ruim 35 jaar bezig met de Arctis en was nieuwsgierig wat het toekomstige klimaat ons zou brengen. Niet veel soeps dus! Tot mijn grote verbazing geeft Lovelock een analyse van de landbouw (hoewel soms gebaseerd op dezelfde romantische gevoelens van die tijd van weleer als die van mij) die precies de spijker op de kop slaat. Ging het maar om dat ene vlindertje. Daarmee zou je inderdaad wel kunnen leven. Maar als je ook Tim Flannery "The Weathermakers" en Elisabeth Kolbert "Field notes of a catastrophe" hebt gelezen en dat alles inpast in wat je al wist, aan tafel hebt gezeten bij een onderzoeker naar Arctische kusterosie van het Alfred Wegener instituut, dan lijkt het mij dat ook u uit een ander vaatje zou moeten tappen. U met uw aanstelling om les te geven, om een voorbeeld te zijn." Geen commentaar van haar natuurlijk. Ook niets te vinden in de Volkskrant wat een beetje lijkt op het verder uitdiepen van de genoemde problematiek. Wel twee grote foto’s van de Arctis deze morgen. Maar waar bleef het uitvoerige verslag van de klimaatconferentie in Zwitserland? Of wordt het beleid uitgestippeld door lieden als Martijn van Calmthout die de maker van contrails.nl een beetje ongenuanceerd zit af te zeiken?
Ik hoop het niet. Misschien kan er een kleine koerswijziging plaats vinden.
Reactie is geredigeerd
Beste Hendrik, dank je voor je bijdrage die ik zojuist voor het eerst las.
Als je graag wilt dat mensen van de Volkskrant lezen wat je te vertellen hebt, dan moet je dat niet op mijn weblog plaatsen, want ik ben hier een persona non grata en word dus compleet genegeerd. Als beschaving werd gemeten aan de hand van de manier waarop men met critici en dissidenten omgaat, is de Volkskrant een zeer onbeschaafde krant. Laat dit echter geen reden zijn om deze krant op te zeggen en haar niet met kritiek te blijven bestoken, want dan wint de journalistieke bierkaai. Volhouden, dus, maar niet hier. Begin een eigen VK weblog! Als die te kritisch is, wordt die ook niet gelezen, maar je kunt tenminste je ei kwijt.
(De Raad voor de Journalistiek heeft mij overigens gelijk gegeven en het schimpstuk van Martijn van Calmthout veroordeeld als strijdig met journalistiek fatsoen of zoiets. De man heeft nooit zijn excuses aangeboden en heeft mij in zijn ‘rectificatie’ alleen nog een trap ná gegeven. Zo iemand is (en blijft) Chef bij de Volkskrant. Dat zegt toch wel genoeg, vind je ook niet?)