Valse beschuldigingen zijn bedoeld om eerlijke discussie over Israël/Palestina te saboteren.

De ‘War on Antisemitism‘ van Yochanan Visser, Ranta Pelle e.a. is een ‘phoney war’ die als voornaamste doel heeft het monddood maken van mensen die om welke legitieme reden dan ook kritiek hebben op Israël.

Diffamatie dmv stigmatisering is namelijk de meest effectieve manier gebleken is om zulke kritiek uit te schakelen als zijnde ‘ongepast’ en verdacht’. Wie wil of durft er immers te luisteren naar wat een ‘antisemiet’ te zeggen heeft? Het is dus zaak om critici tot ‘antisemieten’ te bombarderen, want dan durft niemand meer openlijk te discussiëren over wat Israël ondertussen allemaal in strijd met de interrnationale rechtsorde doet.

Op 27/8 jl verscheen een rapport over een onderzoek dat medewerkers van Yad Vashem Holocaust Researchcentrum en de Israel Facts Monitorgroep (olv Yochanan Visser) hadden gedaan naar antisemitische commentaren over Israël en het Midden-Oosten conflict die op het internet worden geplaatst. De uitkomsten van dit onderzoek waren volgens de Volkskrant kennelijk schokkend genoeg om in strijd met regels van journalistiek, democratie en fatsoen de titel en inhoud van een reeds gepubliceerd en uitgebreid becommentarieerd en bedisussieerd artikel (‘Stop polarisatie’) te wijzigen in
‘Anti-semitisme en polarisatie nemen toe’ .

De auteur van dit artikel was dezelfde persoon als die het ‘onderzoek’ had geleid en die zelf nota bene op provocerende wijze had deelgenomen aan de discussies waarin aan deelnemers ‘verdachte’ uitlatingen waren ontlokt: Yochanan Visser! Hij schrijft:

Doorgaan met het lezen van “Valse beschuldigingen zijn bedoeld om eerlijke discussie over Israël/Palestina te saboteren.”

Joden: Ras, volk of racistisch volk? – Brief aan Anet Bleich (de Volkskrant), 30/5/2001.

Van: Robert van Waning
Verzonden: woensdag 30 mei 2001 15:07
Aan: Red Vkr Redactie  (Aan: Anet Bleich)

Onderwerp: Joden: ras, volk of racistisch volk?

Geachte Anet Bleich,

Uw vraag ‘Wie is er bang voor vreemde smetten’ (VK 31/1 jl) vond ik, komend van u, opvallend.

U heeft immers (in uw eigen woorden) uw hart verloren aan een cultuur die gebaseerd is op etnische exclusiviteit en u laat ook regelmatig weten hoezeer u zich verbonden voelt met het enige land dat dit exclusivisme officieel en institutioneel als uitgangspunt en als doelstelling heeft gekozen en het teken daarvan zelfs in zijn vlag voert. Of is de Davidsster inmiddels net zo’n etnisch-neutraal teken als een cederboom en is Israël zonder dat ik het wist een toonbeeld geworden van de door u steeds zo hartstochtelijk beleden openheid, multi-etniciteit, multiculturalisme, tolerantie en pluriformiteit? Ik dacht het niet.

Israël is immers nog steeds het land waar mensen uit afkeer van vreemde smetten alleen met leden van het eigen volk trouwen zodat zij smetvrije kinderen krijgen om de smetvrije toekomst van hun smetvrije land te waarborgen. Over een ‘geconstrueerde eigenheid’ gesproken. De enige immigratie die Israël aanmoedigt is die van het eigen volk. Over deportatie van ‘volksvreemde elementen’ wordt in de Knesset zelfs openlijk gediscussieerd, zonder dat ik daarover ooit een ‘j’accuse’  van u heb gehoord.

Doorgaan met het lezen van “Joden: Ras, volk of racistisch volk? – Brief aan Anet Bleich (de Volkskrant), 30/5/2001.”